ΝΑ ΘΕΣΟΥΜΕ ΤΩΡΑ ΤΟ ΠΡΟΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ, ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΝΤΡΙΨΟΥΝ ΟΙ ΛΑΟΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΥΤΟ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ

Και η μόνη λύση θα είναι η εξουσία των λαών. ΤΕΛΙΚΑ θα πρέπει να φτιαχτεί από τους λαούς ένα άλλο σύστημα οργάνωσης της κοινωνίας, διαμετρικά αντίθετο του σημερινού, όπου "Ο ΚΑΘΕ ΝΟΜΟΣ ΘΑ ΑΝΤΑΝΑΚΛΑ ΤΗ ΔΙΑΠΙΣΤΩΜΕΝΗ ΘΕΛΗΣΗ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ" και έτσι στον οικονομικό τομέα να αποφασίζει αυτή για το ΤΙ ΘΑ ΠΑΡΑΓΕΤΑΙ, ΠΟΣΟ ΘΑ ΠΑΡΑΓΕΤΑΙ, ΠΩΣ ΘΑ ΠΑΡΑΓΕΤΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΩΣ ΘΑ ΔΙΑΜΟΙΡΑΖΕΤΑΙ. Διαφορετικά η παγκόσμια εξαθλίωση δεν θα έχει προηγούμενο στην ιστορία της ανθρωπότητας.

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=3730200483686899&set=a.164211156952534&type=3&eid=ARAbOs2EB3uyYmOWIGygNA89tgtuTdNgzqJB98sgWrPWzuZiXH8HEuUt2mP2drDu6XbNlPRWpnbDtqH8

ΤΟ ΞΥΛΟ ΚΑΙ Ο ΤΡΟΜΟΣ ΤΩΝ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΩΝ

                                                           Α
*Μαύρες πλερέζες έβαλαν στις πρωινές εκπομπές οι άνθρωποι του συστήματος (βουλευτές και δημοσιογράφοι). Δεν το χώνευαν. Νεοδημοκράτες και Συριζαίοι πήγαιναν να σκάσουν. Τέτοια γελοιοποίηση του "Παντοδύναμου" κράτους τους δεν την περίμεναν. Ξεφτιλίστηκαν. Ένοιωσαν αδύναμοι και τιποτένιοι. Όπως είναι στην πραγματικότητα, όταν το κατανοήσει ο λαός. Η δύναμη του Χρυσοχοϊδη και του συστήματος, αποδείχθηκε ότι στην ουσία της είναι σκιάχτρο. Φοβήθηκαν πιο πολύ. Πάντα φοβούνται. Ξέρουν πολύ καλά, ότι ΟΤΑΝ η πλειοψηφία του λαού θελήσει να κατακτήσει την εξουσία, μέσα σε λίγο χρόνο θα τους έχει διαλύσει. (Ξέρουν ότι τότε οι άνθρωποι του λαού, θα γνωρίζουν ακριβώς σε πιο σπίτι ή σε πιο μέρος θα βρουν τους πραιτοριανούς τους και τότε η ολιγαρχία θα σβήσει.)
*Δεν λέμε για εκείνα τα παιδιά που θα ήθελαν να αντιμετωπίσουν το κοινό ποινικό αδίκημα (πχ κλοπές, ληστείες, ναρκωτικά ή τροχαία κλπ) αλλά για εκείνους που συνειδητά είναι οι σωματοφύλακες των ολιγαρχικών και το μέσον (βία) με το οποίο το ολιγαρχικό σύστημα επιβάλλει τη θέλησή του (νόμους) ενάντια στη θέληση της πλειοψηφίας του λαού και ταυτόχρονα ψηφίζουν τους φασίστες. Πχ χωρίς αυτούς δεν θα μπορούσαν να περάσουν τα μνημόνια και ούτε τώρα οι κατασχέσεις της πρώτης κατοικίας.
* Υπάρχουν πολλά παιδιά, που όταν αποφάσισαν να γίνουν ένστολοι, δεν είχαν ιδέα ποιος θα είναι ο πραγματικός τους ρόλος στην κοινωνία. Νόμιζαν ότι θα πατάσσουν μόνο το κοινό 'έγκλημα και θα έχουν και έναν μισθό. Δεν καταλάβαιναν ότι θα τους βάζουν κυρίως να στηρίζουν τους εγκληματίες ολιγαρχικούς και να επιτίθενται ενάντια στο λαό. Το σύστημα όμως τους πετά διαρκώς από τον ένα τομέα στον άλλο. Από την ενασχόλησή τους με ληστείες μέχρι το ξύλο σε συνταξιούχους. Το σύστημα δεν διαχωρίζει αυστηρά τη δουλειά τους. Αυτό το κάνει για να μπερδεύει και τους ένστολους και το λαό για τον κυρίαρχο ρόλο των σωμάτων αυτών, που είναι η προστασία του ολιγαρχικού συστήματος από το λαό.
* Σε περίπτωση διαχωρισμού των ρόλων τους, ο λαός εκείνους που θα ασχολούνταν μόνο με το κοινό έγκλημα θα τους τιμούσε και τους άλλους τους πραιτοριανούς της ολιγαρχίας θα τους επιφύλασσε "εκπλήξεις". Τώρα όμως έχουν θολώσει τα νερά.

                                                        Β
* Βασικά το θέμα της προσφυγιά από οικονομικούς και ένοπλους πολέμους δεν πρόκειται να σταματήσει ποτέ. Πεντακόσια περίπου χρόνια ένοπλων πολέμων και οικονομικών πολέμων (μέχρι σήμερα, μέχρι τώρα) έχουν εξαθλιώσει τους λαούς. Ο κάθε άνθρωπος ακούει το νόμο της φύσης του για επιβίωση και καλύτερη βίωση. Και αυτός ο νόμος είναι ανώτερος από κάθε ολιγαρχικό "νόμο" . Το πρόβλημα λοιπόν, βασικά, θα πρέπει να αντιμετωπιστεί στην πηγή του. Οι ευρωπαϊκές εγκληματικές ολιγαρχίες θα πρέπει να επιστρέψουν ένα μέρος από τον τεράστιο κλεμμένο πλούτο σε αυτές τις εξαθλιωμένες Χώρες και με ένα κατάλληλο προγραμματισμό θα πρέπει να βοηθηθούν για να ορθοποδήσουν και έτσι οι υπήκοοι να θέλουν να μείνουν στη Χώρα τους. Να σταματήσουν επίσης τη συνέχιση της κλοπής και της βίας. Αυτές λοιπόν έχουν προκαλέσει το πρόβλημα. Ακόμα, προσωρινά να πάρουν μερικά εκατομμύρια από θα θύματά τους (πρόσφυγες) στις ευρωπαϊκές αποικιοκρατικές Χώρες. Στο αίτημα των εξαθλιωμένων για ζωή να είμαστε αλληλέγγυοι, είμαστε αλληλέγγυοι ενάντια στις ισχυρές ολιγαρχίες του πλανήτη.
* Για την άμεση αντιμετώπισή του προβλήματος στη Χώρα μας αυτή μπορεί να γίνει μόνο με ρήξη, με το σπάσιμο της εθελοδουλίας των ντόπιων ολιγαρχικών με την ΕΕ (Ένωση, Ευρωπαίων, Ολιγαρχικών).
* Να δοθούν ταξιδιωτικά έγγραφα σε όσους έρχονται στη Χώρα μας για να μπορούν να ταξιδέψουν προς τις Χώρες προορισμού τους (σχεδόν κανένας δεν θέλει να μείνει εδώ). Και αν δεν τους δέχονται τότε να ανοιγοκλείνει η "στρόφιγγα" από τη δυτική Ελλάδα, προς τις αποικιοκρατικές Χώρες.
*Ρητορικό.. Και γιατί η Ένωση Ευρωπαίων Ολιγαρχικών (ΕΕ) δίνει στην τούρκικη ολιγαρχία χρήματα (και δικά μας) για δήθεν αντιμετώπιση του προσφυγικού; Γιατί αυτή τη δουλειά, δηλαδή σε εκείνους που δικαιούνται ή όχι άσυλο κλπ, δεν την κάνουν τα προξενεία τους στην Τουρκία αλλά θα πρέπει να γίνεται εδώ, στα νησιά της Χώρας μας; Μα επειδή έχουν τεράστια συμφέροντα από το τούρκικο ολιγαρχικό σύστημα.
* Φυσικά κοιτάνε τα συμφέροντά τους με την τούρκικη ολιγαρχία και γι αυτό δεν της επιβάλλουν κανένα μέτρο. Τη δουλειά τους κοιτάνε αυτοί.
* Γι αυτό λοιπόν να δίνονται ταξιδιωτικά έγγραφα σε όλους και να βοηθιούνται, με κάθε τρόπο να πάνε στη Γερμανία ή σε όποιο άλλο αποικιοκρατικό σύστημα θέλουν και όχι να φυλακίζονται στα νησιά της Ελλάδας.
** Το πρόβλημα θα πρέπει να μεταφερθεί σε αυτούς που το προκάλεσαν και το προκαλούν. Όμως οι δουλοπρεπείς ολιγαρχικοί της ΝΔ, του Σύριζα και άλλων, έχουν εξαρτήσει τα οφέλη της ντόπιας ολιγαρχίας από την υπακοή στις εντολές της Ευρωπαϊκής ολιγαρχίας. Το είδαμε με τα μνημόνια για το σώσιμο του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος.

* Σε ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ. Η νομοθετική εξουσία να περάσει ΟΛΗ στα χέρια του λαού. Ο λαός να αποφασίζει για κάθε θέμα, μετά από ισηγορική έκφραση όλων των προτάσεων. Και γι αυτό το θέμα να αποφασίζει. Φυσικά σε μερικούς, με φασιστική συνείδηση δεν τους αρέσει το να αποφασίζει για ΟΛΑ τα θέματα η πλειονότητα του λαού. Κάνουν μια «ντρίμπλα» και ζητάνε να αποφασίζει ο λαός σε ελάχιστα θέματα, σε μηδαμινά θέματα και ειδικά σε εκείνα που θα ήθελαν αυτοί.
*Μπορεί ο λαός να αποφασίζει με ΚΛΗΡΩΤΑ ΛΑΪΚΑ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΑ ΣΩΜΑΤΑ (και όχι με παρελκυστικά δημοψηφίσματα)

ΥΓ Τα βλήματα οι φασίστες, ρίχνουν το φταίξιμο στο βλήμα που σκοτώνει έναν άνθρωπο και όχι σε εκείνον που πυροβολεί. Δεν τα βάζουν με το θύτη αλλά με τα θύματα. Όμως οι περισσότεροι από αυτούς τους ανόητους, με την επόμενη κρίση του καπιταλισμού (κοντά είναι) θα βρεθούν στα σκουπίδια και σε χειρότερη θέση από τους σημερινούς οικονομικούς πρόσφυγες και δεν θα ξέρει γιατί και δεν θα μπορεί να δει ότι αυτός και οι σημερινοί μετανάστες είναι θύματα του ίδιου θύτη και για αυτό θα πρέπει να είναι αλληλέγγυος και σύμμαχος ενάντια σε κάθε ντόπια και ξένη ολιγαρχία. (Ο οικονομικός πόλεμος είναι χειρότερος των ένοπλων. Σήμερα πχ περίπου 12 εκατομμύρια παιδιά πεθαίνουν κάθε χρόνο από πείνα. Τόσα θύματα δεν είχε κανένας ένοπλος πόλεμος.)

