«Αρχή ΣΟΦΙΑΣ, ΟΝΟΜΑΤΩΝ επίσκεψις» Αντισθένης.

Αυτό είναι το βασικό και το ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ζητούμενο για τον κεντρικό θεσμικό μηχανισμό της κοινωνίας. Το βασικό δίλλημα είναι
Α. Είτε τον κάθε νόμο τον φτιάχνει, τον υπαγορεύει και τον επιβάλλει η πλειοψηφία
Β. Είτε όλα αυτά τα κάνει μια μειοψηφία.

ΟΛΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΓΙ ΑΥΤΟ

ΠΡΩΤΟΝ. Η χαρά των ολιγαρχικών (που θέλουν φυσικά το Β) είναι οι κοινωνικοί αγωνιστές να μην φθάνουν ΠΟΤΕ σε συγκεκριμένες προτάσεις, να μη φθάνουν ποτέ στο συγκεκριμένο επίδικο, αλλά να περιφέρονται και να παραμένουν σε γενικές έννοιες πέριξ αυτού και ουσιαστικά μακριά από αυτό. Έτσι θα μπορούν να μπαίνουν μέσα σε κάθε έννοια, να της αλλάζουν το περιεχόμενο και να το προσαρμόζουν στα συμφέροντά τους (πχ Ο χρυσαυγίτης Κασιδιάρης στις προ προηγούμενες δημοτικές εκλογές δήλωνε φαν της "άμεσης δημοκρατίας"!!!!. Έλεος.). ΔΕΥΤΕΡΟΝ. Η γενική έννοια δεν καταγράφεται στη συνείδηση σαν οδηγός για ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ.
Ναι μεν η χρήση της γενικής έννοιας μας είναι απαραίτητη στη σκέψη και στην επικοινωνία αλλά αν δεν καταλήξει σε ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ υλικό περιεχόμενο, όχι μόνο δεν γίνεται κατανοητή αλλά η ασάφειά της είναι το τέλειο ΑΝΤΙΚΙΝΗΤΡΟ για πρακτική ενεργοποίηση των ατόμων.

ΥΓ.Δηλαδή να θέλουμε το Α και να μην το διακηρύττουμε ακατάπαυστα και αντί αυτού να χρησιμοποιούμε γενικές έννοιες; Τότε είναι σαν να θέλουμε να τραβήξουμε νερό από το πηγάδι για να πιούμε νερό, αλλά χρησιμοποιούμε το κοφίνι που είναι γεμάτο τρύπες.

«Αρχή ΣΟΦΙΑΣ, ΟΝΟΜΑΤΩΝ επίσκεψις»
Αντισθένης.

ΟΙ ΛΕΝΙΝΙΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΘΑΝΑΣΙΜΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

Το τελικό δια ταύτα, σε κεντρικό θεσμικό επίπεδο, είναι το ποιός θα υπαγορεύει και θα επιβάλλει τους νόμους σε κάθε κοινωνικό θέμα. Η πλειοψηφία ή η μειοψηφία;

Άρα, Ένα υποκείμενο που δεν μπορεί να υπαγορεύει και να επιβάλλει νόμους, δεν έχει καμιά εξουσία ( Όπως οι λαοί σήμερα). Επομένως είναι μεγάλη απατεωνιά των λενινιστών όταν ισχυρίζονται ότι αγωνίζονται για την εξουσία του λαού. Τεράστιο ψέμα, όσο και των αστών. Όχι μόνο δεν ανέφεραν ΠΟΤΕ στην ιστορία τους ότι θέλουν τελικά ο κάθε νόμος που θα τίθεται σε ισχύ θα πρέπει να είναι επιλογή της πλειοψηφίας του λαού, αλλά αντίθετα και οι ίδιοι και ο Λένιν, διακήρυξαν κατ επανάληψη και διακηρύττουν  ότι σκοπός τους είναι ένα μειοψηφικό υποκείμενο να έχει τελικά πλήρεις νομοθετικές, εκτελεστικές και δικαστικές εξουσίες και όχι ο λαός. Διακήρυτταν και διακηρύττουν ότι σκοπεύουν στην "εργατική δημοκρατία" η οποία επί της ουσίας είναι η δικτατορία του κόμματός τους (αντιδημοκρατικό, αντικομμουνιστικό). Τα δε εναπομείναντα μέλη και κατώτερα στελέχη τους, βρίσκονται σε ΕΤΕΡΟΓΟΝΙΑ ΣΚΟΠΩΝ.

