Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένα παλιό καράβι που έπλεε στον ωκεανό με 100 επιβάτες. Διωγμένοι από τον τόπο τους αυτοί οι 100 άντρες, γυναίκες και παιδιά ήθελαν να βρούν έναν νέο τόπο για να ζήσουν ελεύθεροι τη ζωή τους.
Όμως ξαφνικά το καράβι άρχισε να μπάζει νερά και όλοι άρχισαν με κουβάδες και όπως μπορούσε ο καθένας να πετούν το νερό στη θάλασσα. Ευτυχώς πέρα στον ορίζοντα φάνηκε στεριά και έστρεψαν τα πανιά προς εκείνη την κατεύθυνση.
Καθώς όλοι ήταν απασχολημένοι με το να διώχνουν τα νερά, 3 άντρες - από τα πριν συνεννοημένοι - μάζεψαν ότι όπλα υπήρχαν στο καράβι και τα έβαλαν μέσα σε ένα σεντούκι που το έκρυψαν κάτω από κουβέρτες.
Τελικά το πλοίο προσάραξε στην άμμο και οι επιβάτες βγήκαν όπως όπως στη στεριά. Φάνηκαν τυχεροί μέσα στην ατυχία τους διότι πατούσαν σε ένα νησί που είχε νερό και τροφή για όλους. Έφαγαν καρπούς από τα δέντρα και κοιμήθηκαν αποκαμωμένοι.
Τα ξημερώματα τινάχτηκαν από πυροβολισμούς. Οι 3 διεστραμμένοι, αιμοδιψείς κακοποιοί με τα όπλα στα χέρια στραμμένα προς το μέρος των υπολοίπων τους είπαν τα εξής: "Από εδώ και πέρα θα υπακούτε σε ότι λέμε εμείς! Όποιος θέλει να κάνει του κεφαλιού του θα δοκιμάζει το μολύβι μας!"
Αφού πέρασε το πρώτο σοκ ένας άντρας σηκώθηκε από το πλήθος και απάντησε: «Αυτό που κάνετε είναι άδικο και προσβλητικό για όλους μας και για τον εαυτό σας. Φύγαμε από την πατρίδα μας για να γλιτώσουμε από την καταπίεση και την εκμετάλλευση που υποφέραμε από κάποιους λίγους, κι εσείς θέλετε αυτό που γινόταν πριν να γίνεται και τώρα. Δεν μπορούμε να το ανεχτούμε.
Το σωστό είναι τις αποφάσεις να τις παίρνει η πλειοψηφία. Πρέπει να λειτουργούμε «αμεσοδημοκρατικά». Να φτιάξουμε δημοκρατικούς κανόνες και να τους ακολουθούμε όλοι. Να ας κάνουμε τώρα μια ψηφοφορία.
Όποιος δεν συμφωνεί με τους σκοπούς σας να σηκώσει το χέρι.»
Αμέσως σήκωσαν το χέρι τους οι 97.
«Λοιπόν όπως διαπιστώνετε αυτό που μας κάνετε τώρα δεν μας βρίσκει σύμφωνους, δεν το θέλει η πλειοψηφία του 97%. Επομένως θα πρέπει να υπακούτε στη θέληση της πλειοψηφίας.»
Οι τρεις πιστολέρο κοιτάχτηκαν για μια στιγμή μεταξύ τους, γέλασαν με την ψυχή τους και μετά σήκωσαν τα όπλα. Μαντέψτε ποιον έφαγαν πρώτο….
(Αυτοί είχαν τα όπλα και οι 97 ήταν άοπλοι................)
Μέσα στις συνθήκες της καπιταλιστικής κρίσης όπου πολλοί είναι οι θιγμένοι και λίγοι οι ευνοημένοι, αρκετός καλοπροαίρετος κόσμος αφυπνίζεται και προσπαθεί να βρει που είναι το λάθος. Το 2011 για πρώτη φορά αμφισβητήθηκε τόσο έντονα ο ολιγαρχικός κοινοβουλευτισμός και αναδύθηκε το αίτημα για πραγματική δημοκρατία. ( Όμως οι έχοντες την ένοπλη εκτελεστική εξουσία χρησιμοποίησαν τα ένοπλα σώματα και κατέστειλαν τις διαδηλώσεις.)
Στη συνέχεια ξεφύτρωσαν πολλές κινήσεις που είχαν σαν αιτήματα συνταγματικές αλλαγές και τη διενέργεια δημοψηφισμάτων, για δημιουργία κομμάτων που θα διεκδικούν την είσοδό τους στο ολιγαρχικό κοινοβούλιο κλπ.
Ποτέ όμως αυτές οι οργανώσεις δεν θέτουν σαν αίτημα το σημαντικότερο όλων. Δηλαδή την κατοχή της ένοπλης εκτελεστικής εξουσίας από το λαό. Γιατί άραγε;
Όποιος παρακολουθεί έστω και λίγο την επικαιρότητα βλέπει καθημερινά τις ένοπλες συγκρούσεις που διεξάγονται καθημερινά σε διάφορα μέρη της υφηλίου. Ο έχων την ισχύ των όπλων ή την απειλή της υπέρτερης ισχύος είναι αυτός που επιβάλλει τη θέλησή του. Οι ολιγαρχικές κυβερνήσεις όλων των χωρών εξοπλίζονται ασταμάτητα και οι υπερδυνάμεις διατηρούν στρατιωτικές βάσεις σε πολλές χώρες. Έχουν συσταθεί στρατιωτικές συμμαχίες ώστε στις περιπτώσεις που χρειάζεται να υπάρχει μαζική επέμβαση αυτή να γίνεται με τη μεγαλύτερη δυνατή αποτελεσματικότητα και με συνεννόηση από τα πριν. Επίσης βλέπουμε ακόμα και ανατροπές εκλεγμένων κυβερνήσεων όπως του Μόρσι στην Αίγυπτο και του Αλιέντε στη Χιλή. Στην Ελλάδα το '67 και στην Κύπρο το '74.
Μετά από όλα τα παραπάνω γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι αν θέλουμε την εξουσία του λαού πρέπει σαν προαπαιτούμενο να θέτουμε την κατοχή των ενόπλων σωμάτων από το λαό.
Και αυτό γιατί ιστορικά δεν υπήρξε καμία περίπτωση που να μπόρεσε να σταθεί καθεστώς όπου η πλειοψηφία του λαού να αποφασίζει για τα κοινά και αυτό να γίνεται χωρίς παράλληλα να έχει με το μέρος της τη δύναμη των όπλων. ( Η Νομοθετική και η Δικαστική εξουσία είναι ετερόφωτες. Εξαρτώνται πλήρως από το ποιος κατέχει την ένοπλη εκτελεστική)
Αν ΟΜΩΣ οι όποιες προτάσεις για δήθεν αυτοθέσμιση των λαών, θεωρούν και προβάλουν ότι μπορούν να πραγματοποιηθούν μέσα από το έδαφος της κοινοβουλευτικής ολιγαρχικής δικτατορίας, ή μέσα από το έδαφος ενός άλλου ολιγαρχικού συστήματος είναι ΕΝΤΕΛΩΣ εκτός πραγματικότητας.
Αν ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΟΛΑ οι λαοί δεν κατακτήσουν την ΕΝΟΠΛΗ εκτελεστική για να μπορέσουν στη συνέχεια να ΕΠΙΒΑΛΟΥΝ όλους τους θεσμούς της δημοκρατίας, τότε όλα θα είναι ωραία παραμύθια με καλούς ολιγαρχικούς δράκους ή ουτοπικά σχέδια επί χάρτου που δεν πρόκειται ποτέ να επιφέρουν το παραμικρό θετικό αποτέλεσμα για τους λαούς.
Γι αυτό πρέπει να προετοιμάζουμε την κοινωνική συνείδηση στο να σχεδιάσει και να αφαιρέσει την ένοπλη εκτελεστική εξουσία από την ολιγαρχία και να φτιάξει τη δική της ένοπλη εκτελεστική.
Αυτό είναι τα θεμέλια του κτιρίου της δημοκρατίας. Χωρίς αυτά δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ.
Σήμερα είμαστε στη φάση του ιδεολογικού αγώνα, των κοινωνικών κινητοποιήσεων και της οργάνωσης του ή των συλλογικών υποκειμένων όπου θα προετοιμάζουν την κοινωνική συνείδηση (τοπικά και παγκόσμια) στην κατεύθυνση του στόχου για την κατάκτηση από τους λαούς της ΕΝΟΠΛΗΣ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗΣ σαν ΑΠΟΛΥΤΑ απαραίτητης προϋπόθεσης για την επιβολή των θεσμών της δημοκρατίας (νομοθετικής, δικαστικής, ισοκατανομής πολιτικής δύναμης μεταξύ των μελών της κοινωνίας όπως ισηγορία, ίση δυνατότητα στην κατάθεση προτάσεων κλπ)
Γι αυτό συμπεραίνουμε ότι κύριος στόχος όλων αυτών των κινήσεων - κάποιων εκ των πρωτοπόρων ατόμων αυτών των κινήσεων - που υποτίθεται ότι θέλουν μια δημοκρατική κοινωνία χωρίς να θίγουν το θέμα της αφαίρεσης από την ολιγαρχία της ένοπλης εκτελεστικής και την αντικατάστασή της από μια ένοπλη εξουσία η οποία θα είναι υπό την κατοχή και τον πλήρη έλεγχο του λαού - είναι απλά να μπουν στη βουλή με σκοπό να αποκτήσουν και αυτοί, οι «μπροστάρηδες» των κινήσεων, μια κάποια προσωπική ολιγαρχική εξουσία. Είναι ολοφάνερο.
