Να!!! μια ακόμα ολιγαρχική απάτη από το οπλοστάσιο των διεστραμμένων
συνειδήσεων.
Ο τρόπος που θέτουν το θέμα, σκοπεύει στο να απαξιώσει τελικά την διεκδίκηση από τους λαούς της εξουσίας τους.
Ενδιάμεσος στόχος τους είναι να οδηγήσουν τη σκέψη των υπηκόων στον εξής συλλογισμό.
« Όλοι οι άνθρωποι στη ζωή τους λαθεύουν. Και τα άτομα και οι λίγοι και οι πολλοί. Άρα όλα τα συστήματα είναι πάνω κάτω ίδια». Θέλουν να εξομοιώσουν «την οχιά με το περιστέρι».
ΠΩΣ ΚΑΙ ΠΟΥ ΑΚΡΙΒΩΣ ΣΤΗΝΟΥΝ ΤΗ ΝΟΗΤΙΚΗ ΠΑΓΙΔΑ;
Τακτικά, ξεκινούν αμέσως με αντιπερισπασμούς. Βγάζουν από το «κάδρο» της νόησης την καρδιά του θέματος και στη θέση της βάζουν μια τρίχα.
Η καρδιά του θέματος είναι η αποφυγή της ΖΗΜΙΑΣ, η αποφυγή των αρνητικών επιπτώσεων στη ζωή του ανθρώπου σαν μια από τις πιο βασικές έμφυτες τάσεις του.
Το κεντρικό ζητούμενο είναι η αποφυγή κάθε ΖΗΜΙΑΣ από όποια αιτία και να προέρχεται αυτή και όχι το ΛΑΘΟΣ. Το δε λάθος σαν έννοια και σαν πραγματικότητα μπορεί να έχει σημασία στο κατά πόσο μπορεί να προκαλέσει ζημιά ή και όφελος στον άνθρωπο.
(Υπάρχουν και οι περιπτώσεις όπου το λάθος λειτουργεί σαν αιτία για ένα όφελος πολύ ανώτερο της αρχικής ζημιάς ή δυσαρέσκειας. Πχ λάθη που γίνονται εμπειρία ή βαθύτερη γνώση ή ακόμα τα αποτελέσματά τους να λειτουργούν σαν αιτία για ένα μεγάλο καλό. Σαν αυτό που λέει ο λαός «μου βγήκε τελικά σε καλό».)
ΤΟ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΟΦΥΓΗ ΤΗΣ ΖΗΜΙΑΣ
Από ποιες όμως βασικές «πηγές» μπορεί να προέλθει η ζημιά στον άνθρωπο;
Αυτή μπορεί να προέλθει:
1) Από φυσικά αίτια έξω από τις κοινωνικές σχέσεις. (Πχ φυσικές καταστροφές κλπ)
2) Από συγκεκριμένα λάθη που διαπράττουν κάποιοι και ζημιώνονται μόνο αυτοί που τα διαπράττουν.
3) Από λάθη που κάνουν κάποια συγκεκριμένα άτομα αλλά οι αρνητικές επιπτώσεις τους βιώνονται από τα ίδια και από άλλους.(Πχ κακή οδήγηση και δυστυχήματα με επιπτώσεις στον οδηγό και σε άλλους)
4) ΑΠΟ ΣΩΣΤΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΚΑΠΟΙΩΝ ΑΤΟΜΩΝ (ως προς το προσωπικό συμφέρον τους) ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΟΜΩΣ ΖΗΜΙΩΝΟΥΝ ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΑ ΑΛΛΟΥΣ.
Αυτή λοιπόν την τέταρτη περίπτωση θέλουν οι ολιγαρχικοί να βγάλουν κυρίως από το «κάδρο» της σκέψης του λαού.
Στο ολιγαρχικό σύστημα η συντριπτική πλειονότητα των αρνητικών επιπτώσεων που υφίστανται οι λαοί και έχουν ανθρώπινη προέλευση, πηγάζουν από σωστές αποφάσεις που λαμβάνουν οι ολιγαρχικοί για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους. Ο κάθε «νόμος» που φτιάχνεται από αυτούς, είναι, κατά κανόνα, άριστος για την εξυπηρέτηση των ατομικών τους συμφερόντων. Σχεδόν τέλεια προγραμματισμένος. ΠΧ η επιβολή του ΕΝΦΙΑ είναι έτσι σωστά σχεδιασμένη όπου η αφαίρεση χρημάτων από το λαό και η απόδοσή τους στους τραπεζίτες, γίνεται με τον καλύτερο τρόπο.