Η ΑΘΕΡΑΠΕΥΤΗ ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΡΟΝΟΪΟΣ

ΜΕ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ «ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ»..ΠΩΣ ΠΡΟΚΛΗΘΗΚΕ Η «ΚΡΙΣΗ».
Ο ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΞΙΑΣ
(Περιληπτικές και Απλοποιημένες οι αντιλήψεις του Μαρξ - για λόγους εκλαΐκευσης τους - που αναφέρονται στον πρώτο και δεύτερο τόμο του κεφαλαίου)

Μερικά παραδείγματα και ερωτήματα που θα μας βοηθήσουν να καταλάβουμε την ουσία του νόμου της αξίας.
Αν πιούμε νερό από μια πηγή δεν πληρώνουμε τίποτα. Αν πιούμε εμφιαλωμένο νερό τότε θα πληρώσουμε.
Τον αέρα που αναπνέουμε δεν τον πληρώνουμε όμως πληρώνουμε τις μπουκάλες του οξυγόνου.

Αν έχουμε μια ποσότητα από βαμβάκι και υποθέτουμε ότι κάνει 10 Ευρώ. Στην περίπτωση που το μετατρέψουμε σε ύφασμα θα κάνει σίγουρα περισσότερο (ας πούμε 20) και αν το ύφασμα το κάνουμε σακάκι τότε αυτό θα έχει μεγαλύτερη τιμή από τα 20Ευρώ).

Ποιο έχει μεγαλύτερη τιμή, ένα ποτήρι με νερό ή ένα ποτήρι γεμάτο χρυσό;
Τι είναι αυτό που δίνει εμπορική αξία στα αντικείμενα; Είναι φανερό ότι τα αντικείμενα γίνονται εμπορεύματα μόνο αν σε αυτά έχει ενσωματωθεί ανθρώπινη εργασία. Ο αέρας και το νερό της πηγής δεν έχουν καμιά εμπορική αξία (παρ’ ότι είναι πιο χρήσιμα απ’ τον χρυσό στη ζωή του ανθρώπου) γιατί μέσα τους δεν υπάρχει ανθρώπινη εργασία,

Όσο πιο πολύ εργασία απαιτείται για την παραγωγή ενός προϊόντος τόσο μεγαλύτερη είναι η εμπορική αξία του. (το παράδειγμα με το βαμβάκι, ύφασμα, σακάκι)
Ο χρυσός έχει μεγαλύτερη εμπορική αξία από το νερό γιατί για την παραγωγή του απαιτούνται πολλές περισσότερες εργατοώρες απ’ ότι ανάλογος όγκος νερού.

Το χρήμα είναι ένα μέσο για την ανταλλαγή των προϊόντων…
Στο βάθος και στην ουσία ανταλλάσουμε εργατοώρες (το χρήμα μας βοηθά για την γρηγορότερη και με λιγότερο κόπο ανταλλαγή των προϊόντων).
Πχ αν ένα τετράδιο για να παραχθεί χρειάζεται 4 εργατοώρες (όχι πόσες ώρες χρειάζεται ένας συγκεκριμένος εργάτης αλλά ο μέσος όρος των εργατών που ασχολούνται με αυτό το αντικείμενο, γιατί ένας εργάτης μπορεί να το παράξει είτε σε 3 είτε σε 5 ώρες κλπ) και για την παραγωγή ενός μολυβιού απαιτείται 1 ώρα, τότε ένας για να πάρει 1 τετράδιο θα πρέπει κανονικά να δώσει 4 μολύβια.

ΜΟΝΟ Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΑΞΙΑ (και άρα χρήμα).
Ένα εργαλείο που παράχθηκε έχει μια αξία γιατί μέσα του έχει τις εργατοώρες της παραγωγής του. Αυτή είναι η αξία του και φτάνει. Δεν μπορεί πια να παράγει άλλη επιπλέον αξία αν το αφήσουμε στην άκρη.
Για να παραχθεί νέα επί πλέον αξία θα πρέπει να μπει νέα (ζωντανή) εργασία στη διαδικασία παραγωγής ενός άλλου προϊόντος και πχ το σφυρί θα χρησιμοποιηθεί σαν μέσο και η αξία του θα είναι σταθερό κόστος του νέου προϊόντος.

Ο ΜΑΡΞΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ ΤΙΣ ΠΤΩΤΙΚΗΣ ΤΑΣΗΣ ΤΟΥ ΠΟΣΟΣΤΟΥ ΚΕΡΔΟΥΣ(ΜΕΣΟΥ)
Η εξίσωση της τιμής ενός προϊόντος

1) Έξοδα + Κέρδος = Τιμή π.χ 8+4=12

Όμως επειδή μόνο η εργασία δίνει εμπορική αξία στα προϊόντα η ισότητα 1 πρέπει να γραφτεί ως εξής..

2) ΔΕ(α) (διάφορα έξοδα) + Ε(β) (εργατικά) + Κ(γ) (κέρδος) = Τιμή

ΔΕ = έξοδα για μηχανές, πρώτες ύλες, φόροι, κτίρια κλπ
Ε = μισθός εργάτη, εισφορές στα ταμεία, 13ος μισθός έξοδα υπερωριών κλπ

Παράδειγμα ΔΕ + (Ε + Κ) = Τιμή
4€ + 4€ + 4€ = 12€

Σε αυτή την εξίσωση υποθέτουμε ότι ο ένας εργάτης δουλεύει 8 ώρες (E+Κ).
Η κάθε ώρα δουλειάς του αποτιμάται με 1€. (Άρα η συνολική αξία της δουλειάς του είναι 8€.)
Υποθέτουμε επίσης ότι ο καπιταλιστής πληρώνει τον εργάτη για τις 4 ώρες δουλειάς του, δηλ. τον πληρώνει με 4€ ενώ αυτός κρατάει για κέρδος τις άλλες 4 ώρες δηλ. 4€ και αυτός.
(Είπαμε ότι μόνο η νέα εργασία παράγει αξία)
Όμως το ποσοστό κέρδους των καπιταλιστών δεν βγαίνει πλήρως από το βαθμό εκμετάλλευσης του εργάτη δηλ. (από το πόσες ώρες πληρώνει τον εργάτη) αλλά σε συνδυασμό με τα συνολικά του έξοδα ΔΕ+Ε .

Στο παράδειγμα μας τα συνολικά έξοδα (ΔΕ+Ε) = 8€ και το κέρδος του Κ είναι 4€. Άρα το ποσοστό (%) του κέρδους του είναι το μισό των εξόδων του. Δηλ. 50% (4/8) .

Γενικά η κάθε αλλαγή στον κάθε παράγοντα από τους τρείς της εξίσωσής μας, φέρνει αλλαγή
(θετική ή αρνητική) στο ποσοστό κερδοφορίας των καπιταλιστών δηλ. είτε αλλάζει το (α)ΔΕ είτε το (β)Ε είτε το (γ)Κ αυτό θα επιφέρει αλλαγή στο ποσοστό κέρδους.

Ας υποθέσουμε ότι οι καπιταλιστές βάζουν καινούριες μηχανές και αυξάνεται το
κόστος (α)ΔΕ από 4€ που ήταν στην προηγούμενη ισότητα σε 5€ έτσι η νέα ισότητα
θα είναι:
( 5+4 ) +4 = 13.

Τώρα το ποσοστό κέρδους δεν θα είναι 50% όπως πριν ( 4+4 +4=12)
γιατί τα συνολικά έξοδα ΔΕ+Ε είναι (5+4) = 9 ενώ το κέρδος παραμένει 4.
άρα αν κάνουμε υπολογισμούς το ποσοστό μειώνετε σε 44%

Κάθε φορά λοιπόν που αλλάζει προς τα πάνω ο (α) παράγοντας δηλ. το ΔΕ φέρνει μείωση του ποσοστού κέρδους του συνολικού επενδυόμενου κεφαλαίου . Η μόνη λύση για το κεφαλαίο για να ξανά αυξήσει το ποσοστό κέρδους του είναι να κάνει κάποια ή κάποιες αλλαγές στους δυο παράγοντες (Ε+Κ) Δηλ. στα εργατικά και στο κέρδος. (όμως εργατικά + κέρδος είναι οι εργατοώρες,(το σύνολο των εργατοωρών), δηλ. η δεξαμενή απ’όπου αντλεί πλούτο το κεφάλαιο)
Σε κάθε αύξηση του ΔΕ το κεφαλαίο μπορεί να κάνει τρεις πιθανές κινήσεις για να ξανανεβάσει την κερδοφορία του….

Α. Απλήρωτες υπερωρίες..
a. Να αυξήσει τις ώρες εργασίας του κάθε εργαζομένου (κατά μια ώρα.. από 8
που ήταν πριν σε 9). Έτσι η άσχημη για αυτόν (τον καπιταλιστή) ισότητα 5 + 4 + 4 να γίνει 5 + 4 + 5 Έτσι τα προηγούμενα συνολικά έξοδα ήταν 9 και το κέρδος 4… τώρα να γίνουν 9 τα έξοδα και το κέρδος 5. Άρα το ποσοστό κέρδους θα ανέβει στο 55,5%!!!

9 5
100 Χ
............................................
Χ = 5 Χ 100 / 9 = 55,5%

β. Μείωση μισθού..
b. Να κρατήσει τις ώρες εργασίας του κάθε εργαζομένου ( δεξαμενή πλούτου του) όπως ήταν πριν δηλ. 8 αλλά να μειώσει τις ώρες που τον πληρώνει. Πχ. Ενώ τον πλήρωνε 4 από τις 8.( γιατί τις άλλες 4 τις εκμεταλλευόταν ο καπιταλιστής ) τώρα να τον πληρώνει 3 και να αυξάνει κατά μια ώρα το κέρδος του. Έτσι η ισότητα 5+4+4 να γίνει 5+3+5 δηλ. να ξοδεύει 8 και να κερδίζει 5 . Έτσι το ποσοστό 44% που ήταν στην
αρχή για την ισότητα 5+4+4 γίνεται τώρα 62,4%

8 5
100 Χ
....................................................
Χ = 5 Χ 100 / 8 = 62,4%

γ.
c. Συνδυασμός κινήσεων 1κ΄2 δηλ. και να αυξήσει την «δεξαμενή» από 8 ώρες σε 9 και να μειώσει τις ώρες εργασίας που θα πληρώνει. Έτσι η ισότητα 5+4+4 να γίνει
5+ 3 +6 = ποσοστό κέρδους 75%!!!

