ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ ΕΣΚΕΜΜΕΝΕΣ ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΑΝΟΗΣΙΕΣ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Έγινε παγκόσμια «φίρμα» ο Σωκράτης επειδή ήταν ολιγαρχικός. Διαφορετικά... Οι πολιτικές  αντιλήψεις  του (και του Πλάτωνα) για την ανωτερότητα των ολιγαρχικών συστημάτων όπως π.χ αυτό της Σπάρτης, εστέφθησαν από απόλυτη αποτυχία. Αυτά τα συστήματα δεν έβγαλαν τελικά ούτε έναν επιστήμονα και η σχέση πολιτισμού και ευμάρειας μεταξύ δημοκρατίας της Αθήνας και των άλλων ολιγαρχικών συστημάτων, είναι σχέση ελέφαντα με κουνούπι. 
*Ο,ΤΙ ΚΑΙ ΑΤΕΛΕΙΕΣ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΧΕ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ, Η ΣΥΓΚΡΙΣΗ  ΤΗΣ ΜΕ ΤΑ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΕΚΕΙΝΗΣ Ή ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΜΕ ΚΑΠΟΙΑ ΣΗΜΕΡΑ, ΘΑ ΗΤΑΝ ΠΡΑΞΗ ΑΝΟΗΤΩΝ.
Επί πλέον ο Σωκράτης, ως ολιγαρχικός, έβγαλε μαθητές τέρατα σαν τον αρχηδολοφόνο Κριτία, έναν από τους 30 τυράννους (κορυφαίο) , που κατέσφαξαν τους Αθηναίους πολίτες.

* Εδώ και αιώνες η ολιγαρχία κάνει τιτάνιο αγώνα για να ελέγξει και να καθυποτάξει τις αντιλήψεις των ανθρώπων. Μεταχειρίζεται όλα τα πιο άτιμα υπαρκτά μέσα. Ένα από αυτά είναι η ταχυδακτυλουργικού τύπου χρήση της γλώσσας.

ΣΤΟ ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ.
ΚΑΠΟΙΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΣΚΕΜΜΕΝΕΣ ΑΝΟΗΣΙΕΣ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ.

 *Ο Σωκράτης λοιπόν, φέρεται σε διάλογό του με τον Πρωταγόρα, να αντιτίθεται στη δημοκρατία λέγοντας ότι:
  «Σχετικά με την κατασκευή στόλου οι Αθηναίοι συμβουλεύονται μια ειδική κατηγορία τεχνιτών τους ναυπηγούς, αν πρόκειται για την κατασκευή ναών, συμβουλεύονται τους χτίστες, αν πρόκειται για την κατασκευή ασπίδων, τους σιδεράδες κ.ο.κ.
 Όταν όμως πρόκειται να πάρουν σημαντικές πολιτικές αποφάσεις σε ουσιώδη θέματα διακυβέρνησης τότε (δυστυχώς) όλοι ανεξαιρέτως συμμετέχουν με ίσους όρους και παίρνουν αποφάσεις ισότιμα ανεξάρτητα αν είναι σιδεράδες, χτίστες, γιατροί, έμποροι  κ.λ.π.»

*Αυτή η προβαλλόμενη  αντίληψη του Σωκράτη στοχεύει να χτυπήσει την καρδιά της Δημοκρατίας, στην καρδιά της εξουσίας του λαού.
Συλλογισμός είναι  αληθοφανής αλλά ΕΝΤΕΛΩΣ ανόητος και παραπλανητικός. Τόσο ανόητος όσο είναι ο συλλογισμός: «το μπουζούκι είναι όργανο, ο αστυνομικός είναι όργανο και άρα ο αστυνομικός είναι μπουζούκι.»

Ας πάμε όμως σταδιακά στην αποδόμηση της εσκεμμένα βλακώδους αυτής αντίληψης, ξεκινώντας από τα πιο «ελαφρά» επιχειρήματα.

