ΚΟΜΜΑΤΙ ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΔΙΕΣΤΡΑΜΜΕΝΩΝ

Οι ολιγαρχικοί με αυτό το προπαγανδιστικό σλόγκαν, θέλουν να πουν, ουσιαστικά, ότι οι μη ειδικοί, οι μη τεχνοκράτες κλπ δεν θα πρέπει να ψηφίζουν τον κάθε νόμο σε ένα σύστημα πραγματικής δημοκρατίας.
*Πως όμως να εξηγήσουν το γεγονός ότι στην αρχαία Αθηναϊκή Δημοκρατία, κατά την οποία τον κάθε νόμο τον ψήφιζαν "οι ανόητοι", "οι αδαείς", "οι μη ειδικοί", "οι αγράμματοι" κλπ, κατόρθωναν και έφτιαχναν Παρθενώνες; Πως να εξηγήσουν ότι σε μια πολύ μικρή Χώρα σε έκταση και πληθυσμό, η ευμάρεια έφτανε στα ύψη και έβγαλαν χιλιάδες επιστήμονες, φιλοσόφους, καλλιτέχνες κοκ μέσα σε 140 χρόνια; Πως να εξηγήσουν το γεγονός ότι αντίθετα εκεί που ψήφιζαν μόνο οι ελάχιστοι "έξυπνοι" (πχ Σπάρτη, Μακεδονία) δεν έβγαλαν ΟΥΤΕ ΕΝΑΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑ; Πως να εξηγήσουν το γεγονός πχ ότι η Σπάρτη έφτιαξε το θέατρό της με καθυστέρηση τουλάχιστον 400 χρόνια μετά την Αθήνα; (Τόσο καθυστερημένοι ήταν οι έξυπνοι;) Πως να εξηγήσουν το γεγονός ότι η σχέση πολιτισμού και ευμάρειας μεταξύ της Αθηναϊκής δημοκρατίας και των άλλων ολιγαρχικών πόλεων είναι σχέση ελέφαντα με κουνούπι; Πως να εξηγήσουν το γεγονός ότι οι τότε ολιγαρχικές Χώρες (Περσία, Σπάρτη κλπ) την πολεμούσαν με λύσσα αλλά αυτή συνέχιζε το δρόμο της ασύλληπτης προόδου, όπου ακόμα και σήμερα οι περισσότερες Χώρες του πλανήτη δεν μπορούν να την φθάσουν (συγκριτικά); Μήπως εκεί όπου οι ηλίθιοι δεν ψήφιζαν καθόλου αλλά ψήφιζαν μόνο οι «έξυπνοι» δεν μπορούσαν να φτιάξουν ούτε στάβλο;Μήπως οι έξυπνοι είναι απλά ηλίθιοι κουτοπόνηροι;

-Κατά τον ίδιο τρόπο δεν θα μπορέσουν να εξηγήσουν λογικά το γιατί είναι σωστό οι πελάτες του ταξί να αποφασίζουν τα του προορισμού τους και όχι ο επιλεγμένος ταξιτζής να έχει την εξουσία να τους πάει όπου γουστάρει (και ατιμωρητί). Αν μπορούσαν να εξηγήσουν αυτό, τότε θα μπορούσαν να εξηγήσουν γιατί είναι σωστή η ισοτιμία της ψήφου και γιατί η δημοκρατία της Αθήνας έφθασε σε ασύλληπτα επίπεδα προόδου συγκριτικά με τα ολιγαρχικά καθεστώτα.-

*Φυσικά δεν μπορούν και δεν θέλουν να κατανοήσουν ότι ο άνθρωπος ψηφίζει (επιλέγει) καθημερινά σε διάφορα θέματα για την προσωπική του ζωή. Δεν θα χωνέψουν ότι η ψήφος του κάθε νόμου έχει σκοπό και βάση την επιλογή επί των προσωπικών αναγκών του καθένα και ότι δεν είναι διαγωνισμός εξυπνάδας με λύσιμο σουντόκου ή τεστ νοημοσύνης. Δηλαδή ότι αφορά μόνο τη στόχευση για την ικανοποίηση είτε ήδη υπαρκτών αναγκών, είτε πιθανών μελλοντικών, είτε την προτεραιότητα ικανοποίησης κάποιας ανάγκης μεταξύ πολλών αναγκών.

