Το να πιστεύει κάποιος ότι ο σοσιαλισμός
θα χτιστεί αν το κόμμα πάρει την εξουσία, είναι σαν να νομίζει ότι αν πετάξει
βενζίνη στη φωτιά αυτή θα σβήσει.
Οι εξουσιολάγνοι αντικομμουνιστές που
αυτοαποκαλούνται κομμουνιστές, για να στηρίξουν τις, κατά βάθος, αντεργατικές,
αντιλαϊκές θεωρίες τους ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΣΑΝ ΚΑΙ ΕΞΟΥΔΕΤΕΡΩΣΑΝ (τουλάχιστον) ΔΥΟ
ΒΑΣΙΚΕΣ ΕΝΝΟΙΕΣ.
1. Την έννοια της ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ και 2. Την
έννοια της ΕΚΠΡΟΣΩΠΕΥΣΗΣ ή της ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΣΗΣ.
α. Σοσιαλισμός δεν μπορεί να υπάρξει
χωρίς να γίνουν τα μέσα παραγωγής ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ. (Κοινωνικοποίηση των
μέσων παραγωγής-μπ-)
Όμως τι σημαίνει ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ; ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ
είναι η δυνατότητα ή εξουσία ενός υποκειμένου να ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ τη ΧΡΗΣΗ και τη
ΔΙΑΘΕΣΗ ενός αντικειμένου. (ή η δυνατότητα για την κατά βούληση χρήση και
διάθεση ενός αντικειμένου). ΑΡΑ. Αν για τη χρήση και τη διάθεση των μέσων
παραγωγής (και γενικότερα για την οικονομία) δεν αποφασίζει η κοινωνία (λαός),
τότε τα μέσα αυτά, αντικειμενικά, ΔΕΝ είναι ιδιοκτησία της κοινωνίας, δεν
μπορούν να είναι ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ. Τα μέσα παραγωγής είναι ιδιοκτησία
εκείνου του υποκειμένου που έχει την ΕΞΟΥΣΙΑ να αποφασίζει τη χρήση και τη
διάθεσή τους. Επομένως, Αν το ΚΟΜΜΑ έχει την εξουσία να αποφασίζει για τη χρήση
και τη διάθεσή τους ΤΟΤΕ τα μέσα αυτά είναι ιδιοκτησία του. Εν κατακλείδι, αν η
ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ, Η ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ δεν ανήκει στο λαό (να
αποφασίζει και να επιβάλλει τις αποφάσεις του) ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ
ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΜΕΣΩΝ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ και άρα ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ.
(Αυτό που θα έχουμε θα είναι κομματικομονοπωλιακός καπιταλισμός, όπως είχαμε
στις ανατολικές χώρες.)
β. Ετούτο το αντικομμουνιστικό –
λενινιστικό ρεύμα, μη μπορώντας να ξεπεράσει αυτό το θεωρητικό και πρακτικό
αδιέξοδο, προβαίνει σε μια άλλη θεωρητική «καριολιά» - απάτη. Σου λέει ότι:
"Τα μέσα παραγωγής θα είναι κοινωνικά και θα δίνονται προς διαχείριση στον
αντιπρόσωπό τους που είιναι το κόμμα. ΑΥΤΟΑΝΑΓΟΡΕΥΕΙ λοιπόν το κόμμα σε
ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟ της εργατικής τάξης και των άλλων εργαζομένων – λαό. Όμως σε μια
σχέση αντιπροσώπευσης, ποιος θα πρέπει να έχει την εξουσία να αποφασίζει και να
δίνει ΕΝΤΟΛΕΣ; Ο ΑΝΤΙΠΡΟΩΠΕΥΟΜΕΝΟΣ στον ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟ ή ο ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΣ στον
ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΟΜΕΝΟ; Μπορεί κάποιος να αποφασίζει και να δίνει εντολές ΜΟΝΟ αν
έχει μεγαλύτερη εξουσία από κάποιον άλλο. Αν τώρα ο αντιπρόσωπος έχει την
εξουσία να ΔΙΑΤΑΖΕΙ τον αντιπροσωπευόμενο ΠΑΥΕΙ ΕΞ ΟΡΙΣΜΟΥ να είναι
αντιπρόσωπος. Η σχέση παύει να είναι σχέση αντιπροσώπευσης και μετατρέπεται σε
σχέση μαστροπείας, νταβατζηλικιού. ΑΝ ΛΟΙΠΟΝ ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ
(ένοπλη, νομοθετική, δικαστική) ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ – αντικειμενικά - ΝΑ ΕΙΝΑΙ
ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ γιατί γίνεται αντιστροφή των υποκειμένων στη σχέση
εξουσίας.
(Ένας οποιοσδήποτε από εμάς, μπορεί να
φανταστεί ότι θα είχε έναν για αντιπρόσωπό του και ο τελευταίος να αποφάσιζε
και να τον διέταζε τι θα κάνει; Αυτά είναι τα «κουφά» από τον εσωτερικό
αντικομμουνισμό. )
Επομένως και τελικά δεν μπορεί να
υπάρξει έτσι κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και άρα δεν μπορεί να υπάρξει
σοσιαλισμός γιατί δολοφονείται από το κόμμα που τον επικαλείται. Μπορεί να
υπάρξει μόνο κομματικομονοπωλιακός καπιταλισμός και αν το κόμμα διαπιστώσει, με
τον καιρό, ότι δεν «τραβάει» όπως θα ήθελε, τότε το ίδιο το κόμμα θα το γυρίσει
στον ιδιωτικό καπιταλισμό, όπως έγινε από την ΣΕ μέχρι την Κούβα.
ΥΓ. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΑ Η ΑΠΟΨΗ ΤΟΥ ΜΑΡΞ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΓΡΑΜΜΕΝΗ ΚΑΙ ΣΤΟ ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ ΤΗΣ Α ΔΙΕΘΝΟΥΣ:
«Η απελευθέρωση της εργατικής τάξης πρέπει να είναι έργο των ίδιων των εργατών»,
ΥΓ. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΑ Η ΑΠΟΨΗ ΤΟΥ ΜΑΡΞ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΓΡΑΜΜΕΝΗ ΚΑΙ ΣΤΟ ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ ΤΗΣ Α ΔΙΕΘΝΟΥΣ:
«Η απελευθέρωση της εργατικής τάξης πρέπει να είναι έργο των ίδιων των εργατών»,
Οι χειρότεροι πολέμιοι του
κομμουνιστικού προτάγματος, βρίσκονται ενίοτε, όχι μέσα στην αστική τάξη, αλλά
σε εκείνους που επικαλούνται τον κομμουνισμό αλλά τον δολοφονούν θεωρητικά και
πρακτικά πριν και από τη γέννησή του.
