ΜΟΝΟ ΕΤΣΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΙΜΗΘΕΙ Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟ ΜΑΓΙΑ

Το τεράστιο λάθος ΟΛΩΝ των λαϊκών αγώνων ξεκινούσε από την ΣΟΠΕΥΣΗ. Οι αγώνες δεν σκόπευαν να κατακτήσει τελικά και πραγματικά ο κάθε λαός την εξουσία. Δεν σκόπευαν στο  «ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΝΟΜΟΣ ΣΕ ΙΣΧΥ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΕΓΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ» και στους βασικούς θεσμούς για την αυτοοργάνωσή του που είναι «ΟΛΗ Η ΕΝΟΠΛΗ, Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΟ ΛΑΟ» για να μπορέσει κατόπιν να πραγματώσει και την αυτοοργάνωσή του στο οικονομικό και στα άλλα επίπεδα.
Οι εξουσιολάγνοι ηγέτες των αγώνων είχαν πείσει τους λαούς ότι δεν πρέπει ο λαός να κατακτήσει τις πιο πάνω εξουσίες, αλλά αυτές να τις κατέχει κάποιοι μειοψηφικό υποκείμενο (πχ κόμμα) το οποίο αυτοαναγορευόταν όργανο της εργατικής τάξης και του λαού. Και όταν αυτό κατακτούσε την εξουσία, εγκαθίδρυε ΠΑΝΤΑ τη ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ, πάνω στην εργατική τάξη και το λαό. Αυτοί οι λίγοι αποφάσιζαν τελικά και διέτασσαν το λαό για κάθε θέμα. Αυτοί οι ίδιοι έφτιαχνα τους νόμους και όλους τους κοινωνικούς κανόνες και τους επέβαλλαν στο λαό, ενάντια στη θέληση του λαού. Ποτέ δεν αποφάσιζε, ποτέ δεν επέλεγε ο λαός κάποιον κοινωνικό κανόνα. Ένοπλη, νομοθετική και δικαστική εξουσία ανήκε πια στους πρωτοπόρους (κόμμα) και στη συνέχεια τους ανήκαν και τα μέσα παραγωγής, σαν κρατικός συλλογικός μονοπωλιακός καπιταλιστής. Αυτοί οι λίγοι του κόμματος γίνονταν οι νέοι καταπιεστές του λαού.
Οι λαοί αγνοούσαν το ότι «ΟΤΑΝ ΜΙΑ ΜΕΙΟΨΗΦΙΑ ΚΑΤΑΚΤΑ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ, ΜΕΤΑΤΡΕΠΕΤΑΙ ΑΡΓΑ Ή ΓΡΗΓΟΡΑ ΣΕ ΝΕΟ ΚΑΤΑΠΙΕΣΤΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ».
Για να βγουν οι λαοί από την κατάσταση του ΥΠΟ ΤΟ ΜΗΔΕΝ θα πρέπει να κάνουν ένα διμέτωπο αγώνα. Πρώτον ενάντια στο σημερινό πολιτικοοικονομικό σύστημα και δεύτερον ενάντια στους άρρωστους «πρωτοπόρους» που επιδιώκουν να χρησιμοποιήσουν πάλι τις θυσίες των λαών για να ξαναπάρει μια μειοψηφία την εξουσία. Και οι δυό τους είναι το ίδιο θανάσιμοι εχθροί των λαών.
Η σημαία του αγώνα θα πρέπει να γράφει το σκοπό –σύνθημα «ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΝΟΜΟΣ ΣΕ ΙΣΧΥ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΕΓΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ» ΜΑΖΊ ΜΕ ΤΟ ΠΡΑΚΤΙΚΌ «ΟΛΗ Η ΕΝΟΠΛΗ Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ»

ΜΟΝΟ ΕΤΣΙ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙ ΝΑ ΣΥΝΤΡΙΨΕΙ ΤΗ ΛΕΡΝΑΙΑ ΥΔΡΑ ΤΟΥ ΟΛΙΓΑΡΧΙΣΜΟΥ, ΜΟΝΟ ΕΤΣΙ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙ Ο ΚΑΘΕ ΛΑΟΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥ.

Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΜΑΣ, ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΑ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΩΝ ΥΠΗΚΟΩΝ ΣΤΗΝ ΥΠΟΤΑΓΗ

Οι εγκληματίες, Σχεδόν εκλιπαρούν, παρακαλούν τους υπηκόους να ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ στις εκλογές (των νταβατζήδων τους). Η υψηλή συμμετοχή των υπηκόων σε αυτές έχει τεράστια σημασία για τους ευρωπαίους ολιγαρχικούς. Έχουν τεράστιο συμφέρον από τη συμμετοχή (ανεξάρτητα από το κόμμα που θα ψηφίσουν οι υπήκοοι ) γιατί η συμμετοχή είναι ένας δείκτης συνειδησιακής αποδοχής του ολιγαρχισμού. - Και ότι συμφέρει τους ολιγαρχικούς δεν συμφέρει το λαό- Όσο πέφτει αυτός ο δείκτης (συνοδευόμενος από την άνοδο του δείκτη διεκδίκησης της πραγματικής δημοκρατίας) τόσο θα αυξάνονται οι κίνδυνοι για τη μελλοντική ύπαρξη του ολιγαρχικού συστήματος. Συμμετοχή λοιπόν σημαίνει Αποδοχή της αντίληψης και του συστήματος που θέλει οι ελάχιστοι να επιβάλλονται στους πολλούς, να καθορίζουν την ύπαρξη των πολλών.

Δύο από τα πιο βασικά όπλα της ολιγαρχίας για την εκπαίδευση των υπηκόων στην υποταγή είναι:
Πρώτον, να αποκαλούν δημοκρατία, διαρκώς και ακατάσχετα, το ολιγαρχικό σύστημά τους και
Δεύτερον, να συμμετέχουν οι υπήκοοι στις εκλογές τους, δηλαδή να μην τους αμφισβητούν.
Η συμμετοχή έχει πολύ μεγάλη εκπαιδευτική αξία. Εκπαιδεύονται οι υπήκοοι στην αναζήτηση κάποιου (φυσικά ανύπαρκτου) μειοψηφικού, ολιγαρχικού υποκειμένου, στο οποίο να αφήνουν τον εαυτό τους να τους καθορίζει απόλυτα τη ζωή, δηλαδή να έχει την εξουσία να φτιάχνει και να επιβάλλει τους κοινωνικούς κανόνες στην πλειοψηφία. Εκπαιδεύονται στο να ελπίζουν σε ανυπόστατες θετικές καταστάσεις που δήθεν θα τους επιφέρουν οι ολιγαρχικοί και ότι είναι ο μοναδικός δυνατός τρόπος οργάνωσης της κοινωνίας.
(Εκτός από το ότι αυτή η εκπαίδευση συμφέρει τους αστούς ολιγαρχικούς, συμφέρει το ίδιο και τους «αριστερούς» ολιγαρχικούς. Γι αυτό τα κόμματά της ολιγαρχικοποιημένης συμμετέχουν σε τέτοιες εκλογές.)

ΑΝΤΙΔΡΟΥΜΕ ΣΕ ΚΑΘΕ ΘΕΛΗΣΗ ΤΗΣ ΟΛΙΓΑΡΧΙΑΣ ΚΑΙ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΕΝΑ ΣΥΣΤΗΜΑ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΟΠΟΥ «ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΝΟΜΟΣ ΝΑ ΜΗΝ ΤΙΘΕΤΑΙ ΣΕ ΙΣΧΥ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΕΓΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ» καθώς και τις απόλυτα απαραίτητες προϋποθέσεις αυτού που είναι: «ΟΛΗ Η ΕΝΟΠΛΗ, Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ»

