*Ο Σωκράτης λοιπόν,
φέρεται σε διάλογό του με τον Πρωταγόρα, να αντιτίθεται στη δημοκρατία λέγοντας
ότι:
«Σχετικά με την κατασκευή στόλου οι Αθηναίοι συμβουλεύονται μια ειδική κατηγορία τεχνιτών τους ναυπηγούς, αν πρόκειται για την κατασκευή ναών, συμβουλεύονται τους χτίστες, αν πρόκειται για την κατασκευή ασπίδων, τους σιδεράδες κ.ο.κ.
Όταν όμως πρόκειται να πάρουν σημαντικές πολιτικές αποφάσεις σε ουσιώδη θέματα διακυβέρνησης τότε (δυστυχώς) όλοι ανεξαιρέτως συμμετέχουν με ίσους όρους και παίρνουν αποφάσεις ισότιμα ανεξάρτητα αν είναι σιδεράδες, χτίστες, γιατροί, έμποροι κ.λ.π.»
*Αυτή η προβαλλόμενη αντίληψη του Σωκράτη στοχεύει να χτυπήσει την καρδιά της Δημοκρατίας, στην καρδιά της εξουσίας του λαού.
Συλλογισμός είναι αληθοφανής αλλά εντελώς ανόητος. Τόσο ανόητος όσο είναι ο συλλογισμός: «το μπουζούκι είναι όργανο, ο αστυνομικός είναι όργανο και άρα ο αστυνομικός είναι μπουζούκι.»
Ας πάμε όμως σταδιακά στην αποδόμηση της εσκεμμένα βλακώδους αυτής αντίληψης, ξεκινώντας από τα πιο «ελαφρά» επιχειρήματα.
Ωραία λοιπόν!!:
α. Ας υποθέσουμε ότι κάποιος θέλει να φτιάξει ένα πλοίο. Σίγουρα θα πάει να συμβουλευτεί κάποιους ναυπηγούς. Την απόφαση όμως για το πόσα λεφτά θα διαθέσει, για το μέγεθος του πλοίου, για το αν το πλοίο θα είναι εμπορικό ή πολεμικό ή επιβατικό κλπ ποιος είναι ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ αρμόδιος να την πάρει; Ποιός ςίναι ο εκ ΦΥΣΕΩΣ ειδικός;
Ο ειδικός (εξ εκπαιδεύσεως) ναυπηγός ή αυτός που θέλει να παραγγείλει ένα πλοίο;
Πάμε σε έναν που θέλει να χτίσει ένα ναό ή ένα σπίτι. Αυτός θα απευθυνθεί σίγουρα σε κάποιους χτίστες για να τους συμβουλευτεί (και στο τέλος να του τον κατασκευάσουν). ΟΜΩΣ σε ποιο μέρος θα κατασκευαστεί ο ναός ή το σπίτι, πόσα χρήματα είναι διαθέσιμα, τι μέγεθος θα έχει κλπ ποιος είναι αποκλειστικά αρμόδιος γα να πάρει τις αποφάσεις; Ο χτίστης ή αυτός που θέλει να παραγγείλει το χτίσιμο του ναού ή του σπιτιού;
Ας έρθουμε στο σήμερα. Κάποιος διαλέγει έναν (ειδικό) μεταφορέα (που τον θεωρεί σαν τον καλύτερο) για να μεταφέρει κάποια πράγματά του. Όμως στο που θα πρέπει να πάει τα πράγματα ποιος θα πρέπει να αποφασίσει; Ο μεταφορέας ή αυτός που θέλει να μεταφέρει τα πράγματά του;
Αν μια παρέα επιλέξει ένα ταξί από την πιάτσα, ποιός θα πρέπει να αποφασίσει τον προορισμό; Ο ταξιτζής ή η παρέα;
Αυτή την πιο ουσιαστική διάσταση του θέματος την αποκρύπτει εσκεμμένα και επιμελώς από το σκεπτικό του ο Σωκράτης.
β. Ξέρει πολύ καλά ο Σωκράτης ότι και για άλλα σημαντικά θέματα όπως είναι πχ ο πόλεμος, οι Αθηναίοι συμβουλεύονταν τους ειδικούς (στρατιωτικούς κλπ) αλλά τις καθοριστικές αποφάσεις – πλαίσια τις έπαιρναν οι πολίτες (και πολύ σωστά).
Για ΟΛΑ τα θέματα, λιγότερο ή περισσότερο σημαντικά, οι Αθηναίοι συμβουλεύονταν ειδικούς αλλά αποφάσιζαν αυτοί .
ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΟΜΩΣ Η ΕΞΑΠΑΤΗΣΗ ΠΟΥ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙ Ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ;
Οι ρίζες, ο κορμός τα κλαδιά και το μήλο σχετίζονται όλα με το δένδρο της μηλιάς. Όμως η θρεπτικότητα του καρπού του μήλου δεν έχει καμιά σχέση με τις ρίζες του δένδρου. Ο Σωκράτης λοιπόν πάει να ταυτίσει τις ρίζες με τον καρπό για να μας πει ότι και αυτές είναι φαγώσιμες όπως ο καρπός!!!
Σε αυτή την εξαπάτηση λοιπόν προσπαθεί να ταυτίσει το ρήμα ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΟΜΑΙ με το ρήμα ΑΠΟΦΑΣΙΖΩ (και επιβάλλω).
Όμως το κάθε ρήμα εκφράζει μια διαφορετική υλική πραγματικότητα, μια διαφορετική διαδικασία επί του προκειμένου. Άλλο πράγμα ρωτώ (συμβουλεύομαι) και άλλο αποφασίζω. Άλλο πράγμα είναι να ρωτήσω αν ένα δρόμος είναι ανοιχτός ή κλειστός και διαφορετικό πράγμα είναι η απόφαση για το που και πότε θέλω να πάω.
Άλλο πράγμα είναι το ΚΑΘΟΔΗΓΩ - ΥΠΟΔΕΙΚΝΥΩ ΤΗΝ ΟΔΟ - ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΩ και διαφορετικό πράγμα είναι το ΑΠΟΦΑΣΙΖΩ ΚΑΙ ΕΠΙΒΑΛΛΩ.
Αλλά ο ακροατής ή ο αναγνώστης μπορεί εύκολα να πέσει στην παγίδα αν δεν είναι καλά μυημένος στις καρριολιές των ολιγαρχικών απατεώνων.
Όλοι μας γνωρίζουμε από την καθημερινή μας πράξη ότι άμα θέλουμε να ικανοποιήσουμε την ανάγκη μας πχ για στέγη, εμείς θα αποφασίσουμε που θα χτίσουμε το σπίτι, πόσα χρήματα μπορούμε να διαθέσουμε, πόσο μέγεθος θα έχει, πόσα δωμάτια, αν θα έχει ή όχι γκαράζ, σε πόσο χρονικό διάστημα θα θέλαμε να κατασκευαστεί κλπ και όχι ο πολ. μηχανικός. Εμείς παίρνουμε την απόφαση για τις ΠΙΟ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΕΣ ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΕΣ του σπιτιού.
(Και μέχρι να παγιώσουμε το σύνολο των προδιαγραφών στον νου μας, μπορούμε ενδιάμεσα να συμβουλευόμαστε διάφορους γνώστες του αντικειμένου.)
Μετά θα πάμε να βρούμε έναν ή περισσότερους μηχανικούς για να τους συμβουλευτούμε πως θα μπορούσε να υλοποιηθούν κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο οι προδιαγραφές που αποφασίσαμε και θέτουμε. Ο κάθε μηχανικός θα μας δώσει τις συμβουλές του και εμείς ΠΑΛΙ θα αποφασίσουμε για τον ποιο μηχανικό θα διαλέξουμε για να εκτελέσει τις εντολές μας – προδιαγραφές μας για το χτίσιμο.
Το πιο πάνω επιχείρημα του Σωκράτη θα ήταν σωστό αν πχ σήμερα είναι σωστό να αποφασίζουν και να επιβάλλουν οι (ειδικοί) ταξιτζήδες, τον προορισμό των πελατών τους.
«Σχετικά με την κατασκευή στόλου οι Αθηναίοι συμβουλεύονται μια ειδική κατηγορία τεχνιτών τους ναυπηγούς, αν πρόκειται για την κατασκευή ναών, συμβουλεύονται τους χτίστες, αν πρόκειται για την κατασκευή ασπίδων, τους σιδεράδες κ.ο.κ.
Όταν όμως πρόκειται να πάρουν σημαντικές πολιτικές αποφάσεις σε ουσιώδη θέματα διακυβέρνησης τότε (δυστυχώς) όλοι ανεξαιρέτως συμμετέχουν με ίσους όρους και παίρνουν αποφάσεις ισότιμα ανεξάρτητα αν είναι σιδεράδες, χτίστες, γιατροί, έμποροι κ.λ.π.»
*Αυτή η προβαλλόμενη αντίληψη του Σωκράτη στοχεύει να χτυπήσει την καρδιά της Δημοκρατίας, στην καρδιά της εξουσίας του λαού.
Συλλογισμός είναι αληθοφανής αλλά εντελώς ανόητος. Τόσο ανόητος όσο είναι ο συλλογισμός: «το μπουζούκι είναι όργανο, ο αστυνομικός είναι όργανο και άρα ο αστυνομικός είναι μπουζούκι.»
Ας πάμε όμως σταδιακά στην αποδόμηση της εσκεμμένα βλακώδους αυτής αντίληψης, ξεκινώντας από τα πιο «ελαφρά» επιχειρήματα.
Ωραία λοιπόν!!:
α. Ας υποθέσουμε ότι κάποιος θέλει να φτιάξει ένα πλοίο. Σίγουρα θα πάει να συμβουλευτεί κάποιους ναυπηγούς. Την απόφαση όμως για το πόσα λεφτά θα διαθέσει, για το μέγεθος του πλοίου, για το αν το πλοίο θα είναι εμπορικό ή πολεμικό ή επιβατικό κλπ ποιος είναι ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ αρμόδιος να την πάρει; Ποιός ςίναι ο εκ ΦΥΣΕΩΣ ειδικός;
Ο ειδικός (εξ εκπαιδεύσεως) ναυπηγός ή αυτός που θέλει να παραγγείλει ένα πλοίο;
Πάμε σε έναν που θέλει να χτίσει ένα ναό ή ένα σπίτι. Αυτός θα απευθυνθεί σίγουρα σε κάποιους χτίστες για να τους συμβουλευτεί (και στο τέλος να του τον κατασκευάσουν). ΟΜΩΣ σε ποιο μέρος θα κατασκευαστεί ο ναός ή το σπίτι, πόσα χρήματα είναι διαθέσιμα, τι μέγεθος θα έχει κλπ ποιος είναι αποκλειστικά αρμόδιος γα να πάρει τις αποφάσεις; Ο χτίστης ή αυτός που θέλει να παραγγείλει το χτίσιμο του ναού ή του σπιτιού;
Ας έρθουμε στο σήμερα. Κάποιος διαλέγει έναν (ειδικό) μεταφορέα (που τον θεωρεί σαν τον καλύτερο) για να μεταφέρει κάποια πράγματά του. Όμως στο που θα πρέπει να πάει τα πράγματα ποιος θα πρέπει να αποφασίσει; Ο μεταφορέας ή αυτός που θέλει να μεταφέρει τα πράγματά του;
Αν μια παρέα επιλέξει ένα ταξί από την πιάτσα, ποιός θα πρέπει να αποφασίσει τον προορισμό; Ο ταξιτζής ή η παρέα;
Αυτή την πιο ουσιαστική διάσταση του θέματος την αποκρύπτει εσκεμμένα και επιμελώς από το σκεπτικό του ο Σωκράτης.
β. Ξέρει πολύ καλά ο Σωκράτης ότι και για άλλα σημαντικά θέματα όπως είναι πχ ο πόλεμος, οι Αθηναίοι συμβουλεύονταν τους ειδικούς (στρατιωτικούς κλπ) αλλά τις καθοριστικές αποφάσεις – πλαίσια τις έπαιρναν οι πολίτες (και πολύ σωστά).
Για ΟΛΑ τα θέματα, λιγότερο ή περισσότερο σημαντικά, οι Αθηναίοι συμβουλεύονταν ειδικούς αλλά αποφάσιζαν αυτοί .
ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΟΜΩΣ Η ΕΞΑΠΑΤΗΣΗ ΠΟΥ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙ Ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ;
Οι ρίζες, ο κορμός τα κλαδιά και το μήλο σχετίζονται όλα με το δένδρο της μηλιάς. Όμως η θρεπτικότητα του καρπού του μήλου δεν έχει καμιά σχέση με τις ρίζες του δένδρου. Ο Σωκράτης λοιπόν πάει να ταυτίσει τις ρίζες με τον καρπό για να μας πει ότι και αυτές είναι φαγώσιμες όπως ο καρπός!!!
Σε αυτή την εξαπάτηση λοιπόν προσπαθεί να ταυτίσει το ρήμα ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΟΜΑΙ με το ρήμα ΑΠΟΦΑΣΙΖΩ (και επιβάλλω).
Όμως το κάθε ρήμα εκφράζει μια διαφορετική υλική πραγματικότητα, μια διαφορετική διαδικασία επί του προκειμένου. Άλλο πράγμα ρωτώ (συμβουλεύομαι) και άλλο αποφασίζω. Άλλο πράγμα είναι να ρωτήσω αν ένα δρόμος είναι ανοιχτός ή κλειστός και διαφορετικό πράγμα είναι η απόφαση για το που και πότε θέλω να πάω.
Άλλο πράγμα είναι το ΚΑΘΟΔΗΓΩ - ΥΠΟΔΕΙΚΝΥΩ ΤΗΝ ΟΔΟ - ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΩ και διαφορετικό πράγμα είναι το ΑΠΟΦΑΣΙΖΩ ΚΑΙ ΕΠΙΒΑΛΛΩ.
Αλλά ο ακροατής ή ο αναγνώστης μπορεί εύκολα να πέσει στην παγίδα αν δεν είναι καλά μυημένος στις καρριολιές των ολιγαρχικών απατεώνων.
Όλοι μας γνωρίζουμε από την καθημερινή μας πράξη ότι άμα θέλουμε να ικανοποιήσουμε την ανάγκη μας πχ για στέγη, εμείς θα αποφασίσουμε που θα χτίσουμε το σπίτι, πόσα χρήματα μπορούμε να διαθέσουμε, πόσο μέγεθος θα έχει, πόσα δωμάτια, αν θα έχει ή όχι γκαράζ, σε πόσο χρονικό διάστημα θα θέλαμε να κατασκευαστεί κλπ και όχι ο πολ. μηχανικός. Εμείς παίρνουμε την απόφαση για τις ΠΙΟ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΕΣ ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΕΣ του σπιτιού.
(Και μέχρι να παγιώσουμε το σύνολο των προδιαγραφών στον νου μας, μπορούμε ενδιάμεσα να συμβουλευόμαστε διάφορους γνώστες του αντικειμένου.)
Μετά θα πάμε να βρούμε έναν ή περισσότερους μηχανικούς για να τους συμβουλευτούμε πως θα μπορούσε να υλοποιηθούν κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο οι προδιαγραφές που αποφασίσαμε και θέτουμε. Ο κάθε μηχανικός θα μας δώσει τις συμβουλές του και εμείς ΠΑΛΙ θα αποφασίσουμε για τον ποιο μηχανικό θα διαλέξουμε για να εκτελέσει τις εντολές μας – προδιαγραφές μας για το χτίσιμο.
Το πιο πάνω επιχείρημα του Σωκράτη θα ήταν σωστό αν πχ σήμερα είναι σωστό να αποφασίζουν και να επιβάλλουν οι (ειδικοί) ταξιτζήδες, τον προορισμό των πελατών τους.
*ΤΟ ΣΩΣΤΟ ΛΟΙΠΟΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ Η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΙΑ ΜΕΙΟΨΗΦΙΑ.
Θα πρέπει να αποδασίζουν ΟΛΟΙ ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΑΦΟΡΑ ΤΟ ΘΕΜΑ.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η πλειοψηφία θα αποφασίζει πάντα σωστά.
Μερικές φορές θα κάνει και λάθη, γιατί είναι στη φύση του ανθρώπου να κάνει λάθη. Όμως με ισηγορία ο λαός θα κάνει λιγότερα λάθη και από τα λάθη του θα διδάσκεται όπως διδάσκεται και κάθε ατομικό υποκείμενο. (Αλλά αν στη δημοκρατία ο λαός επιλέξει μια πρόταση ειδικών και αυτή αποδειχθεί λαθεμένη, τότε το κύριο λάθος θα το έχουν κάνει οι ΕΙΔΙΚΟΙ που του έχουν καταθέσει την πρόταση)
Το λάθος είναι κακό μόνο όταν προκαλεί ζημιά. (Υπάρχουν και λάθη που βγαίνουν σε καλό).
Υπάρχουν όμως και επιλογές κάποιων που είναι σωστές για τους ίδιους αλλά ζημιογόνες για άλλους. Σε αυτή την κατηγορία ανήκουν οι επιλογές της ολιγαρχίας. Είναι καλές γι αυτήν και ζημιογόνες για το λαό. ΜΕ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΑΠΟΦΕΥΓΕΤΑΙ Η ΠΗΓΗ ΤΗΣ ΣΥΝΤΡΙΠΤΙΚΗΣ ΠΛΕΙΟΝΟΤΗΤΑΣ ΖΗΜΙΟΓΟΝΩΝ ΕΠΙΠΤΩΣΕΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΛΑΟ.
ΥΓ 1
Η πιο πάνω αντίληψη του είναι το κεντρικό ολιγαρχικό επιχείρημα του ολιγαρχισμού, το κεντρικό επιχείρημα της αριστοκρατίας ή της αριστίας ή και της (Λενινικής) "πρωτοπορίας".
(Συγχέουν επίτηδες την έννοια του συμβουλεύομαι με την έννοια του αποφασίζω - και επιβάλλω - και αλλάζουν το ΦΥΣΙΚΟ υποκείμενο του αποφασίζω και του επιβάλλω.)
Και είναι τόσο άτοπο και βλακώδες!!!!!! Και διαρκεί πάνω από 2300 χρόνια!!!
2. Τις υπηρεσίες του Σωκράτη στην ολιγαρχία τις έχει αναγνωρίσει ακόμα και η καθολική εκκλησία και τον έχει ανακηρύξει όσιο!!!! Τον ανακήρυξαν όσιο ίσως "επειδή θα ή θελαν να είναι ο κρυφός προστάτης εκείνων των παιδεραστών καθολικών ιερέων"!!!
3. Ολιγαρχικοί καθηγητές κάθε είδους παρουσιάζουν στους μαθητές τους αυτό το βλακώδες επιχείρημα του Σωκράτη για να τους μπλέξουν στα πλοκάμια της ολιγαρχίας. (Πολλοί από αυτούς τους καθηγητές δεν το κάνουν επίτηδες αλλά το κάνουν επειδή έχουν πολύ μειωμένη νοητική ικανότητα.)
Όμως η παγκόσμια ολιγαρχία, επειδή εξυπηρετείται από τις αντικοινωνικές "εξυπνάδες" τους, τους έχει εξυψώσει στους «επτά ουρανούς». Ήρθε ο καιρός να τους κατεβάσουμε.
Μόνο διεστραμμένες υπάρξεις θέλουν να έχουν την εξουσία να ορίζουν
τη ζωή των συνανθρώπων τους, όπως μόνο ένας διεστραμμένος ταξιτζής θα ήθελε να
αποφασίζει και να επιβάλλει τον προορισμό στους επιβάτες. Και όλοι οι
ολιγαρχικοί, από αυτή την άποψη, είναι ίδιοι, είναι αντικοινωνικά εγκληματικά
στοιχεία.
Ο πόλεμος των εννοιών είναι η πρώτη πράξη του ολοκληρωτικού πολέμου που έχει κηρύξει η ολιγαρχία ενάντια στους λαούς..
Αν πχ κάποιος βάλει με «τέχνη» μια παραπλήσια έννοια αντί της ορθής, σε μια πρόταση ή παράγραφο τότε μπορεί να αλλάξει εντελώς την ουσία της εκφραζόμενης πραγματικότητας και να κατευθύνει τη σκέψη και τη συνείδηση του ακροατή ή του αναγνώστη σε δρόμους και ακίνδυνους και δυναμωτικούς για το σύστημα.
Αυτή την τέχνη της εξαπάτησης, οι ολιγαρχικοί την καλλιεργούν εδώ και χιλιάδες χρόνια. Σήμερα την έχουν σχεδόν τελειοποιήσει.
*ΑΝ Ο ΕΚΛΕΓΜΕΝΟΣ ΤΑΞΙΤΖΗΣ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΣΤΟΥΣ ΠΕΛΑΤΕΣ ΤΟΝ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΔΡΟΜΟΛΟΓΙΑ,
ΑΝ Ο ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΟΣ ΠΟΛ. ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΣΤΟΥΣ ΠΕΛΑΤΕΣ ΤΟΥ ΤΟ ΠΟΥ ΘΑ ΧΤΙΣΟΥΝ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥΣ, ΠΟΣΑ ΘΑ ΞΟΔΕΨΟΥΝ, ΠΟΣΑ ΦΩΜΑΤΙΑ ΘΑ ΦΤΙΑΞΟΥΝ ΚΛΠ,
ΤΟΤΕ ΝΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΝ ΣΤΟ ΛΑΟ Ο,ΤΙ ΓΟΥΣΤΑΡΟΥΝ 300 ΕΚΛΕΓΜΕΝΑ ΑΤΟΜΑ.
*ΑΝ ΟΜΩΣ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ ΟΙ ΠΕΛΑΤΕΣ ΤΟΤΕ ΟΙ ΛΑΟΙ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΝΤΡΙΨΟΥΝ ΤΟΥΣ ΔΙΕΣΤΡΑΜΜΕΝΟΥΣ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΟΥΣ.
* ΑΓΩΝΑΣ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΛΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΣΚΟΠΟΥ «ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΝΟΜΟΣ ΣΕ ΙΣΧΥ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΕΓΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ»