8 6
100 Χ

...............................
Χ = 6 Χ 100 / 8 =75%

Στον καπιταλισμό εξαιτίας του ανταγωνισμού και της τεχνολογικής προόδου ο πρώτος συντελεστής ΔΕκαι κυρίως το στοιχειό των μηχανών θα αλλάζει ΔΙΑΡΚΩΣ προς τα πάνω!!! (όπως στο παράδειγμα απόΔΕ=4 έγινε ΔΕ=5) σε ΣΧΕΣΗ με τη «δεξαμενή» των εργατοωρών (Ε+Κ) .

Σημείωση: Μια οποιαδήποτε αύξηση στο μεσαίο συντελεστή Ε (δηλ στα εργατικά έξοδα) μειώνει το ποσοστό κέρδους. Ας πάρουμε ξανά το αρχικό παράδειγμά μας. (ΔΕ4 + Ε4)+ Κ4 = 12.
Εδώ είχαμε συνολικά έξοδα 8 και από την τιμή 12 που θα πουλούσε ο καπιταλιστής το προϊόν του, θα είχε ένα κέρδος 4 ευρώ ή 50% σε σχέση με τα έξοδά του.
Αν όμως αυξήσει κατά 1 μονάδα τα εργατικά η εξίσωση θα γίνει 4+5+3= 12 ( δηλ Έξοδα συνολικά 4+5=9 και εργατοώρες 5+3=8.) …Σε τούτη την περίπτωση το Κ θα είναι 3 και τα έξοδα 9. Άρα το ποσοστό κέρδους πέφτει στο 33%. (Αυτές είναι οι ουσιαστικές συνέπειες των ιδιωτικοποιήσεων που προωθούν και παραπλανούν τους λαούς με διάφορες βλακείες)

Εν κατακλείδι. Η κάθε αύξηση των εργατικών εισοδημάτων επιφέρει μείωση του ποσοστού κέρδους του καπιταλισμού.

ΟΙ ΒΑΣΙΚEΣ ΑΝΤΙΘEΣΕΙΣ
Α) Ο ανταγωνισμός μεταξύ των καπιταλιστών, τους αναγκάζει να βάζουν νέα τεχνολογία για να αυξάνουν την παραγωγικότητα και έτσι να μπορούν να μειώνουν την τιμή της κάθε μονάδας προϊόντος που παράγουν και να ανταγωνίζονται τους άλλους καπιταλιστές. Αυτό όμως προκαλεί όλο και πιο γρήγορη ανανέωση του μηχανολογικού εξοπλισμού τους μέσα στο χρόνο. (πχ ενώ παλαιότερα ανανέωναν όλο το μηχανολογικό εξοπλισμό τους σε 10 χρόνια τώρα τον ανανεώνουν σε 5) Αυτό σημαίνει ότι αυξάνεται πάντα έστω και κατά ένα μικρό ποσοστό ο πρώτος συντελεστής (δηλ το ΔΕ).Επακόλουθο αυτού θα είναι μία ανάλογη πτώση του μέσου ποσοστού κέρδους και κατά συνέπεια αν ο καπιταλιστής θέλει τη διόρθωσή του, θα πρέπει να μειώσει την πληρωμή της αξίας της εργασίας ανά ώρα.( Σταδιακά λοιπόν είναι αναπόφευκτη η εξαθλίωση όλο και περισσότερων ανθρώπων μέσα στο παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα.)

Β) Με την πρόοδο της τεχνολογίας (εξ αιτίας του καπιταλιστικού ανταγωνισμού) αυξάνεται η παραγωγικότητα.(δηλ. οι νέες μηχανές βγάζουν περισσότερα προϊόντα ανά ώρα)

Ας κάνουμε ένα απλό παράδειγμα:

Χθες οι καπιταλιστές χρησιμοποιούσαν ένα (α) τύπο τεχνολογίας και μαζί με 100 εργάτες οι οποίοι δούλευαν 8ωρο (100 χ 8 = 800ώρες) έβγαζαν 1000 κομμάτια ποτήρια (όσα ήθελε η αγορά). Όμως λόγω ανταγωνισμού εισάγεται καινούρια τεχνολογία τύπου (β). (στην αρχή από λίγους καπιταλιστές και στη συνέχεια από όλους όσους μείνουν στην παραγωγή).
Με την καινούργια όμως τεχνολογία, τα 1000 κομμάτια μπορούν να τα βγάλουν με 400 ώρες εργασίας των εργατών (50 χ 8 = 400 δηλ. θα απολύσουν δηλ 50 εργάτες). Εδώ συνολικά για τους καπιταλιστές (όταν γενικευτεί η νέα τεχνολογία) γεννιούνται όλο και περισσότερα προβλήματα και τελικά με τα χρόνια φθάνουν σε πλήρες αδιέξοδο. Τώρα έχουν 400 ώρες να εκμεταλλευτούν. Πέρσι είχαν 800ώρες. Ας υποθέσουμε ότι πέρσι από τις 800 ώρες πλήρωναν του εργάτες τις 400 και τις άλλες 400 τις κρατούσαν οι ίδιοι για κέρδος. Τώρα που έχουν στη διάθεσή τους μόνο 400 ώρες για να κρατήσουν το ίδιο ποσοστό εκμετάλλευσης (ως προς τους εργάτες) θα πρέπει να μειώσουν τις ώρες που θα πληρώσουν στις 200.
(Άρα αναγκαστική, για το κέρδος τους η μείωση του συνολικού εργατικού εισοδήματος από 400 στα 200). Εδώ είναι η κατάρα και το αδιέξοδο για τον καπιταλισμό. Δηλ. ενώ είναι άκρως αναγκαίο για το σύστημα οι εργαζόμενοι να παίρνουν όλο και περισσότερα χρήματα για να αγοράσουν τα προϊόντα των καπιταλιστών ταυτόχρονα είναι άκρως αναγκαίο να τους δίνουν όλο και λιγότερα χρήματα (διαρκής υποκατανάλωση) για να μπορούν οι ίδιοι να συντηρούν ένα ποσοστό κέρδους (τέτοιο που να αναπαράγεται το κεφάλαιο) γιατί χωρίς αυτό το ποσοστό δεν ξανά επενδύουν (σταματάει η παραγωγή). Και το αντίστροφο.
Αν οι εργαζόμενοι δεν χάνουν διαρκώς μέρος από το εισόδημά τους, θα πέσει το μέσο ποσοστό κερδοφορίας του κεφαλαίου (και θα σταματήσει η παραγωγή) αλλά εάν όμως από την άλλη δεν αυξάνεται διαρκώς το εισόδημα των εργαζομένων δεν θα πουλιέται η παραγωγή των καπιταλιστών και θα σταματήσει η παραγωγή. Μπρός γκρεμός και πίσω ρέμα για το σύστημα αυτό. Και μέση οδός εδώ δεν υπάρχει, όπως δεν υπάρχει η μέση οδός της «ολίγον εγκύου».
Ο καπιταλισμός είναι θανάσιμα εγκλωβισμένος στις αξεπέραστες αντιθέσεις του. Αυτές οι κύριες αντιθέσεις έχουν οξυνθεί πάρα πολύ τα τελευταία χρόνια. Σε λίγο καιρό θα ξεσπάσει μια θανάσιμη και θυελλώδης κρίση για το σύστημα. Θα μπλοκαριστεί η παραγωγή του και θα τινάζονται στον αέρα χιλιάδες ιδιωτικές επιχειρήσεις (τράπεζες, ασφαλιστικές, αυτοκινητοβιομηχανίες κλπ)

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Με το πέρασμα του χρόνου και λόγο του νόμου τη πτωτικής τάσης του μέσου ποσοστού κέρδους και μαζί με τις άλλες αντιθέσεις του,(υποκατανάλωση, ανταγωνισμός κλπ) ο καπιταλισμός οδηγεί την ανθρωπότητα διαρκώς , ασταμάτητα και αναπότρεπτα σε όλο και μεγαλύτερες καταστάσεις εξαθλίωσης (σχετικής και απόλυτης) και φυσικά έτσι οδηγείτε ο ίδιος στο νομοτελειακό τέλος του. Για να μπορέσουν λοιπόν να συνεχίσουν σήμερα την καπιταλιστική παραγωγή, χρειάζονται μεταρρυθμίσεις σε όλους τους συντελεστές. Δηλ. να μειωθεί όσο μπορεί το ΔΕ (μείωση φόρων του κεφαλαίου, ιδιωτικοποιήσεις για φτηνό ΔΕ στους καπιταλιστές κλπ).

Το Ε= εργατικά να πάει ακόμα πιο χαμηλά είτε με την απευθείας μείωση των μισθών και των συντάξεων, είτε με την αύξηση των τιμών των προϊόντων περισσότερο από την αύξηση των μισθών, με τη μείωση της εργοδοτικής εισφοράς στα ταμεία, με την αύξηση των απολύσεων- ανεργίας , της υποαπασχόλησης κλπ. Επίσης το επόμενο που θα ακολουθήσει θα είναι η αύξηση των εβδομαδιαίων ωρών εργασίας για εκείνους που θα κατορθώνουν να έχουν εργασία.

Γενικά πρέπει να μειωθεί το εργατικό κόστος για τους καπιτα- ληστές. ΑΛΛΑ ΩΣ ΠΟΤΕ;

ΥΓ
Ο Μαρξ όταν αναφέρεται στο ποσοστό κέρδους μιλάει για το ΜΕΣΟ ποσοστό κέρδουςΟΛΩΝ των επενδυόμενων κεφαλαίων σε μία οικονομία και όχι σε μεμονωμένες επιχειρήσεις στις οποίες το ποσοστό κέρδους μπορεί να είναι μεγαλύτερο ή μικρότερο του μέσου. Μιλάει σε σχέση με το συνολικό κοινωνικό κεφάλαιο.

