ΜΕ ΕΝΑ ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ
Α
ΜΑΡΞ
Από το βιβλίο του για το Γαλλικό εμφύλιο πόλεμο.
«…Σε ένα σύντομο πρόχειρο σχέδιο για την εθνική οργάνωση (παγκοινωνική) που η κομμούνα δεν πρόλαβε να το επεξεργαστεί πάρα πέρα, ορίζονται ρητά ότι η κομμούνα θα αποτελούσε την πολιτική μορφή ακόμα και του πιο μικρού χωριού και ότι στην ύπαιθρο ο τακτικός στρατός θα αντικατασταινόταν από μια λαϊκή πολιτοφυλακή με εξαιρετικά σύντομο χρόνο θητείας.
Οι αγροτικές περιοχές θα διαχειρίζονταν τις κοινές τους υποθέσεις με μια συνέλευση από αντιπροσώπους στην πρωτεύουσα του νομού και οι νομαρχιακές αυτές συνελεύσεις, με τη σειρά τους, θα στέλνανε βουλευτές στην εθνική αντιπροσωπεία στο Παρίσι. Οι βουλευτές θα μπορούσαν να ανακληθούν κάθε στιγμή και θα έπρεπε να δεσμεύονται από ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ εντολές των εκλογέων τους.»
Σημείωση:
Εδώ ο Μαρξ λέει πεντακάθαρα ότι οι εκλεγμένοι θα πρέπει να δεσμεύονται από ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ-ΚΑΘΟΡΙΣΜΕΝΕΣ εντολές των εκλογέων τους. Δηλαδή οι εκλεγμένοι θα πρέπει να δρουν ΚΑΤ ΕΝΤΟΛΗ του λαού (του οργανωμένου σε κομμούνες) και τούτο φυσικά αποκλείει να δρουν ΟΙ ΙΔΙΟΙ στο ΟΝΟΜΑ του. Το να δρούσαν στο ΟΝΟΜΑ του, χωρίς συγκεκριμένη εντολή, θα σήμαινε ότι θα μπορούσαν να έκαναν ότι τους κατέβαινε στο κεφάλι τους και μετά να είχαν τη δικαιολογία ότι εξέφρασαν στο όνομα του λαού αυτό που θεωρούσαν οι ΙΔΙΟΙ σαν το καλό του λαού (όπως κάνουν σήμερα στις κοινοβουλευτικές ή στρατιωτικές ολιγαρχικές δικτατορίες.)
Στην κομμούνα, τη ΜΕΓΙΣΤΗ λοιπόν εξουσία την (ένοπλη και νομοθετική) έχει ο ΛΑΟΣ και ΕΞΟΥΣΙΟΔΟΤΕΙ τους εκλεγμένους του να εκτελέσουν ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ εντολές.
Και μόνο όταν οι εκλεγμένοι εκτελούν ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ εντολές είναι πραγματικά αντιπρόσωποι.
Β
ΛΕΝΙΝ "κράτος και επανάσταση"
«..Στη θέση του αργυρωνήτου και διεφθαρμένου κοινοβουλευτισμού της καπιταλιστικής κοινωνίας, η Κομμούνα φέρνει θεσμούς στους οποίους η ελευθερία της γνώμης!! και της συζητήσεως!! δεν είναι πια μια απάτη, γιατί οι αντιπρόσωποι!! πρέπει να δουλεύουν πραγματικά, πρέπει οι ΙΔΙΟΙ !!!!!!!! τους να ΕΚΤΕΛΟΥΝ τους ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ !!!!!!, οι ΙΔΙΟΙ!!!!!! ΝΑ ΕΛΕΓΧΟΥΝ τα αποτελέσματά τους στην πράξη, πρέπει να είναι απ' ευθείας υπεύθυνοι!! μπροστά στους εκλογείς τους.»
Σχόλια:
1. Στο σχέδιο του Λένιν πρέπει οι «αντιπρόσωποι» (έλεος για τη χρήση του όρου αντιπρόσωποι) να μην τεμπελιάζουν αλλά να δουλεύουν πραγματικά!! Αυτή θα είναι η διαφορά τους από τον διεφθαρμένο αστικό κοινοβουλευτισμό. Κατά τα άλλα θα μοιάζουν επί της ουσίας στα πάντα. Οι ίδιοι οι εκλεγμένοι θα ΕΚΤΕΛΟΥΝ (δική τους η εκτελεστική εξουσία και όχι του ΑΥΤΕΝΕΡΓΟΥ ΕΝΟΠΛΟΥ ΛΑΟΥ), οι ίδιοι θα φτιάχνουν του ΝΟΜΟΥΣ και όχι να εκτελούν ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ εντολές των εκλογέων τους (δηλαδή και η νομοθετική εξουσία δική τους), οι ίδιοι να ΕΛΕΓΧΟΥΝ τους εαυτούς τους και επομένως με την ένοπλη, νομοθετική και ελεγκτική –δικαστική εξουσία στα χέρια τους (και όχι στο λαό) δεν μπορεί παρά να είναι εντελώς ΑΝΕΥΘΥΝΟΙ απέναντι στους εκλογείς τους.
