bezedakos

bezedakos

10 Σεπτεμβρίου 2019

Ο ΣΗΜΕΡΙΝΟΣ ΕΠΙΘΑΝΑΤΙΟΣ ΡΟΓΧΟΣ ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ





Μιλάμε για ντετερμινισμό όταν μιλάμε για τη γέννηση, τη διάρκεια, και το θάνατο όλων των οντοτήτων . Το τι ακολουθεί του κάθε θανάτου δεν είναι ντετερμινιστικό αλλά είναι θέμα δυνατοτήτων όπου μέσα από συγκρουσιακές καταστάσεις υπερισχύει μια ή κάποιες δυνατότητες. Κατά τη διάρκεια του σημερινού επιθανάτιου ρόγχου του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος, θα έχουμε ισχυρούς τεκτονικούς σεισμούς που θα φέρουν σε οικονομικοοικολογική εξαθλίωση το μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπότητας. Σε αυτή την περίοδο οι συγκρούσεις και το αποτέλεσμα των συγκρούσεων θα καθορίσουν σε μεγάλο βαθμό ποια δυνατότητα θα διαδεχθεί σε πρώτη φάση αυτό το σύστημα. Μπορεί να έχουμε μια νέα τερατογένεση ή μπορεί να έχουμε την εξουσία των λαών και το σοσιαλισμό.
(Προς τη τερατογένεση σπρώχνουν σημερινά τμήματα της οικονομικής εξουσίας και διάφορα απομεινάρια του παρελθόντος όπως φασισμός, ναζισμός, σταλινισμός.)
ΠΡΕΠΕΙ να τεθεί από τα κινήματα η δυνατότητα της αυτονομίας των λαών (ένοπλη, νομοθετική και δικαστική εξουσία στους λαούς για την επίτεξη του σκοπού: ούτε ένας νόμος σε ισχύ χωρίς να είναι επιλογή του λαού.) Αυτή η δυνατότητα θα πρέπει να συγκρουστεί με τις άλλες για να αποφευχθεί μια νέα τερατογένεση.

ΥΓ1. Το πρωτόγονο κοινοτικό σύστημα διήρκεσε αρκετές δεκάδες χιλιετιών. Το δουλοκτητικό σύστημα διήρκεσε περίπου δέκα χιλιάδες χρόνια. Το φεουδαρχικό περίπου 1000-1500 χρόνια. Ο καπιταλισμός πρωτοεμφανίστηκε περίπου το 1500 μχ και μάλλον άρχισε να υπερισχύει γύρω στο 1848. Η ταχύτητα γέννησης, διάρκειας και θανάτου των οικονομικών συστημάτων ακολουθούν κατά κάποιο τρόπο, την ταχύτητα της τεχνολογικής εξέλιξης στον τρόπο παραγωγής αγαθών. Και εδώ έχουμε μια μορφή (περίπου) γεωμετρικής προόδου.
2. Λίγες μέρες πριν το Σεπτέμβρη του 2008 εφιμερίδες των ΗΠΑ και της χώρας μας μιλούσαν για καπιταλισμό «τούρμπο» και για τεράστιες δυνατότητες ανάπτυξής του. Ξαφνικά σε λίγες μέρες ΟΛΑ τους κατέρρευσαν..... Αυτοί, όπως και πολλοί σήμερα, βρίσκονταν και βρίσκονται ακόμα στην «κοσμάρα» τους.
3. Έχουν περάσει 11 χρόνια και το παγκόσμιο σύστημα δεν τολμά, σαν ύστατη προσπάθεια, να καταστρέψει τα κεφάλαιά του (να κόψει μέρος από το σώμα του) που επιφέρουν κερδοφορία κάτω από το μέσο ποσοστό κέρδους. Όταν θα το κάνει, για να επιβιώσει λίγο ακόμα, τότε η παγκόσμια εξαθλίωση θα λάβει μορφές κόλασης (πολύ αίμα).