Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΔΕΝ ΑΠΑΙΤΕΙ ΝΑ ΠΡΟΗΓΗΘΕΙ ΜΕΓΑΛΗ ΜΟΡΦΩΣΗ ΤΩΝ ΥΠΗΚΟΩΝ

Αν απαιτείτο η μεγάλη μόρφωση τότε δεν θα γινόταν ΠΟΤΕ η επανάσταση στην Αθήνα το 462 πχ, αφού την εποχή εκείνη, η μεγάλη πλειοψηφία ήταν αγράμματη. Ακόμα θα περιμέναμε και έτσι η ανθρωπότητα θα είχε χάσει τους «ΠΑΡΘΕΝΩΝΕΣ», τη μόρφωση, την επιστήμη και τον πολιτισμό που ακολούθησε μετά την επανάσταση. Αν απαιτείτο για την επανάσταση μια μεγάλη μόρφωση των λαών τότε δεν θα είχε γίνει, μέχρι σήμερα, καμιά επανάσταση στον πλανήτη. Αυτό που απαιτείται ΠΑΝΤΑ είναι «να μπει το άλογο μπροστά από το κάρο». Η άποψη που θέλει να προηγηθεί η μόρφωση των λαών είναι ΑΠΟΛΥΤΑ ΛΑΘΕΜΕΝΗ και δρα αντικειμενικά κατά της απελευθέρωσης των λαών, αφού «πετάει τη μπάλα στην εξέδρα» μεταθέτοντας το ζητούμενο σε μετέπειτα χιλιετίες («χιλιαστές»)… και αν...
Για να λειτουργήσει η εξουσία του λαού δεν χρειάζονται ιδιαίτερες γνώσεις κλπ. Η νέα οργάνωση της κοινωνίας απαιτεί ΑΠΛΑ ο καθένας να εκφράζει αυτό που νομίζει προσωπικό του συμφέρον («εγωιστικό» συμφέρον). Και όταν το συμφέρον του ταυτίζεται με εκείνο των πολλών, θα τίθεται προς υλοποίηση. Έτσι όταν τίθενται σε ισχύ οι κανόνες που θέλει η πλειοψηφία (και επειδή δεν θα υπάρχουν σταθερές πλειοψηφίες και μειοψηφίες στο σύνολο των θεμάτων), ο καθένας στην πλειονότητα των περιπτώσεων – θεμάτων θα βρίσκεται με την πλειοψηφία. Εκείνο που θα πρέπει να αποδεχθεί είναι η ΑΡΧΗ της πλειοψηφίας (υπακοή ή υποταγή της μειοψηφίας στην πλειοψηφία). Τελικά η υλοποίηση αυτής της ΑΡΧΗΣ αποδείχθηκε ιστορικά (πειραματικά) ότι είναι η ΑΣΥΓΚΡΙΤΗ ΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΜΟΡΦΗ οργάνωσης της κοινωνίας, σε σχέση με όλες τις άλλες (που στο σήμερα μπορεί υλοποιηθεί σε πολύ βελτιωμένη εκδοχή). Όλες οι άλλες ΘΕΩΡΙΕΣ, που ανακυκλώνονται διαρκώς, ΑΠΟ ΤΌΤΕ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ από την ολιγαρχική προπαγάνδα, έχουν αποδειχθεί ΤΕΛΙΚΑ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ, ΕΝΤΕΛΩΣ ΛΑΘΕΜΕΝΕΣ.

ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΠΡΩΤΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΠΑΙΔΕΙΑ. Η ΔΗΜΟΡΑΤΙΑ ΜΟΝΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΕΡΕΙ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

Η ΕΞΟΥΔΕΤΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΑΤΟΜΙΚΩΝ ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΕΠΙΛΟΓΩΝ
«Δεν είναι σωστό να επιλέγει η πλειοψηφία τον κάθε νόμο γιατί ο σύγχρονος άνθρωπος έχει διαπαιδαγωγηθεί να κοιτάζει μόνο το προσωπικό του συμφέρον και όχι το κοινωνικό. Έτσι δεν θα μπορεί να επιλέγει τους σωστούς νόμους για το κοινό καλό - σε μια αυριανή κοινωνία στην οποία θα υπάρχει  πραγματική δημοκρατία - γιατί θα υπερισχύει η επιλογή του ατομικού του συμφέροντος επί του κοινωνικού. Επομένως θα πρέπει οι κοινωνίες να περάσουν πρώτα από ένα τέτοιο επίπεδο ανάπτυξης-πλούτου όπου να αφήνει στους ανθρώπους αρκετό χρόνο διαθέσιμο για τέτοια μόρφωση που να οδηγήσει τον άνθρωπο να κοιτάζει το κοινωνικό καλό και ταυτόχρονα να ανέβει πολύ το επίπεδο της παιδείας του.».Αληθοφανές επιχείρημα. Η πραγματικότητα όμως είναι και θα είναι πολύ διαφορετική σε σχέση με την πιο πάνω ολιγαρχική αντίληψη.

Ας υποθέσουμε ότι στη Δημοκρατία θα υπάρχουν ομάδες ανθρώπων (α,β,γ) με πάνω κάτω τον ίδιο αριθμό μελών.
Η κάθε μια ομάδα κάνει μια εγωπαθή-αντικοινωνική επιλογή.
Η (α) ομάδα θα θέλει να εκτρέφει κοτόπουλα με διοξίνες και ορμόνες για να μειώνει το κόστος παραγωγής και έτσι να βγάζει περισσότερο κέρδος.
Η (β) ομάδα, επειδή είναι κοντά σε μια πηγή νερού,  θα θέλει να αποκλείσει την πηγή από τους άλλους για να το εκμεταλλεύεται η ίδια.
Η (γ) ομάδα θα θέλει να περιφράξει τις παραλίες για να εισπράττει χρήματα  από εκείνους που θα θέλουν να πάνε να κάνουν μπάνιο.

Από αυτό το παράδειγμα συνάγεται ότι ΟΛΟΙ οι άνθρωποι στο βάθος κοιτάνε το ατομικό τους συμφέρον και όχι το κοινωνικό.
Όμως τα μέλη της κάθε ομάδας κοιτάνε το προσωπικό όφελος από δύο πλευρές. Η μια πλευρά είναι ότι επιδιώκουν την ΑΠΟΚΟΜΙΣΗ ΚΕΡΔΟΥΣ με πράξεις που θα έχει αρνητικές συνέπειες στους υπόλοιπους και απο την άλλη πλευρά επιδιώκουν όφελος από την ΑΠΟΦΥΓΗ ΖΗΜΙΑΣ που θα τους προκαλέσουν άλλοι με τις πράξεις τους.

Έτσι εδώ στο παράδειγμά μας, στην περίπτωση αποφυγής ζημιάς, θα έχουμε τις εξής σχέσεις:

1) Η ζημιά που θα προκληθεί απ την ομάδα (α) θα έχει αντιπάλους τις ομάδες (β) κ΄(γ) – που τα μέλη τους θα κοιτάνε και αυτά το προσωπικό τους συμφέρον.

2)  Η ομάδα (β) θα έχει για αντιπάλους τις ομάδες (α) και (γ).

3) Η ομάδα (γ) θα έχει για αντιπάλους τις ομάδες (α) και (β)

Από ετούτο φαίνεται ότι εκείνοι που θα είναι αντίπαλοι σε αντικοινωνικές πράξεις – παρ ότι οι ίδιοι αντικοινωνικοί με τον τρόπο τους- θα είναι η πλειοψηφία των πολιτών.

Επομένως στην πραγματική Δημοκρατία- όπου όλοι οι νόμοι θα είναι εγκεκριμένοι απ την πλειοψηφία- θα έχουμε το φαινόμενο τις ΑΛΛΗΛΟΕΞΟΥΔΕΤΕΡΩΣΗΣ των αντικοινωνικών πράξεων.
Αυτό καθίσταται δυνατό επειδή ο κάθε άνθρωπος δεν κοιτά μόνο το συμφέρον του όταν πράττει και οι πράξεις του έχουν επιπτώσεις στους άλλους αλλά το κοιτά και όταν οι πράξεις των άλλων μπορεί να του προκαλέσουν ζημία.

Θέλουμε λοιπόν ο κάθε άνθρωπος να κάνει επιλογές ΠΑΝΤΑ με βάση το πραγματικό ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ του συμφέρον και να ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ Η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ!!!

Αν στην πραγματική Δημοκρατία ο καθένας κοιτάει το πραγματικό  προσωπικό συμφέρον του (και ιδίως στις πράξεις των άλλων που τον ζημιώνουν) τότε πάνω σε κάθε θέμα θα βγαίνει ένα σύνολο ανθρώπων που θα έχει το ίδιο προσωπικό όφελος και τούτο το σύνολο θα είναι η πλειοψηφία. Ε! Αυτό θα πρέπει να εφαρμόζεται στην κοινωνία.
Στα πρώτα στάδια, στην πραγματική Δημοκρατία, οι επιλογές θα γίνονται με γνώμονα κυρίως την αποφυγή ζημίας από πράξεις άλλων. Σε μετέπειτα όμως στάδια – μετά από κατάλληλη μόρφωση- οι επιλογές θα γίνονται όλο και περισσότερο στη βάση της αποκόμισης  ωφελιμότητας από την πρόκληση ωφελιμότητας στους άλλους. Πχ θα έχει συνειδητοποιήσει περισσότερο ότι αν θέλει να χαρεί, να διασκεδάσει θα πρέπει να πάει σε γιορτή, σε πανηγύρι όπου και οι άλλοι είναι χαρούμενοι και όχι να πάει σε κηδεία.
(Σε τούτο το κειμενάκι εγείρεται και θέμα θέσπισης ορίων στη δυνατότητα της εκάστοτε πλειοψηφίας να επιβάλει την θέλησή της στην μειοψηφία. Όρια που θα κάνουν σεβαστά δικαιώματα ατομικά, δικαιώματα μειοψηφιών. Σε κάθε περίπτωση τα όρια θα τα θέτει πάντα η πλειοψηφία σε προγενέστερους χρόνους και σε καταστάσεις που δεν θα είναι εν βρασμό.. Ιδιαίτερα στοιχεία γι αυτό το θέμα  αναφέρουμε στο  κείμενο "ΣΧΕΣΕΙΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΜΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΣΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ")


ΥΓ α.) Οι ολιγαρχικοί κάνουν ένα μεγάλο διαρκή πόλεμο και χρησιμοποιούν όλα τα μέσα. Στόχος τους η διαρκή παράταση της καθοριστικής σύγκρουσής τους με το λαό και αν είναι δυνατόν αυτή η παράταση να φθάσει μέχρι τη 10^η παρουσία.
Στον πόλεμο αυτό της προπαγάνδας μεταμορφώνουν διαρκώς τις θέσεις της άμυνάς τους ή της επίθεσής τους.

