«Μα ο λαός τους δεν τους εκλέγει; Μα ο λαός τους ψηφίζει; Μα ο λαός δεν βάζει αυτούς στην κυβέρνηση; Μα εμείς δεν τους ψηφίζουμε με ΕΚΛΟΓΕΣ;
Γι αυτό θα πρέπει να προσέχουμε ποιους θα εκλέγουμε. Και αν κάνουμε λάθος θα πρέπει να το διορθώνουμε.. κοκ»
Λέει με περίσσια εγκληματική πονηριά η ΚΑΘΕ ολιγαρχική προπαγάνδα (δεξιά και ''αριστερή'').
Ναι ο λαός τους εκλέγει. (κατά κανόνα μια μειοψηφία του λαού)
Όμως και στο ΣΥΣΤΗΜΑ για μεταφορά με ταξί, οι πελάτες εκλέγουν το ταξί από την πιάτσα. Αλλά η διαφορά είναι ότι το ΣΥΣΤΗΜΑ ταξιμεταφορών δεν είναι ένα ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟ σύστημα και ΚΑΝΕΝΑΣ επιλεγμένος ταξιτζής, από τη στιγμή της εκλογής του, δεν κατέχει τη διαστροφική ΕΞΟΥΣΙΑ να μπορεί να πάει, καταναγκαστικά, τους πελάτες του όπου γουστάρει αυτός.
Αντίθετα, ο κάθε εκλεγμένος ταξιτζής θα πρέπει να ακολουθεί τις συγκεκριμένες εντολές προορισμού που του υπαγορεύουν οι πελάτες και όχι να υπαγορεύει αυτός εντολές στους πελάτες. Είναι εκτελεστικό όργανο των πελατών και όχι ο εξουσιαστής τους. ΚΑΝΕΝΑΣ ταξιτζής δεν μπορεί να λέει στους πελάτες του: «‘Ωραία, αφού εσείς με ψηφίσατε σημαίνει ότι ΑΠΟΔΕΧΕΣΤΕ, ότι μου "παραχωρήσατε" την εξουσία έκδοσης ΔΙΑΤΑΓΩΝ και άρα δεν έχετε τη δυνατότητα να μου δίνεται εσείς εντολές για το που θέλετε να πάτε αλλά εγώ θα έχω την εξουσία να αποφασίζω και να σας επιβάλλω που θα πρέπει να πάτε. Από τη στιγμή που με εκλέξατε εγώ θα καθορίζω πλήρως τη ζωή σας. O ΕΙΔΙΚΟΣ, ο καλός γνώστης στην οδήγηση θα πρέπει να αποφασίζει για τον τελικό προορισμό σας, και όχι εσείς που δεν είσαστε ειδικοί. Οι ειδικοί θα πρέπει να αποφασίζουν και να ΔΙΑΤΑΖΟΥΝ στην κοινωνική ζωή και όχι οι αγράμματοι.»
Το να έκανε ό,τι ήθελε ο ταξιτζής θα ήταν απόλυτα εγκληματικό, απόλυτα παράλογο. ΘΑ ΗΤΑΝ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΑΠΑΤΗ. ΚΑΙ Ο,ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΤΗ, Ο,ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΚΥΡΟ. Κανένας άνθρωπος του πλανήτη δεν θα μπορούσε να ανεχθεί την εξουσία στον ταξιτζή. Από την άλλη, αν υπήρχε έστω και ένας άνθρωπος πάνω στον πλανήτη που να ήθελε ο ταξιτζής να αποφασίζει αντί γι αυτόν που θα πάει, τότε θα λέγαμε ότι θα ήταν "τρελός για δέσιμο". Και όμως. Στο επίπεδο διακυβέρνησης, στο επίπεδο κεντρικής εξουσίας από το οποίο εξαρτώνται απείρως μεγαλύτερα συμφέροντα σε σχέση με κάποιες ταξιμεταφορές, η ολιγαρχική προπαγάνδα, (δεξιά και ''αριστερη'') ΕΛΕΓΧΟΝΤΑΣ σε πολύ μεγάλο βαθμό τη σκέψη των υπηκόων, έχει πείσει ένα μεγάλο αριθμό σύγχρονων δούλων ότι είναι κάτι το φυσιολογικό ο εκλεγμένος, στο εγκληματικό ολιγαρχικό σύστημα των βουλευτικών εκλογών, να κάνει απόλυτο κουμάντο στη ζωή των υπηκόων.
