28/8/14 ΠΩΣ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ;

* Δυστυχώς ο λαός συνεχίζει να σπρώχνεται με δύναμη στον κατήφορο της εξαθλίωσης.
Το ξεζούμισμα, το στύψιμο της ζωής των υπηκόων από τους ολιγαρχικούς θα  εξακολουθεί  για πάντα  (όσο το σύστημα είναι ολιγαρχικό) και κάθε φορά το στύψιμο θα γίνεται με διαφορετικά μέσα στα οποία θα δίνουν διαφορετική ονομασία.
Τώρα το μέσον το λένε ΕΝΦΙΑ. Χθες το έλεγαν χαράτσι  κλπ και αύριο ποιος ξέρει.
Ο λαός έχει ξεπεράσει τα όρια της αντοχής του. Δεν μπορεί  να πληρώνει πια τους τραπεζίτες, τους οικονομικούς μεγιστάνες.
Οι ολιγαρχικοί τρομοκράτες βγαίνουν στα κανάλια για να παραπλανήσουν. Κάνουν ότι μαλώνουν για το ποιά μορφή του ΕΝΦΙΑ θα είναι πιο σωστή.
Μας δουλεύουν όπως πάντα. Δια μέσου αυτής της μορφής φορολόγησης στοχεύουν  στο να εισπράξουν περίπου τρία δις. Και αν δεν τα καταφέρουν με τον ΕΝΦΙΑ θα βρουν άλλο τρόπο, άλλη δικαιολογία, άλλο μέσον για να τα αρπάξουν με τη βία από τις τσέπες του λαού.
Το μπαλάκι της παραπλάνησης το πάνε στο αν είναι σωστή αυτή ή μια άλλη μορφή του ΕΝΦΙΑ.
Το μπαλάκι όμως θα πρέπει να το πετάξει ο λαός στο αν ΜΙΑ ΜΕΙΟΨΗΦΙΑ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΑΠΟΛΥΤΟ ΚΟΥΜΑΝΤΟ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ  Ή  ΑΝ Η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΘΑ ΠΑΡΕΙ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΗΣ.

Ρητορική ερώτηση.
Θα μπορούσαν αυτοί οι ελάχιστοι να κάνουν ότι θέλουν τη ζωή μας αν δεν κατείχαν την ένοπλη εκτελεστική (αστυνομία, στρατό) και την νομοθετική εξουσία;
ΑΣΦΑΛΩΣ ΚΑΙ ΟΧΙ.
Ιδού η Ρόδος και το πήδημα.

* Δεν υπάρχει λύσει δια μέσου των ολιγαρχικών συλλογικοτήτων, των ολιγαρχικών κομμάτων. Είναι μια απάτη για να κερδίζει χρόνο η ολιγαρχία. Να περνάνε τα χρόνια να μη γίνεται τίποτα και στο τέλος να επέρχεται  στο λαό τεράστια απογοήτευση.
Η μόνη λύση είναι η οργάνωση και η επανάσταση των λαών με κεντρικό σκοπό το  «ΟΛΗ Η ΕΝΟΠΛΗ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ, Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΟ ΛΑΟ».

* Η Δούρου ορκίστηκε χθες. Ορκίστηκε «πίστη και υπακοή στο σύνταγμα»!!!
Δηλαδή στο σύνταγμα των ολιγαρχικών το οποίο αποδίδει όλες τις εξουσίες σε μια χούφτα τρομοκρατών. Στο σύνταγμα που έφτιαξαν στο παρελθόν κάποιοι ολιγαρχικοί για να μπορούν συντονισμένα να καθυποτάσσουν το λαό. Σε αυτό λοιπόν ορκίζεται  υπακοή και πίστη η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. (Τι περιμένει το λαό!!!!)

* Η εξουσιολάγνα ΗΓΕΣΙΑ του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ικανή να αρθρώσει  έστω και μια ΜΗ αντιφατική πρόταση.
Πχ μας λένε (για λόγους εξαπάτησης) ότι είναι υπέρ του δημοκρατικού σοσιαλισμού!!! Γιατί κάνουν αυτό το διαχωρισμό δια μέσου του επιθέτου «δημοκρατικό); Γιατί υπάρχει και ολιγαρχικός σοσιαλισμός και δεν το γνωρίζουμε;
Και επί πλέον δεν ορίζουν την έννοια του σοσιαλισμού (όπως δεν ορίζει τίποτα ο κάθε «καλός» ολιγαρχικός. Αν όριζαν την έννοια του σοσιαλισμού, μετά θα έπρεπε  να διαχωρίσουν αυτή σε δημοκρατικό και ολιγαρχικό σοσιαλισμό (αν ήταν δυνατόν να γίνει τέτοιος διαχωρισμός).
Και γιατί δεν την ορίζουν; Φυσικά για παραπλάνηση. Για να μπορεί να χωράει οποιαδήποτε ερμηνεία και έτσι η ηγεσία να δύναται να παγιδέψει στο ολιγαρχικό πρόταγμά τους όσο το δυνατόν περισσότερους υπηκόους.