Για παράδειγμα, στην αρχή ενώ είναι αναγκαίο για κάποιον να μεταφέρει κάτι, θα του πουν ότι δεν χρειάζεται ούτε άλογο ούτε κάρο. Αν όμως δουν ότι δεν πείθουν τα παράλογα επιχειρήματά τους θα αλλάξουν τη θέση άμυνάς τους. Θα παραδεχτούν ότι ναι μεν χρειάζεται άλογο αλλά δεν χρειάζεται κάρο. Στη συνέχεια και όταν θα δουν ότι αρχίζουν να χάνουν την πειθώ τους θα παραδεχτούν ότι χρειάζεται και το άλογο και το κάρο. Όμως την γραμμή άμυνάς τους θα την πάνε πιο πέρα. Για να μπερδέψουν το λαό θα ισχυρίζονται ότι σωστό είναι να μπαίνει το κάρο μπροστά και πίσω το άλογο κοκ.
Έτσι και στην περίπτωσή μας. Όταν βλέπουν ότι τα παράλογα επιχειρήματά τους καταρρέουν, τραβάνε να κλειστούν προς τις τελευταίες γραμμές της άμυνάς τους. Μία από αυτές είναι το «για να φτιάξουμε δημοκρατία – εξουσία του λαού- χρειάζεται ο λαός να αποκτήσει ανώτερη παιδεία, να αποκτήσει κοινωνικές αξίες κλπ». ( Αν όμως τους ρωτήσει κανείς τι εννοούν συγκεκριμένα δεν ξέρουν τι να απαντήσουν και καταφεύγουν σε αερολογίες, γενικολογίες.)
Αυτή την τελευταία γραμμή άμυνας θέλουν να την προσφέρουν σαν «φιλοσοφημένη»  ή  «επιστημονική» ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ σε εκείνο το κομμάτι του πληθυσμού που το έχουν καταστήσει προηγουμένως, λάτρη του καναπέ και της απάθειας και από εκεί και πέρα θα είναι καλό για αυτούς να «τσιμπήσουν» και άλλοι καλοπροαίρετοι.

Εδώ λοιπόν δεν μας λένε τι παιδεία χρειάζεται και σε ποιο σκοπό θα μας χρησιμεύσει.

1) Αν μας πουν ότι χρειάζεται παιδεία για να γίνει κοινωνική επανάσταση τότε αυτό είναι εκτός πραγματικότητας. Το 1821 όταν επαναστάτησαν οι Έλληνες δεν είχαν κάποια μεγάλη και συγκεκριμένη παιδεία. (και τα ποσοστά του αναλφαβητισμού άγγιζαν το 99%. Το ίδιο και με όλες τις μεγάλες επαναστάσεις όπως η Γαλλική του 1789 κλπ.)
Για να γίνει μια επανάσταση απαιτούνται άλλες προϋποθέσεις  όπως κρίση του συστήματος, εναλλακτικό πρόγραμμα, ύπαρξη οργανωμένης πρωτοπορίας και άλλες.

2) «Χρειάζεται παιδεία και εσωτερική πνευματικότητα για να λειτουργήσει η εξουσία του λαού (δημοκρατία)».

 Εδώ είναι η τοποθέτηση του κάρου μπροστά από το άλογο.
Ας κάνουμε μια σύντομη αναδρομή στην ιστορία και ας πάμε στην αρχαία Αθηναϊκή δημοκρατική πολιτεία. ΕΔΩ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ παρότι αυτή ήταν μια μερική δημοκρατία και αρκετά ελλιπής σε σχέση με τα σημερινά δεδομένα, με τις σημερινές απαιτήσεις.
Σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα  με τόσο μικρό αριθμό πληθυσμού, να βγήκαν τόσες πολλές πνευματικές προσωπικότητες, να αναπτύχθηκαν τόσο πολύ οι επιστήμες, οι τέχνες και ο πολιτισμός. Φαίνεται σαν θαύμα.
Όμως πριν το 462 πχ δηλαδή πριν την επανάσταση του Εφιάλτη και του Αρχέστρατου  η Αθήνα δεν είχε να επιδείξει – συγκριτικά – κάτι το σπουδαίο αλλά ούτε και μετά την πτώση της δημοκρατικής πολιτείας της.
Η (μερική) δημοκρατική πολιτεία λοιπόν ήταν η αιτία της ανάπτυξης όλων αυτών, όλης αυτής της παιδείας και όχι το αντίστροφο. (Τα άλλα ολιγαρχικά κράτη της εποχής δεν άφησαν ούτε ένα μνημείο ισάξιου πολιτισμού ή έφτιαξαν πολιτισμούς πολύ κατώτερους συγκριτικά με αυτόν της αθήνας.)

3) Και η «παιδεία» που θα απαιτειθεί για την επανάσταση δεν θα είναι καθολική παιδεία αλλά παιδεία που θα αφορά ΜΟΝΟ (α) στην αναγκαιότητά της και (β) στην αποτελεσματικότητά της, με τα κατάλληλα μέσα που θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν.
Δηλαδή παιδεία για τους συγκεκριμένους βασικούς υλικούς όρους βίωσης του ανθρώπου (ανάγκες και εφικτά μέσα).

ΥΓ β. Τέτοια ανόητα επιχειρήματα η ολιγαρχία διασπείρει διαρκώς. Δυστυχώς αρκετά καλοπροαίρετα άτομα πιάνονται στα αγκίστριά της.
Τέτοιου είδους ανοησίες είναι ότι ο λαός δεν έχει ειδικές γνώσεις για να κρίνει , δεν έχει ηθικές αξίες κλπ (απαντάμε με  κείμενα –  "και οι πιο άριστοι ειδικοί έχουν μηδαμινές γνώσεις", "Σωκράτους εσκεμμένες ανοησίες"  και "ο λαός έχει υπέρ αρκετή γνώση για να ψηφίζει τον κάθε νόμο"). Άλλη τέτοια παγίδα είναι ας πούμε το «ο λαός δεν μπορεί να

ΥΓ γ. Μερικοί, λέγοντας ότι ο λαός θα πρέπει να αποκτήσει παιδεία εννοούν ότι θα πρέπει να αποκτήσει περισσότερες γνώσεις. Αυτό όμως στην σημερινή πραγματικότητα και στην μελλοντική δεν θα μπορεί να ευσταθεί.
Η επιστήμη κατακτά καθημερινά νέες γνώσεις με τρομερή ταχύτητα. Αποτέλεσμα αυτού είναι οι συνεχείς εξειδικεύσεις. Πχ δείτε την ιατρική.
Έτσι ενώ συνολικά η ανθρωπότητα θα κατακτά τεράστιες γνώσεις, το κάθε μεμονωμένο άτομο δεν θα μπορεί να τις κατακτήσει όλες αυτές, αλλά θα μπορεί να αυξάνει μόνο τις γνώσεις της ειδικότητάς του.
Έτσι αν εννοούν ότι πρώτα θα πρέπει τα άτομα να αυξήσουν τις γνώσεις τους και μετά να γίνει η επανάσταση τότε ισχύει το "ζήσε μαύρε μου 10.000.000 χρόνια για να φας τριφύλλι".
Με το πέρασμα του χρόνου το κάθε άτομο θα μπορεί να κατέχει όλο και μικρότερο ποσοστό από τη ΣΥΝΟΛΙΚΗ γνώση που θα κατακτά η ανθρωπότητα με τρομερή ταχύτητα.

  Η ανθρωπότητα όμως και τα μεμονωμένα άτομα θα γεύονται τη συνολική ανθρώπινη γνώση διά μέσου της ανταλλαγής στην πράξη, των γνώσεων των ειδικευμένων... 

Εν κατακλείδι. Ο κάθε καλοπροαίρετος αγωνιστής θα πρέπει πριν ακόμα υιοθετήσει και αρχίζει να διαδίδει ένα επιχείρημα να σκέπτεται τα εξής: Το συγκεκριμένο επιχείρημα ποιόν συμφέρει; Συμφέρει το λαό ή τους ολιγάρχες; Και αν βλέπει ότι συμφέρει τους ολιγάρχες θα πρέπει να βάλει τη λογική του για να το αποδομήσει. 

Η φυσική λοιπόν σειρά των πραγμάτων είναι ΠΡΩΤΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ για να περάσει ΟΛΗ Η ΕΝΟΠΛΗ, Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΟ ΛΑΟ και μετά αυτή η νέα κοινωνική οργάνωση θα αναπτύξει ΣΤΑΔΙΑΚΆ την παιδεία σε πρωτόγνωρα ύψη και θα δημιουργήσει ταυτόχρονα νέες ηθικές αξίες.

Ο ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΔΟΚΑΠΗΛΟΥ

ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΥΣ ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ

Ποια θα πρέπει να είναι η στάση των δημοκρατών, των επαναστατών και όλων εκείνων που αντιτίθενται στην καπιταλιστική βαρβαρότητα; Θα πρέπει να υποστηρίζουν μια από τις δύο αντιμαχόμενες ολιγαρχικές πλευρές; Και αν ναι με τι τρόπο; Μπορεί για λόγους τακτικής (και μόνο) να υιοθετείται η αρχή «Ο ΕΧΘΡΟΣ ΤΟΥ ΕΧΘΡΟΥ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΩΡΙΝΑ ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ» αλλά αυτό χρειάζεται προσοχή. Ναι μεν συμφέρει τα επαναστατικά αντιολιγαρχικά, αντικαπιταλιστικά κινήματα το να «βγάλουν τα μάτια τους» οι ολιγαρχικοί, να αποδυναμωθεί συνολικά το στρατόπεδό τους αλλά η άκριτη υποστήριξη του ενός σκέλους μπορεί και να αποδυναμώσει ιδεολογικά τα κινήματα. Και όχι μόνο να τα αποδυναμώσει ιδεολογικά αλλά να βάζουν διαρκώς τους λαούς πάνω σε ένα τροχό που θα γυρίζει διαρκώς υπέρ της ολιγαρχίας (με τη μια ή την άλλη μορφή της). Να τους βάζουν διαρκώς σε ένα φαύλο κύκλο όπου τα διλήμματα να είναι ΜΟΝΟ μεταξύ μορφών ολιγαρχίας και όχι μεταξύ ολιγαρχίας και εξουσίας του λαού. Για να αποφευχθεί αυτό χρειάζεται, πριν από όλα,  ΑΥΣΤΗΡΗ κριτική της ΟΥΣΙΑΣ και των δύο αντιμαχόμενων ολιγαρχικών στρατοπέδων, από την πλευρά του προτάγματος της εξουσίας του λαού και από την άλλη χρειάζεται επεξήγηση της τακτικής για ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ (και με μέτρο) υποστήριξη του ενός εκ των δύο. Πχ η στήριξη στο Μαδούρο θα μπορούσε να είναι η στήριξη στην ΑΡΧΗ της μη επέμβασης στα εσωτερικά της κάθε Χώρας κοκ.
(Σύντομα θα βάλουν και στην ΕΕ το δίλημμα στους λαούς ή με τον κοινοβουλευτισμό ή με τον φασισμό για να μην μπορούν οι λαοί να απεμπλακούν ΠΟΤΕ από τον ολιγαρχικό φαύλο κύκλο.)
ΥΓ. ΟΧΙ δα και επαναστάτης ή λαϊκός αγωνιστής ο Μαδούρο.. Ένας ολιγαρχικός είναι που το παίζει Ρομπέν των Δασών. Ο λαός δεν έχει καμιά ΑΠΟΛΥΤΟΣ εξουσία. Τον κάθε νόμο τον επιλέγει και το επιβάλλει μια μειοψηφία πάνω στην πλειοψηφία του λαού. Δεν υπάρχουν οι θεσμοί της εξουσίας του λαού (ένοπλη, νομοθετική δικαστική στο λαό κλπ). Ο λαός δεν έχει τη δύναμη να είναι ο ίδιος παραγωγός των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεών του…….. κοκ.
Περιληπτικά για να μην εκτίθενται αργά ή γρήγορα οι καλοπροαίρετοι αγωνιστές.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΡΡΙΨΗ ΤΗΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ ΤΩΝ ΠΡΕΣΠΩΝ ΑΠΟ ΕΠΕΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΣΚΟΠΙΑ

Αν η ΓΕΝΙΚΗ άρνηση της συμφωνίας των Πρεσπών αιτιολογείται (σχεδόν) αποκλειστικά στη βάση του ότι είναι ένα σχέδιο των ιμπεριαλιστών (ΝΑΤΟ, ΕΕ κλπ,) έχει τεράστια κενά σε πολλές πλευρές της επιχειρηματολογίας. Πχ σχέδιο των καπιταλιστών, ιμπεριαλιστών είναι και οι ολιγαρχικές ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ για την παγίδευση των λαών. Γιατί λοιπόν δεν γίνεται άρνηση και αυτού του σχεδίου αλλά αντίθετα υπάρχει συμμετοχή και ταυτόχρονα η αριστερά κάνει έκκληση στον κάθε λαό να συμμετέχει σε τούτη την παγίδα;
Η άρνηση των λυκοσυμφωνιών των ολιγαρχικών μπορεί να γίνει ΜΟΝΟ στη βάση του προτάγματος για πλήρη νομοθετική εκτελεστική και δικαστική εξουσία στους λαούς σαν απαραίτητη προϋπόθεση για να υπάρχει η έγκριση- αποδοχή από την πλειοψηφίας του λαού του κάθε νόμου και διακοινωνικής συμφωνίας που θα τίθεται σε ισχύ.
Ο ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΜΠΟΔΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΑ ΣΤΗΝ ΕΞΑΠΛΩΣΗ ΤΟΥ. ΕΞ ΑΙΤΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΕΙΨΗΣ ΑΡΧΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΧΑΟΥΣ ΤΗΣ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΟΠΟΙΗΜΕΝΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ. ΤΟ ΑΠΕΔΕΙΞΕ ΓΙΑ ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΩΝ ΠΡΕΣΠΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΝΣΠΕΡΜΙΑ ΤΩΝ ΘΕΣΕΩΝ ΤΗΣ, ΤΩΝ ΓΕΝΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΟΤΑΣΕΩΝ – ΕΥΧΩΝ (ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΔΕΝ ΟΔΗΓΟΥΝ ΠΟΤΕ ΣΕ ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ), Η ΑΝΤΙΦΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΚΕΝΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥΣ. ΕΤΣΙ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΜΕΡΟΣ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΟΠΑΔΩΝ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΕΙΘΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΛΟΓΟ ΤΟΥΣ.

(Σήμερα οι ολιγαρχικές προτάσεις για δημοψηφίσματα του άσπρου – μαύρου είναι αστείες. Στο ίδιο θέμα μπορούν τα μέρη του να τεθούν σε διλήμματα διαφορετικά και τελικά τα αποτελέσματα να είναι αντιφατικά μεταξύ τους. Όμως στο πρόταγμα της εξουσίας των λαών, για τις διεθνείς συμφωνίες, θα μπορούν κάλλιστα να θεσμοθετούνται ειδικά ΚΛΗΡΩΤΑ ΛΑΪΚΑ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΑ ΣΩΜΑΤΑ ΜΕ ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΣΚΟΠΙΣΗΣ – ξεχωριστά για κάθε βήμα της συμφωνίας -. Αυτά θα μπορούν να συνεδριάζουν και ξεχωριστά σε κάθε Χώρα και μετά από κοινού και έτσι θα μπορούν να φθάνουν σε συμφωνίες οι οποίες θα έχουν την αποδοχή των πλειοψηφιών των λαών. Επί πλέον οι βασικοί κανόνες του διεθνούς δικαίου θα έχουν εγκριθεί από τους λαούς και όχι από τους ιμπερια ληστές.)

O ''ΡΟΜΠΕΝΔΑΣΙΣΜΟΣ' ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΙΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ

Η ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΤΟΥ «ΡΟΜΠΕΝΔΑΣΙΣΜΟΥ» ή «ΓΚΟΥΡΟΥΙΣΜΟΥ» ΟΤΑΝ ΜΠΕΙ ΣΤΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΙΟ ΚΑΛΟΠΡΟΑΙΡΕΤΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ, ΤΟΥΣ ΕΞΟΥΔΕΤΕΡΩΝΕΙ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΤΡΕΠΕΙ ΑΥΤΟΜΑΤΑ ΣΕ ΑΝΤΙΛΑΪΚΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ (τους περισσότερους εν αγνοία τους).
Νομοτελειακά, όταν μια μειοψηφία κατακτήσει την εξουσία, μετατρέπεται αργά ή γρήγορα σε νέα καταπιεστική τάξη για τους λαούς. Όλα τα ιστορικά πειράματα των λαών για να βρεθεί ο καλός (Ρομπέν των Δασών ή ο Γκουρού) έχουν στεφθεί από απόλυτη αποτυχία. Και όμως, αυτό το ναρκωτικό συνεχίζει να σερβίρεται από την εξουσιολάγνα δεξιά και αριστερά και έχει εξουδετερώσει πλήρως ένα κομμάτι αγωνιστών. Αυτοί συνεχίζουν να πιστεύουν ή να ψάχνουν νέους Ρομπέν στους οποίους είναι έτοιμοι να υποταχθούν σαν στρατιώτες τους και να θυσιάσουν ακόμα και τη ζωή τους.
Μια τέτοια αντίληψη τους απομακρύνει κατά πολύ από τον μοναδικό απελευθερωτικό στόχο του «ούτε ένας νόμος σε ισχύ χωρίς την έγκριση της πλειοψηφίας του λαού» και ο οποίος για να επιτευχθεί απαιτείται το «όλη η ένοπλη, η νομοθετική και η δικαστική εξουσία στου λαούς». Έτσι πέφτουν εύκολα σε διάφορα διλήμματα του ολιγαρχισμού και δεν μπορούν να απορρίψουν και τα δύο σκέλη του διλήμματος.
(Πχ «με τους αμερικανούς ή με τον Μιλόσεβιτς;», «με το ΝΑΤΟ ή με τον Καντάφι;», «με τους αμερικανούς ή με τον Λούλα;», «με τους αμερικανούς ή με τους ρώσους;», «με τους αμερικανούς ή με τον Άσαντ;», «με τους αμερικανούς ή με τον Μαδούρο;» κοκ)

 

OΙ ΦΙΛΟΤΟΜΑΡΙΣΤΕΣ "ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ''

Να ξεσκεπάζουμε με απλό τρόπο τη μούρη των φασιστών, εθνικιστών και όλων των άκρως αντικοινωνικών στοιχείων και όχι να χαϊδεύουμε τα αυτιά τους.
Λοιπόν. Δεν υπάρχει ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ από αυτούς του συλλαλητηρίου που δεν έχει γραμμένη στα «τέτοια» του την Μακεδονία και την πατρίδα – λαό. Κάποιοι από αυτούς πάνε για να αυξήσουν την προσωπική τους εξουσία κάποιοι άλλοι για να γίνουν νέοι ολιγαρχικοί ηγέτες ή ηγετίσκοι και οι πιο απλοί χουλιγκάνοι πάνε για να τους δουν οι ηγέτες τους για να μπορούν αύριο να ζητούν κανένα ρουσφέτι.
Η πρόφαση – νηπιακού τύπου δικαιολογία είναι ότι δεν θέλουν να υπάρχει καθόλου η λέξη Μακεδονία στο όνομα της γειτονικής Χώρας (ούτε Β. Μακεδονία και ούτε σκέτο Μακεδονία). Με όσους έχω συζητήσει προφασίζονται ότι ετούτο είναι το μείζον για αυτούς. Άρα ούτε μια καλή δικαιολογία δεν μπορούν να βρουν για να καλύψουν τα ιδιοτελή συμφέροντά τους, τον αντικοινωνικό χαρακτήρα τους και φυσικά την προδοσία απέναντι στο λαό. 
Όμως η σημερινή παγκόσμια ισορροπία δυνάμεων σε αναγκάζει να κάνεις ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ και μόνο μια από αυτές τις δύο επιλογές. Όλες οι χώρες του κόσμου είτε θα την ονομάζουν Β. Μακεδονία ή σκέτη Μακεδονία. Αν λοιπόν οι μπούφοι εθνοχουλιγκάνοι δεν αποδεχτούν το πρώτο θα φάνε, οπωσδήποτε, στη μάπα το σκέτο Μακεδονία. ΑΡΑ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΝΑ ΟΝΟΜΑΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΓΕΙΤΟΝΕΣ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ (σκέτο.) Αυτά λοιπόν τα ιδιοτελή υποκείμενα, που δήθεν, δεν θέλουν το όνομα Μακεδονία αρνούνται μια συμφωνία με τον πρώτο όρο και ας λουστούν τον πολύ χειρότερο. Τι τους νοιάζει; Μόνο για το όνομα δεν ενδιαφέρεται η ιδιοτελής συνείδησή τους. Το όνομα είναι απλά μια μάσκα, μια πρόφαση για την προώθηση των προσωπικών συμφερόντων τους σε βάρος του λαού. Και αυτή την εγκληματική στάση τους την αποκαλούν πατριωτισμό και όσους τους εναντιώνονται τους αποκαλούν προδότες για να φανούν πιο πειστικοί στην κάλυψη της απατεωνιά τους. (Και όταν τους ζορίζεις σου απαντάνε με άσχετο ή ανύπαρκτο ζητούμενο «Η Μακεδονία είναι ελληνική» όπως « Ο μπούφος είναι πουλί» και το DNA του εθνικιστή. 
Πάντοτε προδότες του λαού. Λαοπροδότες με τους κοτσαμπάσηδες, λαοπροδότες γερμανοτσολιάδες λαοπροδότες για το μακεδονικό και κάθε άλλο θέμα.. 
Άλλο η κριτική και μη αποδοχή της συμφωνίας των Πρεσπών από την πλευρά της μη κυριαρχίας των λαών, του μη αυτοκαθορισμού τους για την αμοιβαία συνεργασία κλπ (σήμερα καθορίζουν τα πάντα οι διεθνείς και ντόπιοι εγκληματίες ολιγαρχικοί) και διαφορετικά πράγμα η «κριτική» των εγκληματιών ολιγαρχικών που θέλουν να γίνουν αυτοί οι νέοι νταβατζήδες των λαών.