Και οι υπήκοοι που έχουν υποστεί αυτή τη «λοβοτομή» δια της προπαγάνδας, νομίζουν ότι η εξουσία στους λίγους είναι και ορθή και δική τους σκέψη και γι αυτό θα πρέπει να την σέβονται.
Εκλογές έχουμε και στη μια περίπτωση, εκλογές έχουμε και στην άλλη. Η διαφορά όμως που αλλάζει πλήρως την ΟΥΣΙΑ είναι ο διαφορετικός στόχος και τα διαφορετικά ΠΛΑΙΣΙΑ του στόχου.
Για παράδειγμα: "Άλλο πράγμα είναι κάποιος να δίνει τροφή σε ένα πτηνό που είναι ελεύθερο στον αγρό και εντελώς διαφορετικό πράγμα είναι να δίνει την ίδια ακριβώς τροφή στο ίδιο ακριβώς πτηνό που όμως θα το έχει φυλακίσει μέσα σε ένα κλουβί 10 x 10 εκατοστά.
Με μαχαίρι κόβεται το ψωμί και με το ίδιο μαχαίρι μπορεί να γίνει φόνος."
ΝΑΙ τους εκλέγει ο λαός. ΑΛΛΑ οι ολιγαρχικοί αφαιρούν μια λέξη κλειδί που θα πρέπει να μπαίνει μπροστά από τη λέξη ΕΚΛΟΓΕΣ γιατί θέλουν να βγει λάθος νόημα. Αφαιρούν δηλαδή τη λέξη ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΕΣ ή ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΕΣ και έτσι αντί να έχουμε την έννοια ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ή ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ, μας δίνουν σκέτη την έννοια ΕΚΛΟΓΕΣ.
*Ας υποθέσουμε όμως ότι υπήρχε ένα εγκληματικό σύστημα ταξιμεταφορών κατά το οποίο ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ ταξιτζής και να επιλεγόταν από τους πελάτες, αυτός θα είχε την εξουσία να ορίζει τον τελικό προορισμό των πελατών (και όχι οι ίδιοι οι πελάτες).
Σε μια τέτοια περίπτωση ποιες θα ήταν οι λογικές και βέβαιες αντιδράσεις όλων σχεδόν των υποψήφιων πελατών;
Πρώτον.
Οι πελάτες θα θεωρούσαν παράλογους ΟΛΟΥΣ ανεξαιρέτως τους ταξιτζήδες , θα τους θεωρούσαν ψυχανώμαλους και εγκληματίες και θα πίστευαν απόλυτα στη φράση: «Όλοι τους είναι το ίδιο διεστραμμένοι».
Δεύτερον.
Δεν θα υπήρχε καμιά λογική στην αναζήτηση για εκλογή κάποιου καλύτερου εξ αυτών. Δεν θα είχε κανένα νόημα να αλλάξουν ταξιτζή αφού και ο άλλος, ο οποιοσδήποτε άλλος, θα ήθελε και αυτός να κατέχει την εξουσία και όχι οι πελάτες. Δεν θα άλλαζε χέρια η εξουσία. Οι πελάτες πάλι θα ήταν υπό την εξουσία κάποιου άλλου. Απλά οι πελάτες θα επέλεγαν έναν νέο δυνάστη.
Νόμος δίχως εξαίρεση: "Με το να θέλει κάποιος να ορίζει τους προορισμούς και τη ζωή των άλλων είναι εξ ορισμού άρρωστος ψυχικά και άκρως αντικοινωνικό, άκρως εγκληματικό στοιχείο."
Και αφού θα είχαμε ένα σύστημα όπου ΟΛΟΙ οι ταξιτζήδες θα ήθελαν να ελέγχουν και να καθορίζουν τη ζωή των άλλων, τότε σημαίνει δεν μπορεί να υπάρξει ουδεμία εξαίρεση, ότι όλοι τους είναι το ίδιο άρρωστοι, ότι όλοι τους είναι εξ ορισμού καθίκια.
Τρίτον.
Αν οι πελάτες είχαν ανάγκη από ταξιμεταφορές θα κοίταζαν να αγωνιστούν για να αλλάξουν ριζικά το ΣΥΣΤΗΜΑ και όχι να αλλάζουν ταξιτζήδες. Το να αλλάζουν ταξιτζήδες θα ήταν χαμένος χρόνος. Γι αυτό θα προσπαθούσαν να καταστρέψουν αυτό το σύστημα για να εγκαθιδρύσουν ένα σύστημα όπου οι πελάτες θα διάλεγαν, θα αποφάσιζαν και θα επέβαλαν τον προορισμό της θέλησής τους και ο κάθε ταξιτζής θα ήταν απλά ένα εκτελεστικό τους όργανο.
