Έρχονται μαύρες μέρες για τους λαούς. Η κρίση του καπιταλισμού θα συνεχίζεται χειροτερεύοντας. Η παγκόσμια πίτα θα λιγοστεύει και οι ολιγαρχικοί του κόσμου προετοιμάζουν τους εθνικισμούς για ρίξουν αύριο ευκολότερα τους λαούς στα σφαγεία των πολέμων.
ΝΑ ΔΙΔΑΧΘΟΥΜΕ ΟΜΩΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΤΡΕΨΟΥΜΕ ΟΣΟ ΤΟ ΔΥΝΑΤΟΝ ΤΑ ΜΑΚΕΛΕΙΑ ΠΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ.
Για να δούμε κατά πόσο ισχύει η κρυφή σκέψη των ολιγαρχικών:
ΕΣΕΙΣ ΘΑ ΠΟΛΕΜΗΣΕΤΕ
ΕΣΕΙΣ ΘΑ ΣΚΟΤΩΘΕΙΤΕ
ΕΜΕΙΣ ΕΠΩΦΕΛΟΥΜΑΣΤΕ
ΝΑ ΠΑ ΝΑ ΓΑ…ΘΕΙΤΕ
Για να δούμε τι λέει ο πραγματικός ΦΑΚΕΛΟΣ «επιφανών πατριωτών» ολιγαρχικών του πρόσφατου παρελθόντος.
1. ΑΝΔΡΕΑΣ Γ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ
Γεννηθείς το 1919. Γιός του ολιγαρχικού Γεωργίου Παπανδρέου. Δηλαδή στην κατοχή του 1941 ήταν 20 χρονών. Τότε δηλαδή που τα 15χρονα αετόπουλα πολεμούσαν τους ναζί κατακτητές και πολλοί από αυτά έδωσαν τη ζωή τους.
Όμως την ίδια περίοδο τι έκανε ο «πατριώτης» Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ;
Απλά πήγε για σπουδές στις ΗΠΑ!!!!!! Έτσι έκανε το «πατριωτικό» του καθήκον, έτσι πολέμησε το ναζισμό!!! Τον έστειλε ο «πατριώτης» πατέρας του μακριά από κινδύνους και τέτοια πράγματα. Εδώ ο κόσμος καιγόταν… και ο Παπανδρέου χτενιζόταν.
Η αντίσταση, ο κίνδυνος, η θυσία, η πείνα κλπ ήταν για τον απλό λαό και όχι γι αυτή την κάστα. Αυτοί έπρεπε να μείνουν σώοι για να επωφεληθούν αργότερα…. Να σηκώσουν τη σημαία τη «απελευθέρωσης» αφού σηκωθούν από τον καναπέ τους.
Μετά την πτώση της στρατιωτικής ολιγαρχικής δικτατορίας, «τίμησε» τους νεκρούς, τους τραυματίες και τους επιζώντες της αντίστασης «αναγνωρίζοντας» την εθνική αντίσταση. Ο ίδιος είχε την «τιμή» του αγωνιστή (που να την έβρισκε άραγε;) και με αυτή μπορούσε να τιμήσει τους αγωνιστές της εθνικής αντίστασης!!!!
Μιλάμε λοιπόν για τον Α. Παπανδρέου, ΤΟΝ ΗΓΕΤΗ, όπως ΤΟΝ ΑΠΟΚΑΛΟΥΣΕ Η ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ, που έδωσε σκληρές μάχες κατά των κατακτητών σαν φοιτητής στις ΗΠΑ (Ποιος ξέρει; Μέσα σε μπαρ, «μέσα σε (ανθυγιεινούς) καπνούς και σε βρισιές, εκεί που στρίγγλιζε η λατέρνα πάλι παρέα (ουισκάκι) πίναμε ψες..». Γι αυτόν που εδώ, αργότερα, έφτιαξε ένα «κωλόσπιτο» των 750.000.000 δρχ όπως λεγόταν την περίοδο του «βρόμικου» 89.
Σημείωση:
Έχω μπροστά μου ένα κείμενο από την εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ (Παρασκευή 28 Δεκεμβρίου 2007, σελ 18)
Πάνω αριστερά γράφει: ΤΑ ΑΡΧΕΙΑ ΤΟΥ ΣΤΕΪΤ ΝΤΙΠΑΡΤΜΕΝΤ 1973-1976
Τίτλος κειμένου:
ΕΤΡΕΜΑΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΑΝΔΡΕΑ – ΚΙΣΙΝΓΚΕΡ: DON΄Τ WORRY
Στο κείμενο αυτό αναφέρεται αρχικά ότι μετά την πτώση της στρατιωτικής δικτατορίας, ο Τάσκα, ο εδώ πρέσβης των ΗΠΑ ανησυχούσε από τα συνθήματα του Παπανδρέου.