Ωραία λοιπόν!!:
α. Ας υποθέσουμε ότι κάποιος θέλει να φτιάξει ένα πλοίο. Σίγουρα θα πάει να συμβουλευτεί κάποιους ναυπηγούς. Την απόφαση όμως για το πόσα λεφτά θα διαθέσει, για το μέγεθος του πλοίου, για το αν το πλοίο θα είναι εμπορικό ή πολεμικό ή επιβατικό κλπ ποιος είναι ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ αρμόδιος να την πάρει;
Ο ειδικός ναυπηγός ή αυτός που θέλει να παραγγείλει ένα πλοίο;
Πάμε σε έναν που θέλει να χτίσει ένα ναό ή ένα σπίτι. Αυτός θα απευθυνθεί σίγουρα σε κάποιους χτίστες για να τους συμβουλευτεί (και στο τέλος να του τον κατασκευάσουν). ΟΜΩΣ σε ποιο μέρος θα κατασκευαστεί ο ναός ή το σπίτι, πόσα χρήματα είναι διαθέσιμα, τι μέγεθος θα έχει  κλπ ποιος είναι αποκλειστικά αρμόδιος γα να  πάρει τις αποφάσεις; Ο χτίστης ή αυτός που θέλει να παραγγείλει το χτίσιμο του ναού ή του σπιτιού;
Ας έρθουμε στο σήμερα. Κάποιος διαλέγει έναν (ειδικό) μεταφορέα (που τον θεωρεί σαν τον καλύτερο) για να μεταφέρει κάποια πράγματά του. Όμως στο που θα πρέπει να πάει τα πράγματα ποιος θα πρέπει να αποφασίσει; Ο μεταφορέας ή αυτός που θέλει να μεταφέρει τα πράγματά του;Αν μια παρέα επιλέξει ένα ταξί από την πιάτσα, ποιός θα πρέπει να αποφασίσει τον προορισμό; Ο ταξιτζής ή η παρέα;
Αυτή την πιο ουσιαστική διάσταση του θέματος την αποκρύπτει εσκεμμένα και επιμελώς από το σκεπτικό του ο Σωκράτης.

β. Ξέρει πολύ καλά ο Σωκράτης ότι και για άλλα σημαντικά θέματα όπως είναι πχ ο πόλεμος, οι Αθηναίοι συμβουλεύονταν τους ειδικούς (στρατιωτικούς κλπ) αλλά τις καθοριστικές αποφάσεις – πλαίσια τις έπαιρναν οι πολίτες (και πολύ σωστά).
Για ΟΛΑ τα θέματα, λιγότερο ή περισσότερο σημαντικά, οι Αθηναίοι συμβουλεύονταν ειδικούς αλλά  αποφάσιζαν  αυτοί .


ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Η ΕΞΑΠΑΤΗΣΗ ΠΟΥ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙ Ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ;

Οι ρίζες, ο κορμός τα κλαδιά και το μήλο σχετίζονται όλα με το δένδρο της μηλιάς. Όμως η θρεπτικότητα του καρπού του μήλου δεν έχει καμιά σχέση με τις ρίζες του δένδρου. Ο Σωκράτης λοιπόν πάει να ταυτίσει τις ρίζες με τον καρπό για να μας πει ότι και αυτές είναι φαγώσιμες όπως ο καρπός!!!
Σε αυτή την εξαπάτηση λοιπόν προσπαθεί να ταυτίσει το ρήμα ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΟΜΑΙ με το ρήμα ΑΠΟΦΑΣΙΖΩ (και επιβάλλω).
Όμως το κάθε ρήμα εκφράζει μια διαφορετική υλική πραγματικότητα, μια διαφορετική διαδικασία επί του προκειμένου. Άλλο πράγμα ρωτώ και άλλο αποφασίζω. Άλλο πράγμα είναι να ρωτήσω αν ένα δρόμος είναι ανοιχτός ή κλειστός και διαφορετικό πράγμα είναι η απόφαση για το που και πότε θέλω να πάω.
Άλλο πράγμα είναι το ΚΑΘΟΔΗΓΩ - ΥΠΟΔΕΙΚΝΥΩ ΤΗΝ ΟΔΟ - ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΩ και διαφορετικό πράγμα είναι το ΑΠΟΦΑΣΙΖΩ ΚΑΙ ΕΠΙΒΑΛΛΩ.
Αλλά ο ακροατής ή ο αναγνώστης μπορεί εύκολα να πέσει στην παγίδα αν δεν είναι καλά μυημένος στις καριολιές των ολιγαρχικών απατεώνων.
Όλοι μας γνωρίζουμε από την καθημερινή μας πράξη ότι άμα θέλουμε να ικανοποιήσουμε την ανάγκη μας πχ για στέγη, εμείς θα αποφασίσουμε που θα χτίσουμε το σπίτι, πόσα χρήματα μπορούμε να διαθέσουμε, πόσο μέγεθος θα έχει, πόσα δωμάτια, αν θα έχει ή όχι γκαράζ, σε πόσο χρονικό διάστημα θα θέλαμε να κατασκευαστεί κλπ. Εμείς παίρνουμε την απόφαση για τις ΠΙΟ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΕΣ ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΕΣ του σπιτιού.
(Και μέχρι να παγιώσουμε το σύνολο των προδιαγραφών στον νου μας, μπορούμε ενδιάμεσα να συμβουλευόμαστε διάφορους γνώστες του αντικειμένου.)
Μετά θα πάμε να βρούμε έναν ή περισσότερους μηχανικούς για να τους συμβουλευτούμε πως θα μπορούσε να υλοποιηθούν κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο οι προδιαγραφές που αποφασίσαμε και θέτουμε. Ο κάθε μηχανικός θα μας δώσει τις συμβουλές του και εμείς ΠΑΛΙ θα αποφασίσουμε για τον ποιο μηχανικό θα διαλέξουμε για να εκτελέσει τις εντολές μας – προδιαγραφές μας για το χτίσιμο.