*Η παγίδα της ολιγαρχικής προπαγάνδας που εκφράζεται με το: «Ο λαός δεν τους εκλέγει; Ο λαός δεν τους ψηφίζει ή εμείς δεν τους εκλέγουμε; Και αν κάνουμε λάθη θα πρέπει να διορθώνουμε την ψήφο μας κοκ» στήνεται πάνω στη λέξη εκλογές.
Επιδιώκουν δε με ένα σμπάρο να χτυπήσουν δύο τρυγόνια.
Πρώτον θέλουν να περάσουν την έννοια των εκλογών με αποκλειστικά θετικό συναισθηματικό φορτίο. Δηλαδή, εκλογές ίσον κάτι το αποκλειστικά θετικό που δεν έχει καμιά πιθανή αρνητική διάσταση. Είναι σαν να προσπαθεί κάποιος άλλος να περάσει την έννοια μανιτάρι σαν κάτι που είναι μόνο θετικό ή το μαχαίρι σαν κάτι επίσης το θετικό. Στην πραγματικότητα όμως υπάρχουν και θρεπτικά και δηλητηριώδη μανιτάρια και με το μαχαίρι μπορεί να γίνει φόνος ή να κόβεται το ψωμί.
Έτσι και με την έννοια των εκλογών. Μπορεί να είναι «δηλητηριώδεις» ή «θρεπτικές», να είναι είτε εκλογές εγκληματικού τύπου είτε ανθρωπιστικού τύπου. Εξαρτάται από το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα. Αν κάποιους τους βάλουν να ψηφίσουν- εκλέξουν έναν υποψήφιο μεταξύ των διάφορων υποψήφιων βιαστών των παιδιών τους, τότε οι εκλογή αυτή θα είναι εγκληματικού τύπου. Και αν κάποιοι άλλοι πάνε να ψηφίσουν – επιλέξουν τον καλύτερο οδηγό ή τον καλύτερο θεραπευτή που θα εκτελεί τις εντολές- στόχους τους, τότε οι εκλογές είναι ανθρωπιστικού τύπου.
Δεύτερον επιδιώκουν να ΑΘΩΩΣΟΥΝ το ολιγαρχικό, το εγκληματικό αυτό ΣΥΣΤΗΜΑ και να ΕΝΟΧΟΠΟΙΗΣΟΥΝ τους λαούς. Να τους κάνουν να νιώθουν ενοχές. Αυτό όμως το κατορθώνουν μόνο με το να καλλιεργούν την ψεύτικη ελπίδα ότι μπορούν να υπάρχουν και καλοί ολιγαρχικοί τους οποίους θα πρέπει να βρει ο λαός με μια σωστότερη κρίση. Έτσι μόνο μπορούν να αθωώσουν το σύστημα. Υποστηρίζοντας ότι όλοι τους δεν είναι ίδιοι και επομένως δεν φταίει το σύστημα αλλά οι συγκεκριμένοι που είναι ή ήταν «κακοί». Και όσο ο λαός δεν βρίσκει τους «καλούς», το φταίξιμο θα είναι δικό του για όσα θα υφίσταται και όχι του συστήματος. Το φταίξιμο του λαού θα είναι στη λάθος επιλογή κυβερνώντων ολιγαρχικών (και όχι στο εγκληματικό σύστημα που θα πρέπει να συντριβεί μαζί με τις ολιγαρχικές οργανωμένες συλλογικότητες που το στηρίζουν και το ενεργοποιούν).
Θέλουν έτσι να τον εγκλωβίσουν για πάντα στη δίνη του ολιγαρχισμού, στο φαύλο κύκλο αυτού του εγκληματικού συστήματος. Επιδιώκουν τον αποπροσανατολισμό των λαών μέσα από την ατέρμονη αναζήτηση όλο και νέων «ταξιτζήδων» - δυναστών που όμως ΟΛΟΙ τους θα έχουν την εξουσία και όχι οι λαοί. Στόχος τους είναι οι λαοί να μην φθάσουν στο σημείο να αμφισβητήσουν το εγκληματικό αυτό σύστημα και να προσπαθήσουν να το ανατρέψουν επαναστατικά γιατί τότε θα χαθούν.