Βασικά όλο το πρόγραμμά τους, όλο το πρόταγμά τους, όλες οι αναλύσεις τους είναι εντελώς για τα μπάζα. Δεν υπάρχει επιστημονικό και πραγματικά φιλοκοινωνικό ίχνος σε τίποτα. Αναλυτική ικανότητα υπό του μηδενός.

Όμως. Άρρωστοι για εξουσία είναι οι άνθρωποι που δυστυχώς έχουν εγκλωβίσει ΣΕ ΑΝΎΠΑΡΚΤΕΣ ΕΛΠΙΔΕΣ αρκετούς καλοπροαίρετους αγωνιστές οι οποίοι  θα ήταν πολύ χρήσιμοι στον αγώνα για να περάσει όλη η εκτελεστική, η νομοθετική και η δικαστική εξουσία στο λαό».

ΡΔ

ΕΚΤΑΚΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ, ΓΡΗΓΟΡΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Ένα ολιγαρχικό επιχείρημα λέει:

« Στη ζωή θα χρειάζεται να παίρνονται πολύ γρήγορες αποφάσεις για πολύ σημαντικά έκτακτα θέματα και ως εκ τούτου  χρειάζεται η ολιγαρχία γιατι δεν μπορείς να καλείς όλο το λαό να αποφασίζει σε αυτές τις περιπτώσεις.»
Πρώτο σχόλιο: Μα αν ίσχυε αυτό έστω και στο ελάχιστο τότε η αρχαία Αθηναϊκή δημοκρατία (μερική) δεν θα μπορούσε να σταθεί και να επιβιώσει ούτε για ένα μήνα. Αυτή όμως επιβίωσε και μεγαλούργησε για 140 χρόνια.

 Και εδώ όπως και παντού, οι ολιγαρχικοί κάνουν χρήση απύθμενου ψεύδους και ανύπαρκτων στοιχείων στο συλλογισμό τους για να πετύχουν να παραπλανήσουν το λαό.

Ποια είναι λοιπόν η πραγματικότητα και σε ποιο σημείο βρίσκεται το στοιχείο της ολιγαρχικής παραπλάνησης;

Ισχυριζόμενοι τα πιο πάνω θέλουν να προκαλέσουν σύγχυση στα εξής πράγματα.

α. Τα έκτακτα σημαντικά γεγονότα απαιτούν ενεργοποίηση κάποιου εκτελεστικού οργάνου; ή
 β. απαιτούν μια απόφαση του λαού που για τη συγκεκριμένη περίπτωση δεν την έχει προβλέψει;

Αν απαιτείται το πρώτο σημαίνει ότι όπως σε όλες τις οργανωμένες κοινωνίες έτσι και στην εξουσία του λαού, θα υπάρχουν σχέδια, αποφασισμένα εκ των προτέρων που θα προβλέπουν τι θα πρέπει να κάνει το εκτελεστικό όργανο. Πχ σχέδια για έκτακτα καταστροφικά καιρικά φαινόμενα. Έτσι αφού θα υπάρχει ο εκ των προτέρων ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΣ λαϊκός σχεδιασμός (καθορισμός πλαισίων), δεν θα χρειάζεται καμιά έκτακτη συνεδρίαση κανενός νομοθετικού σώματος αλλά μόνο η γρήγορη ενεργοποίηση των αρμόδιων εκτελεστικών οργάνων εντός των προδιαγεγραμμένων πλαισίων.

β. Και αν σε περίπτωση κενού στο σχεδιασμό ή έλλειψη σχεδιασμού (που το ίδιο ακριβώς μπορεί να συμβεί και στα ολιγαρχικά συστήματα) και αν η σύγκλιση του έκτακτου νομοθετικού σώματος είναι πάλι χρονοβόρα, το εκτελεστικό όργανο θα πρέπει ενεργήσει γρήγορα στη βάση του «πνεύματος» των απώτερων σκοπών των υπαρκτών προκαθορισμένων σχεδίων ή των απώτερων κοινωνικών σκοπών. (που αφορούν παραπλήσια γεγονότα ως προς την ουσία τους).

γ. Στην περίπτωση ενός έκτακτου γεγονότος που υπάρχει κενό σχεδιασμού και που υπάρχει κάποιος μεγαλύτερος χρόνος για αντίδραση τότε μαζί με την όποια τακτική κλήρωση του λαϊκού νομοθετικού σώματος θα γίνεται και μια ενός έκτακτου σώματος το οποία θα ενεργοποιείται άμεσα μόνο στην περίπτωση έκτακτου γεγονότος. Αυτό το σώμα μπορεί να πάρει γρήγορες αποφάσεις και ενίοτε πιο γρήγορες και από τη σύγκλιση οποιουδήποτε ολιγαρχικού οργάνου.


Συνολικά με την νομοθετική και την εκτελεστική εξουσία στα χέρια του λαού, η ταχύτητα στη λήψη των αποφάσεων (για έκτακτα ή μη έκτακτα γεγονότα) μπορεί να φτιαχτεί να είναι εκατοντάδες φορές μεγαλύτερη και αποτελεσματικότερη για το λαό από ότι μπορεί να είναι και στον πιο γρήγορο ολιγαρχικό μηχανισμό.