ΝΑ ΕΞΟΥΔΕΤΕΡΩΝΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝΤΙΠΕΡΙΣΠΑΣΜΟΥΣ ΤΩΝ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΩΝ

Τα υπόλοιπα είναι κυρίως "διλλήματα" που θέτουν οι ολιγαρχικοί για αντιπερισπασμό, για να μη γίνει πρόταγμα κοινωνικής αλλαγής το Α.

Και με τους αντιπερισπασμούς τους κατορθώνουν να κάνουν τους υπηκόους που θέλουν το Α, να πάνε στις κάλπες και να ενδυναμώνουν τα ολιγαρχικά κόμματα τα οποία είναι θανάσιμοι εχθροί αυτής της θέλησής τους.

Οι αντιπερισπασμοί στοχεύουν να κάνουν τους υπηκόους να ασχολούνται κατά 99,99% ή 100% με δευτερεύοντα, τριτεύοντα ή και "χιλιεύοντα" θέματα και όχι με την αχίλλειο πτέρνα του συστήματος. Το σωστό είναι να ασχολούμαστε (εάν είναι δυνατόν) με όλα τα θέματα. Όμως για το κεντρικό θέμα ή η σύνδεσή τους με το κεντρικό θέμα, η ποσοστιαία αναλογία θα πρέπει να υπερισχύει. Διαφορετικά μας κάνει ό,τι θέλει η ολιγαρχική προπαγάνδα.

ΑΤΟΜΙΚΟΣ ΚΑΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΠΑΣΕΙ Η ΕΤΕΡΟΓΟΝΙΑ ΤΩΝ ΣΚΟΠΩΝ

Η μεγάλη πλειονότητα των καλοπροαίρετων αγωνιστών (και η μεγάλη πλειονότητα των απλών υπηκόων) όταν συνομιλούν με τον εαυτό τους και θέτουν μπροστά τους την επιλογή μεταξύ των ΠΙΟ ΚΑΤΩ δύο εντελώς διαφορετικών ΒΑΣΙΚΩΝ θεσμικών μορφών οργάνωσης της κοινωνίας, ΑΠΑΝΤΟΥΝ ΤΟ Α

ΤΙ ΘΑ ΗΘΕΛΑ; (με την υπόθεση ότι θα ήταν εφικτό;)

Α. Θα ήθελα ένα σύστημα οργάνωσης της κοινωνίας όπου ΤΕΛΙΚΑ ο κάθε νόμος που θα τίθεται σε ισχύ να είναι επιλογή της πλειοψηφίας των μελών της κοινωνίας;

Β. Θα ήθελα τον κάθε νόμο που θα τίθεται σε ισχύ να τον αποφασίζει και να τον επιβάλλει μια μειοψηφία πάνω στην πλειοψηφία του λαού;

Λοιπόν, η συντριπτική πλειοψηφία των υπηκόων και των καλοπροαίρετων αγωνιστών θα ήθελε ο κάθε νόμος να είναι επιλογή της πλειοψηφίας, μεταξύ διαφορετικών ή και αντίθετων προτάσεων. Δηλαδή στον ΠΙΟ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ τομέα της κοινωνικής οργάνωσης η ορθή άποψη υπερισχύει κατά τρόπο συντριπτικό.
Όμως τι διαμεσολαβεί και οι περισσότεροι υπήκοοι δεν συντάσσονται στο να υλοποιήσουν τη θέλησή τους αλλά συντάσσονται ενάντια σε αυτή, με το να ακολουθούν ολιγαρχικές συλλογικότητες;
Προς το παρόν μπορούμε να πούμε ότι η δεξιά και η ¨αριστερή" ολιγαρχική προπαγάνδα (μαζί με κάποιους συναισθηματισμούς) και με την έλλειψη σημαντικών οργανωμένων δυνάμεων που να επιδιώκουν αυτό που θέλει, προκαλούν μεγάλες "διαθλάσεις" στη συμπεριφορά του. Και οι περισσότεροι υπήκοοι, ανεξάρτητα αν ακολουθούν ένα δεξιό ή "αριστερό" ολιγαρχικό κόμμα, τίθενται μεταξύ τους σε σφοδρή αντιπαράθεση προς όφελος του ολιγαρχικού συστήματος. (ύβρεις, προσβολές κλπ) ενώ κατά βάθος θα ήθελαν το ίδιο πράγμα.
Ετούτη η βαθύτερη θέληση βρίσκεται, στους περισσότερους, σε λανθάνουσα κατάσταση, σε χειμερία νάρκη. Όμως αυτό είναι εκατομμύρια τόνοι δυναμίτιδας στα οπίσθια του συστήματος. Λείπει ο αναπτήρας που θα ανάψει το φυτίλι.
(Το γνωρίζουν αυτό οι ολιγαρχικοί και γι αυτό όλοι τους λένε ακατάπαυστα ότι θέλουν το καλό του λαού, γι αυτό χρησιμοποιούν έναν ακατάσχετο φιλολαϊκό βερμπαλισμό. Ξέρουν ότι η απαξίωσή τους από το λαό, σε συνδυασμό με οργανωμένες δυνάμεις που θα στοχεύουν στην αυτονομία του λαού, αργά ή γρήγορα θα τους κάνει θρύψαλα.)

Η ΣΧΕΣΗ ΕΛΕΦΑΝΤΑ ΜΕ ΚΟΥΝΟΥΠΙ

α. Ένα ενδεικτικό στοιχείο.
ΑΘΗΝΑ.Το Θέατρο του Διονύσου οφείλει τη παρούσα μορφή του ως επί το πλείστον στον Λυκούργο (περ. 390-324 π.Χ δηλαδή επί δημοκρατίας. Προηγουμένως είχαν γίνει έργα επί αυτού και επί Περικλή πάνω στο παλαιότερο το οποίο κατασκευαστικά ήταν ατελές), Εκεί λοιπόν ανθούσε ο πολιτισμός.
ΣΠΑΡΤΗ. Το πρώτο αρχαίο θέατρο της Σπάρτης θεμελιώθηκε μεταξύ 30 και 20 πΧ. Δηλαδή με περίπου 400 χρόνια καθυστέρηση!!!
ΤΙ ΝΑ ΠΟΥΝ ΟΙ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΟΙ ΚΑΘΕ ΜΟΡΦΗΣ;

β. Αν υπάρχει κάποιος που θεωρεί ότι ΔΕΝ είναι σωστό για το λαό να ψηφίζει τον κάθε νόμο, γιατί θεωρεί το λαό αμόρφωτο, κάτι δεν πάει καλά με τη νοημοσύνη του και την ψυχολογία του.
Αποδείχθηκε στην πράξη, για 140 χρόνια, ότι με το να ψηφίζει ο (αγράμματος) λαός τον κάθε νόμο μπορεί και φτιάχνει Παρθενώνες, να βγάζει δεκάδες χιλιάδες επιστήμονες, φιλοσόφους, καλλιτέχνες κοκ (γνωστούς και άγνωστους) και να εκτινάσσει την ευμάρεια σε δυσθεώρητα ύψη. Ενώ τα συστήματα, όπου οι ελάχιστοι έφτιαχναν τον κάθε νόμο, όπως πχ σε Σπάρτη και Μακεδονία, δεν έβγαλαν ΟΥΤΕ ΕΝΑΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑ, ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΦΙΛΟΣΟΦΟ, ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΚΟΚ!!! (Σχέση πολιτισμού και ευμάρειας μεταξύ Αθήνας και άλλων ολιγαρχικών συστημάτων είναι σχέση ΕΛΕΦΑΝΤΑ με ΚΟΥΝΟΥΠΙ. Κάποιο πολιτισμό είχαν και τα ολιγαρχικά συστήματα αλλά στο μέγεθος του κουνουπιού. ) Μέχρι σήμερα δεν υπήρξε άλλη κοινωνία σε παγκόσμιο επίπεδο όπου μέσα σε τόσο μικρό γεωγραφικό χώρο, με 150.000 – 200.00 πληθυσμό και μέσα σε 140 χρόνια να ανέπτυξε τόσο μεγάλο πολιτισμό (χιλιάδες επιστήμονες και ανθρώπους των γραμμάτων) και τόση ευμάρεια!!)