ΕΚΛΟΓΕΣ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΕΣ (εγκληματικού τύπου) ΚΑΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΕΣ (ανθρωπιστικού τύπου)
A. Οι κατηγορίες των εκλογών είναι δύο:
(α) Είτε αυτοί, που μόλις θα εκλεγούν, θα έχουν την εξουσία να αποφασίζουν και να διατάζουν τους εκλογείς ό,τι γουστάρουν. Δηλαδή να αποφασίζουν και να διατάζουν το λαό στο ΟΝΟΜΑ του λαού
είτε
(β) οι όποιοι εκλεγμένοι θα είναι εκτελεστικά όργανα – υπηρέτες των εκλογέων και θα εκτελούν ΜΟΝΟ ό,τι θα αποφασίζουν και θα τους διατάζουν οι εκλογείς (η πλειοψηφία λαού ή δημοτών).
είτε
(β) οι όποιοι εκλεγμένοι θα είναι εκτελεστικά όργανα – υπηρέτες των εκλογέων και θα εκτελούν ΜΟΝΟ ό,τι θα αποφασίζουν και θα τους διατάζουν οι εκλογείς (η πλειοψηφία λαού ή δημοτών).
Οι δεύτερες (β) εκλογές είναι δημοκρατικού τύπου. Οι ελάχιστοι εκλεγμένοι είναι εκτελεστικά όργανα των εκλογέων τους αφού οι εκλογείς ( λαός ή δημότες) έχουν τη νομοθετική εξουσία να αποφασίζουν οι ίδιοι για τις καθοριστικές προδιαγραφές των πράξεων που αφορούν στη ζωή τους και ταυτόχρονα κατέχουν την ένοπλη εκτελεστική εξουσία για να μπορούν να διατάζουν τους εκλεγμένους τους να τις υλοποιήσουν. Μόνο σε τούτη την περίπτωση οι εκλογείς είναι πολίτες και όχι υπήκοοι (υπάκουοι) ή άβουλα ζώα. Είναι πολίτες γιατί μετέχουν κρίσεως (νόμων) και αρχής. Στη δημοκρατία μόνο ισχύει η αρχή της υποταγής της μειοψηφίας στην πλειοψηφία. (Αυτό το πολιτικό σύστημα είναι το σύστημα της δημοκρατίας ή το πολιτικό σύστημα του πραγματικού κοινοτισμού – που θα αντιστοιχεί στο σημερινό επίπεδο ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων-.)
Στη δημοκρατία, όλη η ένοπλη, η νομοθετική και η δικαστική εξουσία ανήκει στο λαό και όχι σε μια εγκληματική μειοψηφία.
Οι λαοί στον 21ο αιώνα θα πρέπει να παλέψουν για την κατάκτηση αυτής της πραγματικής δημοκρατίας. Και ετούτο μπορεί να πραγματωθεί μόνο με την επαναστατική συντριβή κάθε ολιγαρχικού συστήματος.
Σημείωση:
Οι ολιγαρχικοί κάθε μορφής (δεξιοί και «αριστεροί») έκαναν και θα κάνουν τα πάντα για να μη φτάσει στην κοινωνική συνείδηση αυτή η κατηγοριοποίηση των εκλογών και των διακυβερνήσεων γιατί όλοι τους επιδιώκουν οι λαοί να βρίσκονται πάντα κάτω από το δικό τους υποζύγιο. Να μην αποκτήσουν ποτέ οι λαοί την εκτελεστική, τη νομοθετική και τη δικαστική εξουσία.
Και η ξεφτιλισμένη ολιγαρχική αριστερά εξακολουθεί να ονομάζει δημοκρατικές εκλογές τις εγκληματικές ολιγαρχικές εκλογές του κοινοβουλευτισμού και τον ολιγαρχικό κοινοβουλευτισμό να τον ονομάζει αστική δημοκρατία!!!
Πέρασε πάνω από ένας αιώνας και δεν έκαναν ούτε μια φορά κριτική για την εγκληματική ουσία των κοινοβουλευτικών εκλογών.
Εγκληματική ουσία που έγκειται στην επιβολή ενός συστήματος για καταναγκαστική εκλογή των δυναστών, των μαστροπών του λαού από τον ίδιο το λαό. Εκλογή των μαστροπών - νταβατζήδων που θα έχουν σφετεριστεί την εξουσία του λαού.
Δεν καταγγέλθηκαν ποτέ οι κοινοβουλευτικές εκλογές σαν πράξη μέγιστης κοροϊδίας και εξαπάτησης του λαού από τη στιγμή που οι εκλογείς δεν κατέχουν την ένοπλη, τη νομοθετική και τη δικαστική εξουσία στα χέρια τους.