Το πιο πάνω επιχείρημα του Σωκράτη θα ήταν σωστό αν πχ σήμερα είναι σωστό να αποφασίζουν και να επιβάλλουν οι (ειδικοί) ταξιτζήδες, τον προορισμό των πελατών τους.

ΤΟ ΣΩΣΤΟ ΛΟΙΠΟΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ Η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΙΑ ΜΕΙΟΨΗΦΙΑ. 
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η πλειοψηφία θα αποφασίζει πάντα σωστά.
Μερικές φορές θα κάνει και λάθη, γιατί είναι στη φύση του ανθρώπου να κάνει λάθη. Όμως με ισηγορία ο λαός θα κάνει λιγότερα λάθη και από τα λάθη του θα διδάσκεται όπως διδάσκεται και κάθε ατομικό υποκείμενο. (Αλλά αν στη δημοκρατία ο λαός επιλέξει μια πρόταση ειδικών και αυτή αποδειχθεί λαθεμένη, τότε το κύριο λάθος θα το έχουν κάνει οι ΕΙΔΙΚΟΙ που του έχουν καταθέσει την πρόταση και όχι ο λαός. Για αυτό θα πρέπει να θεσπιστούν κίνητρα και σημαντικά αντικίνητρα για τους ειδικούς που προτείνουν.)
Το λάθος είναι κακό μόνο όταν προκαλεί ζημιά. (Υπάρχουν και λάθη που βγαίνουν σε καλό). 
Υπάρχουν όμως και  επιλογές κάποιων που είναι σωστές για τους ίδιους αλλά ζημιογόνες για άλλους. Σε αυτή την κατηγορία ανήκουν οι επιλογές της ολιγαρχίας. Είναι καλές γι αυτήν και ζημιογόνες για το λαό. ΜΕ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΑΠΟΦΕΥΓΕΤΑΙ Η ΠΗΓΗ ΤΗΣ ΣΥΝΤΡΙΠΤΙΚΗΣ ΠΛΕΙΟΝΟΤΗΤΑΣ ΖΗΜΙΟΓΟΝΩΝ ΕΠΙΠΤΩΣΕΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΛΑΟ.

 

                                                      Β
         ΟΙ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΠΡΑΞΗΣ

Εν αρχή εστί η υποκειμενική αντίληψη μιας ανάγκης.Με την αντίληψη αυτής επέρχεται άμεσα η νοητική και σωματική κινητοποίηση του ανθρώπου.
Η κινητοποίηση έχει τις εξής διαφορετικές φάσεις της:

1. Προσπάθεια αποκόμισης, συλλογής γνωστικών στοιχείων που σχετίζονται με τη συγκεκριμένη υποκειμενική αντίληψη της ανάγκης.
Το υποκείμενο προσπαθεί να αποκομίσει πληροφορίες (με ερωτήσεις, με συμβουλές κλπ) ή γνώσεις (με μελέτη κοκ) για να βρει τελικά τα μέσα και τους τρόπους για το πως θα ικανοποιήσει κατά τον καλύτερο τρόπο την ανάγκη του.