 Η πραγματικότητα λέει ότι ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ανθρώπινο υποκείμενο όταν βρίσκεται σε μια έκτακτη και πολύ δύσκολη περίπτωση δρα ΠΑΝΤΑ στη βάση ενός βαθύτερου προκαθορισμένου σκοπού.  Η αντίδρασή του θα αφορά ΠΑΝΤΑ είτε α) στην πλήρη υλοποίηση αυτού του προκαθορισμένου σκοπού είτε β) στη διάσωση όσο το δυνατόν μεγαλύτερου μέρους του ίδιου σκοπού.

 
Δεν υπάρχει ΠΟΤΕ ανθρώπινη δράση ή αντίδραση χωρίς βαθύτερο σκοπό!!! ΠΟΤΕ ο άνθρωπος δεν δρα σπασμωδικά και χαοτικά αλλά δρα στη βάση ενός σκοπού.

Τώρα αν πάρουμε για παράδειγμα δύο ανθρώπους. Ο ένας είναι εντολοδόχος – υπάλληλος της ολιγαρχίας και ο δεύτερος εντολοδόχος-υπάλληλος της δημοκρατίας.

Όταν λοιπόν ο πρώτος βρεθεί σε μια έκτακτη κατάσταση, θα πρέπει να δράσει γρήγορα για να υλοποιήσει ή να περισώσει τις προϋπάρχουσες προδιαγραφές-εντολές του ολιγάρχη αφεντικού του.

Το ίδιο εν μέρει θα συμβεί και με τον εντολοδόχο του λαού. Σε μια έκτακτη περίπτωση θα κοιτάξει να δράση γρήγορα για να υλοποιήσει τις προδιαγραφές των εντολών του λαού που έχει λάβει ή να περισώσει όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος αυτών.

Οι ομοιότητες μεταξύ των δύο είναι οι γρήγορες αποφάσεις για την υλοποίηση όσο το δυνατόν καλύτερα κάποιων προκαθορισμένων εντολών και η διαφορά τους είναι στο ποιος δίνει αυτές τις προϋπάρχουσες εντολές.

Τις δίνει μια μειοψηφία ή η πλειοψηφία;

Δεν νοείται λοιπόν οργανωμένη πολιτεία – δημοκρατική ή ολιγαρχική - χωρίς ΠΡΟΚΑΘΟΡΙΣΜΕΝΑ σχέδια για έκτακτες περιπτώσεις και ανάγκες. Σε όλα τα σχέδια περιγράφονται οι πιθανές ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΕΣ του πιθανού έκτακτου γεγονότος και οι αντίστοιχες προδιαγραφές της αντιμετώπισής του.  Πχ για τη Χώρα μας  για τα έκτακτα πιθανά  καιρικά φαινόμενα υπάρχει το σχέδιο «Ξενοκράτης».

Φυσικά  στη δημοκρατία, κατά κανόνα, δεν θα χρειάζεται να καλεστεί ο λαός, μετά την εμφάνιση ενός έκτακτου γεγονότος για να αποφασίσει και να δώσει εντολές στους εντολοδόχους του.

Οι εντολές – σκοπός και βασικές προδιαγραφές του - θα είναι προκαθορισμένες όπως προκαθορισμένες είναι και στο ολιγαρχικό επίπεδο. )

Η απεύθυνση αυτού του επιχειρήματος  των ολιγαρχικών  γίνεται προς εκείνους οι οποίοι δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι στη ζωή και στις πιο δύσκολες και έκτακτες περιπτώσεις ακόμα, ο άνθρωπος δρα στη βάση ενός προκαθορισμένου σκοπού. Θέλουν να μας περάσουν την αντίληψη ότι ο άνθρωπος σε αυτές τις περιπτώσεις δρα στη βάση του «τρεις λαλούν και δυό χορεύουν». Αν λοιπόν κάποιος τους αφαιρέσει αυτή τη βάση και θέσει την πραγματική βάση ότι δηλαδή ο άνθρωπος δρα στη βάση προκαθορισμένου σκοπού τότε χάνουν το μπούσουλα γιατί θα πρέπει να απαντήσουν στο ποιος θα πρέπει να προκαθορίζει τους σκοπούς και στις έκτακτες περιπτώσεις.

Σημείωση:
 Για καλύτερο ξεκαθάρισμα αυτου του θέματος ίσως χρειαστεί και o καλύτερος διαχωρισμός μεταξύ
α) αποφάσεων καθοριστικού τύπου
 και β) αποφάσεων εκτελεστικού τύπου.

