ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΕΣ ΜΠΑΚΟΥΝΙΝ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

.Συνέχεια της προηγούμενης ανάρτησης..
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΡΙΑ ΕΙΔΗ ΠΕΙΘΟΥΣ.
1ο. Πειθαναγκασμός δηλαδή πειθώ δια του καταναγκασμού (με χρήση απειλών βίας, με βία, ή με χρήση αντιβίας). 2ο Πειθώ δια της συνειδητής διαστρέβλωσης των πραγματικών στοιχείων (δια της διαστρέβλωσης των λεγομένων εκείνων που έχουν διαφορετική γνώμη κλπ). 3ο . Δια της παράθεσης επιχειρημάτων όπου το ίδιο το υποκείμενο που τα εκφέρει τα πιστεύει πραγματικά σαν σωστά (ανεξάρτητα αν είναι ή όχι).
Τα είδη πειθούς με βία ή με συνειδητή διαστρέβλωση των λεγομένων των άλλων, τα χρησιμοποιούν ΜΟΝΟ όσοι, κρυφά ή φανερά, διακατέχονται από εξουσιομανία, από κρυφό ή φανερό πάθος για κυριαρχία επί των άλλων, για επιβολή με κάθε μέσον των απόψεών τους πάνω στους άλλους, ανεξάρτητα από το προσωπείο (σκοπούς) που μας παρουσιάζουν.

Ο Μπακούνιν στο έργο του
«Η ΠΑΡΙΣΙΝΗ ΚΟΜΜΟΥΝΑ ΚΑΙ Η ΙΔΕΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ» κάνει μια μεγάλη πολεμική στο Μαρξ. (χρησιμοποιώντας προσβλητικούς ή και υβριστικούς χαρακτηρισμούς εναντίον του)

Όλα τα (αρκετά) εξωφρενικά ανυπόστατα που γράφει, μπορούν εύκολα να αποδειχθούν ότι είναι τέτοια είτε με γραπτά στοιχεία είτε με συλλογισμούς.
Η κύρια κατηγορία όμως που εκτοξεύει ο Μπακούνιν εναντίον του Μαρξ στην πολεμική του, είναι η εξής!! ΑΠΟΔΙΔΕΙ στο Μαρξ ότι είναι υπέρ του ΛΑΪΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ όπως οι Γερμανοί σοσιαλδημοκράτες του Λασσάλ και ότι έχει σκοπό την εγκαθίδρυση αυτού του ΛΑΪΚΟΥ κράτους.

Εδώ δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν.
1ον. Είτε ο Μαρξ είναι υπέρ του λαϊκού κράτους και άρα ό Μπακούνιν έχει δίκιο (και όλες οι ύβρεις μπορούν ως ένα βαθμό να δικαιολογηθούν)
2ον Είτε αυτή η κατηγορία του Μπακούνιν δεν ευσταθεί και είναι προϊόν της αρρωστημένης φαντασίας του και έτσι θα μπορούν να του προσαφθούν κάποιες από τις πιο κάτω κατηγορίες όπως της συκοφαντίας, ζηλοφθονίας (για την προσωπικότητα του Μαρξ – έχει γράψει ήδη το κεφάλαιο και όχι μόνο -, κακεντρέχεια, μνησικακία, ή κρυφή εξουσιολαγνεία κοκ.

ΑΡΑ η λύση σε αυτό (επιβεβαίωση ή απόρριψη) είναι να βρούμε αν υπάρχουν ΠΟΥΘΕΝΑ αναφορές του Μαρξ υπέρ του ΛΑΪΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ όπως ισχυρίζεται ο Μπακούνιν. Αν υπάρχουν τότε θα ισχύει το 1ο. Αν όμως ΔΕΝ υπάρχουν (και όχι μόνο αν δεν υπάρχουν αλλά επί πλέον αν υπάρχουν αναφορές του Μαρξ εναντίον των απόψεων του Λασσάλ για το Λαϊκό ή ελεύθερο κράτος) τότε ο Μπακούνιν θα πρέπει να χαρακτηρισθεί όπως στη δεύτερη περίπτωση και κάποιοι να πάψουν να υμνούν τις αναλήθειες-ψεύδη του ή τις αερολογίες του.