ΡΔ
«Μα ο λαός τους δεν τους εκλέγει; Μα ο λαός τους ψηφίζει; Μα ο λαός δεν βάζει αυτούς στην κυβέρνηση; Μα εμείς δεν τους ψηφίζουμε με ΕΚΛΟΓΕΣ;
Γι αυτό θα πρέπει να προσέχουμε ποιους θα εκλέγουμε. Και αν κάνουμε λάθος θα πρέπει να το διορθώνουμε.. κοκ»
Λέει με περίσσια εγκληματική πονηριά η ΚΑΘΕ ολιγαρχική προπαγάνδα (δεξιά και ''αριστερή'').
Ναι ο λαός τους εκλέγει. (κατά κανόνα μια μειοψηφία του λαού)
Όμως και στο ΣΥΣΤΗΜΑ για μεταφορά με ταξί, οι πελάτες εκλέγουν το ταξί από την πιάτσα. Αλλά η διαφορά είναι ότι το ΣΥΣΤΗΜΑ ταξιμεταφορών δεν είναι ένα ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟ σύστημα και ΚΑΝΕΝΑΣ επιλεγμένος ταξιτζής, από τη στιγμή της εκλογής του, δεν κατέχει τη διαστροφική ΕΞΟΥΣΙΑ να μπορεί να πάει, καταναγκαστικά, τους πελάτες του όπου γουστάρει αυτός.
Αντίθετα, ο κάθε εκλεγμένος ταξιτζής θα πρέπει να ακολουθεί τις συγκεκριμένες εντολές προορισμού που του υπαγορεύουν οι πελάτες και όχι να υπαγορεύει αυτός εντολές στους πελάτες. Είναι εκτελεστικό όργανο των πελατών και όχι ο εξουσιαστής τους.
ΚΑΝΕΝΑΣ ταξιτζής δεν μπορεί να λέει στους πελάτες του: «‘Ωραία, αφού εσείς με ψηφίσατε σημαίνει ότι ΑΠΟΔΕΧΕΣΤΕ, ότι μου "παραχωρήσατε" την εξουσία έκδοσης ΔΙΑΤΑΓΩΝ και άρα δεν έχετε τη δυνατότητα να μου δίνεται εσείς εντολές για το που θέλετε να πάτε αλλά εγώ θα έχω την εξουσία να αποφασίζω και να σας επιβάλλω που θα πρέπει να πάτε. Από τη στιγμή που με εκλέξατε εγώ θα καθορίζω πλήρως τη ζωή σας. O ΕΙΔΙΚΟΣ, ο καλός γνώστης στην οδήγηση θα πρέπει να αποφασίζει για τον τελικό προορισμό σας, και όχι εσείς που δεν είσαστε ειδικοί. Οι ειδικοί θα πρέπει να αποφασίζουν και να ΔΙΑΤΑΖΟΥΝ στην κοινωνική ζωή και όχι οι αγράμματοι.»
Το να έκανε ό,τι ήθελε ο ταξιτζής θα ήταν απόλυτα εγκληματικό, απόλυτα παράλογο. ΘΑ ΗΤΑΝ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΑΠΑΤΗ. ΚΑΙ Ο,ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΤΗ, Ο,ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΚΥΡΟ. Κανένας άνθρωπος του πλανήτη δεν θα μπορούσε να ανεχθεί την εξουσία στον ταξιτζή. Από την άλλη, αν υπήρχε έστω και ένας άνθρωπος πάνω στον πλανήτη που να ήθελε ο ταξιτζής να αποφασίζει αντί γι αυτόν που θα πάει, τότε θα λέγαμε ότι θα ήταν "τρελός για δέσιμο". Και όμως. Στο επίπεδο διακυβέρνησης, στο επίπεδο κεντρικής εξουσίας από το οποίο εξαρτώνται απείρως μεγαλύτερα συμφέροντα σε σχέση με κάποιες ταξιμεταφορές, η ολιγαρχική προπαγάνδα, (δεξιά και ''αριστερη'') ΕΛΕΓΧΟΝΤΑΣ σε πολύ μεγάλο βαθμό τη σκέψη των υπηκόων, έχει πείσει ένα μεγάλο αριθμό σύγχρονων δούλων ότι είναι κάτι το φυσιολογικό ο εκλεγμένος, στο εγκληματικό ολιγαρχικό σύστημα των βουλευτικών εκλογών, να κάνει απόλυτο κουμάντο στη ζωή των υπηκόων.