Όμως στη μέση περίπου αυτού του κειμένου είναι γραμμένο το εξής:
« Είναι ενδιαφέρον πάντως πως στις ανησυχίες Τάσκα για τον Ανδρέα, που εξέφρασε ο ίδιος αργότερα σε σύσκεψη στην Ουάσιγκτον, υπό τον Χένρυ Κίσινγκερ (γεράκι), ο υπουργός τον εξωτερικών ΔΕΝ ΦΑΝΗΚΕ ΝΑ ΤΑΡΑΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΚΑΘΗΣΥΧΑΣΕ ΤΟΝ ΣΥΝΟΜΙΛΗΤΗ ΤΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΔΕΙΞΗ «ΤΟΝ ΞΕΡΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ, ΕΧΟΥΜΕ ΕΡΓΑΣΤΕΙ ΜΑΖΙ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ…»
Που είχαν εργαστεί μαζί με το γεράκι και τι είδους εργασία;
Τα συμπεράσματα δεν είναι δύσκολο να βγουν…..
2. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ (Πατέρας του Ανδρέα και στην πραγματικότητα «ο γέρος της ολιγαρχίας».)
Αφού λοιπόν έστειλε πρώτα το γιό του σε ασφαλές μέρος, όπως λέγεται, πήγε μια μέρα να βγάλει κάτι αντιστασιακές προκηρύξεις. Τον συνέλαβαν οι ναζί και αφού πρώτα τον απείλησαν ΤΟΝ ΑΦΗΣΑΝ ΝΑ ΦΥΓΕΙ!!!!!!!!!
Αυτός φυσικά «χέστηκε πάνω του» και από τότε, μέχρι που έφυγαν οι γερμανοί ναζί, κάθισε στα αυγά του. Δεν συμμετείχε σε καμιά αντιστασιακή οργάνωση, δεν έβαλε σε κίνδυνο τη ζωή του.
Όμως στο τέλος του 1944, όταν έφευγαν οι κατακτητές, έτρεξε πρώτος να υψώσει την ελληνική σημαία στην Aκρόπολη!!!! Για να δείξει τον πατριωτισμό του!!!!
3. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ (Ο «ΕΘΝΑΡΧΗΣ»!!!!)
Γεννηθείς το 1910. Δηλαδή το 1940 ήταν 30 χρονών. Πάνω στα καλά του χρόνια.
Μήπως πήγε στην Πίνδο να πολεμήσει τους Ιταλούς φασίστες; Αμ δε!! Δεν τον πήραν φαντάρο, λένε, γιατί ήταν βαρήκοος!!! Ούτε καν βοηθητικό!! Δηλαδή ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΝΙΚΑΝΟΣ.
Μετά η κατοχή. Που ήταν; Στην Αθήνα. Σε ποια αντιστασιακή οργάνωση συμμετείχε; Σε καμιά. Και αφού δεν ήταν σε καμιά οργάνωση τι έκανε στην Αθήνα; Εργαζόταν σαν δικηγόρος; Αφού ήταν βαρήκοος… Καμιά προκήρυξη, κανένα σύνθημα δεν μπορούσε να γράψει; Να κάνει κάτι βρε αδερφέ. Κάτι να προσφέρει για το λαό του. Να επικοινωνούσε γραπτώς ή με νοήματα….
Αυτή λοιπόν η δικαιολογία με εκνευρίζει, λίγο και ειδικά από τότε που ο Πατέρας μου εξιστορούσε γεγονότα από τη συμμετοχή του σε μάχες που έδωσε εναντίον του κατακτητή και για τα ειδικά καθήκοντα που είχε σαν αντάρτης του ΕΛΑΣ στο βουνό.
Ένα από τα καθήκοντα του ήταν να πηγαίνει μηνύματα στις αντάρτικες ομάδες.
Σε μια περιοχή, λοιπόν, είχε για συναγωνιστή και «βοηθό» του έναν όχι βαρήκοο αλλά ΠΛΗΡΩΣ κωφάλαλο!!!!! Αυτός ο κωφάλολος ήταν ικανός να προσφέρει ενώ ο ΕΘΝΑΡΧΗΣ ήταν ΑΝΙΚΑΝΟΣ!!!!
Μιλάμε λοιπόν για τον «εθνάρχη» Καραμανλή ο οποίος δεν συμμετείχε σε ΚΑΝΕΝΑ αγώνα κατά των κατακτητών. Γι αυτόν που δεν καταδίκασε το μακελειό που έκανε η στρατιωτική χούντα στο πολυτεχνείο. Για αυτόν που δάκρυσε για το μακεδονικό και για το όνομα Μακεδονία που σφετερίζεται η εξουσία της γειτονικής χώρας. Γι αυτόν που του έχουν φτιάξει ανδριάντες και δεν ξέρω τι άλλο… «Τι έκανες στον πόλεμο Θανάση:»
3. Μ. ΜΕΡΚΟΥΡΗ (Η ΕΛΛΗΝΙΔΑ)
Γεννηθείσα το 1920. Δηλαδή το 1941 ήταν 20 χρονών.