(Όμως η νοημοσύνη των ολιγαρχικών θεωρεί σωστό οι ταξιτζήδες (λίγοι) να αποφασίζουν που θα πάνε οι πελάτες (πολλοί). Τέτοια καθυστέρηση!!!

γ. ΓΙΑ ΤΟ ΕΦΙΚΤΟ.
Είναι νομοτέλεια. Οποιοδήποτε ανθρώπινο δημιούργημα του παρελθόντος μπορεί να υλοποιηθεί στο παρόν και το μέλλον, το ίδιο ή και καλύτερο, με τα ίδια ή άλλα μέσα. Επομένως αφού πραγματώθηκε στο παρελθόν είναι ΑΔΥΝΑΤΟΝ να μη μπορεί να πραγματωθεί σήμερα ή αύριο.

ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟΝ ΤΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΥΛΟΠΟΙΗΘΕΙ ΤΟ "ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΝΟΜΟΣ ΣΕ ΙΣΧΥ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ"

Οι ολιγαρχικοί διαδίδουν ότι κάτι τέτοιο ΔΕΝ είναι δυνατόν να πραγματοποιηθεί για να μην υιοθετηθεί από τους λαούς και έτσι πάψουν πια να έχουν τη δυνατότητα να ικανοποιούν τη διαστροφή τους

.Στην πραγματικότητα όμως ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΕΙ.

Αλλά ένας τέτοιος ισχυρισμός είναι τόσο βλακώδης όσο θα είναι ο ισχυρισμός που λέει ότι αν αφήσεις μια πέτρα από τα χέρια σου, αυτή δεν είναι δυνατόν να πέσει στη Γη. Προφανώς ένας τέτοιος ισχυρισμός αγνοεί το ΝΟΜΟ της βαρύτητας. Έτσι και με τον ισχυρισμό των ολιγαρχικών που πάνε να περάσουν στην κοινωνική συνείδηση για να μην εξεγερθεί. Λένε ότι δεν είναι δυνατόν να πραγματοποιηθεί το "ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΝΟΜΟΣ ΣΕ ΙΣΧΥ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ". Με τούτο θέλουν να προσπεράσουν το ΝΟΜΟ (χωρίς εξαίρεση) που λέει "ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΕ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΕΙ ΚΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ, ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ (με ίδια ή άλλα μέσα). Έτσι λοιπόν αφού τον κάθε νόμο τον ψήφιζαν στην αρχαία Αθήνα της δημοκρατίας, είναι δυνατόν να το πραγματώσει και ο άνθρωπος του σήμερα.

(Εκτός αυτού ακόμα και να μην είχε πραγματοποιηθεί στο παρελθόν δεν σημαίνει ότι δεν θα μπορούσε να υλοποιηθεί στο παρόν ή στο μέλλον. Αν η ανθρωπότητα υλοποιούσε μόνο ότι είχε υλοποιηθεί στο παρελθόν δεν θα υπήρχε εξέλιξη, δεν θα υπήρχε προσαρμογή σε νέες καταστάσεις και έτσι το είδος θα είχε ήδη εξαφανιστεί. Κανείς δεν πάει να πει στον επιστήμονα "μη προσπαθείς να βρεις ένα νέο φάρμακο γι αυτή την ανίατη ασθένεια αφού ούτε ένας δεν το έχει βρει στο παρελθόν".