Ας υποθέσουμε ότι κάποιος Α δίνει εντολή σε κάποιον Β να εκτελέσει τα εξής:
Ο Β θα πρέπει εντός τριών ημερών να πάει σε μια άλλη πόλη, να βρει ένα πρόσωπο Γ και να του παραδώσει ένα φάκελο.
Οι πιο πάνω εντολές είναι αποφάσεις του Α. Περικλείουν το σκοπό (παράδοση φακέλου σε κάποιον Γ) . Επίσης περικλείουν την προδιαγραφή (εντός τριών ημερών) και την γενική προδιαγραφή του χώρου στον οποίο πιστεύει ότι βρίσκεται ο Γ (άλλη πόλη) και αυτές οι προδιαγραφές ανήκουν στην ουσία του στόχου.
Ετούτες είναι οι αποφάσεις , οι εντολές ουσίας ή αλλιώς οι κυρίαρχες κατευθυντήριες αποφάσεις.
Τώρα ο Β θα πρέπει να υλοποιήσει  τις πιο πάνω εντολές. Στην πρακτική του προσπάθεια θα πρέπει να βρει τον Γ, να αποφασίσει πότε είναι καλύτερα να του δώσει ραντεβού, να αποφασίσει πιο είναι το κατάλληλο μέσο μεταφοράς του στον τόπο συνάντησης κλπ.
Αποφασίζει λοιπόν και ο Β αλλά οι αποφάσεις του δεν είναι οι κυρίαρχες. Είναι αποφάσεις εξαρτώμενες από τις αποφάσεις του Α. Είναι αποφάσεις πρακτικής για την καλύτερη υλοποίηση του σκοπού του Α. Είναι αποφάσεις εκτελεστικού οργάνου.

Στην εξουσία του λαού τις καθοριστικές αποφάσεις τις παίρνει ο λαός και τις εκτελεστικές αποφάσεις τις παίρνει το κάθε εκτελεστικό όργανό του, ο κάθε αντιπρόσωπός του και στη βάση αυτών κρίνεται η ικανότητά του ή ανικανότητά του που θα μπορεί να εγείρει τις διαδικασίες της ανάκλησής του κλπ

ΥΓ.  

Ένα από τα τελευταία «ιδεολογικά» μετερίζια του ολιγαρχισμού  είναι αυτό της δήθεν αδυναμίας μιας δημοκρατικής συλλογικότητας να παίρνει γρήγορες αποφάσεις. Αυτό το επιχείρημα το χρησιμοποιούν και οι διάφοροι «κομμουνιστές» ολιγαρχικοί. Σου λένε ότι για να ρίξεις τον καπιταλισμό απαιτείται μια οργάνωση πυραμιδική, ιεραρχική, συγκεντρωτική, στρατιωτικού τύπου κλπ, όπου θα είναι εφικτή η λήψη γρήγορων αποφάσεων.
Ο συγκεντρωτισμός όμως μπορεί να είναι δύο ειδών. Είτε ολιγαρχικός είτε δημοκρατικός. Αυτό το διαχωρισμό  τον κρύβουν για να φτιάξουν έναν ιδεολογικό «αχταρμά».
Κρύβουν το ποιος θα πρέπει να έχει την εξουσία να καθορίζει τα πλαίσια, τις αποφάσεις του καθοριστικού τύπου. Κρύβουν ότι αυτό ΠΡΕΠΕΙ και ΜΠΟΡΕΙ να το κάνει το ΟΛΟΝ της συλλογικότητας.
Αποκρύπτουν από τα μέλη τους ότι (όπου χρειάζεται για μια συλλογική πράξη)  μπορεί να υπάρχει είτε ολιγαρχική ιεραρχία είτε δημοκρατική ιεραρχία.
 Στη δεύτερη περίπτωση, το ΟΛΟΝ είναι αυτό που τη θεσμοθετεί,  το ΟΛΟΝ ορίζει τους σκοπούς και τους κανόνες της λειτουργίας της και το ΟΛΟΝ έχει τη δύναμη να ελέγχει ανά πάσα στιγμή και να επιβάλλεται στην κορυφή της, ΤΟ  ΟΛΟΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΚΑΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ ΤΗΣ.
Ένα παράδειγμα για το πώς μπορεί να λειτουργεί στην πράξη η ένοπλη εκτελεστική στο λαό,  μετά τη συντριβή του ολιγαρχικού συστήματος, δίνουμε στο κείμενο: «ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΠΡΑΚΤΙΚΑ Η ΕΝΟΠΛΗ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ ΣΤΟ ΛΑΟ»…

"ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΝΟΜΟΣ ΣΕ ΙΣΧΥ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ" και η προϋπόθεση αυτού
"ΟΛΗ Η ΕΝΟΠΛΗ Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ"

Είναι καιρός να δομηθεί το πραγματικό αντίπαλο δέος του καπιταλισμού.

26/8/14 Η ΑΠΟΦΥΓΗ ΤΩΝ ΝΟΗΤΙΚΩΝ ΠΑΓΙΔΩΝ ΤΩΝ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΩΝ

* Οι ολιγαρχικές κυβερνήσεις περνούν καθημερινά διάφορες διαταγές – «νόμους» από το κυνοβούλιο.
Πριν τις θέσουν σε εφαρμογή κάνουν ένα σεργιάνι από τα κανάλια και με διάφορες καρριολιές προσπαθούν να πείσουν όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους του λαού, για το σωστό του διαταγοσχεδίου. Στόχος τους είναι να μειώσουν όσο το δυνατόν περισσότερο τις όποιες αντιδράσεις εναντίον τους.
Πχ φτιάχνουν διαταγοσχέδια για την υγεία, για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, για το μέγαρο μουσικής ή για τα διάφορα χαράτσια κλπ.
Κατόπιν, οι ψευδολόγοι καμικάζι θα προσπαθήσουν με ψέματα, με αλλοιώσεις στοιχείων, με πρόσθεση ανύπαρκτων στοιχείων (την ισχύ των οποίων ο ακροατής ή ο συνομιλητής δεν μπορεί να εξακριβώσει), με αληθοφανείς υποσχέσεις   … και το λουρί της μάνας.