Η ΑΠΑΤΗ ΤΟΥΣ ΜΕ ΤΑ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΑ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΑ

«ΝΑ ΑΠΟΦΑΝΘΕΙ Ο ΛΑΟΣ ΜΕ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ, ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΩΝ ΠΡΕΣΠΩΝ» ΛΕΝΕ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΑ ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ. ΜΙΛΟΥΝ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΩΣ ΙΣΧΥΡΙΖΟΝΤΑΝ ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ Ο ΛΑΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΝΟΜΟ, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΙΣ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΕΣ ΓΝΩΣΕΙΣ. (ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΚΡΙΝΟΥΝ ΟΤΙ ΜΟΝΟ ΓΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΧΕΙ ΕΡΘΕΙ Η ΓΝΩΣΗ ΣΤΟ ΛΑΟ.) ΟΛΟΙ ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥΝ ΜΕ ΛΥΣΣΑ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ, ΟΛΑ ΤΑ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΑ (και μερικά φασιστοειδή) ΚΑΘΙΚΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΤΩΡΑ (για ένα μόνο θέμα) ΝΑ ΧΑΪΔΕΨΟΥΝ ΤΑ ΑΥΤΙΑ ΛΟΒΟΤΟΜΗΜΕΝΩΝ ΥΠΗΚΟΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ, ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΔΕΙΧΘΟΥΝ ΣΕ ΝΕΟΙ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΟΙ ΗΓΕΤΕΣ.

ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΝΟΜΟΣ ΣΕ ΙΣΧΥ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΕΓΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ. ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΡΑΚΤΙΚΟ ΜΕΣΟ, ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΕΠΑΡΚΟΥΝ ΟΙ ΤΟΠΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ, ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΜΕ ΛΑΪΚΑ ΚΛΗΡΩΤΑ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΑ ΣΩΜΑΤΑ ΜΕ ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗΣ.

https://bezedakos.blogspot.com/2018/03/blog-post.html?fbclid=IwAR3zg5hq5kDyQqEf4MmA806qPQ_n18OhiGa-Vq89RYrO4ex3XGw5GwM6N9s

ΤΟ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΟ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΝΟΜΟ ΝΑ ΤΟΝ ΨΗΦΙΖΕΙ Ο ΛΑΟΣ ΕΧΕΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Στο ιστορικό ΠΕΙΡΑΜΑ της αρχαίας Αθηναϊκής (μερικής) Δημοκρατίας (140 χρόνια διάρκειας), τον κάθε κοινωνικό κανόνα – νόμο που θα ετίθετο σε ισχύ τον ψήφιζε - επέλεγε η πλειοψηφία των πολιτών. (Το 462, με την εγκαθίδρυση της δημοκρατίας του Εφιάλτη του Σοφωνίδου,  οι περισσότεροι πολίτες ήταν εντελώς αγράμματοι. Και τούτο δεν εμπόδιζε την πορεία προς το μεγαλείο γιατί δεν χρειάζεται ιδιαίτερη μόρφωση για να εκφράσει κανείς τις ανάγκες του ή την θέλησή του επί των προτεινόμενων σε αυτόν μέσων ικανοποίησής των, δια της ψήφου του)
ΚΑΙ ΕΞ ΑΙΤΙΑΣ ΑΥΤΟΥ, δηλαδή το να αποφασίζει η πλειοψηφία, το αποτέλεσμα ήταν η κοινωνία της να ΜΕΓΑΛΟΥΡΓΗΣΕΙ!!!
Ποτέ και πουθενά ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ στη ιστορία της ανθρωπότητας, μέσα σε μια τόσο μικρή γεωγραφική έκταση, μια κοινωνία από 150 – 200.000 κατοίκων (περίπου) δεν έφτιαξε τέτοιο πολιτισμό («Παρθενώνες» κλπ), δεν έβγαλε τόσους χιλιάδες (γνωστούς και άγνωστους) ανθρώπους του πνεύματος και της επιστήμης.
Το μέγεθος της διάχυτης οικονομικής της ευμάρειας και του πολιτισμού, την εποχή εκείνη, είναι ΑΣΤΓΚΡΙΤΟ με το σχεδόν ΤΙΠΟΤΑ των άλλων ολιγαρχικών και ισχυρών στρατιωτικά πόλεων. Πχ Σπάρτη και Μακεδονία δεν έβγαλαν ΟΥΤΕ ΕΝΑΝ μεγάλο επιστήμονα. (Άντε μπρε, να πάμε στη Σπάρτη να θαυμάσουμε τα μνημεία τους και να μελετήσουμε κάποιον επιστήμονά τους ή φιλόσοφο κλπ). Τέτοια η διαφορά μεταξύ ενός συστήματος όπου η πλειοψηφία έφτιαχνε και επέβαλλε τον κάθε νόμο και των συστημάτων όπου μια μειοψηφία έφτιαχνε και επέβαλε στην πλειοψηφία τον κάθε νόμο. Διαφορά του ελέφαντα με τη μύγα. (ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΛΛΑ Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ)
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Αν λοιπόν ΔΕΝ ήταν σωστό και αποτελεσματικό για το λαό το να ψηφίζει τον κάθε νόμο (για τους κάθε λογής ταχυδακτυλουργικούς λόγους που μας παρουσιάζουν σήμερα οι ολιγαρχικοί) , τότε η Αθήνα όχι μόνο δεν θα είχε μεγαλουργήσει, όχι μόνο δεν θα υπερτερούσε συντριπτικά των άλλων ολιγαρχικών πόλεων αλλά θα είχε περιπέσει πολύ σύντομα στη βαρβαρότητα και τη «μπίχλα». Άρα όλα τα επιχειρήματά τους είναι ανόητα και φυσικά εκτός πρακτικής εφαρμογής.

Θα υπήρχε δικαιολογία για ένα τέτοιο προβληματισμό, δηλαδή για το αν είναι σωστό να αποφασίζει η πλειοψηφία του λαού για τον κάθε νόμο ή να ψηφίζει μια μικρή μειοψηφία ειδικών, ΜΟΝΟ ΠΡΙΝ ΤΟ 462 πχ. (Άντε και λίγα χρόνια κατόπιν). Και αυτό γιατί στη συνέχεια το σύστημα της Δημοκρατίας ΔΙΕΛΥΣΕ, ΣΥΝΕΤΡΙΨΕ, ΕΚΑΝΕ ΣΚΟΝΗ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ κάθε είδους αμφιβολία και κάθε είδους αληθοφανές ολιγαρχικό επιχείρημα. ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ ΕΧΕΙ ΔΟΘΕΙ ΤΕΛΕΙΩΤΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ και φυσικά ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ επιχείρημα των σημερινών ολιγαρχικών είναι ΤΗΣ ΠΛΑΚΑΣ.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΛΟΙΠΟΝ ΕΧΕΙ ΑΠΟΦΑΝΘΕΙ  ΚΑΤΑΛΥΤΙΚΑ ΚΑΙ ΟΡΙΣΤΙΚΑ και όλοι οι άνθρωποι, οι υγιής νοητικά και ψυχικά, το αντιλαμβάνονται. Εκείνοι που σήμερα δεν θέλουν να το αντιλαμβάνονται αλλά θέλουν να συντηρούν ένα δήθεν προβληματισμό (ο λαός ή οι λίγοι;), είναι μόνο οι εγκληματικές συνειδήσεις των ολιγαρχικών (κοινοβουλευτικών και μη) και κάποιων καλοπροαίρετων υπηκόων που η σκέψη τους έχει πιαστεί σφικτά στο δόκανο αυτών των ταχυδακτυλουργών και εγκληματιών ολιγαρχικών.
Χρησιμοποιούν όλες τις απάτες για να πριονίζουν σιγά σιγά το μεγαλείο αυτού του συστήματος. Κάποιοι έμμισθοι «επιστήμονες» κάνουν εργασίες για τα αρνητικά στοιχεία της Αθήνας. Μαζί με τα όποια αρνητικά που όντως υπήρχαν βάζουν και πολλά άλλα ανύπαρκτα που τα βγάζουν από τη νοσηρά φαντασία τους. Όμως η λογική είναι εναντίον τους.
ΑΝ ΔΕΧΘΟΥΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΝ (ΥΠΑΡΚΤΑ ΚΑΙ ΑΝΥΠΑΡΚΤΑ) ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΑΛΛΑΖΕΙ ΜΟΡΦΗ:
« ΠΑΡΟΛΑ ΤΑ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΤΟΥ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ ΤΕΛΙΚΑ ΑΣΥΓΚΡΙΤΑ ΑΝΩΤΕΡΟ ΤΩΝ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΩΝ. ΑΝ ΥΠΟΘΕΣΟΥΜΕ ΟΤΙ ΚΑΠΟΙΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΤΑ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΞΕΠΕΡΝΙΟΝΤΟΥΣΑΝ, ΣΕ ΤΙ ΑΣΥΓΚΡΙΤΟ ΜΕΓΕΘΟΣ ΘΑ ΕΙΧΕ ΦΘΑΣΕΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΟΥ; ΣΧΕΣΗ ΦΩΣ ΗΛΙΟΥ ΜΕ ΦΩΣ ΚΕΡΙΟΥ;»

Σήμερα θα πρέπει να πάρουμε μόνο την ουσία - σκοπό αυτού του συστήματος (αυτονομία, αυτοθέσμιση των λαών) και να εξουδετερώσουμε τα όποια τότε  αρνητικά ή να κάνουμε όλα εκείνα που για διάφορους λόγους δεν μπόρεσαν να κάνουν τότε (πχ διεθνοποίηση του συστήματος, τσάκισμα της οικονομικής ολιγαρχίας, αλλαγή παραγωγικών σχέσεων κλπ). Δεν μπορούμε να όμως να αντιγράψουμε όλα τα τότε ιδιαίτερα μέσα.

ΥΓ. Σήμερα τους ολιγαρχικούς (κοινοβουλευτικούς και μη) όταν τους καταρρίπτεις ένα προς ένα τα βλακώδη επιχειρήματά τους, στο τέλος καταφεύγουν στη θεωρία του ΑΔΥΝΑΤΟΥ Ή ΤΟΥ ΑΝΕΦΙΚΤΟΥ. Και σου λένε: «Άλλο οι τότε εποχές. Σήμερα δεν μπορεί ο λαός να ψηφίζει και να επιβάλλει τον κάθε νόμο». Είναι το τελευταίο καταφύγιο των εγκληματικών αυτών συνειδήσεων. Όμως αυτό που ισχυρίζονται είναι η πιο μεγάλη βλακεία από όλες τις άλλες. Μια τέτοια αντίληψη έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τη ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑ (κανόνα χωρίς εξαίρεση) η οποία λέει ότι:

ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΩΘΕΙ ΣΤΟ ΠΑΡΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ, ΙΔΙΟ Ή ΚΑΙ ΚΑΛΎΤΕΡΟ (ανεξάρτητα από τα μέσα που θα χρησιμοποιηθούν)

Άρα η αυτονομία και η αυτοθέσμιση των λαών μπορεί να πραγματοποιηθεί και σε καλύτερη μορφή. Αυτό σημαίνει ότι μπορούν να πραγματοποιηθούν και τα μέσα που οδηγούν προς αυτή. Ας αγωνιστούμε για να τα υλοποιήσουμε.