Και οι υπήκοοι που έχουν υποστεί αυτή τη «λοβοτομή» δια της προπαγάνδας, νομίζουν ότι η εξουσία στους λίγους είναι και ορθή και δική τους σκέψη και γι αυτό θα πρέπει να την σέβονται.
Εκλογές έχουμε και στη μια περίπτωση, εκλογές έχουμε και στην άλλη. Η διαφορά όμως που αλλάζει πλήρως την ΟΥΣΙΑ είναι ο διαφορετικός στόχος και τα διαφορετικά ΠΛΑΙΣΙΑ του στόχου.
Για παράδειγμα: "Άλλο πράγμα είναι κάποιος να δίνει τροφή σε ένα πτηνό που είναι ελεύθερο στον αγρό και εντελώς διαφορετικό πράγμα είναι να δίνει την ίδια ακριβώς τροφή στο ίδιο ακριβώς πτηνό που όμως θα το έχει φυλακίσει μέσα σε ένα κλουβί 10 x 10 εκατοστά.
Με μαχαίρι κόβεται το ψωμί και με το ίδιο μαχαίρι μπορεί να γίνει φόνος."
ΝΑΙ τους εκλέγει ο λαός. ΑΛΛΑ οι ολιγαρχικοί αφαιρούν μια λέξη κλειδί που θα πρέπει να μπαίνει μπροστά από τη λέξη ΕΚΛΟΓΕΣ γιατί θέλουν να βγει λάθος νόημα. Αφαιρούν δηλαδή τη λέξη ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΕΣ ή ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΕΣ και έτσι αντί να έχουμε την έννοια ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ή ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ, μας δίνουν σκέτη την έννοια ΕΚΛΟΓΕΣ.
*Ας υποθέσουμε όμως ότι υπήρχε ένα εγκληματικό σύστημα ταξιμεταφορών κατά το οποίο ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ ταξιτζής και να επιλεγόταν από τους πελάτες, αυτός θα είχε την εξουσία να ορίζει τον τελικό προορισμό των πελατών (και όχι οι ίδιοι οι πελάτες).
Σε μια τέτοια περίπτωση ποιες θα ήταν οι λογικές και βέβαιες αντιδράσεις όλων σχεδόν των υποψήφιων πελατών;
Πρώτον.
Οι πελάτες θα θεωρούσαν παράλογους ΟΛΟΥΣ ανεξαιρέτως τους ταξιτζήδες , θα τους θεωρούσαν ψυχανώμαλους και εγκληματίες και θα πίστευαν απόλυτα στη φράση: «Όλοι τους είναι το ίδιο διεστραμμένοι».
Δεύτερον.
Δεν θα υπήρχε καμιά λογική στην αναζήτηση για εκλογή κάποιου καλύτερου εξ αυτών. Δεν θα είχε κανένα νόημα να αλλάξουν ταξιτζή αφού και ο άλλος, ο οποιοσδήποτε άλλος, θα ήθελε και αυτός να κατέχει την εξουσία και όχι οι πελάτες. Δεν θα άλλαζε χέρια η εξουσία. Οι πελάτες πάλι θα ήταν υπό την εξουσία κάποιου άλλου. Απλά οι πελάτες θα επέλεγαν έναν νέο δυνάστη.
Νόμος δίχως εξαίρεση: "Με το να θέλει κάποιος να ορίζει τους προορισμούς και τη ζωή των άλλων είναι εξ ορισμού άρρωστος ψυχικά και άκρως αντικοινωνικό, άκρως εγκληματικό στοιχείο."
Και αφού θα είχαμε ένα σύστημα όπου ΟΛΟΙ οι ταξιτζήδες θα ήθελαν να ελέγχουν και να καθορίζουν τη ζωή των άλλων, τότε σημαίνει δεν μπορεί να υπάρξει ουδεμία εξαίρεση, ότι όλοι τους είναι το ίδιο άρρωστοι, ότι όλοι τους είναι εξ ορισμού καθίκια.
Τρίτον.
Αν οι πελάτες είχαν ανάγκη από ταξιμεταφορές θα κοίταζαν να αγωνιστούν για να αλλάξουν ριζικά το ΣΥΣΤΗΜΑ και όχι να αλλάζουν ταξιτζήδες. Το να αλλάζουν ταξιτζήδες θα ήταν χαμένος χρόνος. Γι αυτό θα προσπαθούσαν να καταστρέψουν αυτό το σύστημα για να εγκαθιδρύσουν ένα σύστημα όπου οι πελάτες θα διάλεγαν, θα αποφάσιζαν και θα επέβαλαν τον προορισμό της θέλησής τους και ο κάθε ταξιτζής θα ήταν απλά ένα εκτελεστικό τους όργανο.