2. Φάση του συνδυασμού  των όποιων γνωστικών στοιχείων αποκομίζει.
Αιτιατός συνδυασμός και μεταξύ τους και σε σχέση με το στόχο της ικανοποίησης της ιδιαίτερης ανάγκης.
(Σε τούτη τη φάση μπορούν να γίνουν πάρα πολλές νοητικές διαδικασίες με στόχο να δοθούν απαντήσεις σε πιθανόν πάρα πολλά ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ και μη ερωτήματα.
Για παράδειγμα: «Με αυτό το συγκεκριμένο μέσον ή τρόπο προωθείται αιτιατά η ικανοποίηση της ανάγκης μου; Ικανοποιείται πλήρως ή μερικώς; Να προωθήσω τώρα την ικανοποίησή της ή να περιμένω και να προωθήσω πρώτα κάποιαν άλλη πιο σημαντική για μένα (και που μόνο εγώ ξέρω τη σημαντικότητα των δικών μου αναγκών;). Μήπως με τούτα τα μέσα, τους τρόπους ή την χρονική στιγμή αποκλείσω ή μειώσω το μέγεθος ικανοποίησης άλλων προσωπικών μου αναγκών; Μήπως η ολική ή η μερική ικανοποίηση αυτής της ανάγκης με τα συγκεκριμένα μέσα ή τρόπους μου προκαλέσει αύριο μεγαλύτερα προβλήματα ή μεγαλύτερες ανάγκες; Κοκ)
Και σε όλα αυτά τα ερωτήματα, και όλους τους σχετικούς με τούτα συλλογισμούς ο ΜΟΝΟΣ και αποκλειστικά αρμόδιος να τα κάνει είναι το ίδιο το άτομο που βιώνει την ανάγκη. Τελεία και παύλα.
Κανένας ειδικός δεν μπορεί να αντικαταστήσει το άτομο και τούτο γιατί το άτομο είναι ο μοναδικός δυνατός γνώστης του ΣΥΝΟΛΟΥ των προσωπικών αναγκών του, ο μοναδικός γνώστης των αξιολογήσεων τους και στις περισσότερες των περιπτώσεων είναι  ο μοναδικός γνώστης των χρονικών προτεραιοτήτων στην ικανοποίησή τους
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ Ο ΤΑΞΙΤΖΗΣ ΝΑ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ, ΟΣΟ ΚΑΛΟΣ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΣΤΟΥΣ ΠΕΛΑΤΕΣ ΤΟΥ ΤΟΝ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟ ΤΟΥΣ.

3. Φάση επιλογών - αποφάσεων των καλύτερων συνδυασμών.
Από όλους τους συνδυασμούς των γνωστικών στοιχείων που θα διαθέτει το άτομο θα αποφασίσει ποια λύση, ποιο δρόμο θα ακολουθήσει, ποια μέσα και τρόπους θα θέσει σε πρακτική. Αυτοί θα είναι οι στόχοι του.

4. Στις πρακτικές ενέργειες για την υλοποίηση των στόχων του,  μπορεί να συμμετέχει ο ίδιος ή να τις αναθέσει ως ένα σημείο σε ειδικούς.


Από τα πιο πάνω διαφαίνεται καθαρά ότι ο ειδικός μπορεί να είναι χρήσιμος είτε στη φάση των πληροφοριών  και συμβουλών (σαν εκτελεστικό όργανο παροχής πληροφοριών ή συμβουλών) είτε στη φάση της εκτέλεσης των προδιαγραφών  - στόχων.
Και στις δύο περιπτώσεις μπορεί να είναι χρήσιμος ΜΟΝΟ ως εκτελεστικό όργανο.

Σαν αποφασιστικό υποκείμενο δε μπορεί να είναι παρά ΜΟΝΟ εκείνος που έχει την ανάγκη ή πιθανολογικά να του παρουσιαστεί ανάγκη.
(κείμενο: ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ)

Και αν σκοπός της ανθρώπινης κοινωνίας είναι η ικανοποίηση των αναγκών των μελών της τότε ΜΟΝΟ τα μέλη της είναι από τη φύση αρμόδια για να παίρνουν τις αποφάσεις σχετικά με την ικανοποίησή τους.(κείμενο: ΚΑΙ ΟΙ ΠΙΟ ΑΡΙΣΤΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ ΕΧΟΥΝ ΜΗΔΑΜΙΝΕΣ ΓΝΩΣΕΙς ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΛΑΟ)

Σημείωση: Και σήμερα η προπαγάνδα των ολιγαρχικών κάθε είδους, περνά στην κοινωνική συνείδηση αντιλήψεις του τύπου "δυστυχώς σήμερα δεν υπάρχουν μεγάλοι ηγέτες για να μας βγάλουν από την κρίση".
Γενικά περνούν την αντίληψη ότι δεν υπάρχει μια μειοψηφία ικανή (εγκληματική) που να αποφασίζει και να μας επιβάλλει πράγματα και καταστάσεις πάνω στους λαούς, για το καλό των λαών!!!
 Και αφού οι λαοί ΜΑΤΑΙΑ θα ψάξουν και θα πειραματιστούν μέσα στα κοινοβουλευτικά πλαίσια να βρουν τους καλούς ολιγαρχικούς, ίσως ένα μεγάλο μέρος τους αναζητήσει τους ικανούς ολιγαρχικούς  στο φασισμό. ΔΥΣΤΥΧΩΣ. 
Τη γέφυρα για το πέρασμα της κοινωνικής συνείδησης στο φασισμό την έχουν κατασκευάσει και την κατασκευάζουν άλλοι ηθελημένα και άλλοι ακούσια με τις αντιλήψεις - υπόβαθρο περί αρίστων ή "πρωτοποριών" που θα πρέπει να αποφασίζουν και να επιβάλλουν στους λαούς τη θέλησή τους.