ΥΓ 1. Ο Μπακούνιν βασικά κριτικάρει κάποιες απόψεις τις οποίες αποδίδει στο Μαρξ (που στην πραγματικότητα είναι ΟΛΕΣ ανυπόστατες). Όμως δεν μας αναφέρει, δεν μας παραπέμπει, σε καμιά περίπτωση, που τις βρήκε αυτές τις απόψεις. Δεν μας λέει πχ ότι ο Μαρξ στην τάδε ομιλία του ισχυρίστηκε το άλφα και στο δείνα γραπτό του (κεφάλαιο χι και παράγραφο ψι) μας αναφέρει το βήτα και πάνω σε τούτα να ασκήσει την κριτική του. (για ένα μόνο θέμα, που θέλει να ισχυροποιήσει κάποια επιχειρήματα του, παρουσιάζει δύο αποσπάσματα από το καταστατικό της Α διεθνούς. Όμως για τα επιχειρήματά του εναντίον του Μαρξ δεν παρουσιάζει ούτε ένα.) Αντίθετα λοιπόν μας λέει και ισχυρίζεται μετά βεβαιότητας, χωρίς να αναφέρει πηγή, ότι ο Μαρξ πιστεύει κάποια πράγματα και πάνω σε αυτά ασκεί την κριτική του – ΠΟΛΕΜΙΚΗ του στο Μαρξ. (Ας μας παρουσιαστεί ένα γραπτό στοιχείο από τους σημερινούς οπαδούς του. Αλλά που να το βρουν.)

2. Το θέμα μας εδώ δεν είναι το μπάχαλο που μπορεί να διέπει τη σκέψη του αλλά το λυπηρό γεγονός των συκοφαντιών που εκτοξεύει εναντίον ενός άλλου κοινωνικού αγωνιστή με τον οποίο δεν συμφωνεί. Και ένας άνθρωπος που ΟΝΤΩΣ θέλει να φτιάξει μια καλύτερη κοινωνία, δεν καταφεύγει ΠΟΤΕ σε συκοφαντίες και ύβρεις.

3. Για να μην είμαστε αφοριστικοί. Όντως ο Μπακούνιν και το αναρχικό κίνημα γενικότερα προσέφεραν στην προοπτική της αυτονομίας και της αυτοθέσμισης των λαών, την ανάδειξη της νομοτέλειας που περιληπτικά μας λέει ότι: «όταν μια μειοψηφία καταλάβει την εξουσία μετατρέπεται αργά ή γρήγορα σε νέα καταπιεστική τάξη για το λαό». Και αυτό είναι πολύ σημαντικό, πολύ σημαντική προσφορά.

4. Το αρνητικό είναι «το διαβάζουμε ένα βιβλίο και αυτόματα το κάνουμε ευαγγέλιο» και φανατιζόμαστε με αυτό.

5. ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΜΑΡΞ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΝΓΚΕΛΣ ΓΙΑ ΤΟ «ΛΑΪΚΟ ΚΡΑΤΟΣ».

Ενδεικτικά. Ο Ένγκελς ΠΑΡΟΥΣΙΑ του Μαρξ, με τη σύμφωνη γνώμη του Μαρξ, γράφει μια επιστολή στο Μπέμπελ το Μάρτη του 1875 κάνοντας χλευάζοντας τους γερμανούς σοσιαλδημοκράτες του Λασσάλ για την άποψή τους περί «ΛΑΪΚΟΥ κράτους».
«… Το ελεύθερο ΛΑΪΚΟ κράτος (των (Λασσαλικών) μετατράπηκε σε ελεύθερο κράτος. Σύμφωνα με τη γραμματική έννοια αυτών των λέξεων, ελεύθερο κράτος είναι το ελεύθερο απέναντι τους πολίτες του κράτους, δηλαδή ένα κράτος με δεσποτική κυβέρνηση. Θα έπρεπε να είχαν παρατήσει όλη αυτή τη φλυαρία για το κράτος, ιδίως μετά την κομμούνα που δεν ήταν κράτος με την πραγματική έννοια. Με το ΛΑΪΚΟ κράτος οι αναρχικοί μας γάνωσαν το κεφάλι, μολονότι ήδη το έργο του Μαρξ εναντίον του Προυντόν, και ύστερα το κομμουνιστικό μανιφέστο αναφέρουν ανοιχτά ότι με την ΕΙΣΑΓΩΓΗ στο σοσιαλιστικό σύστημα το κράτος αυτοδιαλύεται (sich auflost) και εξαφανίζεται..»
Ενώ ο ΜΑΡΞ στη «κριτική του προγράμματος της Γκότα» (για το ίδιο θέμα) γράφει λίγες μέρες αργότερα ένα λίβελο εναντίον αυτών των Λασσαλικών  απόψεων....