Μεταγενέστερο ΥΓ Όλα αυτά γίνονται σήμερα. Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ θεμελιώδης αιτία είναι το ολιγαρχικό πολιτικοοικονομικό σύστημα. Αυτό σημαίνει ότι μία οικονομικοπολιτική ολιγαρχία αποφασίζει και επιβάλει τη θέλησή της στην πλειοψηφία του κάθε λαού. Δηλαδή για όλα τα θέματα που αφορούν την κοινωνία είτε κοινωνικές σχέσεις είτε οικονομικές (τι θα παράγεται, πόσο θα παράγεται, πως θα παράγεται και ΠΩΣ ΘΑ ΔΙΑΜΟΙΡΑΖΕΤΑΙ) τα αποφασίζει και τα επιβάλει δια της βίας (αστυνομία - στρατό) μια ισχνή μειοψηφία ενάντια στην θέληση της συντριπτικής πλειοψηφίας.
Το κεντρικό λοιπόν ή το θεμελιώδες δίλλημα έχει να κάνει μόνο με τη θεμελιώδη αιτία. Ο κάθε υπήκοος θα πρέπει πριν από όλα να δώσει απάντηση σε αυτό
Δηλαδή «επιβολή της θέληση της μειοψηφίας ή της πλειοψηφίας;»
Η απάντηση των λαών σε αυτό θα πρέπει να είναι η επαναστατική διεκδίκηση του: «Ο ΚΑΘΕ ΝΟΜΟΣ ΝΑ ΑΝΤΑΝΑΚΛΑ ΤΗ ΔΙΑΠΙΣΤΩΜΕΝΗ ΘΕΛΗΣΗ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΙΑΣ ΜΕΙΟΨΗΦΙΑΣ. Και για να πραγματωθεί αυτό είναι απαραίτητο «ΟΛΗ Η ΕΝΟΠΛΗ, Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ -

* Το 85% της ανθρωπότητας ζει σήμερα στην εξαθλίωση. Ο καπιταλισμός δεν μπορεί πια να δώσει τα απαραίτητα για την επιβίωση. (Η μετανάστευση είναι ένα από τα "απόνερα" της δομικής κρίσης του καπιταλισμού.)
* Σε κάποιους πανανόητους είπαν ότι για την κρίση ή για την παγκόσμια εξαθλίωση φταίνε οι εβραίοι, οι μετανάστες, οι κομμουνιστές, οι τσγγάνοι κλπ. Και αυτοί τα πίστεψαν και έγιναν φασίστες ή παραφασίστες.

* Σήμερα μπορούμε να διαπιστώνουμε επιστημονικά τη θέληση του λαού σε κάθε κοινωνικό δια μέσου των ΚΛΗΡΩΤΩΝ ΛΑΪΚΩΝ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΩΝ ΣΩΜΑΤΩΝ (ΚΛΝΣ)

(Κάπα Λάμδα Νι Σίγμα) ΚΛΗΡΩΤΑ ΛΑΪΚΑ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΑ ΣΩΜΑΤΑ, ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΕΡΓΑΛΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ.

*Αν το δείγμα του Κληρωτού Λαϊκού Νομοθετικού Σώματος (ΚΛΝΣ) εξάγεται με επιστημονικές προδιαγραφές, (με τις σύγχρονες προδιαγραφές επιστημονικής δημοσκόπησης) τότε θα μπορούμε να έχουμε με ΣΧΕΔΟΝ απόλυτη ακρίβεια τη θέληση της πλειοψηφίας. Με μεγαλύτερη ακρίβεια ακόμα και από αυτήν με κάλπη στο ΟΛΟΝ - σύνολο του λαού. Αφού είτε μια μεγάλη αποχή από τις κάλπες ή η βέβαιη λειψή ενημέρωση για τον όγκο των θεμάτων θα διαστρεβλώνει την πραγματική θέληση του λαού. (Απαραίτητη η ισηγορία)

**Όταν κάνουμε εξέταση αίματος, δεν μας παίρνουν όλο το αίμα. Παίρνουν μια πάρα πολύ μικρή ποσότητα και βγάζουν το συμπέρασμα για το όλον. Το ίδιο κάνουν και όταν θέλουν να δουν αν το νερό μιας πηγής είναι πόσιμο κλπ. Η επιστήμη λοιπόν μπορεί σήμερα να φθάνει σε κρίσεις για το ΟΛΟΝ δια μέσου ενός κατάλληλου δείγματος που είναι μικρό μέρος του όλου. Το ίδιο μπορεί να κάνει και για να διαπιστώσει τη θέληση του λαού σε ΚΑΘΕ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟ ΘΕΜΑ.

ΠΟΙΟΙ "ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ" ΔΕΝ ΤΟ ΘΕΛΟΥΝ;

*Αυτό λοιπόν είναι βέβαιο. Αλλά οι κακούργοι ολιγαρχικοί, αμυνόμενοι, θα προσπαθήσουν με παράλογα και εγκληματικά επιχειρήματα, να μεταθέσουν το θέμα στο αν είναι καλό ή όχι για το λαό να ψηφίζει πλειοψηφικά τον κάθε νόμο. Υποστηρίζοντας τη θέση ότι δεν είναι σωστό.

* ΌΜΩΣ. Προσωρινά και περιληπτικά να πούμε ότι, το ιστορικό πείραμα (140 χρόνων) της αρχαίας Αθηναϊκής δημοκρατίας (462 - 322πΧ), ΄το έχει ήδη αποδείξει συντριπτικά και αμετάκλητα. Τους δίνει την απόλυτη απάντηση. Εκεί όπου ο λαός ψήφιζε τον κάθε νόμο (και αν ψήφιζαν οι γυναίκες θα ψήφιζαν περίπου το ίδιο με τους άντρες όπως γίνεται παντού και σήμερα) η κοινωνία τους μεγαλούργησε. Ο πολιτισμός και η ευμάρεια έφτασε στα ύψη. Έβγαλε χιλιάδες γνωστούς και άγνωστους επιστήμονες και ανθρώπους του πνεύματος, έφτιαξε Παρθενώνες και θέατρα. Αντίθετα (συγκριτικά) οι ολιγαρχικές πόλεις της Σπάρτης και της Μακεδονίας δεν έβγαλαν σχεδόν ΟΥΤΕ ΕΝΑΝ επιστήμονα. (Η δε Σπάρτη έφτιαξε το θέατρό της 400 χρόνια περίπου μετά την Αθήνα. Τέτοια καθυστέρηση.). Οι όποιες ιστορικές πεποιθήσεις ή προβλέψεις για την τελική ανωτερότητα των άλλων ολιγαρχικών συστημάτων, εστέφθησαν τελικά από απόλυτη αποτυχία *και τούτο πονάει αφάνταστα τους ολιγαρχικούς του σήμερα). Η σύγκριση μεταξύ πολιτισμού Αθήνας και των άλλων ολιγαρχικών πόλεων είναι σύγκριση ελέφαντα με κουνούπι.

* ΑΝ κάποιος σήμερα υποστηρίζει ότι οι λίγοι θα πρέπει να αποφασίζουν και να επιβάλλουν στην πλειοψηφία του λαού τον κάθε νόμο, σημαίνει ότι έχει "τεράστια" λογική και ουσιαστικά θα ήθελε ο ειδικός στην οδήγηση ταξιτζής να αποφασίζει και να επιβάλλει στους πελάτες του όποιο τελικό προορισμό γουστάρει αυτός και όχι εκείνον που θέλουν οι πελάτες. Επίσης θα ήθελε ο επιλεγμένος ή ο "πραξικοπηματίας" μηχανικός (ειδικός) να έχει την εξουσία να αποφασίζει και να επιβάλλει στους πελάτες του σε ποια Χώρα θα χτίσουν το σπίτι τους, πόσα δωμάτια θα φτιάξουν και πόσα θα τον πληρώσουν!!!! ΤΕΛΙΚΑ ό,τι και να πουν αυτή είναι η "λογική" τους (ανύπαρκτη).
Τα πιο πάνω παραδείγματα όχι μόνο ισχύουν για το επίπεδο του κεντρικού συστήματος οργάνωσης της κοινωνίας, αλλά ισχύουν σε πολύ χειρότερο βαθμό, γιατί σε αυτό το επίπεδο διακυβεύονται πολλά περισσότερα αγαθά για τους ανθρώπους του λαού.

*Αλλά για να φθάσουμε μέχρι την ΠΛΗΡΗ λαϊκή νομοθέτηση, υπάρχουν προϋποθέσεις. Απαιτείται ο λαός να κατακτήσει την εξουσία (νομοθετική, εκτελεστική δικαστική) συντρίβοντας προηγουμένως ΚΑΘΕ μορφή ολιγαρχισμού.

* Δυστυχώς υπάρχουν και σήμερα κάποιοι εντελώς απολίτιστοι ολιγαρχικοί (κοινοβουλευτικοί ή φασίστες) που το παίζουν «Έλιναις μπατριότες» αλλά μισούν θανάσιμα το σύστημα όπου τον ΚΑΘΕ ΝΟΜΟ τον ψηφίζει η πλειοψηφία του λαού, δηλαδή την ουσία του συστήματος της αρχαίας Αθήνας. Αυτοί οι απόγονοι των βάρβαρων Πουλικανών, Σουμπεριτών, ταγματαλητών κλπ, μισούν τον τεράστιο πολιτισμό εκείνων των Ελλήνων δημοκρατών, τον τεράστιο πολιτισμό που δημιουργεί η πλειοψηφιαρχία. Προτιμούν τη βαρβαρότητα.
Κάνουν ακατάσχετη χρήση της έννοιας του πατριωτισμού για να κρύψουν τη βαρβαρότητά τους. Και όπως λέει ο λαός: «ο διάολος για να παραπλανήσει λέει πολλά Κύριε Ελέησον».

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΡΑΛΟΓΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΩΝ στο πιο κάτω λίνγκ.
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=3671649899541958&set=a.164211156952534&type=3&eid=ARCjpDfc2BPLS8wxlkGZWZq1CetJqselCyGRMyJ9nEG_ZugfLlzCau9tq349p9Zi1wLq3C5piFi2pvfw

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΩΣ Ο ΛΑΟΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΨΗΦΙΖΕΙ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΝΟΜΟ, ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΑ ΚΛΗΡΩΤΑ ΛΑΪΚΑ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΑ ΣΩΜΑΤΑ (ΚΛΝΣ) στο λίνγκ:
bezedakos.blogspot.com/2012/02/blog-post.html

ΝΑ ΑΡΧΙΣΕΙ ΤΩΡΑ Η ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΤΩΝ ΛΑΩΝ

Ο λαός να αποφασίζει και να επιβάλλει τον ΚΑΘΕ νόμο, ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΤΟΜΕΙΣ και όχι μια μηδαμινή μειοψηφία, δια μέσου της ΒΟΥΛΗΣ ΤΩΝ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΩΝ, να αποφασίζει και τελικά να επιβάλλει δια της βίας τη θέλησή της πάνω στην πλειοψηφία.
*Αν το δείγμα του Κληρωτού Λαϊκού Νομοθετικού Σώματος (ΚΛΝΣ) εξάγεται με επιστημονικές προδιαγραφές, (με τις σύγχρονες προδιαγραφές επιστημονικής δημοσκόπησης) τότε θα μπορούμε να έχουμε με ΣΧΕΔΟΝ απόλυτη ακρίβεια τη θέληση της πλειοψηφίας. Με μεγαλύτερη ακρίβεια ακόμα και από αυτήν με κάλπη στο όλον του λαού. (Αφού είτε μια μεγάλη αποχή από τις κάλπες ή η βέβαιη λειψή ενημέρωση για τον όγκο των θεμάτων θα διαστρεβλώνει την πραγματική θέληση του λαού).
* ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ, ΔΗΛΑΔΗ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ Ο ΛΑΟΣ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΤΟΝ ΚΆΘΕ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΑΝΟΝΑ , «ΙΔΟΥ ΠΕΔΙΟΝ ΔΟΞΗΣ ΛΑΜΠΡΟΝ» (Με την προβολή αυτού του στόχου και με τη στάση του κάθε υποκειμένου, θα πέσουν εντελώς ΟΙ ΜΑΣΚΕΣ των «φιλολαϊκών» και των κοινωνικών «αγωνιστών»
* ΓΙΑΤΙ το χαρακτηρίζουμε "ΑΜΕΣΗ ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ"; Μα βασικά για να ξεσκεπαστεί η εγκληματική ύπαρξη των ολιγαρχικών στους ΠΑΝΤΕΣ ακόμα και στους πιο δύσπιστους ανθρώπους του λαού. Φυσικά σε μια τέτοια κινηματική στόχευση θα αντιδρούσαν με λύσσα οι ολιγαρχικοί γιατί θα ήταν ο προπομπός, η αρχή της εξαφάνισης του ολιγαρχισμού, το αντίπαλο δέος τους σε τοπική και παγκόσμια κλίμακα. (Φυσικά, ακόμα και αν υποχωρούσαν οι ολιγαρχικοί και θέσπιζαν ένα τέτοιο νομοθετικό σώμα θα προσπαθούσαν να βάλουν δεκάδες παγίδες - στον εκτελεστικό και στο νομοθετικό τομέα -για να εκπέσει στην κοινωνική συνείδηση κλπ. Σε αυτές τις απόπειρες το κίνημα θα έπερεπε να τις αντιμετωπίσει συντριπτικά.)
Πρώτα λοιπόν θα ξεσκεπαστούν και μετά, αυτό το ξεγύμνωμά τους, θα προκαλέσει την ανάγκη για ολοκλήρωση της εξουσίας του λαού, σε όλο και περισσότερους υπήκοους. Και έτσι θα αγγαλιαστεί το ΟΛΟΝ του προτάγματος της πλειοψηφιαρχίας (με την παράλληλη και ταυτόχρονοι κοινοποίησή του στο λαό).
* Στην ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΩΝ θα παιχτεί πάλι ένα θέατρο σκιαμαχιών. Το κυβερνών ολιγαρχικό κόμμα θα κάνει τον αυτιστικό μονόλογό του και θα εκθειάζει, ψευδόμενο, το νομοσχέδιό του. Τα ολιγαρχικά κόμματα της αντιπολίτευσης (πχ ΣΥΡΙΖΑ) θα το κατακρίνουν και θα χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για το κακό που θα επιβληθεί στο λαό. Όμως ξέρουν ΟΛΟΙ τους (της αντιπολίτευσης) ότι η δική τους πρόταση δεν θα έχει καμιά τύχη, στο κοινοβούλιο των ολιγαρχικών, αφού μια μειοψηφία του 23% έχει 158 βολευτές. Τότε γιατί θα αντικρούουν το προτεινόμενο από την κυβέρνηση νομοσχέδιο; Γιατί θα σπαταλάνε σάλιο και φαιά ουσία αφού δεν πρόκειται να ακουστούν από την κυβέρνηση και έτσι δεν μπορούν να αποτρέψουν το κακό; (Αφού έτσι κι αλλιώς η πρότασή τους είναι «χαμένη από χέρι» γιατί δεν προτείνουν ένα ΚΛΝΣ ώστε να αποφασίσει η πλειοψηφία;)
* Αν ήθελαν η δική τους πρόταση να είχε κάποια τύχη (που υποτίθεται ότι θέλει το καλό του λαού) τότε αυτή θα μπορούσε να υπάρξει μόνο δια μέσου απόφασης ενός ΚΛΝΣ. Άρα θα ήθελαν και θα επιδίωκαν η πλειοψηφία του λαού να κρίνει τις διαφορετικές προτάσεις και να αποφασίσει και όχι η μειοψηφική κυβέρνηση της ΝΔ. Δηλαδή θα έπρεπε να είναι ΠΡΩΤΟΙ αυτοί που να διεκδικούσαν τα ΚΛΝΣ για την επιλογή ετούτου του νόμου και του ΚΑΘΕ νόμου.
* Επομένως είναι ΑΠΟΛΥΤΑ ΒΕΒΑΙΟ ότι δεν θέλουν να προστατέψουν το λαό, δεν τους νοιάζει η ζωή του λαού. Αυτή την έχουν γραμμένη...
*Τότε όμως τι τους νοιάζει πραγματικά;
* Βασικά, οι της ολιγαρχικής αντιπολίτευσης ΘΕΛΟΥΝ το κυβερνών κόμμα να παίρνει αντιλαϊκά μέτρα. ΘΕΛΟΥΝ να δυσαρεστείται ο λαός και έτσι να μπορούν μετά να του το παίζουν «δικαιολογημένα» λαοσωτήρες. (Δηλαδή στο βάθος θέλουν να χειροτερεύει η κατάσταση του λαού.) Αν δεν χειροτερέψει η ζωή του λαού, αυτοί δεν πρόκειται να γίνουν χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη. Δεν θα έχουν ελπίδα να αποφασίζουν αυτοί σαν μειοψηφία και να επιβάλλουν, δια της βίας, τη θέλησή τους πάνω στην πλειοψηφία. Δεν θα μπορούν να ικανοποιούν ετούτη τη διαστροφή τους, να ικανοποιούν ετούτη την καύλ@ τους, «να είναι αυτοί στα πράματα». Αν δεν ήθελαν το κακό του λαού, τότε θα ήθελαν πραγματικά να είναι ΑΠΛΑ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ και επομένως θα έκαναν τα πάντα ώστε να ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΕΤΑΙ και να επιβάλλεται η θέληση της ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ. Δηλαδή θα ήταν πραγματικά αντισυστημικοί, θα αγωνιζόντουσαν για ένα ΤΕΤΟΙΟ σύστημα οργάνωσης της κοινωνίας και θα είχαν φυσικά ένα αντίστοιχο ΣΧΕΔΙΟ - ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ. (Που τέτοιο πρόγραμμα;)
* Τα δε συνδικαλιστικά και κομματικά στελέχη της αντιπολίτευσης, κινητοποιούν κάποιους υπηκόους, τάχα μου για να μην περάσει το κακό νομοσχέδιο. Ενώ ξέρουν ότι θα περάσει. Και αν με τις κινητοποιήσεις τύχει να πετύχουν την αλλαγή κάποιου άρθρου, τότε θα είναι αυτοί που θα προσπαθήσουν να καρπωθούν την αίγλη αφού θα λένε ότι οι "αγώνες των κομματικών - συνδικαλιστικών" στελεχών τους, τα καλά κομματικοσυσδικαλιστικά τους στελέχη, αγωνίστηκαν και έφεραν αποτέλεσμα. Άρα «υπήκοοι ακολουθήστε μας να πάρουμε την εξουσία ή ανώτερη εξουσία κλπ"

ΥΓ *Σε ΚΑΘΕ νομοσχέδιο των ολιγαρχικών, τα λαϊκά κινήματα θα πρέπει να εκφράζουν, ΝΑ ΑΝΤΙΤΆΣΣΟΥΝ την θέλησή τους για αντίστοιχο ΚΛΗΡΩΤΟ ΛΑΪΚΟ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟ ΣΩΜΑ με στόχο να ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΕΤΑΙ ποιό νόμο θέλει η πλειοψηφία (έστω και μέσα στα σημερινά ολιγαρχικά πλαίσια). Φυσικά τούτο θα είναι ως μεταβατικός στόχος, για να επιτευχθούν, δια μέσου αυτού, τα πιο πάνω αναφερόμενα. Παράλληλα και ταυτόχρονα θα πρέπει να επικοινωνούνται και οι άλλοι όροι για την ΠΛΗΡΗ εξουσία του λαού (ένοπλη, νομοθετική, δικαστική εξουσία στο λαό, ισηγορία κλπ). ΜΟΝΟ έτσι μπορεί να δομηθεί στο παρόν το ΑΝΤΙΠΑΛΟ ΔΕΟΣ.
*Οι αντικειμενικές συνθήκες είνα ΥΠΕΡ ΩΡΙΜΕΣ. Μεγάλο εμπόδιο προς αυτή την κατεύθυνση είναι ΚΑΙ οι ηγεσίες της ολιγαρχικής αριστεράς και γενικά οι σημερινοί «ιδεολόγοι» συνεχιστές των απόλυτα αποτυχημένων απελευθερωτικών ιδεολογιών και σχεδίων του τελευταίου 1,5 αιώνα.
Στη σημερινή εποχή, συνθήκες, στο μέγιστο μέρος τους, είνα σχεδόν ΙΔΑΝΙΚΕΣ για ριζικές και επαναστατικές αλλαγές στο σύστημα οργάνωσης της κοινωνίας. Ταυτόχρονα, υπάρχει σήμερα και ένα τεράστιο μείον. Δεν υπάρχουν, δεν έχουν δομηθεί ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΑ τα συλλογικά υποκείμενα των πρωτεργατών που θα προωθήσουν το απελευθερωτικό πρόταγμα των λαών.

bezedakos.blogspot.com/2012/02/blog-post.html

ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΑΔΙΕΞΟΔΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΤΖΟΥΦΙΕΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ

Χωρίς «πιστόλι στον κρόταφο» το σύστημα δεν υποχωρεί με τίποτα. Χωρίς να αισθάνεται προοπτικά τον κίνδυνο της καταστροφής του, δεν υποχωρεί σε λαϊκά αιτήματα. Και αν υποχωρήσει σε ελάχιστα, αυτό θα είναι κάτι το πολύ προσωρινό. Μετά από λίγο, έχει την εξουσία να «ρεφάρει» φτιάχνοντας άλλους νόμους, στον ίδιο ή σε άλλους τομείς, με τους οποίους θα αφαιρεί δικαιώματα και θα προσθέτει υποχρεώσεις στους υπηκόους.
Για να υπάρξουν περισσότερες και μονιμότερες κατακτήσεις για τους λαούς, μέσα σε αυτό το σύστημα (δεν μιλάμε για την αυταπάτη ή την απάτη του ρεφορμισμού – μεταρρυθμισμού), απαιτείται κίνημα που να προβάλει την καταστροφή, την εξόντωση του υπάρχοντος, την εξόντωση της ΟΥΣΙΑΣ του υπάρχοντος συστήματος.
Και αυτή η ουσία του συστήματος βρίσκεται στο ότι μια μειοψηφία κατέχει την εξουσία (ένοπλη, νομοθετική, δικαστική) και δι αυτής φτιάχνει και επιβάλλει στην πλειοψηφία τους κοινωνικούς κανόνες. Επομένως αυτή η ουσία θα πρέπει να χτυπηθεί. Και όταν στο μέλον χτυπηθεί ολοκληρωτικά τότε το σύστημα αυτό πεθαίνει.
Άρα, σήμερα, ΜΟΝΟ με τέτοιο συμπληρωματικό αίτημα των συγκεκριμένων λαϊκών αιτημάτων μπορεί να προκαλέσει το λεγόμενο αντίπαλο δέος και έτσι μπροστά στο φόβο της πιθανής μελλοντικής εξαφάνισής τους να υποχωρούν στο σήμερα. ( Όσο πιο μαζική είναι η προβολή του προτάγματος - αντίπαλου δέους τόσο πιο υποχωρητικοί θα είναι, μέχρι την τελική ανατροπή τους.)
ΤΟ ΠΡΟΤΑΓΜΑ ΣΥΜΠΥΚΝΩΜΕΝΟ θα μπορούσε να εκφραστεί πχ με τους εξής τρόπους
!. Ο ΛΑΟΣ ΝΑ ΨΗΦΙΣΕΙ ΤΟ ΝΟΜΟ ΓΙΑ ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΟΧΙ Η ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΏΝ
2. Ο ΛΑΟΣ ΝΑ ΨΗΦΙΖΕΙ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΝΟΜΟ
Και σαν μεταβατικό αίτημα:
3. ΤΩΡΑ ΚΛΗΡΩΤΟ ΛΑΪΚΟ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟ ΣΩΜΑ (με επιστημονικές προδιαγραφές) ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΛΕΞΕΙ ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ (μεταξύ διαφορετικών προτεινόμενων νομοσχεδίων)
4,,, κλπ

Ναι σε κάθε μορφή αγώνα που σκοπεύει και στις προσωρινές ανάσες των υπηκόων και στη συντριβή κάθε μορφής ολιγαρχισμού.

ΥΓ. ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΤΑΓΜΑ ΠΟΥ ΝΑ ΣΥΜΠΛΗΡΩΝΕΙ ΤΟ ΚΑΘΕ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟ ΛΑΪΚΟ ΑΙΤΗΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΝΑ ΣΤΟΧΕΥΕΙ ΣΤΗΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΥΠΑΡΧΟΝΤΟΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ, δεν πρόκειται να υπάρξουν υποχωρήσεις από μέρους της ολιγαρχίας και επομένως δεν θα υπάρξουν ουσιαστικές και επί μακρόν κατακτήσεις για τους υπηκόους. Θα πηγαίνουμε διαρκώς από το κακό στο χειρότερο. Κινητοποιήσεις χωρίς το πρόταγμα - αντίπαλο δέος τελικά θα ποτίζουν τη γλάστρα για να μεγαλώσει ο επόμενος ολιγαρχικός που θα δηλητηριάσει το λαό. Και στην προκειμένη περίπτωση συμβάλλουν στο να επανέλθει Ο ΣΥΡΙΖΑ.

ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΡΧΙΑ -ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΡΙΖΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ ΤΩΝ ΟΡΩΝ ΔΙΑΒΙΩΣΗΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

Και για να φθάσουμε στην επιλογή των νόμων από την πλειοψηφία, είναι απόλυτα αναγκαίο να περάσει όλη η νομοθετική, η εκτελεστική και η δικαστική εξουσία στο λαό.)
* Η καλυτέρευση της ζωής του κάθε ανθρώπου εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τη δυνατότητά του να ικανοποιεί τις ανάγκες του (από αυτές προκύπτουν οι επιθυμίες και οι θελήσεις του.) Ο βαθύτερος σκοπός της δημοκρατίας δεν είναι η πραγμάτωση κάποιας αόριστης, αφηρημένης ηθικής ιδέας ή αξίας αλλά η μεγάλη βελτίωση των πραγματικών συνθηκών ζωής του ανθρώπου.

*ΚΑΝΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ δεν πραγματοποιούνται ούτε πρόκειται να πραγματοποιηθούν ποτέ ΟΛΕΣ οι επιθυμίες του ή οι θελήσεις του στη ζωή του.

*Στην κοινωνία υπάρχουν οι εξής περιπτώσεις υλοποίησης των θελήσεων ή των επιθυμιών του. - Στις εξαρτώμενες από την κοινωνική λειτουργία προφανώς-.

α. Να πραγματοποιείται ένα μικρό ή ελάχιστο μέρος των θελήσεών του (δια μέσου νόμων)
β. να πραγματοποιείται ΤΟ μεγαλύτερο μέρος των θελήσεών του. (δια μέσου νόμων)

* Στα ολιγαρχικά συστήματα υπάρχει μια ΣΤΑΘΕΡΗ ΜΕΙΟΨΗΦΙΑ (10% περίπου) και μια σχεδόν ΜΟΝΙΜΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ του 90% περίπου)
Η Πρώτη (μειοψηφία) κατέχει την εξουσία (νομοθετική, εκτελεστική και δικαστική) και διά μέσου αυτής εξασφαλίζει προνόμια για τον εαυτό της.
Η δεύτερη (πλειοψηφία) ΔΕΝ κατέχει την εξουσία και είναι ΜΟΝΙΜΑ ο καρπαζοεισπράκτορας. Πραγματοποιούνται ελάχιστες ή μηδαμινές επιθυμίες της ή θελήσεις της. (Περίπου το 99% των νόμων που φτιάχνει και της επιβάλλει η μειοψηφία, ΔΕΝ τους θέλει. Πχ από τους 600 μνημονιακούς νόμους δεν ήθελε ΟΥΤΕ έναν.
* Με τη θεσμοθέτηση της ΑΡΧΗΣ της πλειοψηφίας, σημαίνει ότι οι κοινωνικοί κανόνες θα τίθενται σε ισχύ όταν τους θέλει η πλειοψηφία (51 - 60-70-80-90% κλπ). Από τούτο προκύπτει ότι ο κάθε άνθρωπος (στατιστικά) σε ένα ΜΕΓΑΛΟ ΣΥΝΟΛΟ αποφάσεων (νόμων) και όχι μόνο σε έναν ή λίγους, τις ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ φορές στη ζωή του θα βρίσκεται με την πλευρά της πλειοψηφίας και τις λιγότερες με την πλευρά της μειοψηφίας. (Μία φορά πχ θα είναι με την μειοψηφία και στη συνέχεια πιθανότατα 2-3-4-5 κοκ με την πλειοψηφία. Έτσι τις περισσότερες φορές θα υλοποιείται η θέλησή του, που πηγάζει από τις ανάγκες του.)
* Για την απόκτηση αγαθών απαιτείται το ΑΝΤΙΤΙΜΟ της εργασίας. Για να βρίσκεται ο άνθρωπος με την πλευρά της πλειοψηφίας και έτσι να πραγματώνεται τις περισσότερες φορές η θέλησή του, θα πρέπει να αποδέχεται το ΑΝΤΙΤΙΜΟ που θα πρέπει να καταβάλει όταν θα βρίσκεται στη μειοψηφία (δηλαδή αποδοχή της θέλησης της πλειοψηφίας). Αυτό είναι ΜΕΓΑΛΗ «ΕΠΕΝΔΥΣΗ». Το πραγματικό όφελός του βρίσκεται στο ΣΥΝΟΛΟ και όχι στο μικρό ΜΕΡΟΣ. Ο γεωργός πχ θυσιάζει 15 κιλά σιτάρι σπόρο ανά στρέμμα, για να πάρει πάνω από 200 κιλά. (και ποιος νοήμων δεν θα ήθελε να κάνει αυτή τη θυσία;)
*Η Αρχή της πλειοψηφίας είναι η συμφωνία μεταξύ των μελών της κοινωνίας η οποία περικλείει το αντίτιμο του καθένα (να βρίσκεται κάποιες φορές στη μειοψηφία) για να μπορεί λαμβάνει την «υπεραξία» (να βρίσκεται τις περισσότερες φορές με την πλειοψηφία και άρα να έχει ικανοποίηση των περισσότερων επιθυμιών ή θελήσεων σε σχέση με τις απώλειες του).
Όταν κάποιος βρίσκεται στη μειοψηφία, θα πρέπει «να θυσιάσει ένα δένδρο για να λάβει ένα δάσος». Χωρίς πληρωμή κάποιου αντιτίμου δεν υπάρχει ζωή.
* Για να επιτευχθεί ετούτο θα πρέπει το κάθε άτομο να επιλέγει (ψηφίζει) με βάση τις ΑΤΟΜΙΚΕΣ ΤΟΥ ΑΝΑΓΚΕΣ και θελήσεις ή προτιμήσεις – ΙΣΟΤΙΜΙΑ ΨΗΦΟΥ -. Από αυτό, από το σύνολο των εκφρασμένων ατομικών προτιμήσεων, θα βγαίνει η πλειοψηφία και η μειοψηφία σε κάθε θέμα.
* Είναι απόλυτα απαραίτητο και Συμφέρει όλους τους ανθρώπους, ανεξάρτητα από ηλικία (ενήλικοι), φύλλο, χρώμα, θρησκεία, εκπαίδευση κλπ, να συμμετέχουν ΙΣΟΤΙΜΑ με την ψήφο (έκφραση προωπικών αναγκών και θελήσεων) στην επιλογή των νόμων. Συμφέρει ταυτόχρονα τους ΠΑΝΤΕΣ, να συμμετέχει επίσης ισότιμα και στις άλλες διαδικασίες λειτουργίας της κοινωνικής ζωής. Μόνο έτσι μπορεί να επιτευχθεί η ικανοποίηση περισσότερων αναγκών, θελήσεων, επιθυμιών όλων των ανθρώπων ή τουλάχιστον της συντριπτικής πλειοψηφίας αυτών. ΧΩΡΙΣ ΙΣΟΤΙΜΙΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΡΧΙΑ και άρα ικανοποίηση των περισσότερων θελήσεων των όλων ανθρώπων ή της συντριπτικής πλειοψηφίας αυτών. (Πχ χωρίς ισοτιμία της ψήφου δεν μπορεί να βγει η πλειοψηφία από το ΣΥΝΟΛΟ των ανθρώπων αλλά να βγει πλειοψηφία εντός μιας μικρής ΜΕΙΟΨΗΦΙΑΣ και επομένως θα υπάρχει πάλι ολιγαρχία).
* Στα ολιγαρχικά συστήματα, ο υπήκοος είναι ΜΟΝΙΜΑ καταδικασμένος να ικανοποιούνται ελάχιστες θελήσεις του, είναι καταδικασμένος να είναι μόνιμα καρπαζοεισπράκτορας. Επιλέγουμε λοιπόν.
ΕΙΤΕ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΡΧΙΑ – ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΙΤΕ ΜΕΙΟΨΗΦΙΑΡΧΙΑ - ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ.