Δηλαδή για όλα «Γιάννης θα κερνάει και Γιάννης θα πίνει». Οι «αντιπρόσωποι» θα έχουν όλη την εξουσία και όχι ο αντιπροσωπευόμενοι.
* Ο ποιο επικίνδυνος αντικομμουνισμός είναι ο «εσωτερικός» αντικομμουνισμός. Δηλαδή ο αντικομμουνισμός που προωθείται (εσκεμμένα ή όχι) από υποκείμενα με φιλοκομμουνιστικά συνθήματα.
2.
Λενινιστικό κόμμα της Χώρας μας, αντιγράφοντας τις νε φάκτο αντικομμουνιστικές απόψεις του Λένιν γράφει στο πρόγραμμά του (μετά από ένα συνέδριό του) για την κοινωνία που στοχεύει να φτιάξει:
«Η δομή των οργάνων εξουσίας περιλαμβάνει:
Το Εργατικό Συμβούλιο, το
Περιφερειακό Συμβούλιο και το Ανώτατο Όργανο της Εργατικής Εξουσίας.
Το Ανώτατο Όργανο της
Εργατικής Εξουσίας έχει την ευθύνη του Κεντρικού Σχεδιασμού, του δημιουργικού
έργου στην οικονομία και σε όλες τις κοινωνικές σχέσεις, της περιφρούρησης της
σοσιαλιστικής οικοδόμησης, των διακρατικών σχέσεων. Έχει ΠΛΗΡΕΙΣ ΕΞΟΥΣΙΕΣ, νομοθετικές, εκτελεστικές, δικαστικές, τις
οποίες οργανώνει αντίστοιχα με επιτελικές δομές.»
Δηλαδή το όργανο αυτό, δεν θα
πρέπει να έχει εξουσιοδοτήσεις από το λαό, ο οποίος θα πρέπει να κατέχει την
πραγματική ΠΛΗΡΗ ΕΞΟΥΣΙΑ, δηλαδή την ένοπλη και τη νομοθετική, αλλά το
μειοψηφικό ετούτο όργανο θα έχει τις ΠΛΗΡΕΙΣ ΕΞΟΥΣΙΕΣ.
ΤΡΟΤΣΚΙ
Ο Τρότσκι, που ήταν αρχηγός του κόκκινου στρατού, στο 10ο συνέδριο του κόμματος το 1921, παρουσία του Λένιν και του Στάλιν εκφράζει τις πιο κάτω άκρως ολιγαρχικές, αντιμαρξικές, αντικομμουνιστικές απόψεις, οι οποίες όμως είναι μέσα στα πλαίσια της γιακωβίνικης γραμμής του Λένιν:
«Η εργατική αντιπολίτευση παρουσίασε επικίνδυνα συνθήματα φετιχοποιώντας τις δημοκρατικές αρχές!!! Βεβαιώνουν το δικαίωμα των εργαζομένων να εκλέγουν τους αντιπροσώπους τους πέρα από το κόμμα, λες και το κόμμα δεν είναι εξουσιοδοτημένο να επιβεβαιώνει τη δικτατορία του ακόμη και όταν αυτή η δικτατορία έρχεται παροδικά σε σύγκρουση με τις εφήμερες διαθέσεις της εργατικής δημοκρατίας!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Είναι αναγκαίο να δημιουργήσουμε ανάμεσα μας τη συνείδηση ότι το κόμμα έχει από τη γέννηση του ένα επαναστατικό δικαίωμα».
Σχόλια:
Φτού!!! Πλήρες ξεφτίλισμα της έννοιας του σοσιαλισμού, κομμουνισμού και δημοκρατίας!!! Αυτό είναι το περιεχόμενο της «εργατικής δημοκρατίας» των λενινιστών. Το κόμμα δηλαδή θα πρέπει να έχει το δικαίωμα να επιβάλλει τη δικτατορία του πάνω στην εργατική τάξη όταν η θέλησή της τελευταίας είναι διαφορετική από εκείνη του κόμματος (βασικά από της ηγεσία του). Δικαίωμα που πηγάζει από τη γέννηση του κόμματος ή από το Θεό τους!!!
Και κάποια τροτσκιστικά γκρούπ, στα πλαίσια της προπαγάνδας – εξαπάτησης του λαού, βγάζουν περιοδικά με τίτλο «ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΩ», λες και υπάρχει σοσιαλισμός από τα πάνω.