Τις ανάγκες του ο καθένας τις βιώνει κατά τρόπο μοναδικό. «Άνθρωπο βλέπεις αλλά τα προβλήματά του - ανάγκες του δεν μπορείς να τις ξέρεις.» Μόνο ένας πανηλίθιος μπορεί να ισχυριστεί ότι μπορεί να γνωρίζει το πλέγμα των αναγκών κάποιου άλλου.

*Και αφού λοιπόν η σκέψη ενός ανθρώπου εξετάζει πρώτα τις ανάγκες του και τις σχέσεις τους, στη συνέχει ψάχνει να βρει τα κατάλληλα ΜΕΣΑ και ΤΡΟΠΟΥΣ για να τις ξεπεράσει. Εδώ μπορεί να υπεισέλθει ο ρόλος των ειδικών, των τεχνοκρατών, προτείνοντας τα καταλληλότερα μέσα και τρόπους. Όμως και μεταξύ ειδικών υπάρχει σχεδόν πάντα διάσταση απόψεων (διαμετρικά αντίθετα ενίοτε) και ως προς τις πραγματικές προδιαγραφές του μέσου και ως προς τον σωστότερο τρόπο χρήσης του. (Δες πολεμική από το σύνολο των επιστημόνων στον Παπανικολάου για το τεστ ΠΑΠ, του συνόλου των φυσικών ενάντια στους αδελφούς Ράιτ για το αεροπλάνο κοκ) Επομένως πως θα γίνει η επιλογή των μέσων για την ικανοποίηση των αναγκών των μη ειδικών; Από ποιους ειδικούς; Και ποιος θα τους επιλέξει; Αλλά αυτός δεν είναι ο μοναδικός λόγος για το οποίο θα πρέπει να αποκλειστεί η εξουσία των ειδικών να αποφασίζουν και να επιβάλλουν τα μέσα και τους τρόπους στους μη ειδικούς. Ο ποιο σημαντικός είναι ο πιο κάτω.

Σχεδόν το κάθε μέσον έχει διάφορες προδιαγραφές. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί με διαφορετικούς τρόπους για να ικανοποιήσει διαφορετικές ή ίδιες ανάγκες ή ακόμα διαφορετικά μέσα να ικανοποιούν την ίδια ανάγκη κατά τον ίδιο τρόπο και κάποια χωρίς να προκαλούν αρνητικές παρενέργειες. Ενώ κάποια άλλα μέσα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να ικανοποιήσουν περισσότερες ανάγκες. (Πχ κάποιος θα πάει μια συγκεκριμένη μέρα και ώρα σε μια πόλη ώστε να μπορέσει να κάνει ταυτόχρονα πολλές δουλειές γιατί μόνο μετά από μια συγκεκριμένη ημερομηνία μπορεί να τις κάνει όλες.) Άρα η κάθε ανάγκη του ανθρώπου συναρτάται και εξαρτάται από το σύνολο και από το πλέγμα - διαπλοκή των ατομικών αναγκών του. Επομένως ένα μέσο χρησιμοποιείται όχι μόνο για μια συγκεκριμένη ανάγκη αλλά σε συνάρτηση με άλλες ανάγκες που είτε είναι υπαρκτές είτε που πιθανόν να εμφανιστούν. Και Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ που μπορεί να ξέρει καλύτερα από κάθε άλλον το σύνολο και (ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ) τη διαπλοκή των αναγκών του και την κάθε του ιδιαίτερη ανάγκη είναι το ίδιο το άτομο. Ο ειδικός μπορεί μόνο να προτείνει προδιαγραφές και τρόπους χρήσης των μέσων, αλλά είναι εντελώς μη ειδικός στην επιλογή των μέσων αφού έχει άγνοια του συνόλου και του πλέγματος των βαθύτερων αναγκών του άλλου ατόμου. Έτσι ο μοναδικός καλύτερος ειδικός στην επιλογή των μέσων (και υπεύθυνος απέναντι στον εαυτό του) είναι μόνο το ίδιο το άτομο. Και ο πραγματικά ειδικός θα πρέπει να αποφασίζει και όχι ο δήθεν ειδικός, ο αυτοαποκαλούμενος ειδικός - "έξυπνος".