ΥΓ* Αυτό λειτουργούσε στην αρχαία αθηναϊκή δημοκρατία και γι αυτό μεγαλούργησε και γι αυτό ανέπτυξε τεράστιο πολιτισμό και ευμάρεια, γι αυτό κατέκτησε ΑΣΥΓΚΡΙΤΑ μεγαλύτερα επιτεύγματα σε σχέση με τα ολιγαρχικά συστήματα που υπήρχαν γύρω της.

ΤΑ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΑ ΣΥΝΕΔΡΙΑ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ

Το ερώτημα που τίθεται εδώ είναι το εξής:
Γιατί αυτά τα ίδια θέματα (10, 20 ή και 30) δεν πηγαίνουν απευθείας στις τοπικές οργανώσεις των ολιγαρχικών κομμάτων για να τα ψηφίσει το σύνολο των μελών και όχι η μειοψηφία των συνέδρων;
Πρακτικά κάτι τέτοιο είναι ΠΟΛΥ ΕΥΚΟΛΟ να γίνει. Γιατί λοιπόν δεν γίνεται;
Η βέβαιη απάντηση είναι οι εξής: Οι από κάτω θα πρέπει να διαπαιδαγωγηθούν στο να εκτελούν αποφάσεις κάποιων άλλων «ανώτερων», οι «μεσαίοι» σύνεδροι να νιώθουν ότι είναι κάτι πάνω από άλλους και ταυτόχρονα κάτω από τους ανώτερους και γενικά θα πρέπει να διατηρείται πάση θυσία η ολιγαρχική εξουσιαστική πυραμίδα όπου στην κορυφή θα είναι η ηγεσία του κόμματος. Στη σκέψη των ηγεσιών όλων των ολιγαρχικών κομμάτων βρίσκεται το εξής: «Να ψηφίζουν όλα τα μέλη; Απαπαπα!!! Να συνηθίσουν οι από κάτω και να ζητούν περισσότερα; Δεν παίζουμε με τη φωτιά.» Τα απλά μέλη τους λοιπόν τα θεωρούν παντελώς ηλίθιους νεροκουβαλητές που τους χρειάζονται όμως για ανέλθουν αυτοί στην εξουσία και έτσι να ικανοποιούν τις επιταγές της εγκληματικής τους συνείδησης. Βλάκες νεροκουβαλητές που τους κάνουν όμως να ελπίζουν μάταια σε κάτι.
ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Η ολιγαρχική δομή τους και λειτουργία ΑΠΟΚΛΕΙΕΙ τη δυνατότητα στην πλειοψηφία των τακτικών μελών να ελέγχουν, να ανακαλούν ή να διαγράφουν μέλη της ηγεσίας. Αν όμως ίσχυε το αντίθετο ΤΟΤΕ πολλά επαγγελματικά στελέχη θα είχαν χάει τη δουλειά τους, πολλοί επαγγελματίες ΛΑΟΣΩΤΗΡΕΣ ίσως να πήγαιναν στο εξωτερικό για να βρουν δουλειά.
*ΒΡΕΙΤΕ ΜΟΥ ΕΝΑΝ ΠΑΠΑ Ή ΕΝΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟ ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

ΤΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΩΝ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΕΧΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟ ΛΑΟ ΜΙΚΡΟΤΕΡΗ ΑΞΙΑ ΑΠΟ ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΤΟ ΧΑΡΤΙ ΥΓΕΙΑΣ

*ΠΡΟΣΟΧΗ. Όταν τα ολιγαρχικά κόμματα μας δίνουν έντυπα με το πρόγραμμά τους, να τα παίρνουμε. Να μην τα πετάμε. Ποτέ δεν ξέρεις. Κρίση υπάρχει και αναμένεται μεγαλύτερη. Ίσως καμιά φορά να ξεμείνουμε από χαρτί υγείας.
*ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ.
Ένα οποιοδήποτε πρόγραμμα αποτελείται από ΓΕΝΙΚΕΣ αναφορές, γενικές εκφράσεις, ΑΟΡΙΣΤΟΛΟΓΙΕΣ, ανέξοδες ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ, στόχους κλπ. Σε κάθε ξεχωριστή γενική αναφορά δεν περιέχονται οι ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΙ ΟΡΟΙ για την υλοποίησή της. Αυτοί οι όροι έρχονται, κατόπιν, δια μέσου ΝΟΜΩΝ για να υλοποιήσουν τη γενική αναφορά. ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΠΕΡΙΕΧΟΥΝ ΤΟΥΣ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥΣ ΟΡΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΤΕΥΞΗ ΚΑΠΟΙΟΥ ΣΤΟΧΟΥ.

*Πχ ένας μηχανικός κάνει στον πελάτη την εξής γενική αναφορά - υπόσχεση: "Θα σου φτιάξω το αυτοκίνητο σαν καινούργιο".
Ας υποθέσουμε ότι όντως του το επισκευάζει. Όμως έλειπαν πχ οι συγκεκριμένοι όροι της αμοιβής του μηχανικού. Εδώ ο μηχανικός του ζητά τόσα χρήματα όπου ο πελάτης θα μπορούσε να αγοράσει με αυτά δύο ολοκαίνουργια αυτοκίνητα. (Ένα ολιγαρχικό κόμμα μπορεί όντως να τηρήσει την υπόσχεσή του και να δώσει ένα κοινωνικό επίδομα "αλληλεγγύης" Όμως προηγουμένως θα έχει ξεσκίσει το λαό με φόρους για να έχει μεγάλα πρωτογενή πλεονάσματα κλπ)
* Να γιατί οι διεστραμμένοι ολιγαρχικοί ΔΕΝ θέλουν ο λαός να ψηφίζει, να επιλέγει τον κάθε ΝΟΜΟ δηλαδή τους ΟΡΟΥΣ.
ΔΕΝ ΤΟ ΘΕΛΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΒΙΑΖΟΥΝ ΤΕΛΙΚΑ ΤΗ ΘΕΛΗΣΗ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΝΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΟΙ ΥΠΗΚΟΟΙ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΟΤΙ ΟΙ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΟΙ ΤΟΥΣ ΛΟΓΑΡΙΑΖΟΥΝ ΓΙΑ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΖΩΑ.
Δεν θέλουν ο λαός να ψηφίζει τον κάθε νόμο (όρους) για την υλοποίηση κάποιου στόχου, για να μπορούν έτσι να του δίνουν κάποια αντίδωρα και να του παίρνουν δεκάδες καρβέλια.
*Λοιπόν, κάποιες γενικές αναφορές ίσως υλοποιηθούν (πάρα πολύ σπάνιο), αλλά το αντίτιμο που θα πληρώνουν οι υπήκοοι από τους όρους για την υλοποίηση αυτών, θα αποβαίνει συνολικά σε βάρος των υπηκόων. "Η εγχείρηση μπορεί να πετυχαίνει αλλά ο ασθενής θα αποβιώνει".
Μπορεί τον υπήκοο να τον συμφέρει κάποια γενική αναφορά, αλλά οι όροι της υλοποίησής της να είναι δυσβάστακτοι ή καταστροφικοί γι αυτόν. (Και σχεδόν ΠΑΝΤΑ έτσι είναι)
ΓΙΑΤΙ ΛΟΙΠΟΝ ΜΙΑ ΜΕΙΟΨΗΦΙΑ ΝΑ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΝΑ ΒΑΖΕΙ ΣΤΗΝ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΟΠΟΙΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ - ΟΡΟΥΣ ΓΟΥΣΤΑΡΕΙ ΑΥΤΗ; Γιατί να μη στοχεύσει ο λαός στον εξαφανισμό τους;