Η ΑΠΑΤΗ ΤΩΝ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΩΝ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΩΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΙΝΔΥΝΟ ΤΗΣ ΑΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΑΚΡΟΔΕΞΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ

Πρώτον.
Από τις αρχές του 1950 μέχρι σήμερα σήμερα έχουν γίνει ΔΕΚΑΔΕΣ στρατιωτικά ακροδεξιά πραξικοπήματα στις χώρες της Λατινικής Αμερικής, όπου σε συντριπτικό ποσοστό ανέτρεψαν τις ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΑ εκλεγμένες «σοσιαλιστικές» κυβερνήσεις.
*Δηλαδή η ψήφος των υπηκόων όχι μόνο δεν εμπόδισε τα φασισταριά αλλά η πλειοψηφική ψήφος σε «σοσιαλιστικά» ή «κομμουνιστικά» κόμματα (πχ Χιλή) χρησιμοποιήθηκε σαν δικαιολογία κινδύνου για το σύστημα που χρειαζόταν «σωτηρία».
* Όλα αυτά τα ακροδεξιά και φασιστικά πραξικοπήματα, η άνοδος όλων αυτών των φασισταριών στην εξουσία, ΣΧΕΔΙΑΣΤΗΚΕ, ΟΡΓΑΝΩΘΗΚΕ ΚΑΙ ΣΤΗΡΙΧΘΗΚΕ από τα ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΑ («δημοκρατικά» των οπισθίων) συστήματα των ΗΠΑ και της ΕΥΡΩΠΗΣ.
Δηλαδή ο ίδιος ο κοινοβουλευτισμός ΣΧΕΔΑΖΕΙ, ΦΤΙΑΧΝΕΙ και ΓΕΝΝΑ το φασισμό, όταν θεωρεί ότι τα άμεσα ή τα μακροπρόθεσμα συμφέροντά του μπορεί να τεθούν σε κίνδυνο και καμιά λαϊκή ψήφος, στα πλαίσια του κοινοβουλευτισμού, δεν είναι ικανή να τα σταματήσει. Η ΑΠΟΠΕΙΡΑ ανόδου του φασισμού στην εξουσία, δεν εξαρτάται από τη θέληση του λαού (εκφρασμένη δια της ψήφου) αλλά από τη θέληση της κάθε ντόπιας ολιγαρχίας και της κεντρικής παγκόσμιας ολιγαρχίας (αμερικάνικης και ευρωπαϊκής).

Δεύτερον.
Από την ίδρυσή του το ΝΑΤΟ και μέχρι σήμερα (η αμερικανική και ευρωπαϊκή ολιγαρχία), δια μέσου των ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΑ εκλεγμένων κυβερνήσεών τους, είχαν και έχουν σχέδιο για εγκαθίδρυση στρατιωτικών, φασιστικών κυβερνήσεων, σε ΚΑΘΕ χώρα, σε περίπτωση κινδύνου για το σύστημά τους από τη Λαϊκή βούληση. (Αυτό προβλέπει δολοφονίες, σαμποτάζ κλπ μέχρι την τελική επέμβαση του στρατού.) Για την Ελλάδα (μέχρι που αποκαλύφθηκαν το σχέδιό τους) η κρυφή ατζέντα τους είχε κωδικό «κόκκινη προβιά», για την Ιταλία είχε κωδικό «γκλάντιο», για την Ελβετία «γραφείο πληροφοριών» κοκ.
* ΕΠΟΜΕΝΩΣ η αστική οικονομική ολιγαρχία βάζει τους κοινοβουλευτικούς εκπροσώπους της, ΤΑ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ να σχεδιάζουν και να σπέρνουν το φασισμό ανάλογα με τις συνθήκες. ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΦΑΣΙΣΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΔΥΜΑ ΑΔΕΡΦΙΑ.
*Και οι κοινοβουλευτικοί ολιγαρχικοί, καλούν το λαό να συμμετάσχει στις εκλογές τους, δηλαδή να στηρίξει τον κοινοβουλευτισμό ο οποίος γεννά με τη θέλησή του το φασισμό γιατί δήθεν έτσι θα πολεμηθεί ο φασισμός. ΑΠΑΤΗ.* 