* Και αν το άτομο ("ηλίθιος") κάνει λάθος σε κάποια επιλογή του (επί διαφορετικών προτάσεων ειδικών-«έξυπνων»), τότε ο θεμελιώδες λάθος δεν θα είναι δικό του αλλά θα είναι στην πρόταση εκείνων των ειδικών που θεωρούνται "έξυπνοι" και όχι ηλίθιοι.

* Και αν βάζαμε κάποιους ειδικούς να επιλέξουν αντί του ατόμου, θα θεωρούσαν λαθεμένες τις προτάσεις των άλλων ειδικών και τις δικές τους σωστές. Θα θεωρούσαν δηλαδή τους εαυτούς τους "έξυπνους" και τους άλλους ειδικούς "ηλίθιους";


Η ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ (δηλαδή η επιλογή των σκοπών και των κανόνων μέσων για την επίτευξή τους) ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ DNA του ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥ. Η αφαίρεση αυτής από κάποιους άλλους (δήθεν για το καλό του) είναι κακούργημα, είναι πράξη ενάντια στην ανθρώπινη φύση.

* Ο ολιγαρχικός λοιπόν, λόγω διαστροφής του, δεν μπορεί να εξηγήσει γιατί είναι σωστό οι πελάτες του ταξί να αποφασίζουν για τον προορισμό τους και όχι ο ταξιτζής να έχει την εξουσία να τους πηγαίνει όπου επιθυμεί αυτός (και χωρίς τιμωρία) και γι αυτό δεν μπορούν να εξηγήσουν γιατί στη δημοκρατία της Αθήνας όπου οι ψήφοι δύο ¨ηλιθίων" μετρούσαν για δύο και ενός "έξυπνου" μετρούσε για μία, κατόρθωσαν να δημιουργήσουν πολιτισμό μεγέθους ελέφαντα και εκεί που μετρούσε μόνο η ψήφος του "έξυπνου" έφτιαξαν πολιτισμό κουνουπιού.

* Στο κοινωνικό επίπεδο οι νόμοι - κανόνες είναι μέσα που εκφράζουν επιλεγμένες προδιαγραφές και τρόπους χρήσης συμπεριφορών-μέσων για την ικανοποίηση αναγκών οι οποίες είτε προέρχονται από την κοινωνία είτε μπορούν να αντιμετωπιστούν κοινωνικά. Και η κοινωνία αποτελείται από σύνολο ατόμων.

* Στη δημοκρατία οι αποφάσεις για τους νόμους παίρνονται με πλειοψηφία. Δεν υπάρχει (κατά κανόνα) μια σταθερή μειοψηφία που αποφασίζει όπως στα ολιγαρχικά συστήματα. Σήμερα κάποιος σε ένα θέμα μπορεί να βρίσκεται στη μειοψηφία, όμως στα επόμενα τρία ή τέσσερα να βρίσκεται με την πλειοψηφία. (Τελικά, στη ζωή του, αφού οι αποφάσεις παίρνονται πλειοψηφικά, στατιστικά τις περισσότερες φορές θα βρίσκεται με την πλειοψηφία. Έτσι τις περισσότερες φορές θα πραγματώνεται η θέληση του κάθε ατόμου και όχι όπως στα ολιγαρχικά συστήματα όπου σχεδόν τον κάθε νόμο δεν τον θέλει η πλειοψηφία.
Έτσι και εδώ οι ολιγαρχικοί δεν μπορούν να εξηγήσουν πως όταν οι δύο "ηλίθιοι" που βρίσκονται με την πλειοψηφία είναι "ηλίθιοι" και όταν θα βρίσκονται με την μειοψηφία (μαζί με τους "έξυπνους") θα μετατρέπονται σε ξύπνιους.

ΑΚΑΤΑΠΑΥΣΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑΤΙΚΗ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΗ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΟΠΟΥ " Ο ΚΑΘΕ ΝΟΜΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΤΙΘΕΤΑΙ ΣΕ ΙΣΧΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΨΗΦΙΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ".