ΟΙ ΔΗΘΕΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ Ή ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΕΣ

* ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ είναι η δυνατότητα - εξουσία ενός υποκειμένου με την οποία μπορεί να ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ (κατά βούληση) τη ΧΡΗΣΗ και τη ΔΙΑΘΕΣΗ ενός αντικειμένου.
(Άρα, την ιδιοκτησία των Μέσων Παραγωγής (Μ.Π) την έχει εκείνο το υποκείμενο που έχει την εξουσία να αποφασίζει τι, πόσο, πως θα παράγεται και πως θα διαμοιράζεται)
* ΜΑΣ ΑΡΚΟΥΝ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΔΥΟ «ΟΡΙΣΜΟΙ» , ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΕΣ ΣΗΜΑΣΙΕΣ (καπιταλισμού και ιδιοκτησίας) ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΠΛΗΡΩΣ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΦΙΛΟΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΤΙ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ (σοσιαλιστικό). Η κατανόηση αυτών των ορισμών βοηθά να δούμε που είναι η ουσία και που το "δούλεμα".

(όποιος δεν θέλει ή αδυνατεί να καταλάβει ετούτους τους ορισμούς δεν πρόκειται να καταλάβει τίποτα)

*Όταν το υποκείμενο που έχει την εξουσία να αποφασίζει τη χρήση και τη διάθεση των μέσων παραγωγής είναι μειοψηφικό ΤΟΤΕ (με τη σημερινή ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων) έχουμε καπιταλιστικό σύστημα. Το μειοψηφικό υποκείμενο μπορεί να έχει διάφορες μορφές και ιδιαίτερες λειτουργίες. Ετούτο όμως δεν σημαίνει ότι δεν θα υπάρχει καπιταλισμός επειδή θα έχουμε διαφορετικό υποκείμενο το οποίο θα έχει την εξουσία να αποφασίζει τη χρήση και τη διάθεση των μέσων παραγωγής (τι, πως, πόσο θα παράγεται και πως θα διαμοιράζεται κλπ). Απλά θα έχουμε μια άλλη μορφή καπιταλισμού.
Αν την εξουσία την έχουν - ελέγχουν οι ιδιώτες και επιλέγουν τον ανταγωνισμό, τότε θα έχουμε ιδιωτικό καπιταλισμό. Αν το υποκείμενο που θα έχει την εξουσία και θα αποφασίζει τη χρήση και τη διάθεση των μέσων παραγωγής (και το αποτέλεσμα παραγωγή) την έχει ένα κόμμα, τότε θα έχουμε κομματικό καπιταλισμό,. Αν την ίδια εξουσία την έχουν πχ τα μειοψηφικά εργατικά συμβούλια τότε θα έχουμε εργατοσυμβουλιακό καπιταλισμό, αν την έχει το κράτος (μειοψηφικός μηχανισμός δια μέσου του οποίου μια μειοψηφία επιβάλλεται στην πλειοψηφία) τότε θα έχουμε ΚΡΑΤΙΚΟ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ και αν το κόμμα ταυτίζεται με το κράτος τότε μπορούμε να το ονομάσουμε ΚΟΜΜΑΤΙΚΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ και αν δεν υπάρχει ανταγωνισμός στην παραγωγή τότε μπορούμε να το ονομάσουμε κομματικοκρατικό μονοπωλιακό καπιταλισμό.
ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑΣΟΥΜΕ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ.
* ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ θα πρέπει τα μέσα παραγωγής να είναι ιδιοκτησία της κοινωνίας ("κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής). Και σύμφωνα με τον ορισμό της ιδιοκτησίας, σημαίνει ότι η κοινωνία θα πρέπει να ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ και να ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ τη χρήση και τη διάθεση των μέσων παραγωγής ήτοι κοινωνία θα πρέπει να αποφασίζει τι, πόσο, πω θα παράγεται και θα διαμοιράζεται.
* Αυτό σημαίνει ότι για να έχουμε κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής θα πρέπει ΠΡΙΝ να υπάρχει ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΡΧΙΑ. Δηλαδή ο ΚΑΘΕ ΝΟΜΟΣ ΝΑ ΕΠΙΛΕΓΕΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ. Και για να γίνεται αυτό, είναι ΑΠΟΛΥΤΑ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ πρώτα οι λαοί να ΚΑΤΑΚΤΗΣΟΥΝ ΑΥΤΟΙ (και όχι μια μειοψηφία) την ΕΞΟΥΣΙΑ (ΕΝΟΠΛΗ και νομοθετική)
* Αλλά ετούτο δεν το θέλουν με ΤΙΠΟΤΑ οι διάφοροι εξουσιομανείς που αυτοαποκαλούνται σοσιαλιστές, κομμουνιστές ή γενικά αντικαπιταλιστές κλπ. Αντίθετα Θέλουν και έχουν για πρόταγμά τους, ένα μειοψηφικό υποκείμενο να πάρει την εξουσία, δηλαδή μια μειοψηφία να φτιάχνει και να επιβάλλει τον κάθε νόμο στην κοινωνία. Ήτοι στην ουσία θέλουν μια άλλη μορφή καπιταλισμού και ας ορκίζονται ότι είναι αντικαπιταλιστές. Κάποιοι εις γνώση τους κοροϊδεύουν τους άλλους και τον εαυτό τους. Όμως υπάρχουν και καλοπροαίρετοι αγωνιστές που τους πιστεύουν και έτσι πέφτουν σε τεράστια ετερογονία σκοπών. Άλλα πιστεύουν ότι επιδιώκουν και σε διαφορετικές καταστάσεις οδηγούνται ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ. (Ο Μαρξ δεν θέλει τυχαία και για πλάκα το ΟΛΗ Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ, Η ΕΚΤΕΛΣΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΟ ΛΑΟ, όπως στην κομμούνα)
* Εν κατακλείδι. Σύμφωνα με τα πιο πάνω, στη Σοβιετική Ένωση και στις άλλες ανατολικές Χώρες, δεν υπήρξε ΠΟΤΕ σοσιαλισμός ΟΥΤΕ για ένα εκατομμυριοστό του δευτερολέπτου(αφού η πλειοψηφία της κοινωνίας δεν αποφάσιζε ΠΟΤΕ και για κανένα θέμα)