Αυτή η τακτική τους περνάει μέσα στην κοινωνία και αναπαράγεται στις φιλικές συζητήσεις της παρέας, του καφενείου κλπ.

* Επιλέγουν αυτό το ρινγκ αντιπαράθεσης γιατί εκεί το ψεύδος και η μη άμεση δυνατότητα εξακρίβωσης στοιχείων, αιτών και πιθανών προοπτικών (θολά νερά), δίνει πάντα στο έγκλημα και στο ψέμα ένα πλεονέκτημα στην παραπλάνηση – αντιπερισπασμό.

Το ρινγκ μέσα στο οποίο κλείνουν τη νόηση του λαού και την δέρνουν αλύπητα είναι το εξής:

 « Συζήτηση για το αν είναι σωστή και κατά πόσο,  η πρόταση – διαταγή που θα εφαρμοστεί για το συγκεκριμένο θέμα».Εδώ κάνουν τις ατέρμονες και παραπλανητικές συζητήσεις.

Το ρινγκ όμως που τους τσακίζει είναι η μεταφορά της συζήτησης βρίσκεται στην ουσία του συνολικού θέματος. Βρίσκεται στο:

 «Αν είναι σωστό να μην αποφασίσει η πλειοψηφία για αυτό το συγκεκριμένο θέμα (και για όλα τα συγκεκριμένα θέματα)  και είναι σωστό να αποφασίσει ή αποφασίζει  μια μειοψηφία».

Μπορεί πχ  ο δημοκράτης να πει στη συζήτησή του στον ολιγαρχικό:
«Δεν με ενδιαφέρει ΚΑΘΟΛΟΥ (προς το παρόν) αν η συγκεκριμένη πρότασή σου είναι σωστή ή λαθεμένη. Την γράφω κανονικά στα αρχ.. μου Άλλωστε και να διαμορφώσω ή και να εκφράσω τώρα τη γνώμη μου δεν έχει κανένα απολύτως πρακτικό αποτέλεσμα. Τελικά λίγα καθήκια θα επιβάλλουν στο λαό αυτό που θέλουν. Και το 90% του λαού να διαφωνεί απόλυτα με την πρόταση των ολιγαρχικών δεν έχει κανένα πρακτικό νόημα. Πω λοιπόν  ή δεν πω τη γνώμη μου κάποιοι λίγοι εγκληματίες, αυτά τα ολιγαρχικά καθήκια, θα κάνουν τελικά αυτό που θέλουν. Άρα τζάμπα ο όποιος κόπος μου. (Και όποιος αμφισβητεί την κοινοβουλευτική ολιγαρχική δικτατορία, στο κοντινό μέλλον θα διώκεται ποινικά με ισόβια). Αυτό που λοιπόν με νδιαφέρει βασικά, είναι το  ό,τι και να γίνει, αυτό να εκφράζει τη θέληση της πλειοψηφίας του λαού.
Με ενδιαφέρει να υπάρχουν διαδικασίες όπου ο λαός να μπορεί να εκφράζει τη θέλησή του, να διαπιστώνεται η θέλησή του και αυτή να εφαρμόζεται.
Και όταν υπάρξουν αυτές οι διαδικασίες τότε έχει νόημα να επιλέξω και εγώ μια πρόταση.  Όμως τελικά  ΘΕΛΩ να εφαρμοστεί όποια πρόταση θέλει η πλειοψηφία του λαού.»

Έτσι στο ρινγκ αυτό (της συζήτησης) οι ολιγαρχικοί θα έχουν εξασφαλισμένο το Βατερλό τους  αν ο δημοκράτης κατέχει  όλα τα επιχειρήματα της δημοκρατίας.
( Από το αν είναι σωστό για τον πελάτη να αποφασίζει ο ταξιτζής που θέλει να πάει τελικά ο πελάτης, αν θα πρέπει ο κτίστης να αποφασίζει που θα κτίσει κάποιος το σπίτι του και πόσα δωμάτια θα έχει κλπ – κείμενο  «ΚΑΙ ΟΙ ΠΙΟ ΑΡΙΣΤΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ ΕΧΟΥΝ ΜΗΔΑΜΗΝΕΣ ΓΝΩΣΕΙΣ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΛΑΟ»-  Να αντιπαρατεθεί έτσι και στις βλακώδης, λογικά αστήρικτες ή παν ανόητες αριστοκρατικές θεωρίες  και  να φτάσει μέχρι το αν είναι πρακτικά εφικτό να αποφασίζει ο λαός για τον κάθε νόμο  όπως με τα προτεινόμενα ΚΛΗΡΩΤΑ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΑ ΣΩΜΑΤΑ. - Για τα οποία η επεξήγηση βρίσκεται στο κείμενο «ΠΩΣ Ο ΛΑΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΨΗΦΙΖΕΙ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΝΟΜΟ - »)

Τα επιχειρήματα  των ολιγαρχικών είναι όλα εντελώς της πλάκας. Εύκολα εξουδετερώνονται και από τον πιο απλό ή και ακόμα από τον εντελώς αγράμματο άνθρωπο αν αυτός κατέχει τα ελάχιστα βασικά επιχειρήματα της δημοκρατίας.

α. Να αποφεύγουμε το ρινγκ της τακτικής τους. Να μην παρασυρόμαστε σε αδιέξοδες συζητήσεις όπου στο τέλος όχι μόνο  (πιθανόν) να μην έχουν κανένα αποτέλεσμα αλλά επί πλέον υπάρχει ο κίνδυνος να χάνουμε και το δίκιο μας λόγω των αληθοφανών διαστρεβλώσεών τους.
 
β.Να τους ρίχνουμε λοιπόν διαρκώς στο ρινγκ της δημοκρατίας. Εκεί τους τσακίζουμε.

ΡΔ

25/8/14 ΔΟΥΛΕΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ Ο ΔΙΑΟΛΟΣ…ΚΑΙ ΑΝΑΓΡΑΜΜΑΤΙΖΕΤΑΙ. ΠΡΟΣ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΗΣ ΑΝΕΜΠΟΔΙΣΤΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ ΤΩΝ ΥΠΗΚΟΟΩΝ.

 
*Δουλειά δεν  έχει ό διάολος…  Όμως ο διάολος της ολιγαρχίας όταν δεν μπορεί να επενδύσει στην παραγωγή αγαθών ρίχνει το λαό στον τζόγο για να τον ξεζουμίσει.  «Νόμος πτωτικής τάσης του ποσοστού κέρδους» του κεφαλαίου, τεράστια πτώση  του λαϊκού εισοδήματος, μεγάλη ανεργία και εξαθλίωση.
Έτσι ένα τμήμα του κεφαλαίου «επενδύεται» στον τζόγο. Ένας λαός σε τεράστια ανάγκη, ακόμα και για 200 ευρώ,  θα παίξει στο κερδοφόρο για τους εμπνευστές του, παιχνίδι των αναγραμματισμών μήπως και κερδίσει μιαν ανάσα.

* Ο πνιγμένος πιάνεται από τα μαλλιά του και το  ολιγαρχικό σύστημα  πιάνει το λαό από το λαιμό αφού τον βρίσκει γονατισμένο από τις ανάγκες του.
 Σου λέει: «Με ένα τηλεφώνημα που κοστίζει «μόλις»  δύο ευρώ περίπου, μπορείς να κερδίσεις 200 ή 500 ευρώ».
Οι διοργανωτές του κάθε τζόγου έχουν σκεφτεί ότι τόσα πεινασμένα ψάρια υπάρχουν  στο πέλαγος της εξαθλίωσης. Από αυτά, μερικές χιλιάδες να τσιμπήσουν, εμείς την κάναμε την αρπαχτή. Τι να πάμε για να σκάψουμε ή να κουβαλήσουμε λάσπη; Δεν είμαστε εμείς για τέτοια. Κοπρόσκυλα γεννηθήκαμε και κοπρόσκυλα θα πεθάνουμε. Μπορούμε από τον καναπέ με τον κλιματισμό μας να κερδίζουμε δεκάδες χιλιάδες ευρώ την ημέρα.  Γι αυτό θέλουμε το ολιγαρχικό σύστημα. Προϋπόθεση όμως αυτού  του ακάματου κέρδους είναι η εξαθλίωση του λαού και το πούλημα ελπίδας. (Και φυσικά οι κυβερνώντες να είναι μαζί μας)

Έτσι σου βάζουν μια λέξη αναγραμματισμένη όπως πχ ΟΤΚΣΑ  και σου λένε: «Πρώτο γράμμα είναι το Τ και είναι μια ανδρική κολόνια.»
Ένας , από τους πιθανά δεκάδες χιλιάδες απελπισμένους που θα πληρώσουν δια μέσου τηλεφωνήματος,  θα κερδίσει εκατό ευρώ. Έτσι αν ένας (που δεν μπορούμε να ελέγξουμε ποιος) βρει ότι η κολόνια είναι η ΤΟΣΚΑ, θα πάρει το κατοστάρικο και οι υπόλοιποι χιλιάδες θα πάρουν την άλλη έννοια του αναγραμματισμού. Δηλαδή ένα ΣΚΑΤΟ.

* Ποιος ελέγχει τους διοργανωτές του τζόγου; Και αν υπάρχουν ελεγκτές, ποιος ελέγχει τους ελεγκτές;
Φυσικά κανείς.  Δική τους όλη η εξουσία και όχι του λαού.

* Όταν  έρχεται ο καιρός για να χαθεί το μυρμήγκι τότε βγάζει φτερά. Λυπόμαστε γενικά για τα μυρμηγκάκια. Όμως όταν τα μυρμήγκια είναι δηλητηριώδη, δολοφονικά, τρομοκρατικά, το να χαθούν μας χαροποιεί.

