Το τεράστιο λάθος ΟΛΩΝ των λαϊκών αγώνων ξεκινούσε από την
ΣΟΠΕΥΣΗ. Οι αγώνες δεν σκόπευαν να κατακτήσει τελικά και πραγματικά ο κάθε λαός
την εξουσία. Δεν σκόπευαν στο «ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ
ΝΟΜΟΣ ΣΕ ΙΣΧΥ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΕΓΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ» και στους βασικούς
θεσμούς για την αυτοοργάνωσή του που είναι «ΟΛΗ Η ΕΝΟΠΛΗ, Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ
ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΟ ΛΑΟ» για να μπορέσει κατόπιν να πραγματώσει και την αυτοοργάνωσή
του στο οικονομικό και στα άλλα επίπεδα.
Οι εξουσιολάγνοι ηγέτες των αγώνων είχαν πείσει τους λαούς ότι δεν πρέπει ο λαός να κατακτήσει τις πιο πάνω εξουσίες, αλλά αυτές να τις κατέχει κάποιοι μειοψηφικό υποκείμενο (πχ κόμμα) το οποίο αυτοαναγορευόταν όργανο της εργατικής τάξης και του λαού. Και όταν αυτό κατακτούσε την εξουσία, εγκαθίδρυε ΠΑΝΤΑ τη ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ, πάνω στην εργατική τάξη και το λαό. Αυτοί οι λίγοι αποφάσιζαν τελικά και διέτασσαν το λαό για κάθε θέμα. Αυτοί οι ίδιοι έφτιαχνα τους νόμους και όλους τους κοινωνικούς κανόνες και τους επέβαλλαν στο λαό, ενάντια στη θέληση του λαού. Ποτέ δεν αποφάσιζε, ποτέ δεν επέλεγε ο λαός κάποιον κοινωνικό κανόνα. Ένοπλη, νομοθετική και δικαστική εξουσία ανήκε πια στους πρωτοπόρους (κόμμα) και στη συνέχεια τους ανήκαν και τα μέσα παραγωγής, σαν κρατικός συλλογικός μονοπωλιακός καπιταλιστής. Αυτοί οι λίγοι του κόμματος γίνονταν οι νέοι καταπιεστές του λαού.
Οι λαοί αγνοούσαν το ότι «ΟΤΑΝ ΜΙΑ ΜΕΙΟΨΗΦΙΑ ΚΑΤΑΚΤΑ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ, ΜΕΤΑΤΡΕΠΕΤΑΙ ΑΡΓΑ Ή ΓΡΗΓΟΡΑ ΣΕ ΝΕΟ ΚΑΤΑΠΙΕΣΤΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ».
Για να βγουν οι λαοί από την κατάσταση του ΥΠΟ ΤΟ ΜΗΔΕΝ θα πρέπει να κάνουν ένα διμέτωπο αγώνα. Πρώτον ενάντια στο σημερινό πολιτικοοικονομικό σύστημα και δεύτερον ενάντια στους άρρωστους «πρωτοπόρους» που επιδιώκουν να χρησιμοποιήσουν πάλι τις θυσίες των λαών για να ξαναπάρει μια μειοψηφία την εξουσία. Και οι δυό τους είναι το ίδιο θανάσιμοι εχθροί των λαών.
Η σημαία του αγώνα θα πρέπει να γράφει το σκοπό –σύνθημα «ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΝΟΜΟΣ ΣΕ ΙΣΧΥ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΕΓΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ» ΜΑΖΊ ΜΕ ΤΟ ΠΡΑΚΤΙΚΌ «ΟΛΗ Η ΕΝΟΠΛΗ Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ»
ΜΟΝΟ ΕΤΣΙ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙ ΝΑ ΣΥΝΤΡΙΨΕΙ ΤΗ ΛΕΡΝΑΙΑ ΥΔΡΑ ΤΟΥ ΟΛΙΓΑΡΧΙΣΜΟΥ, ΜΟΝΟ ΕΤΣΙ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙ Ο ΚΑΘΕ ΛΑΟΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥ.
Οι εξουσιολάγνοι ηγέτες των αγώνων είχαν πείσει τους λαούς ότι δεν πρέπει ο λαός να κατακτήσει τις πιο πάνω εξουσίες, αλλά αυτές να τις κατέχει κάποιοι μειοψηφικό υποκείμενο (πχ κόμμα) το οποίο αυτοαναγορευόταν όργανο της εργατικής τάξης και του λαού. Και όταν αυτό κατακτούσε την εξουσία, εγκαθίδρυε ΠΑΝΤΑ τη ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ, πάνω στην εργατική τάξη και το λαό. Αυτοί οι λίγοι αποφάσιζαν τελικά και διέτασσαν το λαό για κάθε θέμα. Αυτοί οι ίδιοι έφτιαχνα τους νόμους και όλους τους κοινωνικούς κανόνες και τους επέβαλλαν στο λαό, ενάντια στη θέληση του λαού. Ποτέ δεν αποφάσιζε, ποτέ δεν επέλεγε ο λαός κάποιον κοινωνικό κανόνα. Ένοπλη, νομοθετική και δικαστική εξουσία ανήκε πια στους πρωτοπόρους (κόμμα) και στη συνέχεια τους ανήκαν και τα μέσα παραγωγής, σαν κρατικός συλλογικός μονοπωλιακός καπιταλιστής. Αυτοί οι λίγοι του κόμματος γίνονταν οι νέοι καταπιεστές του λαού.
Οι λαοί αγνοούσαν το ότι «ΟΤΑΝ ΜΙΑ ΜΕΙΟΨΗΦΙΑ ΚΑΤΑΚΤΑ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ, ΜΕΤΑΤΡΕΠΕΤΑΙ ΑΡΓΑ Ή ΓΡΗΓΟΡΑ ΣΕ ΝΕΟ ΚΑΤΑΠΙΕΣΤΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ».
Για να βγουν οι λαοί από την κατάσταση του ΥΠΟ ΤΟ ΜΗΔΕΝ θα πρέπει να κάνουν ένα διμέτωπο αγώνα. Πρώτον ενάντια στο σημερινό πολιτικοοικονομικό σύστημα και δεύτερον ενάντια στους άρρωστους «πρωτοπόρους» που επιδιώκουν να χρησιμοποιήσουν πάλι τις θυσίες των λαών για να ξαναπάρει μια μειοψηφία την εξουσία. Και οι δυό τους είναι το ίδιο θανάσιμοι εχθροί των λαών.
Η σημαία του αγώνα θα πρέπει να γράφει το σκοπό –σύνθημα «ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΝΟΜΟΣ ΣΕ ΙΣΧΥ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΕΓΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ» ΜΑΖΊ ΜΕ ΤΟ ΠΡΑΚΤΙΚΌ «ΟΛΗ Η ΕΝΟΠΛΗ Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ»
ΜΟΝΟ ΕΤΣΙ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙ ΝΑ ΣΥΝΤΡΙΨΕΙ ΤΗ ΛΕΡΝΑΙΑ ΥΔΡΑ ΤΟΥ ΟΛΙΓΑΡΧΙΣΜΟΥ, ΜΟΝΟ ΕΤΣΙ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙ Ο ΚΑΘΕ ΛΑΟΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥ.