* ΕΠΙ ΠΛΕΟΝ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ.
α. Τα προγράμματά τους είναι καταγεγραμμένες φράσεις από γενικολογίες, υποσχέσεις κλπ. Γιατί λοιπόν μια μειοψηφία να έχει την εξουσία να παραπλανά το λαό δια μέσου ΑΝΕΞΟΔΩΝ και ΑΤΙΜΩΡΗΤΩΝ απατηλών υποσχέσεων;
β. Γιατί δεν θέλουν ο λαός να έχει την εξουσία να επιλέγει τον κάθε νόμο - όρους ώστε να υλοποιεί το πρόγραμμα που υποτίθεται ότι θέλει; Γιατί να έχει την εξουσία μια μειοψηφία ώστε να μπορεί ανά πάσα στιγμή να κάνει διαφορετικά πράγματα από ότι υποσχόταν.
γ. Και αν κάποιος που ψήφισε ένα κυβερνητικό ολιγαρχικό κόμμα συμφωνεί με το 30% του προγράμματός του ενώ με κάποια άλλα συμφωνεί κατά 30%, 25%, 15%. Γιατί λοιπόν να «τρώει στη μάπα» ΟΛΟ το πρόγραμμα του κυβερνητικού κόμματος; Γιατί να μην έχει τη δυνατότητα να ψηφίζει – επιλέγει και κάποιες από τις άλλες προτάσεις
δ. Τα κοινωνικά υλικά δεδομένα Αλλάζουν διαρκώς και με ταχύτητα. Μερικά έκτακτα γεγονότα είναι πολύ σημαντικά. Άρα αύριο κάποια μέρη του προγράμματος δεν θα με βρίσκουν σύμφωνο πια. Θα διαφωνώ. Γιατί λοιπόν να μην έχει ο λαός την εξουσία να ψηφίζει τον κάθε νόμο που θα είναι κατάλληλος για τις περιστάσεις;
ΛΑΟΣ. Σύμφωνα με την πιο πάνω έκφραση, για τους ολιγαρχικούς ο λαός είναι εκείνο το μειοψηφικό μέρος της κοινωνίας το οποίο ψηφίζει ένα κόμμα και αυτό το κόμμα, σύμφωνα με τον εκλογικό νόμο, μπορεί να πάρει την εξουσία και να κάνει ό,τι γουστάρει στην πλειοψηφία. Πχ η ΝΔ πήρε περίπου το 23% των ψήφων. Οι υπόλοιποι δεν την ήθελαν. Αν την ήθελαν θα πήγαιναν να την ψηφίσουν. Επομένως η πιο πάνω φράση τους θα πρέπει να διορθωθεί αρχικά και να γίνει τουλάχιστον έτσι:
« ΜΙΑ ΜΕΙΟΨΗΦΙΑ ΜΑΣ ΨΗΦΙΣΕ –ΕΠΕΛΕΞΕ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΜΕ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΓΟΥΣΤΑΡΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ».
Και καλύτερα:
« Η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ (60-70%) ΦΗΦΙΣΕ ΝΑ ΜΗΝ ΕΦΑΡΜΟΣΟΥΝ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥΣ»
ΠΡΟΣΟΧΗ. Όμως ακόμα και να τους είχε ψηφίσει το 90% θα έπρεπε, μετά την εκλογή τους, να έχουν την εξουσία να κάνουν ό,τι θέλουν; ΦΥΣΙΚΑ ΟΧΙ. Πχ αν έχουμε 4 πελάτες ταξί θέλουν να πάνε όλοι τους σε ένα συγκεκριμένο μέρος και επιλέξουν γι αυτό έναν ταξιτζή. Τι σημαίνει αυτό; Επειδή και το 100% τον πελατών επέλεξε τον συγκεκριμένο ταξιτζή, αυτός θα πρέπει να ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ, μετά την επιλογή του, να τους πάει όπου του αρέσει; (Αυτό πρέπει να αναφέρεται γιατί αύριο διάφορα ολιγαρχικά κόμματα μπορεί να κάνουν κυβερνητικό συνασπισμό και αθροιστικά τα ποσοστά τους να ξεπερνάνε το 50%. Άρα και ούτε έτσι θα πρέπει να έχουν την εξουσία να επιβάλλουν νόμους που δεν τους θέλει η πλειονότητα του λαού).
*Αγώνας και επανάσταση για μια κοινωνία χωρίς μαστροπούς – νταβατζήδες. Για μια κοινωνία όπου ο ΛΑΟΣ θα κατακτήσει την εξουσία και έτσι « Ο ΚΑΘΕ ΝΟΜΟΣ ΘΑ ΤΙΘΕΤΑΙ ΣΕ ΙΣΧΥ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΑΠΙΣΤΩΜΕΝΗ ΘΕΛΗΣΗ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ και όχι από μια μειοψηφία μαστροπών.
(Είναι αυτονόητη η ύπαρξη ΙΣΗΓΟΡΙΑΣ.)

ΤΑ ΟΠΛΑ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ Η ΑΙΧΜΗ ΤΟΥ ΔΟΡΑΤΟΣ ΤΩΝ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΩΝ

* Θα θυσιαστούν οι φτωχοί, θα σκλαβωθούν πολύ χειρότερα για να απελευθερωθούν οι πλειστηριασμοί, που ήταν σκλαβωμένοι. Να το μεγαλείο της ψυχής των φτωχών.

*Οι ολιγαρχικοί Βιάζουν διαρκώς μερικές δεκάδες έννοιες για να κατευθύνουν τη σκέψη των υπηκόων σε ανώδυνα γι αυτούς μονοπάτια. Πχ Την κοινοβουλευτική ολιγαρχική δικτατορία την ονομάζουν δημοκρατία, το νταβατζιλίκι το ονομάζουν αντιπροσώπευση, τον υπήκοο τον λένε πολίτη, τη διαταγή την βαπτίζουν νόμο, τον καταναγκασμό τον λένε απελευθέρωση (πχ απελευθέρωση τιμών στα είδη διατροφής, απελευθέρωση ωραρίων κοκ), την αφαίρεση δικαιωμάτων των εργαζομένων την ονομάζουν εξυχρονισμό, τις ολιγαρχικές εκλογές τους τις αναφέρουν ως δημοκρατικές εκλογές, την αντιβία την αποκαλούν βία κλπ.

*Πολλοί καλοπροαίρετοι αγωνιστές, δεν αντιλαμβάνονται πλήρως ετούτη την παγίδα των ολιγαρχικών και έτσι στο λεξιλόγιό τους χρησιμοποιούν τις ίδιες έννοιες που θέλει το σύστημα. Γίνονται λοιπόν, άθελά τους, φερέφωνα και συνεργοί του συστήματος. Μα αν δεν μπορούμε να "απελευθερωθούμε", αν δεν μπορούμε να αντιταχθούμε σε μια τόσο απλή παγίδα του συστήματος (χρησιμοποιώντας τις σωστές έννοιες) ΠΩΣ θα μπορέσουμε να το ανατρέψουμε και πως θα μπορέσουμε μετά να χτίσουμε ένα καλύτερο;
* Ο ΠΡΩΤΟΣ μεγάλος πόλεμος μεταξύ ολιγαρχικών και λαών είναι ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΕΝΝΟΙΩΝ.

ΑΠΟΛΥΤΑ ΣΟΥΡΕΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΟΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΟ ΛΑΟ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ Ή ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΑ

ΌΜΩΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΑΥΤΑ ΤΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ-ΕΜΠΟΔΙΑ. Ας πούμε μερικά. *Ο λαός σε ένα σύστημα ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΡΧΙΚΟ - ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ θα πρέπει να κάνει κάποιες τροποποιήσεις σε παλαιότερους νόμους και άλλους να τους καταργεί εντελώς. * Θα πρέπει να ψηφίζει και για πολλά θέματα που θα αφορούν το Δήμο του * Θα πρέπει να συμμετέχει για προβλήματα του εργασιακού του Χώρου κοκ.
Τώρα αν υποθέσουμε ότι για κάθε ξεχωριστό θέμα θα υπάρχουν περισσότερες από μια προτάσεις, ότι θα χρειάζονται ΜΕΛΕΤΗ όλων αυτών των προτάσεων (όχι αποφάσεις «άρπα κόλλα») κλπ, και ΑΝ υιοθετηθεί ο θεσμός των Γενικών Συνελεύσεων (ή δημοψηφισμάτων) μέσα από τον οποίο θα ασκείται η νομοθετική εξουσία από το λαό (δηλαδή ο λαός να ψηφίζει τον κάθε νόμο) ΤΟΤΕ το μέγα ερώτημα ΔΕΝ είναι αν θα μπορεί, αλλά αν ο κάθε πολίτης θα έχει ελεύθερο χρόνο τουλάχιστον ένα χιλιοστό του δευτερολέπτου για ούρηση (καλά δεν μιλάμε για εργασία ή ύπνο κλπ. Αυτά αποκλείονται)
*Μια εύκολη δικαιολογία για να βοηθήσει το στρουθοκαμηλισμό κάποιων, και για καθησυχασμό της συνείδησης είναι η εξής. «Ψηφίζονται πολλοί νόμοι γιατί το ολιγαρχικό σύστημα είναι γραφειοκρατικό». Όμως αν υπάρχει και κάποια δόση αλήθειας σε τούτο τότε αυτή είναι πολύ μικρή. Και παλαιότερα υπήρχαν ολιγαρχικά συστήματα αλλά τέτοια πολυνομία δεν υπήρχε. Βασικά, το μέγιστο μέρος της σημερινής πολυνομίας ακολουθεί την ραγδαία αύξηση των ανακαλύψεων της επιστήμης και την ταυτόχρονη ανάγκη να εισαχθούν αυτές στην κοινωνία. Πχ παλαιότερα που δεν υπήρχαν αυτοκίνητα δεν υπήρχα ΚΟΚ. Αν ανακαλυφθεί ότι μπορεί να γίνει διακοπή κύησης ή κλωνοποίησης ανθρώπων κλπ τότε όλα αυτά θα πρέπει να ρυθμίζονται νομοθετικά. Η πολυνομία και ταυτόχρονα η κατάργηση παλαιότερων νόμων ή μερική διόρθωση αυτών θα ακολουθεί το ρυθμό των επιστημονικών ανακαλύψεων και άλλων κοινωνικών παραγόντων (όπως αλλαγές διάφορων αντιλήψεων κοκ).
* ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΜΩΣ Η ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΗ ΤΗΣ ΘΕΛΗΣΗΣ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΣΕ ΒΑΘΟΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ; ΝΑΙ.
Για κάθε κλειδαριά υπάρχει ΠΑΝΤΑ ένα αντικλείδι. Ακόμα και η ασφαλέστερη πόρτα μπορεί να παραβιαστεί. Η κάθε εποχή φέρνει μαζί με τις κλειδαριές της και τα αντικλείδια της

ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΔΙΑ ΜΕΣΟΥ ΚΛΗΡΩΤΩΝ ΛΑΪΚΩΝ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΩΝ ΣΩΜΑΤΩΝ
* ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΥ ΝΟΜΟΥ, ΕΝΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΚΛΗΡΩΤΟ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟ ΣΩΜΑ – η κλήρωση και η επιλογή του δείγματος να γίνεται ΜΕ προδιαγραφές επιστημονικής δημοσκόπησης –
ΤΟ ΚΑΘΕ ΕΝΑ ΚΛΗΡΩΤΟ ΛΑΪΚΟ ΣΩΜΑ
ΘΑ ΔΟΜΕΙΤΑΙ ΜΕ ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗΣ (ΜΟΝΟ για την επιλογή των ανθρώπων)
ΚΑΙ ΘΑ ΕΧΕΙ ΘΗΤΕΙΑ ΤΗΝ ΨΗΦΙΣΗ ΕΝΟΣ ΜΟΝΟ ΝΟΜΟΥ.
*** Όταν κάνουμε εξέταση αίματος δεν μας παίρνουν όλο το αίμα. Παίρνουν μια πάρα πολύ μικρή ποσότητα και βγάζουν το συμπέρασμα για το ΟΛΟΝ. Το ίδιο κάνουν και όταν θέλουν να δουν αν το νερό μιας πηγής είναι πόσιμο κλπ. Η επιστήμη λοιπόν μπορεί σήμερα να φθάνει σε ΑΣΦΑΛΕΙΣ κρίσεις για το ΟΛΟΝ δια μέσου ενός κατάλληλου δείγματος που είναι μικρό μέρος του όλου. Το ίδιο μπορεί να κάνει και για να διαπιστώσει τη θέληση του λαού σε ΚΑΘΕ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟ ΘΕΜΑ.

Περισσότερα για το θέμα στο λίγκ
bezedakos.blogspot.com/2012/02/blog-post.html
"ΠΩΣ Ο ΛΑΟΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΨΗΦΙΖΕΙ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΝΟΜΟ"