Είναι σαν μια σχέση δύο ανθρώπων. Ο ένας πχ βιώνει κάποια μικρά ή μεγάλα αρνητικά αλλά παραμένει στη σχέση, γιατί για διάφορους λόγους δεν έχει απαξιώσει πλήρως τη σχέση του. Μπορεί να ελπίζει ότι θα βελτιωθεί κοκ. Για να διαλύσει τη σχέση αυτή θα πρέπει:
1ον να την απαξιώσει ΠΛΗΡΩΣ ως προς την ουσία της και
2ον να βρει ή να ελπίζει ότι θα βρει κάτι καλύτερο (ως προς την αρνητική ουσία που βιώνει) για να την αντικαταστήσει.
Δηλαδή απαιτείται και ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΑΠΑΞΙΩΣΗ του υπάρχοντος και νέο καλύτερο ΠΡΟΤΑΓΜΑ (πιθανό, εφικτό) να μπει στη νόηση. Διαφορετικά θα παραμένει στην ίδια σχέση ("αιώνια") και προσπαθεί με μικρό αλλαγές μήπως την κάνει πιο υποφερτή.
Η απαξίωση ενός αντικειμένου ή μιας κατάστασης μπορεί να γίνει από διαφορετικές πλευρές και το νέο ζητούμενο θα είναι το αντίθετο της κάθε διαφορετικής αρνητικής πλευράς.
Αν λοιπόν ο κοινοβουλευτισμός δεν απαξιωθεί ως προς την ουσία του (η οποία είναι "η επιβολή της θέλησης μιας μειοψηφίας πάνω στην πλειοψηφία σε κάθε κοινωνικό θέμα") αλλά γίνει πχ από την πλευρά των (σκέτων) παλιοχαρακτήρων ή των ανίκανων κυβερνώντων ή της έλλειψης εξυπνάδας μερικών ή του κακού "πολιτικού" προγράμματος που έχουν κάποιοι κυβερνώντες, ΤΟΤΕ μπορεί να ανοίξει σαν πρόταγμα και ο φασισμός. Ίσως αναζητηθεί από αρκετούς υπηκόους κάποιος με "πυγμή" κάποιος "αδιάφθορος", κάποιος "ανελέητος ως προς τη διαφθορά", κάποιος στρατιωτικός με δύναμη να επιβληθεί στους κακούς "παλιοχαρκτήρες" κλπ.
Έτσι η κριτική των καλοπροαίρετων αγωνιστών από αυτές ΜΟΝΟ τις πλευρές σε κάποιους υπηρέτες του συστήματος, ΑΘΕΛΑ βοηθά στο να ανοίγει ο δρόμος προς το αντιδραστικότερο, και να κλείνει ο δρόμος προς την ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ (οι ίδιοι να φτιάχνουν τους νόμους τους) ΤΩΝ ΛΑΩΝ.
Όμως με το σωστό πρόταγμα, πετάμε έξω από το "κάδρο"
το φασισμό, γιατί και αυτός στην ουσία του στοχεύει στο να φτιάχνονται και να
επιβάλλονται στο λαό όλοι οι "νόμοι" από μια μειοψηφία.
Φυσικά η ΑΠΟΧΗ από τις εκλογές τους είναι σημαντική πράξη απαξίωσης του συστήματος, (και χρειάζεται στο κίνημα) αλλά η απαξίωση αυτή θα πρέπει να συνοδευτεί και με το νέο πρόταγμα για το: «Ο ΚΑΘΕ ΝΟΜΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΤΙΘΕΤΑΙ ΣΕ ΙΣΧΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ». Ετούτο το πρόταγμα, ναι μεν αξιώνει μια νέα ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ κατάσταση η οποία θα πρέπει να επιδιωχθεί ΑΛΛΑ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΑΠΑΞΙΩΝΕΙ ΕΜΜΕΣΑ αλλά με σαφήνεια, ποια είναι η ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΟΥΣΙΑ του παλιού που απαξιώνει.
το φασισμό, γιατί και αυτός στην ουσία του στοχεύει στο να φτιάχνονται και να
επιβάλλονται στο λαό όλοι οι "νόμοι" από μια μειοψηφία.
Φυσικά η ΑΠΟΧΗ από τις εκλογές τους είναι σημαντική πράξη απαξίωσης του συστήματος, (και χρειάζεται στο κίνημα) αλλά η απαξίωση αυτή θα πρέπει να συνοδευτεί και με το νέο πρόταγμα για το: «Ο ΚΑΘΕ ΝΟΜΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΤΙΘΕΤΑΙ ΣΕ ΙΣΧΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ». Ετούτο το πρόταγμα, ναι μεν αξιώνει μια νέα ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ κατάσταση η οποία θα πρέπει να επιδιωχθεί ΑΛΛΑ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΑΠΑΞΙΩΝΕΙ ΕΜΜΕΣΑ αλλά με σαφήνεια, ποια είναι η ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΟΥΣΙΑ του παλιού που απαξιώνει.