Μ. ΜΠ

KAMIA ΑΥΤΑΠΑΤΗ. ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΟΙ (ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ)

ΚΑΝΕΝΑ από αυτά τα κόμματα (δεξιά, ‘’αριστερά’’ ή ‘’κομμουνιστικά’’) δεν είπε ΠΟΤΕ στο λαό ότι στον κοινοβουλευτισμό σε αναγκάζουν να επιλέγεις μια ΜΕΙΟΨΗΦΙΑ η οποία θα έχει μετά την πλήρη εξουσία (ΕΝΟΠΛΗ, ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΚΑΙ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ) και θα  μπορεί να ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ και να ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ τον κάθε νόμο στην ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ της κοινωνίας. ΟΛΑ το απέκρυψαν και το αποκρύπτουν. ΚΑΝΕΝΑ δεν του μίλησε γι αυτή τη συγκεκριμένη ΑΠΑΤΗ.
ΠΟΤΕ, ΠΟΤΕ, ΠΟΤΕ…
Και σαν αντιπολιτευόμενα κόμματα, ΚΑΝΕΝΑ τους δεν έκανε κριτική στην κυβερνητική μειοψηφία από την πλευρά της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ – εξουσίας του λαού.
ΚΑΝΕΝΑ δεν είπε πχ «το 92% του λαού, παρά την τεράστια ανισηγορία, δεν θέλει το νόμο για τις ηλεκτρονικές κατασχέσεις. Άρα αφού δεν τον θέλει η πλειοψηφία του λαού, είναι εγκληματικό και θα πρέπει να ακυρωθεί.» (Έτσι όμως θα εκπαιδευόταν ο λαός στο να θέλει όλοι οι νόμοι να έχουν την αποδοχή της πλειοψηφίας)  ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑ τους δεν έθεσε για σκοπό το «ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΝΟΜΟΣ ΣΕ ΙΣΧΥ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΕΓΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ» και φυσικά την απαραίτητη προϋπόθεση γι αυτό « ΟΛΗ Η ΕΝΟΠΛΗ, Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ». ΚΑΝΕΝΑ τους δεν ονόμασε αυτό το σύστημα ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ, όπως είναι η ΟΥΣΙΑ του. Αντιθέτως την αποκαλούσαν και την αποκαλούν (αστική) ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, δηλαδή εξουσία του λαού.(και να μπορούν έτσι και το δικό τους ολιγαρχικό σύστημα να το ονομάζουν δημοκρατία έστω και με άλλο επίθετο μπροστά)
Γιατί; Μα επειδή οι ΗΓΕΤΕΣ τους είναι άρρωστοι εξουσιολιγούρηδες, έχουν ή δεν έχουν συνείδηση της ψυχασθένειάς τους. ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ Ο ΛΑΟΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΕΞΟΥΣΙΟΣ ΑΛΛΑ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΞΟΥΣΙΑΖΟΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ.  Τα φιλολαϊκά ή φιλεργατικά λόγια τους είναι προς εξαπάτηση καλοπροαίρετων.
ΜΟΝΟ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΑ – ΑΝΤΙΛΑΪΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ θα μπορούσαν να συμμετέχουν στις εκλογές- απάτη του κοινοβουλευτισμού. Αυτά ΜΟΝΟ έχουν συμφέρον να ΕΚΠΑΙΔΕΥΟΥΝ το λαό στην αυταπάτη της αναζήτησης κάποιου «Ρομπέν των Δασών» που θα τον σώζει και όχι στην κατάκτηση της ΠΛΗΡΟΥΣ εξουσίας από τον ίδιο.
ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ, ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΑΠΟΛΥΤΗ ΙΣΧΥ ΤΟ  «ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ (ολιγαρχικοί) ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΟΙ». ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΟΙ ΠΑΡΑ ΤΙΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ ΑΝΤΙΠΑΛΟΤΗΤΕΣ.

ΜΟΝΙΜΟ ΣΑΜΠΟΤΑΖ ΣΤΗΝ ΑΠΑΤΗ ΤΟΥΣ.

ΑΠΟΧΗ  ΑΚΥΡΟ Ή ΛΕΥΚΟ
ΟΛΗ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΟ ΛΑΟ

Φυσικά με την αποχή δεν πέφτει το σύστημα. Μπορεί όμως να είναι ένα ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ βήμα από τα πολλά βήματα που πρέπει να γίνουν μέχρι τη συντριβή κάθε ολιγαρχικού συστήματος και την εγκαθίδρυση της πραγματικής δημοκρατίας, της αυτοδιεύθυνσης των λαών.

ΥΓ. Ένα κόμμα όσο δημοκρατικό και αν είναι, ακόμα και αν λάβει το 90% των ψήφων στις ολιγαρχικές εκλογές του κοινοβουλευτισμού, πάλι δεν μπορεί να κατακτήσει την εξουσία ο λαός, αφού ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ οι ολιγαρχικοί να παραδώσουν την ένοπλη εκτελεστική (όπως μας δείχνει η ιστορία και η λογική). ΜΟΝΟ με επανάσταση γίνεται η αλλαγή. (δηλαδή το πέρασμα της ένοπλης εκτελεστικής στο λαό). Άρα ο λαός θα πρέπει να εκπαιδεύεται προς αυτή την κατεύθυνση. Η συμμετοχή σε τέτοιες εκλογές προκαλεί ψευδαισθήσεις, αυταπάτες, ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΧΑΣΙΜΟ ΧΡΟΝΟΥ και ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ του λαού στην αναζήτηση καλύτερου ολιγαρχικού αφέντη.

ΓΙΑΤΙ ΧΑΡΙΖΟΥΝ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΣΤΗΝ ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ;

ΑΡΧΗ και ΟΥΣΙΑ της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ είναι η ΥΠΑΚΟΗ ή ΥΠΟΤΑΓΗ της εκάστοτε ΜΕΙΟΨΗΦΙΑΣ στη ΘΕΛΗΣΗ της εκάστοτε ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ, σε ΚΑΘΕ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΘΕΜΑ.
Το αντίθετο αυτού, δηλαδή η υποταγή της πλειοψηφίας σε μια μειοψηφία, είναι ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ. 

Το να ονομάζει κανείς δημοκρατία τον κοινοβουλευτισμό είναι σαν να ονομάζει ΦΩΣ το ΣΚΟΤΑΔΙ.
Και από αυτό επωφελείται (αδιαμφισβήτητα) η ΑΣΤΙΚΗ ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ. Στον κοινοβουλευτισμό, σχεδόν κανένας ‘’νόμος’’- διαταγή που επιβάλλεται στην κοινωνία δεν τον θέλει η πλειοψηφία.

ΟΙ ''ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ'' ΚΑΙ ΟΙ ''ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ'' ΟΝΟΜΑΖΟΥΝ ΤΟΝ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΟΝΟΜΑΖΟΥΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΑ ΠΡΟΤΑΓΜΑΤΑ.

ΤΟ ΣΩΣΤΟ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΟΗΣΙΕΣ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ

Μια εισαγωγή με τις εσκεμμένες ολιγαρχικές ανοησίες του πολυδιαφημισμένου ΣΩΚΡΑΤΗ.

*Ο Σωκράτης λοιπόν, φέρεται σε διάλογό του με τον Πρωταγόρα, να αντιτίθεται στη δημοκρατία λέγοντας ότι:

«Σχετικά με την κατασκευή στόλου οι Αθηναίοι ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΟΝΤΑΙ μια ειδική κατηγορία τεχνιτών τους ναυπηγούς, αν πρόκειται για την κατασκευή ναών, συμβουλεύονται τους χτίστες, αν πρόκειται για την κατασκευή ασπίδων, τους σιδεράδες κ.ο.κ.

Όταν όμως πρόκειται να πάρουν σημαντικές πολιτικές ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ σε ουσιώδη θέματα διακυβέρνησης τότε (δυστυχώς) όλοι ανεξαιρέτως συμμετέχουν με ίσους όρους και παίρνουν αποφάσεις ισότιμα ανεξάρτητα αν είναι σιδεράδες, χτίστες, γιατροί, έμποροι κ.λ.π.»

Αυτή η προβαλλόμενη αντίληψη του Σωκράτη στοχεύει να χτυπήσει την καρδιά της Δημοκρατίας, στην καρδιά της εξουσίας του λαού.

Συλλογισμός είναι αληθοφανής αλλά εντελώς ανόητος. Τόσο ανόητος όσο είναι ο συλλογισμός: «το μπουζούκι είναι όργανο, ο αστυνομικός είναι όργανο και άρα ο αστυνομικός είναι μπουζούκι.»

Ας πάμε όμως σταδιακά στην αποδόμηση της εσκεμμένα βλακώδους αυτής αντίληψης, ξεκινώντας από τα πιο «ελαφρά» επιχειρήματα.

Ωραία λοιπόν!!:

α. Ας υποθέσουμε ότι κάποιος θέλει να φτιάξει ένα πλοίο. Σίγουρα θα πάει να συμβουλευτεί κάποιους ναυπηγούς. Την απόφαση όμως για το πόσα λεφτά θα διαθέσει, για το μέγεθος του πλοίου, για το αν το πλοίο θα είναι εμπορικό ή πολεμικό ή επιβατικό κλπ ποιος είναι ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ αρμόδιος να την πάρει;

Ο ειδικός ναυπηγός ή αυτός που θέλει να παραγγείλει ένα πλοίο;

Πάμε σε έναν που θέλει να χτίσει ένα ναό. Αυτός θα απευθυνθεί σίγουρα σε κάποιους χτίστες για να τους συμβουλευτεί (και στο τέλος να του τον κατασκευάσουν). ΟΜΩΣ σε ποιο μέρος θα κατασκευαστεί ο ναός, πόσα χρήματα είναι διαθέσιμα, τι μέγεθος θα έχει ο ναός κλπ ποιος είναι αποκλειστικά αρμόδιος γα να πάρει τις αποφάσεις; Ο χτίστης ή αυτός που θέλει να παραγγείλει το χτίσιμο του ναού;

Ας έρθουμε στο σήμερα. Κάποιος διαλέγει έναν (ειδικό) μεταφορέα (που τον θεωρεί σαν τον καλύτερο) για να μεταφέρει κάποια πράγματά του. Όμως στο που θα πρέπει να πάει τα πράγματα ποιος θα πρέπει να αποφασίσει; Ο μεταφορέας ή αυτός που θέλει να μεταφέρει τα πράγματά του;

Αυτή την πιο ουσιαστική διάσταση του θέματος την αποκρύπτει εσκεμμένα και επιμελώς από το σκεπτικό του ο Σωκράτης.

β. Ξέρει πολύ καλά ο Σωκράτης ότι και για άλλα σημαντικά θέματα όπως είναι πχ ο πόλεμος, οι Αθηναίοι συμβουλεύονταν τους ειδικούς (στρατιωτικούς κλπ) αλλά τις καθοριστικές αποφάσεις – πλαίσια τις έπαιρναν οι πολίτες (και πολύ σωστά).

Για ΟΛΑ τα θέματα, λιγότερο ή περισσότερο σημαντικά, οι Αθηναίοι ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΟΝΤΑΝ ειδικούς αλλά ΑΠΟΦΑΣΙΖΑΝ αυτοί .

ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΟΜΩΣ Η ΕΞΑΠΑΤΗΣΗ ΠΟΥ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙ Ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ;

Οι ρίζες, ο κορμός τα κλαδιά και το μήλο σχετίζονται όλα με το δένδρο της μηλιάς. Όμως η θρεπτικότητα του καρπού του μήλου δεν έχει καμιά σχέση με τις ρίζες του δένδρου. Ο Σωκράτης λοιπόν πάει να ταυτίσει τις ρίζες με τον καρπό για να μας πει ότι και αυτές είναι φαγώσιμες όπως ο καρπός!!!

Σε αυτή την εξαπάτηση λοιπόν προσπαθεί να ταυτίσει το ρήμα ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΟΜΑΙ με το ρήμα ΑΠΟΦΑΣΙΖΩ.

Όμως το κάθε ρήμα εκφράζει μια διαφορετική υλική πραγματικότητα, μια διαφορετική διαδικασία επί του προκειμένου. Άλλο πράγμα ΡΩΤΩ και άλλο ΑΠΟΦΑΣΙΖΩ. Άλλο πράγμα είναι να ρωτήσω αν ένα δρόμος είναι ανοιχτός ή κλειστός και διαφορετικό πράγμα είναι η απόφαση για το που και πότε θέλω να πάω.

Αλλά ο ακροατής ή ο αναγνώστης μπορεί εύκολα να πέσει στην παγίδα αν δεν είναι καλά μυημένος στις καριολιές των ολιγαρχικών απατεώνων.

Όλοι μας γνωρίζουμε από την καθημερινή μας πράξη ότι άμα θέλουμε να ικανοποιήσουμε την ανάγκη μας πχ για στέγη, εμείς θα αποφασίσουμε που θα χτίσουμε το σπίτι, πόσα χρήματα μπορούμε να διαθέσουμε, πόσο μέγεθος θα έχει, πόσα δωμάτια, αν θα έχει ή όχι γκαράζ, σε πόσο χρονικό διάστημα θα θέλαμε να κατασκευαστεί κλπ. Εμείς παίρνουμε την απόφαση για τις ΠΙΟ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΕΣ ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΕΣ του σπιτιού.

(Και μέχρι να παγιώσουμε το σύνολο των προδιαγραφών στον νου μας, μπορούμε ενδιάμεσα να συμβουλευόμαστε διάφορους γνώστες του αντικειμένου.)

Μετά θα πάμε να βρούμε έναν οι περισσότερους μηχανικούς για να τους συμβουλευτούμε πως θα μπορούσε να υλοποιηθούν κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο οι προδιαγραφές που αποφασίσαμε και θέτουμε. Ο κάθε μηχανικός θα μας δώσει τις ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ του και εμείς ΠΑΛΙ θα ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ για τον ποιο μηχανικό θα διαλέξουμε για να εκτελέσει τις εντολές μας – προδιαγραφές μας για το χτίσιμο. (Η ψήφος στη δημοκρατία βασίζεται στη γνώση των προσωπικών αναγκών και στοχεύει στην κάλυψη αυτών)

ΤΕΛΙΚΑ ΟΣΟ ΣΩΣΤΟ ΕΊΝΑΙ Ο ΤΑΞΙΤΖΗΣ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΝΕ ΟΙ ΠΕΛΑΤΕΣ ΤΟΥ ΑΛΛΟ ΤΟΣΟ ΣΩΣΤΟ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΜΕΙΟΨΗΦΙΑ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΤΟ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΕΙ Ο ΛΑΟΣ.

ΥΓ. 1.

ΤΟ ΣΩΣΤΟ ΛΟΙΠΟΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ Η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΙΑ ΜΕΙΟΨΗΦΙΑ.

Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η πλειοψηφία θα αποφασίζει πάντα σωστά.

Μερικές φορές θα κάνει και λάθη, γιατί είναι στη φύση του ανθρώπου να κάνει λάθη. Όμως με ισηγορία ο λαός θα κάνει λιγότερα λάθη και από τα λάθη του θα διδάσκεται όπως διδάσκεται και κάθε ατομικό υποκείμενο. (Αλλά αν στη δημοκρατία ο λαός επιλέξει μια πρόταση ειδικών και αυτή αποδειχθεί λαθεμένη, τότε το κύριο λάθος θα το έχουν κάνει οι ΕΙΔΙΚΟΙ που του έχουν καταθέσει την πρόταση)

Το λάθος είναι κακό μόνο όταν προκαλεί ζημιά. (Υπάρχουν και λάθη που βγαίνουν σε καλό).

Υπάρχουν όμως και επιλογές κάποιων που είναι σωστές για τους ίδιους αλλά ζημιογόνες για άλλους. Σε αυτή την κατηγορία ανήκουν οι επιλογές της ολιγαρχίας. Είναι καλές γι αυτήν και ζημιογόνες για το λαό. ΜΕ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΑΠΟΦΕΥΓΕΤΑΙ Η ΠΗΓΗ ΤΗΣ ΣΥΝΤΡΙΠΤΙΚΗΣ ΠΛΕΙΟΝΟΤΗΤΑΣ ΖΗΜΙΟΓΟΝΩΝ ΕΠΙΠΤΩΣΕΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΛΑΟ.

2.

ΤΕΛΙΚΑ, ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΩΚΡΑΤΗ, ΠΛΑΤΩΝΑ, ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ. Η (μερική) ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΜΕΓΑΛΟΥΡΓΗΣΕ ΕΝΩ ΤΑ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΣΠΑΡΤΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΑΝΔΕΝ ΕΒΓΑΛΑΝ ΟΥΤΕ ΕΝΑΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑ. Η ΣΧΕΣΗ ΜΕΓΕΘΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΕΥΜΑΡΕΙΑΣ ΜΕΤΑΞΥ ΑΘΗΝΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΩΝ ΠΟΛΕΩΝ ΕΙΝΑΙ ΣΧΕΣΗ

ΜΥΓΑΣ ΜΕ ΕΛΕΦΑΝΤΑ.

ΟΛΗ Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΗ

ΝΑ ΜΗ ΧΑΙΡΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΤΟΥΣ ΟΙ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΟΙ.

ΤΟ «ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΝΟΜΟΣ ΣΕ ΙΣΧΥ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΕΓΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ» ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΕΦΙΚΤΟΤΑΤΟ.
Όντως, μπορεί λόγω πολυθεματικότητας, πολυπλοκότητας ή ακόμα και μεγέθους των προτάσεων, (όγκου θεμάτων και προτάσεων) στις σύγχρονες κοινωνίες, να καθιστά δύσκολη την σε βάθος ενημέρωση των πολιτών και  την αποτελεσματικότητα στη λήψη των αποφάσεων (για όλα τα θέματα) από την πλειοψηφία του λαού, δια μέσου των ΓΕΝΙΚΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΝ.

 Ε! λοιπόν, στο σημείο που παρουσιάζεται το πρόβλημα, μπορούμε να συνεχίσουμε με τα ΚΛΗΡΩΤΑ ΛΑΪΚΑ ΣΩΜΑΤΑ.

http://bezedakos.blogspot.com/2012/02/blog-post.html

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΥΤΟΚΟΡΟΪΔΙΑ

ΟΛΕΣ οι ενδιάμεσες καταστάσεις είναι ΤΕΛΙΚΑ υπέρ του μια μειοψηφία να επιβάλλεται στην πλειοψηφία (Μας παίρνει το ποτάμι ή ο διάολος). ΑΝ πχ η πλειονότητα αποφασίζει και επιβάλλει τη θέλησή της σε λίγα θέματα, ενώ για όλα τα υπόλοιπα επιβάλλει τη θέλησή της μια μειοψηφία, ΤΟΤΕ η μειοψηφία μπορεί εύκολα να «ρεφάρει» τη χασούρα της δια μέσου άλλων «νόμων» - διαταγών.
Για παράδειγμα, αν η πλειοψηφία αποφασίσει την κατάργηση των διοδίων θα έχει χάσιμο μια μειοψηφία. Εύκολα όμως  μπορεί να καλύψει τη χασούρα της με νέο «νόμο» για φορολόγηση του αυτοκινήτου, της βενζίνης,….της ανάσας ή της ούρησης κοκ.
Γι αυτό το «ΟΛΗ» η εξουσία στο λαό – ΟΛΗ η ένοπλη, η νομοθετική και η δικαστική εξουσία – είναι εκ των ων ουκ άνευ.

ΔΙΑΛΕΞΕ ΣΥΝΤΟΜΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ

Κάποιος, ατομικά και πρακτικά, θα είναι είτε με το ένα σύστημα είτε με το άλλο σύστημα οργάνωσης της κοινωνίας. Όμως το δράμα, το ζουν εκείνοι οι καλοπροαίρετοι αγωνιστές που έχουν εγκλωβιστεί σε κάποιο ολιγαρχικό κόμμα. Έτσι, ενώ στην ουσία παλεύουν για ένα ολιγαρχικό σύστημα, πιστεύουν με πάθος ότι αγωνίζονται για τη δημοκρατία – εξουσία του λαού. ΟΝΤΩΣ ΔΡΑΜΑΤΙΚΟ. ΚΑΙ ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΡΙΝΟΥΝ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ, ΠΑΡΟΤΙ ΒΛΕΠΟΥΝ ΟΤΙ ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΑΝΕΦΡΕ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΣΑΝ ΣΚΟΠΟ ΤΟΥ ΤΟ : ‘’ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΝΟΜΟΣ ΣΕ ΙΣΧΥ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΕΓΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ’’ και φυσικά ούτε τις προϋποθέσεις αυτού: ‘’ΟΛΗ Η ΕΝΟΠΛΗ, Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΟ ΛΑΟ’’.
Αυτό το δράμα το ζουν κυρίως οι ‘’αριστεροί’’, οι ‘’κομμουνιστές’’ και οι διάφοροι ‘’δημοκράτες’’ ή ‘’προοδευτικοί’’.
ΝΟΜΙΖΟΥΝ ΟΤΙ Ο ΚΟΥΚΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΗΔΟΝΙ ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΑΠΟ ΑΥΤΟΝ ΝΑ ΒΓΑΛΕΙ ΑΗΔΟΝΙ

ΕΚΛΟΓΕΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ ΚΑΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ (ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΕΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΡΑΤΙΚΕΣ)

 

Ναι ο λαός τους εκλέγει. (κατά κανόνα μια μειοψηφία του λαού)
Όμως και στο ΣΥΣΤΗΜΑ για μεταφορά με ταξί, οι πελάτες εκλέγουν το ταξί από την πιάτσα. Αλλά η διαφορά είναι ότι το ΣΥΣΤΗΜΑ ταξιμεταφορών δεν είναι ένα ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟ σύστημα και ΚΑΝΕΝΑΣ επιλεγμένος ταξιτζής, από τη στιγμή της εκλογής του, δεν κατέχει τη διαστροφική ΕΞΟΥΣΙΑ να μπορεί να πάει, καταναγκαστικά, τους πελάτες του όπου γουστάρει αυτός.

