..Σαν συνέχεια των ΔΥΟ προηγούμενων αναρτήσεων.
*ΗΔΗ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ 50% ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΤΗΣ ΚΟΥΒΑΣ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ ΑΜΕΣΑ Ή ΕΜΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΜΕΝΕΣ ΕΤΑΙΡΙΕΣ!!
*(Η διαχείριση του αεροδρομίου της Αβάνας ξεπουλήθηκε στην εταιρία Aéroports de Paris, ενώ την επέκταση των εγκαταστάσεων στην κατασκευαστική εταιρία Bouygues Batiment International.)
*Η ψαλίδα μεταξύ πλούσιων και φτωχών έχει πάρει ήδη πολύ μεγάλες διαστάσεις.
ΚΑΙ ΟΙ ΦΤΗΝΕΣ ΚΑΙ ΝΗΠΙΑΚΟΥ ΤΥΠΟΥ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ ΤΩΝ ΛΕΝΙΝΙΣΤΩΝ
«Φταίνε οι δεκαετίες του εμπάργκο» μας λένε.
1. Μα ΟΛΕΣ οι άλλες χώρες, «του ανύπαρκτου», που πέρασαν στον ιδιωτικό καπιταλισμό, πέρασαν επειδή τους είχε επιβληθεί εμπάργκο;
2. Και από πού προκύπτει ότι το εμπάργκο από το διεθνή καπιταλισμό αντιμετωπίζεται αποκλειστικά με το πισωγύρισμα στον ιδιωτικό καπιταλισμό;
ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ λοιπόν, των ηγετών αυτών των κομμάτων, που απευθύνονται μόνο σε «λοβοτομημένους», σε εκείνους που έχουν νηπιακού τύπου κριτήρια. Πρέπει να συντηρήσουν πάση θυσία, ακόμα και με «παπαριές» το λενινικό και ντε φάκτο αντικομμουνιστικό πρόταγμά τους. Διαφορετικά θα καταρρεύσουν οι επαγγελματικοί τους κομματικοί μηχανισμοί ή θα χάσουν τη δυνατότητα να ασκούν εξουσία επάνω, έστω και σε μικρές, συλλογικότητες και έτσι δεν θα μπορούν να αποκομίζουν ηδονή από την ικανοποίηση της εξουσιολαγνεία τους.
ΥΓ α. Δεν μπορούν να αιτιολογήσουν επιστημονικά την απόλυτη κατάρρευση του προτάγματός τους, γιατί δεν τους ΣΥΜΦΕΡΕΙ να δουν το αντιμαρξικό και οπορτουνιστικό πρόταγμα του Λένιν. (Φτιάχνουν ιδεολογικές επιτροπές και «μελετούν» τα αμελέτητα. Εδώ δεν μπορούν τόσες δεκαετίες να δουν τις τεράστιες αντιφάσεις και παραλογισμούς στη θεωρία του Λένιν, όπως πχ στο «κράτος και επανάσταση».
β. Γι αυτούς πια, το μόνο που τους έχει μείνει είναι να δοξολογούν κάποιους «καλούς» (Λένιν, Στάλιν, Μάο, Φιντέλ), που όμως όταν πεθάνουν το «μεγαλειώδες» σύστημά τους καταρρέει και περνάμε στον ιδιωτικό καπιταλισμό.
β. Επείγει η αναδόμηση του παγκόσμιου εργατικού κινήματος. Και αυτή μπορεί να γίνει με την ΑΠΟΛΥΤΗ απόρριψη του Λενινισμού και την υιοθέτηση του Μαρξικού προτάγματος της παρισινής κομμούνας.
«ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΝΟΜΟΣ ΣΕ ΙΣΧΥ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΕΓΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΠΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ» - ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ, ΕΝΟΠΛΗ ΚΑΙ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΟΝ ΚΑΘΕ ΛΑΟ»