*Η παγίδα της ολιγαρχικής προπαγάνδας που εκφράζεται με το: «Ο λαός δεν τους εκλέγει; Ο λαός δεν τους ψηφίζει ή εμείς δεν τους εκλέγουμε; Και αν κάνουμε λάθη θα πρέπει να διορθώνουμε την ψήφο μας κοκ» στήνεται πάνω στη λέξη εκλογές.
Επιδιώκουν δε με ένα σμπάρο να χτυπήσουν δύο τρυγόνια.
Πρώτον θέλουν να περάσουν την έννοια των εκλογών με αποκλειστικά θετικό συναισθηματικό φορτίο. Δηλαδή, εκλογές ίσον κάτι το αποκλειστικά θετικό που δεν έχει καμιά πιθανή αρνητική διάσταση. Είναι σαν να προσπαθεί κάποιος άλλος να περάσει την έννοια μανιτάρι σαν κάτι που είναι μόνο θετικό ή το μαχαίρι σαν κάτι επίσης το θετικό. Στην πραγματικότητα όμως υπάρχουν και θρεπτικά και δηλητηριώδη μανιτάρια και με το μαχαίρι μπορεί να γίνει φόνος ή να κόβεται το ψωμί.
Έτσι και με την έννοια των εκλογών. Μπορεί να είναι «δηλητηριώδεις» ή «θρεπτικές», να είναι είτε εκλογές εγκληματικού τύπου είτε ανθρωπιστικού τύπου. Εξαρτάται από το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα. Αν κάποιους τους βάλουν να ψηφίσουν- εκλέξουν έναν υποψήφιο μεταξύ των διάφορων υποψήφιων βιαστών των παιδιών τους, τότε οι εκλογή αυτή θα είναι εγκληματικού τύπου. Και αν κάποιοι άλλοι πάνε να ψηφίσουν – επιλέξουν τον καλύτερο οδηγό ή τον καλύτερο θεραπευτή που θα εκτελεί τις εντολές- στόχους τους, τότε οι εκλογές είναι ανθρωπιστικού τύπου.
Δεύτερον επιδιώκουν να ΑΘΩΩΣΟΥΝ το ολιγαρχικό, το εγκληματικό αυτό ΣΥΣΤΗΜΑ και να ΕΝΟΧΟΠΟΙΗΣΟΥΝ τους λαούς. Να τους κάνουν να νιώθουν ενοχές. Αυτό όμως το κατορθώνουν μόνο με το να καλλιεργούν την ψεύτικη ελπίδα ότι μπορούν να υπάρχουν και καλοί ολιγαρχικοί τους οποίους θα πρέπει να βρει ο λαός με μια σωστότερη κρίση. Έτσι μόνο μπορούν να αθωώσουν το σύστημα. Υποστηρίζοντας ότι όλοι τους δεν είναι ίδιοι και επομένως δεν φταίει το σύστημα αλλά οι συγκεκριμένοι που είναι ή ήταν «κακοί». Και όσο ο λαός δεν βρίσκει τους «καλούς», το φταίξιμο θα είναι δικό του για όσα θα υφίσταται και όχι του συστήματος. Το φταίξιμο του λαού θα είναι στη λάθος επιλογή κυβερνώντων ολιγαρχικών (και όχι στο εγκληματικό σύστημα που θα πρέπει να συντριβεί μαζί με τις ολιγαρχικές οργανωμένες συλλογικότητες που το στηρίζουν και το ενεργοποιούν).
Θέλουν έτσι να τον εγκλωβίσουν για πάντα στη δίνη του ολιγαρχισμού, στο φαύλο κύκλο αυτού του εγκληματικού συστήματος. Επιδιώκουν τον αποπροσανατολισμό των λαών μέσα από την ατέρμονη αναζήτηση όλο και νέων «ταξιτζήδων» - δυναστών που όμως ΟΛΟΙ τους θα έχουν την εξουσία και όχι οι λαοί. Στόχος τους είναι οι λαοί να μην φθάσουν στο σημείο να αμφισβητήσουν το εγκληματικό αυτό σύστημα και να προσπαθήσουν να το ανατρέψουν επαναστατικά γιατί τότε θα χαθούν.