Αντίθετα, ο κάθε εκλεγμένος ταξιτζής θα πρέπει να ακολουθεί τις συγκεκριμένες εντολές προορισμού που του υπαγορεύουν οι πελάτες και όχι να υπαγορεύει αυτός εντολές στους πελάτες. Είναι εκτελεστικό όργανο των πελατών και όχι ο εξουσιαστής τους.
ΚΑΝΕΝΑΣ ταξιτζής δεν μπορεί να λέει στους πελάτες του: «‘Ωραία, αφού εσείς με ψηφίσατε σημαίνει ότι ΑΠΟΔΕΧΕΣΤΕ, ότι μου "παραχωρήσατε" την εξουσία έκδοσης ΔΙΑΤΑΓΩΝ και άρα δεν έχετε τη δυνατότητα να μου δίνεται εσείς εντολές για το που θέλετε να πάτε αλλά εγώ θα έχω την εξουσία να αποφασίζω και να σας επιβάλλω που θα πρέπει να πάτε. Από τη στιγμή που με εκλέξατε εγώ θα καθορίζω πλήρως τη ζωή σας. O ΕΙΔΙΚΟΣ, ο καλός γνώστης στην οδήγηση θα πρέπει να αποφασίζει για τον τελικό προορισμό σας, και όχι εσείς που δεν είσαστε ειδικοί. Οι ειδικοί θα πρέπει να αποφασίζουν και να ΔΙΑΤΑΖΟΥΝ στην κοινωνική ζωή και όχι οι αγράμματοι.»
Το να έκανε ό,τι ήθελε ο ταξιτζής θα ήταν απόλυτα εγκληματικό, απόλυτα παράλογο. ΘΑ ΗΤΑΝ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΑΠΑΤΗ. ΚΑΙ Ο,ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΤΗ, Ο,ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΚΥΡΟ. Κανένας άνθρωπος του πλανήτη δεν θα μπορούσε να ανεχθεί την εξουσία στον ταξιτζή. Από την άλλη, αν υπήρχε έστω και ένας άνθρωπος πάνω στον πλανήτη που να ήθελε ο ταξιτζής να αποφασίζει αντί γι αυτόν που θα πάει, τότε θα λέγαμε ότι θα ήταν "τρελός για δέσιμο". Και όμως. Στο επίπεδο διακυβέρνησης, στο επίπεδο κεντρικής εξουσίας από το οποίο εξαρτώνται απείρως μεγαλύτερα συμφέροντα σε σχέση με κάποιες ταξιμεταφορές, η ολιγαρχική προπαγάνδα, (δεξιά και ''αριστερη'') ΕΛΕΓΧΟΝΤΑΣ σε πολύ μεγάλο βαθμό τη σκέψη των υπηκόων, έχει πείσει ένα μεγάλο αριθμό σύγχρονων δούλων ότι είναι κάτι το φυσιολογικό ο εκλεγμένος, στο εγκληματικό ολιγαρχικό σύστημα των βουλευτικών εκλογών, να κάνει απόλυτο κουμάντο στη ζωή των υπηκόων.
Και οι υπήκοοι που έχουν υποστεί αυτή τη «λοβοτομή» δια της προπαγάνδας, νομίζουν ότι η εξουσία στους λίγους είναι και ορθή και δική τους σκέψη και γι αυτό θα πρέπει να την σέβονται.
Εκλογές έχουμε και στη μια περίπτωση, εκλογές έχουμε και στην άλλη. Η διαφορά όμως που αλλάζει πλήρως την ΟΥΣΙΑ είναι ο διαφορετικός στόχος και τα διαφορετικά ΠΛΑΙΣΙΑ του στόχου.
Για παράδειγμα: "Άλλο πράγμα είναι κάποιος να δίνει τροφή σε ένα πτηνό που είναι ελεύθερο στον αγρό και εντελώς διαφορετικό πράγμα είναι να δίνει την ίδια ακριβώς τροφή στο ίδιο ακριβώς πτηνό που όμως θα το έχει φυλακίσει μέσα σε ένα κλουβί 10 x 10 εκατοστά.

Με μαχαίρι κόβεται το ψωμί και με το ίδιο μαχαίρι μπορεί να γίνει φόνος."

ΝΑΙ τους εκλέγει ο λαός. ΑΛΛΑ οι ολιγαρχικοί αφαιρούν μια λέξη κλειδί που θα πρέπει να μπαίνει μπροστά από τη λέξη ΕΚΛΟΓΕΣ γιατί θέλουν να βγει λάθος νόημα. Αφαιρούν δηλαδή τη λέξη ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΕΣ ή ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΕΣ και έτσι αντί να έχουμε την έννοια ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ή ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ, μας δίνουν σκέτη την έννοια ΕΚΛΟΓΕΣ.

*Ας υποθέσουμε όμως ότι υπήρχε ένα εγκληματικό σύστημα ταξιμεταφορών κατά το οποίο ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ ταξιτζής και να επιλεγόταν από τους πελάτες, αυτός θα είχε την εξουσία να ορίζει τον τελικό προορισμό των πελατών (και όχι οι ίδιοι οι πελάτες).

Σε μια τέτοια περίπτωση ποιες θα ήταν οι λογικές και βέβαιες αντιδράσεις όλων σχεδόν των υποψήφιων πελατών;

Πρώτον.
Οι πελάτες θα θεωρούσαν παράλογους ΟΛΟΥΣ ανεξαιρέτως τους ταξιτζήδες , θα τους θεωρούσαν ψυχανώμαλους και εγκληματίες και θα πίστευαν απόλυτα στη φράση: «Όλοι τους είναι το ίδιο διεστραμμένοι»,ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ, ΘΑ ΕΚΑΝΑΝ ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΕΝΑ ΤΕΤΟΙΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΑΞΙΜΕΤΑΦΟΡΩΝ.( ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΘΑ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΟΥΣΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ KATAΡΓΗΣΟΥΝ - ΕΞΑΦΑΝΙΣΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΑΛΛΑΞΟΥΝ).

Δεύτερον.
Δεν θα υπήρχε καμιά λογική στην αναζήτηση για εκλογή κάποιου καλύτερου εξ αυτών. Δεν θα είχε κανένα νόημα να αλλάξουν ταξιτζή αφού και ο άλλος, ο οποιοσδήποτε άλλος, θα ήθελε και αυτός να κατέχει την εξουσία και όχι οι πελάτες. Δεν θα άλλαζε χέρια η εξουσία. Οι πελάτες πάλι θα ήταν υπό την εξουσία κάποιου άλλου. Απλά οι πελάτες θα επέλεγαν έναν νέο δυνάστη.
Νόμος δίχως εξαίρεση: "Με το να θέλει κάποιος να ορίζει τους προορισμούς και τη ζωή των άλλων είναι εξ ορισμού άρρωστος ψυχικά και άκρως αντικοινωνικό, άκρως εγκληματικό στοιχείο."
Και αφού θα είχαμε ένα σύστημα όπου ΟΛΟΙ οι ταξιτζήδες θα ήθελαν να ελέγχουν και να καθορίζουν τη ζωή των άλλων, τότε σημαίνει δεν μπορεί να υπάρξει ουδεμία εξαίρεση, ότι όλοι τους είναι το ίδιο άρρωστοι, ότι όλοι τους είναι εξ ορισμού καθίκια.

Τρίτον.
Αν οι πελάτες είχαν ανάγκη από ταξιμεταφορές θα κοίταζαν να αγωνιστούν για να αλλάξουν ριζικά το ΣΥΣΤΗΜΑ και όχι να αλλάζουν ταξιτζήδες. Το να αλλάζουν ταξιτζήδες θα ήταν χαμένος χρόνος. Γι αυτό θα προσπαθούσαν να καταστρέψουν αυτό το σύστημα για να εγκαθιδρύσουν ένα σύστημα όπου οι πελάτες θα διάλεγαν, θα αποφάσιζαν και θα επέβαλαν τον προορισμό της θέλησής τους και ο κάθε ταξιτζής θα ήταν απλά ένα εκτελεστικό τους όργανο.

*Η παγίδα της ολιγαρχικής προπαγάνδας που εκφράζεται με το: «Ο λαός δεν τους εκλέγει; Ο λαός δεν τους ψηφίζει ή εμείς δεν τους εκλέγουμε; Και αν κάνουμε λάθη θα πρέπει να διορθώνουμε την ψήφο μας κοκ» στήνεται πάνω στη λέξη εκλογές.
Επιδιώκουν δε με ένα σμπάρο να χτυπήσουν δύο τρυγόνια.
Πρώτον θέλουν να περάσουν την έννοια των εκλογών με αποκλειστικά θετικό συναισθηματικό φορτίο. Δηλαδή, εκλογές ίσον κάτι το αποκλειστικά θετικό που δεν έχει καμιά πιθανή αρνητική διάσταση. Είναι σαν να προσπαθεί κάποιος άλλος να περάσει την έννοια μανιτάρι σαν κάτι που είναι μόνο θετικό ή το μαχαίρι σαν κάτι επίσης το θετικό. Στην πραγματικότητα όμως υπάρχουν και θρεπτικά και δηλητηριώδη μανιτάρια και με το μαχαίρι μπορεί να γίνει φόνος ή να κόβεται το ψωμί.
Έτσι και με την έννοια των εκλογών. Μπορεί να είναι «δηλητηριώδεις» ή «θρεπτικές», να είναι είτε εκλογές εγκληματικού τύπου είτε ανθρωπιστικού τύπου. Εξαρτάται από το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα. Αν κάποιους τους βάλουν να ψηφίσουν- εκλέξουν έναν υποψήφιο μεταξύ των διάφορων υποψήφιων βιαστών των παιδιών τους, τότε οι εκλογή αυτή θα είναι εγκληματικού τύπου. Και αν κάποιοι άλλοι πάνε να ψηφίσουν – επιλέξουν τον καλύτερο οδηγό ή τον καλύτερο θεραπευτή που θα εκτελεί τις εντολές- στόχους τους, τότε οι εκλογές είναι ανθρωπιστικού τύπου.

Δεύτερον επιδιώκουν να ΑΘΩΩΣΟΥΝ το ολιγαρχικό, το εγκληματικό αυτό ΣΥΣΤΗΜΑ και να ΕΝΟΧΟΠΟΙΗΣΟΥΝ τους λαούς. Να τους κάνουν να νιώθουν ενοχές. Αυτό όμως το κατορθώνουν μόνο με το να καλλιεργούν την ψεύτικη ελπίδα ότι μπορούν να υπάρχουν και καλοί ολιγαρχικοί τους οποίους θα πρέπει να βρει ο λαός με μια σωστότερη κρίση. Έτσι μόνο μπορούν να αθωώσουν το σύστημα. Υποστηρίζοντας ότι όλοι τους δεν είναι ίδιοι και επομένως δεν φταίει το σύστημα αλλά οι συγκεκριμένοι που είναι ή ήταν «κακοί». Και όσο ο λαός δεν βρίσκει τους «καλούς», το φταίξιμο θα είναι δικό του για όσα θα υφίσταται και όχι του συστήματος. Το φταίξιμο του λαού θα είναι στη λάθος επιλογή κυβερνώντων ολιγαρχικών (και όχι στο εγκληματικό σύστημα που θα πρέπει να συντριβεί μαζί με τις ολιγαρχικές οργανωμένες συλλογικότητες που το στηρίζουν και το ενεργοποιούν).
Θέλουν έτσι να τον εγκλωβίσουν για πάντα στη δίνη του ολιγαρχισμού, στο φαύλο κύκλο αυτού του εγκληματικού συστήματος. Επιδιώκουν τον αποπροσανατολισμό των λαών μέσα από την ατέρμονη αναζήτηση όλο και νέων «ταξιτζήδων» - δυναστών που όμως ΟΛΟΙ τους θα έχουν την εξουσία και όχι οι λαοί. Στόχος τους είναι οι λαοί να μην φθάσουν στο σημείο να αμφισβητήσουν το εγκληματικό αυτό σύστημα και να προσπαθήσουν να το ανατρέψουν επαναστατικά γιατί τότε θα χαθούν.