. Υπήρξε μια άλλη μορφή καπιταλισμού, αυτή του κομματικού καπιταλισμού (που τη βάπτισαν σοσιαλισμό και μετά κομμουνισμό) και που εύκολα πέρασαν ξανά στον ιδιωτικό καπιταλισμό τον οποίον έχουν σήμερα.
Τα δε "κομμουνιστικά" κόμματα ήταν κόμματα που στην ουσία επεδίωκαν τον κομματικό ή κρατικό καπιταλισμό. (Σήμερα και τα ιερατεία - παπάδες λένε ότι είναι χριστιανοί ΑΛΛΑ καμιά απολύτως σχέση δεν έχουν με το χριστιανισμό της κοινοκτημοσύνης. Το ίδιο και οι διάφοροι "αντικαπιταλιστές' ή "κομμουνιστές'. Το να θέλουν την εξουσία στο κόμμα και όχι στο λαό, αποκλείουν ΕΞ ΟΡΙΣΜΟΥ τη δυνατότητα κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής άρα δεν θέλουν σοσιαλισμό..
* Η άποψη αυτή δεν συμφέρει τα σημερινά «κομμουνιστικά» - αντικομμουνιστικά κόμματα (ηγεσίες). Κυρίως όμως δεν συμφέρει την αστική προπαγάνδα περί «ιστορικής αποτυχίας του κομμουνισμού¨ όταν ουσιαστικά απέτυχε ο κομματικομονοπωλιακός καπιταλισμός.
* Εκεί δεν απέτυχε κανένας σοσιαλισμός ή κομμουνισμός γιατί κανένα ΑΝΥΠΑΡΚΤΟ υποκείμενο δεν μπορεί να πετύχει ή να αποτύχει. Εκεί απέτυχε πλήρως ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ στην κομματικομονοπωλιακή μορφή του και τώρα αποδεικνύεται ότι σε ολόκληρο τον πλανήτη αποτυγχάνει ΠΛΗΡΩΣ και στην ΙΔΙΩΤΙΚΗ μορφή του

*ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΘΕΤΕΙ ΓΙΑ ΠΡΟΤΑΓΜΑ ΤΗΝ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΡΧΙΑ (ο κάθε νόμος να επιλέγεται και να επιβάλλεται από το λαό) είναι ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ φιλοκαπιταλιστής, ανεξάρτητα από τι θέλει να πιστεύει και τι βερμπαλισμούς χρησιμοποιεί. Η κατάκτηση του σοσιαλισμού μπορεί να γίνει ΜΟΝΟ δια μέσου του συστήματος της ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΡΧΙΑΣ - ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΡΕΠΟΥΜΠΛΙΚΑ - ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ γιατί ΜΟΝΟ δια μέσου αυτού του συστήματος μπορεί να καταστεί δυνατή η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και επομένως η υπέρβαση του καπιταλισμού.