Γιατί δε βρίσκει κανείς σε ποια αντιστασιακή οργάνωση συμμετείχε; Γιατί απλώς δεν συμμετείχε πουθενά, δεν αγωνίστηκε ποτέ κατά του κατακτητή. (Κάποιοι λένε ότι πήγαινε σε πάρτι ένστολων..) Ο θείος της Γεώργιος Μερκούρης ήταν στην κατοχή διοικητής της εθνικής τράπεζας και συνεργάτης των ναζί.
Που βρισκόταν η Μελίνα; Μήπως πείνασε; Μήπως πήγε κανένα μήνυμα; Μήπως έκρυψε κανένα καταδιωκόμενο αγωνιστή;
Μετά επί στρατιωτικής δικτατορίας «αυτοεξορίστηκε» στη Γαλλία. Τι βασανιστήρια θα πέρασε εκεί ένας Θεός θα ξέρει. Συναυλίες, γλέντια, τραγούδια, ταινίες κλπ. Η ζωάρα του «αυτοεξόριστου».
4. Οι γερμανοτσολιάδες – λαοπροδότες (εθνικιστές)
Ούτε αναφορά για αυτούς τους μισάνθρωπους.
Αυτά τα πρόσωπα αναφέρονται ενδεικτικά. Για όλους τους ολιγαρχικούς υπάρχει «ΦΑΚΕΛΟΣ» με τον ίδιο σχεδόν παρονομαστή.
ΥΓ1. Υποθετικά. Αν υπήρχε πραγματική δημοκρατία στη Χώρα μας, στην Τουρκία και σε όλο τον κόσμο. Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι για τα πάντα αποφάσιζε η πλειοψηφία των λαών.
Ας υποθέσουμε ότι κάποιο σημαντικό πρόβλημα παρουσιαζόταν στη σχέση των λαών Ελλάδας και Τουρκίας.
Αν τίθετο το ερώτημα και στους δύο λαούς, «θέλετε να επιλυθεί στη βάση των διεθνών κανόνων ή θέλετε πόλεμο;».
Τι θα αποφάσιζαν οι πλειοψηφίες; Θα υπήρχαν μανάδες και πατεράδες, ένθεν κακείθεν, που θα ήθελαν να στείλουν τα παιδιά τους στο σφαγείο; Φυσικά όχι. Οι πόλεμοι γίνονται γιατί το θέλουν οι ολιγαρχίες. Και αν υπήρχε μια μικρή μειοψηφία θα ήταν μια μειοψηφία άρρωστων ψυχικά όπως άρρωστος ψυχικά θα είναι εκείνος που θα ισχυριζόταν τώρα ότι ίσως οι λαοί να ψήφιζαν πόλεμο.
Για ειρήνη και προκοπή, η απαραίτητη προϋπόθεση είναι οι λαοί να συντρίψουν τις ολιγαρχίες και να εγκαθιδρύσουν τις δημοκρατικές ρεπούμπλικες, σαν απαραίτητο και αποκλειστικό μέσο για την κατάκτηση του κοινοτισμού.
Δηλαδή όλη η ένοπλη, η νομοθετική και η δικαστική εξουσία να ανήκει στους λαούς.
2. Ο πατέρας μου, που αγωνίστηκε με το όπλο στο χέρι, μου έλεγε για την πραγματική σκέψη των πατριδοκάπηλων.
«ΕΣΕΙΣ ΘΑ ΠΟΛΕΜΗΣΕΤΕ
ΕΣΕΙΣ ΘΑ ΣΚΟΤΩΘΕΙΤΕ
ΕΜΕΙΣ ΕΠΩΦΕΛΟΥΜΑΣΤΕ
ΝΑ ΠΑ ΝΑ ΓΑ…ΘΕΙΤΕ»
Πολέμησε και πολεμούσε σε όλη του ζωή για την ειρήνη που μόνο οι λαοί μπορούν να την επιβάλλουν.
Αγωνίστηκε λοιπόν και μετά τον τίμησαν με πολλά χρόνια στο κολαστήριο της Κέρκυρας και στα Γιούρα. Βγήκε σακατεμένος.
Όταν ο Παπανδρέου θέλησε να τον «τιμήσει» με μια μικρή σύνταξη, δεν πήρε ποτέ του ούτε μια δραχμή. «Δεν μπορεί να μας δουλεύει ο λιποτάκτης» μου έλεγε. «Εγώ όταν βγήκα στο βουνό ήμουν πιο μικρός από αυτόν. Εμένα οι σφαίρες μου περνούσαν ξυστά και αυτός καλοπέρναγε στην Αμερική και ο πατέρας του εδώ….».
ΡΔ