ΕΚΛΟΓΕΣ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΕΣ (εγκληματικού τύπου) ΚΑΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΕΣ (ανθρωπιστικού τύπου)
A. Οι κατηγορίες των εκλογών είναι δύο:
(α) Είτε αυτοί, που μόλις θα εκλεγούν, θα έχουν την εξουσία να
αποφασίζουν και να διατάζουν τους εκλογείς ό,τι γουστάρουν. Δηλαδή
να αποφασίζουν και να διατάζουν το λαό στο ΟΝΟΜΑ του λαού
είτε
(β) οι όποιοι εκλεγμένοι θα είναι εκτελεστικά όργανα – υπηρέτες των εκλογέων και θα εκτελούν ΜΟΝΟ ό,τι θα αποφασίζουν και θα τους διατάζουν οι εκλογείς (η πλειοψηφία λαού ή δημοτών).
είτε
(β) οι όποιοι εκλεγμένοι θα είναι εκτελεστικά όργανα – υπηρέτες των εκλογέων και θα εκτελούν ΜΟΝΟ ό,τι θα αποφασίζουν και θα τους διατάζουν οι εκλογείς (η πλειοψηφία λαού ή δημοτών).
Οι δεύτερες (β) εκλογές είναι δημοκρατικού τύπου. Οι ελάχιστοι εκλεγμένοι είναι εκτελεστικά όργανα των εκλογέων τους αφού οι εκλογείς ( λαός ή δημότες) έχουν τη νομοθετική εξουσία να αποφασίζουν οι ίδιοι για τις καθοριστικές προδιαγραφές των πράξεων που αφορούν στη ζωή τους και ταυτόχρονα κατέχουν την ένοπλη εκτελεστική εξουσία για να μπορούν να διατάζουν τους εκλεγμένους τους να τις υλοποιήσουν. Μόνο σε τούτη την περίπτωση οι εκλογείς είναι πολίτες και όχι υπήκοοι (υπάκουοι) ή άβουλα ζώα. Είναι πολίτες γιατί μετέχουν κρίσεως (νόμων) και αρχής. Στη δημοκρατία μόνο ισχύει η αρχή της υποταγής της μειοψηφίας στην πλειοψηφία. (Αυτό το πολιτικό σύστημα είναι το σύστημα της δημοκρατίας ή το πολιτικό σύστημα του πραγματικού κοινοτισμού – που θα αντιστοιχεί στο σημερινό επίπεδο ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων-.)
Στη δημοκρατία, όλη η ένοπλη, η νομοθετική και η δικαστική εξουσία ανήκει στο λαό και όχι σε μια εγκληματική μειοψηφία.
Οι λαοί στον 21ο αιώνα θα πρέπει να παλέψουν για την κατάκτηση αυτής της πραγματικής δημοκρατίας. Και ετούτο μπορεί να πραγματωθεί μόνο με την επαναστατική συντριβή κάθε ολιγαρχικού συστήματος.
Σημείωση:
Οι ολιγαρχικοί κάθε μορφής (δεξιοί και «αριστεροί») έκαναν και θα κάνουν τα πάντα για να μη φτάσει στην κοινωνική συνείδηση αυτή η κατηγοριοποίηση των εκλογών και των διακυβερνήσεων γιατί όλοι τους επιδιώκουν οι λαοί να βρίσκονται πάντα κάτω από το δικό τους υποζύγιο. Να μην αποκτήσουν ποτέ οι λαοί την εκτελεστική, τη νομοθετική και τη δικαστική εξουσία.
Και η ξεφτιλισμένη ολιγαρχική αριστερά εξακολουθεί να ονομάζει δημοκρατικές εκλογές τις εγκληματικές ολιγαρχικές εκλογές του κοινοβουλευτισμού και τον ολιγαρχικό κοινοβουλευτισμό να τον ονομάζει αστική δημοκρατία!!!
Πέρασε πάνω από ένας αιώνας και δεν έκαναν ούτε μια φορά κριτική για την εγκληματική ουσία των κοινοβουλευτικών εκλογών.
Εγκληματική ουσία που έγκειται στην επιβολή ενός συστήματος για καταναγκαστική εκλογή των δυναστών, των μαστροπών του λαού από τον ίδιο το λαό. Εκλογή των μαστροπών - νταβατζήδων που θα έχουν σφετεριστεί την εξουσία του λαού.
Δεν καταγγέλθηκαν ποτέ οι κοινοβουλευτικές εκλογές σαν πράξη μέγιστης κοροϊδίας και εξαπάτησης του λαού από τη στιγμή που οι εκλογείς δεν κατέχουν την ένοπλη, τη νομοθετική και τη δικαστική εξουσία στα χέρια τους.
ΡΔ