Τρίτον.
Όταν στην Τυνησία κέρδισαν στις ολιγαρχικές εκλογές οι μουσουλμάνοι, τότε η κεντρική παγκόσμια ολιγαρχία σε συνεργασία με την ντόπια, επέβαλαν στρατιωτικό καθεστώς.
Στη δε Αίγυπτο, πρόσφατα, όταν κέρδισε τις εκλογές ο ισλαμιστής Μόρσι αυτό δεν άρεσε καθόλου στους κοινοβουλευτικούς «δημοκράτες» των ΗΠΑ και της Ευρώπης. Δεν τους άρεσε και  γι αυτό δεν σεβάστηκαν την ψήφο του Αιγυπτιακού λαού. Έτσι, με το στρατό της Αιγύπτου που έλεγχαν έκαναν πραξικόπημα και έβαλαν τον απολυταρχικό, τον φασίστα Σίσι. Με αυτόν τον τελευταίο όλο αγκαλιές και ασπασμούς έχουν οι Τσίπρας, Μητσοτάκης και οι άλλοι ευρωπαίοι. Τόσο μεγάλες είναι οι δημοκρατικές αρχές και ευαισθησίες των διάφορων Τσιπραίων που όχι μόνο δεν έχουν πει ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ για τον φασίστα Μόρσι αλλά εκτός από το ότι τον εγκωμιάζουν, συνάπτουν μαζί του διάφορες συμφωνίες οικονομικού και στρατιωτικού περιεχομένου.

Κατά τα άλλα, όταν είναι να «χώσουν» το λαό στην παγίδα των κοινοβουλευτικών ολιγαρχικών εκλογών, όταν φοβούνται την ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΑΠΟΧΗ του Λαού, του πετάνε το μπαμπούλα της ακροδεξιάς και του φασισμού, όταν οι ίδιοι, όταν το ίδιο το σύστημα καλλιεργεί και στηρίζει το φασισμό, ανάλογα με τις συνθήκες.

Τέταρτον.
Αν οι κοινοβουλευτικοί ήθελαν να πολεμήσουν το φασισμό θα τον χαρακτήριζαν εγκληματικά τα κόμματά τους και θα τον έθεταν εκτός νόμου όπως έχουν κάνει με τις σατανιστικές οργανώσεις, με ισλαμιστές ή με άλλα «αριστερά» ή  «κομμουνιστικά» κόμματα στις χώρες του πρώην κομματικο΄που καπιταλισμού.

Συμπέρασμα.
*Ο φασισμός, η άνοδος του φασισμού μόνο με τη συμμετοχή στις ολιγαρχικές εκλογές δεν αντιμετωπίζεται.
Πιο αποτελεσματικά μπορεί να είναι τα ξόρκια και τα ξεματιάσματα παρά η συμμετοχή- αποδοχή των ολιγαρχικών εκλογών.

ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑΝΙΚΗΣΕΙ ΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ
Το φασισμό μπορεί να τον αντιπαλέψει μόνο ένα ισχυρό ΘΕΩΡΗΤΙΚΟ  και ΚΙΝΗΜΑΤΙΙΚΟ πρόταγμα σε τοπικό και παγκόσμιο επίπεδο όπου η πλειοψηφία θα τάσσεται υπέρ αυτού. ΜΟΝΟ με αυτή την αλλαγή ισορροπιών αντιμετωπίζεται ο φασισμός και κάθε μπρφή ολιγαρχισμού._

Το φασισμό μπορεί να τον σταματήσει και να τον συντρίψει ΜΟΝΟ το ΚΙΝΗΜΑ με το ΠΡΟΤΑΓΜΑ  για την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.