* Η κυνοβουλευτική ολιγαρχική δικτατορία βάζει πάνω της φτερά.
Η επιφανειακή διαφορά της από τις φασιστικές ολιγαρχικές δικτατορίες βρισκόταν ΜΟΝΟ  στο ότι παρείχαν στο λαό 2-3 δικαιώματα περισσότερο από το φασισμό. Ένα από αυτά ήταν το ακαταδίωκτο της έκφρασης. Πάει και αυτό όμως. Και εδώ αλλά και στην ΕΕΟ (Ευρωπαϊκή Ένωση των Ολιγαρχικών) πάνε να αφαιρέσουν και αυτό το δικαίωμα που παρείχαν στους  υπηκόους τους.
 Έχουν χεστεί με από τη λαϊκή αμφισβήτηση του κοινοβουλευτισμού, από τη διαρκή και επεκτεινόμενη λαϊκή αντίληψη ότι ο κοινοβουλευτισμός δεν έχει καμιά σχέση με την εξουσία του λαού (δημοκρατία).
Γράφει ο αστικός ολιγαρχικός τύπος ότι προωθείται η κατάργηση του δικαιώματος της ανεμπόδιστης έκφρασης . «..Ποινές ισοβίων για προσβολή του πολιτεύματος και μέχρι 10 έτη φυλάκισης για όποιον δια μέσου εικόνων ή ιντερνετ προωθεί αυτή την πράξη..»
 
Αυτό είναι ράπισμα για εκείνους τους παν ηλίθιους «αριστερούς» ή «προοδευτικούς» που θέλουν να αποκαλούν τον κοινοβουλευτισμό δημοκρατία (αστική, κοινοβουλευτική, αντιπροσωπευτική) ή που πιστεύουν ότι μέσα σε αυτόν μπορεί ο λαός να κάνει και κάποιες κατακτήσεις,  χωρίς ο ίδιος ο λαός να καταλάβει όλες τις εξουσίες (ένοπλη εκτελεστική, νομοθετική και δικαστική).
Η κοινοβουλευτική ολιγαρχική δικτατορία όταν δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο για την πολιτικοοικονομική ολιγαρχία τότε ή παραδίδει τη σκυτάλη στο φασισμό ή φτιάχνει μια μέση κατάσταση μεταξύ των δύο αυτών μορφών ολιγαρχίας (κοινοβουλευτικοφασιστική).
Δες κείμενα: 1) «24 Ιουλίου 1974 ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ.»
2) ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΟΡΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ
3) ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΣ.

* Η κυνοβουλευτική ολιγαρχία πετάει πια τη μάσκα της δημοκρατίας που φόραγε εδώ και δύο αιώνες περίπου για να εξαπατά τους λαούς.
Έφτασε το πλήρωμα του χρόνου. Πετάνε και το τελευταίο προπαγανδιστικό τους επιχείρημα- χαρτί.  Παίζουν και τα ρέστα τους. Πάει και το ακαταδίωκτο της έκφρασης.( Σε λίγο χρόνο, οι μόνοι που θα μένουν και θα αποκαλούν αστική δημοκρατία τον κοινοβουλευτισμό θα είναι οι ντε φάκτο αντικομουνιστές ηγέτες των Λενινιστικών συλλογικοτήτων… και φυσικά οι ανεγκέφαλοι «σοσιαλδημοκράτες».)

* Με αυτή την κίνησή τους ξέρουν τι τους περιμένει; Ασφαλώς και όχι. Άλλο επιδιώκουν αλλά ευτυχώς  (για την περίπτωση) άλλο σίγουρα θα τους βγει.
( Όταν μια έγκυος έπαιρνε ασπιρίνη, την έπαιρνε για να αντιμετωπίσει τον πονοκέφαλο.. αλλά τελικά απέβαλε ..)

* Ένας γνωστός μου έπαιξε ξύλο γιατί κάποιος τον αποκάλεσε φιλάρα. Το θεώρησε προσβολή. Προσβάλω = βάζω εναντίον = καταφέρομαι εναντίον = εναντιόνομαι.

* Κάποιοι πριν από χρόνια βάπτισαν την οχιά περιστέρι και σήμερα φτιάχνουν μια διαταγή όπου όποιος δεν αποκαλεί την οχιά περιστέρι να θεωρείται προσβολή και να τιμωρείται με ισόβια.
Από τη στιγμή του βαπτίσματος και για όλες τις ανθρώπινες γενεές θα έπρεπε να υπάρχει αυτή η ονομασία που κάποια καθίκια τρομοκράτες εφεύραν.
Γιατί όμως δεν έβαλαν ποτέ το λαό να αποφασίσει αν η διαταγή και η ποινή για την συγκεκριμένη προσβολή θα έπρεπε ή όχι να ισχύει στην κοινωνία;
Μα γιατί ό λαός δεν θα πρέπει να έχει καμιά εξουσία. Η εξουσία θα πρέπει να είναι στα χέρια των ολιγαρχικών.