Διαφαίνεται, σημειολογικά, από δεκάδες εκφράσεις τους.
Για παράδειγμα:
1. Αν εξαιρέσουμε ελάχιστους οι οποίοι έχουν άγνοια στη χρήση κάποιων εννοιών, ΟΛΟΙ οι υπόλοιποι, οι οποίοι αποκαλούν τον κοινοβουλευτισμό δημοκρατία (είτε αντιπροσωπευτική είτε αστική κλπ) και όχι κοινοβουλευτική ολιγαρχία ή κοινοβουλευτική ολιγαρχική δικτατορία όπως είναι, έχουν (κατά 100%) κρυμμένο στο πίσω μέρος του κεφαλιού τους ένα κάποιο ολιγαρχικό σκοπό - πρόταγμα.
2. Όσοι αποφεύγουν την αναφορά (συνθηματικά ή προγραμματικά) ότι στους στόχους τους είναι να περάσει «ΟΛΗ Η ΕΝΟΠΛΗ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ, Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ» (δηλαδή τα απόλυτα απαραίτητα στοιχεία της δημοκρατίας) τότε στο πίσω μέρος του κεφαλιού τους έχουν (κατά 100%) κρυμμένο ένα ολιγαρχικό σκοπό – πρόταγμα.
Σε αυτή την κατηγορία ήταν και εκείνοι που μετά το 2011 το έπαιζαν "αμεσοδημοκράτες" και καλούσαν τον κόσμο να αγωνιστεί για τα "αμεσοδημοκρατικά" δημοψηφίσματα και τις τοπικές "αμεσοδημοκρατικές" συνελεύσει κλπς. Οι ίδιοι έκαναν εκκλήσεις για τη δημιουργία ενός "αμεσοδημοκρατικού" κόμματος για να διεκδικήσει βουλευτηλίκια, κρατικές θέσεις κοκ. Κάποιοι από αυτούς, στο στόχο τους για την αναθεώρηση του συντάγματος, καλούσαν και τους ναζιστές να πουν τη γνώμη τους. Τελικό αποτέλεσμα; Στις τελευταίες τοιπικές εκλογές κατέβηκαν με το ψηφοφέλτιο του Καμίνη!!!
Τους είχαμε ξεσκεπάσει έγκαιρα και με το κείμενο " Η ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΗ ΠΑΓΙΔΑ ΤΩΝ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΩΝ, ΤΩΝ ΤΟΠΙΚΩΝ ΓΕΝΙΚΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗΣ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ" και με άλλες επικοινωνιακές δραστηριότητες.
Όμως δυστυχώς υπάρχουν και άλλοι.
Να τους ξεσκεπάζουμε, να τους ξεσκεπάζετε διαρκώς.Ας αφήσουν λοιπόν μερικοί άκρως εξουσιομανείς την πώληση του εμπορεύματος της "άμεσης" δημοκρατίας για να μπορέσουν τελικά, οι ίδιοι προσωπικά, να κατακτήσουν κάποια θεσούλα εξουσίας μέσα στο ολιγαρχικό σύστημα της κοινοβουλευτικής ολιγαρχικής δικτατορίας ή όπου αλλού.
Ας αφήσουν την παραπλάνηση του λαού, το πούλημα σε αυτόν ψεύτικων ελπίδων και την προσπάθειά να διαπαιδαγωγήσουν το λαό στον καναπεδιτισμό δια μέσου της μελλοντικής συμμετοχής κάποιων "αμεσοδημοκρατικών" κομμάτων στις ολιγαρχικές κοινοβουλευτικές εκλογές για να εκλεγούν οι ίδιοι «αντιπρόσωποι» του λαού.
Λόγω ιστορικών συγκυριών, ο ολιγαρχικο --λωποδιτισμός αυτή τι φορά θα έχει κοντά ποδάρια.
Το κρίμα είναι ότι μαζί τους σέρνουν και κάποιους καλοπροαίρετους αλλά εύπιστους αγωνιστές.
Προτεινόμενα κείμενα:
1. « ΓΙΑΤΙ Η ΕΝΟΠΛΗ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ ΣΤΟ ΛΑΟ»
2. «ΠΡΑΚΤΙΚΑ Η ΕΝΟΠΛΗ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ ΣΤΟ ΛΑΟ»
3. ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΣΗ. ΟΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ
Ε.Σ