Είναι μεγάλη ΠΑΓΙΔΑ- ΑΠΑΤΗ η έκκληση των  ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΩΝ του κοινοβουλευτισμού για ΣΥΜΜΑΧΙΑ – ΜΕΤΩΠΟ ενάντια στους δίδυμους αδερφούς τους,  τους φασίστες (όπου με ό,τι συμφέρει το οικονομικό σύστημα εναλλάσσονται στην εξουσία). Σκοπός της έκκλησης των κοινοβουλευτικών ολιγαρχικών για συμμαχία είναι η ενδυνάμωση του ΟΛΙΓΑΡΧΙΣΜΟΥ σαν ουσία, τώρα που περνάει κρίση. Σκοπός τους είναι το σώσιμο του ολιγαρχικού συστήματος οργάνωσης της κοινωνίας και ταυτόχρονα να διατηρήσουν οι ίδιοι την ηγεσία αυτού του συστήματος. Γι αυτό βγάζουν από τη φαρέτρα τους τον ΜΠΑΜΠΟΥΛΑ της ακροδεξιάς ή και του φασισμού.

Τη νίκη στον πόλεμο εναντίον του φασισμού μπορεί να την επιφέρει ΜΟΝΟ η στόχευση εναντίον της ΟΥΣΙΑΣ του (που είναι και ουσία του κοινοβουλευτισμού). Δηλαδή η στόχευση εναντίον ΚΑΘΕ ΟΛΙΓΑΡΧΙΣΜΟΥ, η απόρριψη κάθε ολιγαρχισμού και όχι οι συμμαχίες με τις διάφορες μορφές του.  

Αντιπαραθέτουμε το ΣΤΟΧΟ στον πόλεμο αυτό το «ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΝΟΜΟΣ ΣΕ ΙΣΧΥ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΕΓΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ» και την προϋπόθεση για την υλοποίηση αυτού το «ΟΛΗ Η ΕΝΟΠΛΗ, Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ».
Αυτός ο ΣΤΟΧΟΣ είναι καυτό καρφί στο μάτι και στον εγκέφαλο του φασισμού και σε κάθε  είδους ολιγαρχισμό.

ΟΙ ΣΥΜΜΑΧΙΕΣ των πραγματικών δημοκρατικών, άρα αντιφασιστών γίνονται με τον εργαζόμενο λαό στη βάση του πιο πάνω ΣΤΟΧΟΥ και μόνο έτσι θα είναι νικηφόρος ο πόλεμος εναντίον του φασισμού και κάθε άλλης μορφής ολιγαρχισμού.

Η νίκη των λαών κατά του φασισμού απαιτεί τη χρήση του ίδιου όπλου που είναι απαραίτητο για την νίκη και κατά του ολιγαρχισμού του κοινοβουλευτισμού.

Οι κοινοβουλευτικοί ολιγαρχικοί, με την αντιφασιστική ρητορική τους, προσπαθούν να ρίξουν στάχτη στα μάτια των λαών και να αναβαπτιστούν στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ για τα τεράστια εγκλήματα που έχουν διαπράξει εναντίων των λαών.

ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ, ΕΝΑ ΜΕΡΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΛΑΟ ΠΟΥ ΠΗΓΕ ΚΑΙ ΨΗΦΙΣΕ, ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΕΤΑΙ

Είναι σαν κάποιος να αποδέχεται-υπογράφει να τρώει ένας άλλος, πιστεύοντας ότι θα χορτάσει αυτός. Και όταν ψοφά στην πείνα να διαμαρτύρεται κατά του άλλου και όχι κατά του εαυτού του που πιστεύει και υπογράφει σε «κουφά» πράγματα. Είναι σαν κάποιος να δέχεται ένα σύστημα ταξιμεταφορών όπου ο ταξιτζής θα έχει την εξουσία να αποφασίζει για τον τελικό προορισμό των πελατών και όχι οι πελάτες και κατόπιν οι τελευταίοι να διαμαρτύρονται αν τους πηγαίνει στου διαόλου τη μάνα.
Φυσικά η ολιγαρχική προπαγάνδα έχει κάνει τη δουλειά της εδώ και αιώνες, με αποτέλεσμα να έχει προκαλέσει μαύρες τρύπες στη σκέψη των υπηκόων. Πριν από κάθε ολιγαρχικές εκλογές, οι ολιγαρχικοί βάζουν ανυπόστατα διλήμματα στο λαό και πολλοί άνθρωποι πέφτουν στην παγίδα τους κάθε φορά και έτσι διαιωνίζεται το ίδιο σύστημα. Έχουν σπρώξει το λαό να ψάχνει για μια καλή οχιά να βάλει στον κόρφο του και όταν τον δαγκώσει διαμαρτύρεται με περισσή αφέλεια.
Ο ΚΟΙΝΟΣ ΠΑΡΟΝΟΜΑΣΤΗΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΕΙΝΑΙ Η ΣΤΟΧΕΥΣΗ ΤΟΥΣ ΣΤΟ ΝΑ ΚΑΤΕΧΕΙ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΜΕΙΟΨΗΦΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ Ο ΛΑΟΣ.
Τού πρώτο χτύπημα εναντίον κάθε ολιγαρχικού συστήματος είναι το χτύπημα και το ξεσκέπασμα της εγκληματικής φύσης του στα μάτια της κοινωνικής συνείδησης. Με την ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΑΠOΧΗ από τις ολιγαρχικές εκλογές, δίνουμε ένα τέτοιο χτύπημα στα ολιγαρχικά συστήματα και ταυτόχρονα σηκώνουμε τη σημαία του επαναστατικού αγώνα με το σύνθημα – σκοπό: «ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΝΟΜΟΣ ΣΕ ΙΣΧΥ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΕΓΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΕΠΙΒΟΛΗΣ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΛΑΟ» και φυσικά αναφέρουμε τις απόλυτα απαραίτητες προϋποθέσεις για την υλοποίησή του που είναι: «ΟΛΗ Η ΕΝΟΠΛΗ Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ».

Ο ΚΟΙΝΟΣ ΠΑΡΟΝΟΜΑΣΤΗΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΔΙΕΣΤΡΑΜΜΕΝΩΝ

«’Άγιοι» ΆΝΘΡΩΠΟΙ όλοι οι ολιγαρχικοί. Σκίζεται το είναι τους μπροστά στη δυστυχία του λαού. ‘Όλοι τους ορκίζονται ότι θέλουν να θυσιαστούν για το λαό. ‘Όμως οι καριόληδες θέτουν έναν μικρό όρο. Δεν θέλουν να είναι εκτελεστικά  όργανα των αποφάσεων του λαού. Δεν θέλουν ο λαός να έχει την εξουσία να φτιάχνει (πλειοψηφικά) ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ τον κάθε νόμο και αυτοί να εκτελούν τις εντολές του λαού αλλά θέλουν αυτοί οι ίδιοι να έχουν την εξουσία να φτιάνουν και να επιβάλλουν τους νόμους τους πάνω στην πλειοψηφία. Τι καριόληδες!!! Τι διεστραμμένες υπάρξεις!!! (Τα τελευταία χρόνια είχαμε πάνω από 600 μνημονιακούς «νόμους»- διαταγές. Από αυτούς ΟΥΤΕ ΕΝΑ δεν ήθελε η πλειοψηφία του λαού. Και όμως. Μια μειοψηφία κομπλεξικών επέβαλε τη θέλησή της και έχει οδηγήσει την πλειοψηφία σε δραματικά αδιέξοδα.)