*Συναγωνιστές. Αγοράστε  ξύστρες…. να τα ξύνεται.  Λες και δεν θα μπορέσουμε τελικά να επικοινωνήσουμε την αλήθεια με το λαό!!!
Οι  (επί της ουσίας της ζωής) αγράμματοι ολιγαρχικοί ας θέτουν, στο παρόν, τους ιστορικά ανορθόγραφους αναγραμματισμούς τους. Εμείς θα τους θέσουμε τους δικούς μας οι οποίοι είναι μόνο τρεις:
ΠΑΠΙ*, Χ Α Ί΄Δ Α Ρ Ι*, ΤΑΣΚΑ*.
Τους βρουν ή δεν τους βρουν, τελικά αυτή θα πάρουν στο λαό και  αυτά θα …

ΡΔ

ΥΓ 1.
* ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΣ Ή ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ  είναι εκείνο το ολιγαρχικό σύστημα εξουσίας κατά το οποίο οι ολιγαρχικοί (οι κατέχοντες ολιγαρχική εξουσία που θα καταναγκάζουν το λαό να υποτάσσεται στη θέλησή τους, σε κάθε θέμα) θα πρέπει να εκλέγονται (δια μέσου κομμάτων) από τα ίδια θα θύματά τους (για λόγους εξαπάτησής τους), παρέχοντάς τους ταυτόχρονα την κατά κανόνα ανούσια – αναποτελεσματική και ακαταδίωκτη δυνατότητα έκφρασης των παραπόνων τους για τα δεινά που θα υφίστανται από αυτούς. (Σήμερα όμως πάνε να αφαιρέσουν το ακαταδίωκτο. Αφαιρώντας όμως αυτό μετατρέπεται σε κυνοβουλευτικοφασισμό)

 2. ΠΙΠΑ*,  ΑΡΧΙΔΙΑ*, ΣΚΑΤΑ*

23/8/14 …ΚΑΙ ΜΕ ΤΑ ΚΕΡΑΤΑ ΤΟΥΣ

* Ξανάρχισαν οι Ισραηλινοί ολιγαρχικοί να εγκληματούν κατά  των παλαιστινίων.  Πάλι  οι φρικιαστικές  εικόνες  των διαμελισμένων νηπίων.
 Όμως κανείς δημοσιογράφος, στα δελτία των καναλιών, δεν  αποκαλεί  τρομοκράτες  ή εγκληματίες τους ισραηλινούς ολιγαρχικούς. (Υπηρέτης των ολιγαρχικών και με όρχεις; Απόλυτα ασυμβίβαστες πραγματικότητες)

* Όλοι όμως οι δημοσιογράφοι των καναλιών μίλαγαν χθες για  «άρωμα τρομοκρατίας στη ληστεία της τράπεζας στο Δίστομο». Κατά αυτούς δηλαδή δεν είναι τρομοκρατία ή ληστεία τα εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ  που αφαίρεσαν με τη βία από το λαό για να ανακεφαλαιοποιήσουν τους τραπεζίτες  αλλά  είναι τρομοκρατία ή ληστεία τα 300.000 ευρώ που αφαίρεσαν  από  μια αποθήκη των τραπεζιτών για να χρηματοδοτήσουν ενέργειες εναντίον τους.

* Επομένως κατ αυτούς δεν είναι τρομοκράτες ούτε οι ολιγαρχικοί Ισραηλινοί που κομματιάζουν παιδάκια και ούτε οι ολιγαρχικοί τραπεζίτες που ξεζουμίζουν τους λαούς (με τους κυβερνητικούς υπηρέτες τους). Γιατί αν ήταν θα τους αποκαλούσαν με το πραγματικό τους όνομα.

* Γιατί κάθε φορά που βλέπω τους διάφορους ντερμπεντέρηδες δημοσιογράφους ή τους διάφορους ανθρώπους του (ακάθαρτου) πνεύματος  ( όπως πχ κάποιους καθηγητές πανεπιστημίων) ή τους διάφορους «καλλιτέχνες» του κώλου ή κάποιους οικονομικούς μεγιστάνες που στηρίζουν την  ολιγαρχική  βαρβαρότητα με απύθμενα εγκληματικό εγωκεντρισμό, μου  έρχεται στο νου το πιο κάτω ανέκδοτο;
Γιατί; Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου!!

* Μια φορά ήταν ένας αετός. Ήθελε από μικρός να κατακτήσει την απέναντι κορυφή ενός ψηλού βουνού που ποτέ μέχρι τότε δεν είχε κατακτήσει άλλος αετός. Γυμναζόταν για χρόνια για να πετύχει το σκοπό του. Κάποτε το κατόρθωσε. Παρά το ύψος και την έλλειψη επαρκούς οξυγόνου έφτασε μια μέρα στην κορυφή.
 Εκεί, στην κορυφή του βράχου, προς μεγάλη έκπληξή του,  βλέπει ένα δηλητηριώδες σκουλήκι με κεραίες.
Μετά το πρώτο σοκ πλησιάζει προς το σκουλήκι και του λέει:
-  Εγώ είμαι ο αγέρωχος αετός. Είμαι φτιαγμένος με φτερά για να σκίζω τους ουρανούς και να κατακτώ όλο και υψηλότερες κορυφές. Κουράστηκα για να κατορθώσω να κατακτήσω αυτή την κορυφή. Δε μου λες εσύ πως μπόρεσες να ανέβεις μέχρι εδώ;
Και το σκουλήκι του απαντά:
- Έρποντας  και  γλύφοντας και με τα κέρατά μου.

ΡΔ