(Αχαλίνωτη τάση για προσωπική αυτοπροβολή, εξουσία κλπ και σταρχιδισμός στην υπόθεση του κομμουνισμού.)
* Ο ποιο επικίνδυνος αντικομμουνισμός είναι ο «εσωτερικός» αντικομμουνισμός. Δηλαδή ο αντικομμουνισμός που προωθείται (εσκεμμένα ή όχι) από υποκείμενα με φιλοκομμουνιστικά συνθήματα.
ΣΤΑΛΙΝ
Το «επαναστατικό δικαίωμα» του κόμματος (δηλαδή της ηγεσίας του) για το οποίο ομιλούσε ο Τρότσκι το πήρε ο Στάλιν και το πήγε στα απόλυτα άκρα.
Ο λαός, φυσικά, επί απολυταρχίας του όχι μόνο δεν είχε τίποτα από ένοπλη εκτελεστική, νομοθετική και δικαστική εξουσία αλλά ήταν σε απόλυτο βαθμό έρμαιο των όποιων φαντασιώσεών του.
(Εννοείται ότι ο λαός δεν αποφάσισε πλειοψηφικά για την εφαρμογή κανενός κοινωνικού κανόνα, κανενός νόμου, και δεν είχε καμιά συμμετοχή στον έλεγχο της εξουσίας και καμιά συμμετοχή στη δικαστική εξουσία.
Είχαμε τον ΑΠΟΛΥΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ.
«Από τους 1.966 σύνεδρους που συμμετείχαν το 1934 στο 17ο Συνέδριο του ΚΚΣΕ, οι 1.108 εκτελέστηκαν μέχρι το 1938,
Από τα 139 μέλη της Κεντρικής Επιτροπής που εξελέγησαν, εκτελέστηκαν σύντομα τα 98.
Οι Ζινόβιεφ, Κάμενεφ, Πιατάκοφ, Ράντεκ και άλλοι κομμουνιστές
κατηγορήθηκαν ως πράκτορες της Γκεστάπο και τουφεκίστηκαν
Το ίδιο έγινε με τους Μπουχάριν, Ρίκοφ και άλλους. Ο
Τόμσκι αυτοκτόνησε το 1936 και ο Ορτζονικίτζε αυτοκτόνησε το 1937.
Από τα 26 τακτικά μέλη της Κ.Ε. του 10ου συνεδρίου (δηλαδή της τελευταίας Κ.Ε. όπου συμμετείχε ο Λένιν), τα 17 εκτελέστηκαν ή δολοφονήθηκαν.
Από τα 10 τακτικά μέλη του Π.Γ. του 1922 (δηλαδή από την καθοδηγητική ομάδα που διεξήγε το νικηφόρο εμφύλιο), εκτελέστηκαν τα 6.
Από τα 31 στελέχη που αναδείχτηκαν στο Π.Γ. μεταξύ 1919 και 1935, οι 20 εκτελέστηκαν».
Το πιο πάνω είναι αντιγραφή από κείμενο κάποιου συντρόφου.
* Ο ποιο επικίνδυνος αντικομμουνισμός είναι ο «εσωτερικός» αντικομμουνισμός. Δηλαδή ο αντικομμουνισμός που προωθείται (εσκεμμένα ή όχι) από υποκείμενα με φιλοκομμουνιστικά συνθήματα.
Λένιν, Στάλιν και Τρότσκι είχαν μια αντίληψη, για το πολιτικό σύστημα που θα πρέπει να διαδεχθεί το αστικό, η οποία ήταν διαμετρικά αντίθετη από εκείνη του Μαρξ.
Μια αντίληψη αντικομμουνιστική δηλαδή μια αντίληψη που ήταν ενάντια στο να έχει την εξουσία η κομμούνα – κοινότητα – λαός.
Η ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΗΝ ΥΙΟΘΕΤΗΣΗ ΚΑΙ ΠΡΟΩΘΗΣΗ ΤΟΥ ΣΤΟΧΟΥ ΓΙΑ ΕΝΟΠΛΗ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ, ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΚΑΙ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΟΝ ΚΑΘΕ ΛΑΟ (όπως ήταν στην κομμούνα του Παρισιού..)
Σύμφωνα με τους Μαρξ και Ένγκελς,
Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ – δημοκρατική ρεπούμπλικα (ένοπλη, νομοθετική, δικαστική στο ΛΑΟ) είναι το ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ – «ΠΛΑΙΣΙΟ» μέσα στο οποίο μπορεί να ασκηθεί η ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ – δικτατορία του προλεταριάτου.
Κ.Σ