ΕΚΛΟΓΕΣ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΕΣ (εγκληματικού τύπου) ΚΑΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΕΣ (ανθρωπιστικού τύπου)

A. Οι κατηγορίες των εκλογών είναι δύο:

(α) Είτε αυτοί, που μόλις θα εκλεγούν, θα έχουν την εξουσία να αποφασίζουν και να διατάζουν τους εκλογείς ό,τι γουστάρουν. Δηλαδή να αποφασίζουν και να διατάζουν το λαό στο ΟΝΟΜΑ του λαού
είτε
(β) οι όποιοι εκλεγμένοι θα είναι εκτελεστικά όργανα – υπηρέτες των εκλογέων και θα εκτελούν ΜΟΝΟ ό,τι θα αποφασίζουν και θα τους διατάζουν οι εκλογείς (η πλειοψηφία λαού ή δημοτών).

Οι πρώτες (α) εκλογές είναι ολιγαρχικού τύπου ή εκλογές τεράστιας κοροϊδίας για τους λαούς. Οι ελάχιστοι εκλεγμένοι έχουν την εξουσία να επιβάλουν (δια της βίας της ένοπλης εκτελεστικής) τη δική τους θέληση στην μεγάλη πλειοψηφία λαού. Η νομοθετική εξουσία δεν ανήκει στο λαό αλλά στους λίγους. Αυτοί παίρνουν τις καθοριστικές αποφάσεις και ορίζουν τη ζωή των πολλών σε κάθε κοινωνικό θέμα ενώ οι πολλοί καθίστανται υπήκοοι – δούλοι. Αυτού του τύπου τις εκλογές τις έχουμε στα ολιγαρχικά συστήματα του κοινοβουλευτισμού, του φασισμού και των «εργατικών» συμβουλίων κλπ. Όλα τα ολιγαρχικά κόμματα αποκαλούν το ολιγαρχικό σύστημα του κοινοβουλευτισμού αστική δημοκρατία (δηλαδή αστική εξουσία του λαού!!!) με λυσσώδη επιμονή για τους ευνόητους λόγους της παραπλάνησης του λαού. Στον κοινοβουλευτισμό διεξάγονται εκλογές για την ανάδειξη των ολιγαρχών εξουσιαστών- μαστροπών-δυναστών των λαών. (Είτε σε κεντρικό κυβερνητικό επίπεδο είτε για την ανάδειξη των περιφερειακών και δημοτικών ολιγαρχών είτε για την ανάδειξη του ευρωπαϊκού κυνοβουλίου της ΕΕ – Ο (Ένωσης Ευρωπαίων Ολιγαρχών) κλπ.

Οι δεύτερες (β) εκλογές είναι δημοκρατικού τύπου. Οι ελάχιστοι εκλεγμένοι είναι εκτελεστικά όργανα των εκλογέων τους αφού οι εκλογείς ( λαός ή δημότες) έχουν τη νομοθετική εξουσία να αποφασίζουν οι ίδιοι για τις καθοριστικές προδιαγραφές των πράξεων που αφορούν στη ζωή τους και ταυτόχρονα κατέχουν την ένοπλη εκτελεστική εξουσία για να μπορούν να διατάζουν τους εκλεγμένους τους να τις υλοποιήσουν. Μόνο σε τούτη την περίπτωση οι εκλογείς είναι πολίτες και όχι υπήκοοι (υπάκουοι) ή άβουλα ζώα. Είναι πολίτες γιατί μετέχουν κρίσεως (νόμων) και αρχής. Στη δημοκρατία μόνο ισχύει η αρχή της υποταγής της μειοψηφίας στην πλειοψηφία. (Αυτό το πολιτικό σύστημα είναι το σύστημα της δημοκρατίας ή το πολιτικό σύστημα του πραγματικού κοινοτισμού – που θα αντιστοιχεί στο σημερινό επίπεδο ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων-.)
Στη δημοκρατία, όλη η ένοπλη, η νομοθετική και η δικαστική εξουσία ανήκει στο λαό και όχι σε μια εγκληματική μειοψηφία.
Οι λαοί στον 21ο αιώνα θα πρέπει να παλέψουν για την κατάκτηση αυτής της πραγματικής δημοκρατίας. Και ετούτο μπορεί να πραγματωθεί μόνο με την επαναστατική συντριβή κάθε ολιγαρχικού συστήματος.

Σημείωση:
Οι ολιγαρχικοί κάθε μορφής (δεξιοί και «αριστεροί») έκαναν και θα κάνουν τα πάντα για να μη φτάσει στην κοινωνική συνείδηση αυτή η κατηγοριοποίηση των εκλογών και των διακυβερνήσεων γιατί όλοι τους επιδιώκουν οι λαοί να βρίσκονται πάντα κάτω από το δικό τους υποζύγιο. Να μην αποκτήσουν ποτέ οι λαοί την εκτελεστική, τη νομοθετική και τη δικαστική εξουσία.
Και η ξεφτιλισμένη ολιγαρχική αριστερά εξακολουθεί να ονομάζει δημοκρατικές εκλογές τις εγκληματικές ολιγαρχικές εκλογές του κοινοβουλευτισμού και τον ολιγαρχικό κοινοβουλευτισμό να τον ονομάζει αστική δημοκρατία!!!
Πέρασε πάνω από ένας αιώνας και δεν έκαναν ούτε μια φορά κριτική για την εγκληματική ουσία των κοινοβουλευτικών εκλογών.
Εγκληματική ουσία που έγκειται στην επιβολή ενός συστήματος για καταναγκαστική εκλογή των δυναστών, των μαστροπών του λαού από τον ίδιο το λαό. Εκλογή των μαστροπών - νταβατζήδων που θα έχουν σφετεριστεί την εξουσία του λαού.
Δεν καταγγέλθηκαν ποτέ οι κοινοβουλευτικές εκλογές σαν πράξη μέγιστης κοροϊδίας και εξαπάτησης του λαού από τη στιγμή που οι εκλογείς δεν κατέχουν την ένοπλη, τη νομοθετική και τη δικαστική εξουσία στα χέρια τους.

Η ''ΑΡΙΣΤΕΡΑ'' ΕΚΠΑΙΔΕΥΕΙ ΤΟ ΛΑΟ ΣΤΗΝ ΑΝΤΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΔΗΛΑΔΗ ΣΤΟΝ ΟΛΙΓΑΡΧΙΣΜΟ.

ΡΔ

OΙ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΜΠΛΟΚΑΤΟΥΝ ΤΑ ΛΑΪΚΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΑ ΚΙΝΗΜΑΤΑ

ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙ 150 ΠΕΡΙΠΟΥ ΧΡΟΝΙΑ, ‘’ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ’’ ΚΑΙ , ‘’ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ’’ ΚΛΠ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ ΣΤΙΣ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ. Η ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΤΑΚΤΙΚΗ, ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΣΚΑΛΟΠΑΤΙ ΕΥΝΟΪΚΟ ΟΠΟΥ ΘΑ ΧΤΙΣΤΟΥΝ ΟΙ ΟΡΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ (ΣΚΟΠΟ). ΑΥΤΗ ΟΜΩΣ Η ΤΑΚΤΙΚΗ, ΓΙΑ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΣΧΕΔΟΝ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΧΩΡΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, ΕΣΤΕΦΘΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΠΟΤΥΧΙΑ. ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΔΕΝ ΦΤΙΑΧΤΗΚΕ ΠΟΥΘΕΝΑ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΑΛΛΑ ΕΠΙ ΠΛΕΟΝ ΕΔΡΑΙΩΘΗΚΕ ΠΕΡΙΣΟΤΕΡΟ ΤΟ ΑΣΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΑΤΑΝΑΓΚΑΣΜΟΥ. 150 ΠΕΡΙΠΟΥ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΔΙΔΑΧΘΕΙ ΤΙΠΟΤΑ. ΔΕΝ ΕΚΑΝΑΝ ΠΟΤΕ ΜΙΑ ΑΝΑΛΥΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΒΡΟΥΝ ΤΙΣ ΑΙΤΙΕΣ ΟΠΟΥ Ο ΜΥΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ ΜΠΟΡΕΣΕ ΚΑΙ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΑΛΕΘΕΙ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΛΑΪΚΕΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΕ ΠΕΡΙΟΔΟΥΣ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΕ ΜΕΓΑΛΗ ΚΡΙΣΗ. 
ΕΤΣΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΡΑΓΜΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ. 
Η ΑΣΤΙΚΗ ΤΑΞΗ, ΜΕ ΤΙΣ ΕΚΟΓΕΣ ΤΗΣ ΔΙΑΠΑΙΔΑΓΩΓΕΙ, ΤΟ ΛΑΟ ΣΤΟΝ ΟΛΙΓΑΡΧΙΣΜΟ, ΔΗΛΑΔΗ ΣΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΜΙΑΣ ΜΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΠΟΥ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΕΧΕΙ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ. ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΔΙΑΠΑΙΔΑΓΩΓΗΣΗ ΒΟΗΘΟΥΝ ΟΙ ‘’ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ’’ ΚΑΙ ΟΙ ‘’ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ’’ ΑΦΟΥ ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ ΕΧΟΥΝ ΤΟ ΙΔΙΟ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΟ ΠΡΟΤΑΓΜΑ (μόνο που θα ήθελαν αυτοί να έχουν την εξουσία). ΕΤΣΙ ΔΙΑΜΟΡΦΩΝΟΥΝ ΤΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΣΕ ΛΑΘΟΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ. ΔΕΝ ΤΟΥ ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΝ ΕΝΑ ΚΟΜΜΑ ΠΑΡΕΙ ΤΟ 99% ΤΩΝ ΨΗΦΩΝ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ Ο ΛΑΟΣ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ, ΓΙΑ ΤΟ ΛΟΓΟ ΟΤΙ Η ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΡΑΔΩΣΕΙ ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΕΝΟΠΛΗ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ, ΤΗΝ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΣΤΗΡΙΖΟΝΤΑΙ ΟΛΕΣ ΟΙ ΑΛΛΕΣ ΕΞΟΥΣΙΕΣ…. ΚΛΠ

Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΑΣΤΙΚΟΥ ΟΛΙΓΑΡΧΙΣΜΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΜΟΝΟ ΚΙΝΗΜΑΤΙΚΑ. 
ΓΙ ΑΥΤΟ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ:
α. ΑΝΤΙΠΑΛΟ ΔΕΟΣ – ΠΡΟΤΑΓΜΑ ΓΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ. (ένοπλη, νομοθετική και δικαστική στο λαό)
β. ΕΦΙΚΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ. 
γ. ΔΙΑΡΚΗ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ (θέσεων) και 
δ. ΔΙΑΡΚΗ ΧΡΗΣΗ ΑΝΤΙΒΙΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΙΟ ΜΙΚΡΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΤΗΣ ΜΕΧΡΙ ΤΙΣ ΠΙΟ ΣΥΝΘΕΤΕΣ.

http://bezedakos.blogspot.com/2014/09/blog-post_11.html