ΥΓ 1 Ο Ολιγαρχικός Σωκράτης δεν ήταν κάποιο άτομο που αγαπούσε φοβερά την εργασία, σύμφωνα με κάποιους μελετητές  (Ίσως να ισχύει και ίσως όχι).  Πάντως  ένα από τα μέσα για να ζει ήταν να τα "παίρνει"  από τους ολιγαρχικούς διδάσκοντας τα τέκνα τους.
Και ήξερε επίσης ότι χέρι που σε θρέφει δεν πρέπει να το δαγκώνεις αλλά να το γλύφεις.
Πιστεύουμε λοιπόν ότι γνώριζε τι ανοησίες έλεγε πάνω στο θέμα. Όμως προσέφερε έτσι προπαγανδιστικές υπηρεσίες στους ολιγαρχικούς. Προσέφερε την υπηρεσία της εξαπάτησης των πολιτών για να υπομονεύσει την εξουσία αυτών.
Η πιο πάνω αντίληψη του είναι το κεντρικό ολιγαρχικό επιχείρημα του ολιγαρχισμού, το κεντρικό επιχείρημα της αριστοκρατίας ή της αριστείας ή και της (Λενινικής) "πρωτοπορίας".
(Συγχέουν επίτηδες την έννοια του συμβουλεύομαι με την έννοια του αποφασίζω - και επιβάλλω -  και αλλάζουν το ΦΥΣΙΚΟ υποκείμενο του αποφασίζω.)
Και είναι τόσο άτοπο και βλακώδες!!!!!! Και διαρκεί πάνω από 2300 χρόνια!!!

2. Τις υπηρεσίες του Σωκράτη στην ολιγαρχία τις έχει αναγνωρίσει ακόμα και η καθολική εκκλησία και τον έχει ανακηρύξει όσιο!!!! Τον ανακήρυξαν όσιο ίσως "επειδή θα ή θελαν να είναι ο κρυφός προστάτης εκείνων των παιδεραστών καθολικών ιερέων"!!!

3. Ολιγαρχικοί καθηγητές κάθε είδους παρουσιάζουν στους μαθητές τους αυτό το βλακώδες επιχείρημα του Σωκράτη για να τους μπλέξουν στα πλοκάμια της ολιγαρχίας. (Πολλοί από αυτούς τους καθηγητές δεν το κάνουν επίτηδες αλλά το κάνουν επειδή έχουν πολύ μειωμένη νοητική ικανότητα.)

Όμως η παγκόσμια ολιγαρχία, επειδή εξυπηρετείται από τις αντικοινωνικές "εξυπνάδες" τους,  τους έχει εξυψώσει  στους «επτά ουρανούς». Ήρθε ο καιρός να τους κατεβάσουμε.


Μόνο διεστραμμένες υπάρξεις θέλουν να έχουν την εξουσία να ορίζουν τη ζωή των συνανθρώπων τους, όπως μόνο ένας διεστραμμένος ταξιτζής θα ήθελε να αποφασίζει και να επιβάλλει τον προορισμό στους επιβάτες. Και όλοι οι ολιγαρχικοί, από αυτή την άποψη, είναι ίδιοι, είναι αντικοινωνικά εγκληματικά στοιχεία.

Ο πόλεμος των εννοιών είναι η πρώτη πράξη του ολοκληρωτικού πολέμου που έχει κηρύξει η ολιγαρχία ενάντια στους λαούς..
Αν πχ  κάποιος βάλει με «τέχνη» μια παραπλήσια έννοια αντί της ορθής,  σε μια πρόταση ή παράγραφο τότε μπορεί να αλλάξει εντελώς την ουσία της εκφραζόμενης πραγματικότητας και να κατευθύνει τη σκέψη και τη συνείδηση του ακροατή ή του αναγνώστη σε δρόμους  και ακίνδυνους και δυναμωτικούς για το σύστημα.
Αυτή την τέχνη της εξαπάτησης, οι ολιγαρχικοί την καλλιεργούν εδώ και χιλιάδες χρόνια. Σήμερα την έχουν σχεδόν τελειοποιήσει.