Τεράστιο είναι το βάρος των αρνητικών επιπτώσεων, στις πλάτες των υπηκόων, από τις σωστές αποφάσεις των ολιγαρχικών.
Αυτό όμως το τεράστιο και ασήκωτο βάρος, στην πραγματική δημοκρατία (ΟΕΝΔΕΛ) θα εξαφανιστεί εντελώς. Θα συντριβεί. Έτσι θα ελαφρυνθούν ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ «οι πλάτες των λαών» από τη δυστυχία αυτή. Θα είναι μια τεράστια πρόοδος για την ανθρωπότητα «το ξεφόρτωμα» αυτών των σωστών ολιγαρχικών αποφάσεων.
( Αν επιτρεπόταν να κάνουμε μια απλοϊκή παρομοίωση, θα λέγαμε ότι αν τώρα κάποιος κουβαλάει στις πλάτες τους 100 κιλά θα ελαφρύνει πάρα πολύ αν πετάξει από πάνω του τα 95.)
Και τι θα μείνει μετά; Από τις πλειοψηφικές αποφάσεις θα είναι όλες σωστές; Δεν θα υπάρχουν και λαθεμένες αποφάσεις;
Σίγουρα θα υπάρχουν και λαθεμένες αποφάσεις. Αλλοίμονο. Όμως τα λάθη της πλειοψηφίας θα είναι πάρα πολύ λιγότερα από ότι μερικοί φαντάζονται ή θα ήθελαν να «φαντάζονται». Και τούτο το στοιχείο θέλει να το βγάλει από το «κάδρο» η ολιγαρχική προπαγάνδα.
Εξήγηση:
Αν μια επιλογή του λαού δεν είναι τελικά σωστή (αφού θα έχει προηγηθεί απαραίτητα η ισηγορία), το λάθος θα είναι κάποιων από τους ειδικούς που του έκαναν τις προτάσεις και ΟΧΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ. Δεν θα είναι άμεσα δικό του λάθος. (Εκτός και αν κάποια πρόταση έγινε από μη ειδικούς και υιοθετήθηκε από το λαό.) Και εδώ ο κάθε λαός, σίγουρα, θα θεσπίσει τα κατάλληλα κίνητρα και αντικίνητρα για τους ειδικούς ή μη ειδικούς προτείνοντες έτσι ώστε να αποφεύγεται και η περίπτωση δόλου και η περίπτωση απρόσεκτης διαμόρφωσης των προτάσεων.
Έτσι θα μένουν, ως επί το πλείστον, τα αναπόφευκτα λάθη που θα έκαναν ακόμα και οι καλύτεροι ειδικοί αν θεωρητικά αποφάσιζαν αποκλειστικά για τους εαυτούς τους.
Η πλήρης εξαφάνιση του λάθους από τη ζωή των ανθρώπων θα σήμαινε και εξαφάνιση της ίδιας της ανθρώπινης φύσης.
Ο εξαφάνιση λοιπόν των ζημιών από σωστές αποφάσεις κάποιων είναι το πρώτο ανθρώπινο καθήκον στο σήμερα.
Ο τρόπος που θέτουν το θέμα, σκοπεύει στο να απαξιώσει τελικά την διεκδίκηση από τους λαούς της εξουσίας τους.
Ενδιάμεσος στόχος τους είναι να οδηγήσουν τη σκέψη των υπηκόων στον εξής συλλογισμό.
« Όλοι οι άνθρωποι στη ζωή τους λαθεύουν. Και τα άτομα και οι λίγοι και οι πολλοί. Άρα όλα τα συστήματα είναι πάνω κάτω ίδια». Θέλουν να εξομοιώσουν «την οχιά με το περιστέρι».
ΠΩΣ ΚΑΙ ΠΟΥ ΑΚΡΙΒΩΣ ΣΤΗΝΟΥΝ ΤΗ ΝΟΗΤΙΚΗ ΠΑΓΙΔΑ;
Τακτικά, ξεκινούν αμέσως με αντιπερισπασμούς. Βγάζουν από το «κάδρο» της νόησης την καρδιά του θέματος και στη θέση της βάζουν μια τρίχα.
Η καρδιά του θέματος είναι η αποφυγή της ΖΗΜΙΑΣ, η αποφυγή των αρνητικών επιπτώσεων στη ζωή του ανθρώπου σαν μια από τις πιο βασικές έμφυτες τάσεις του.
Το κεντρικό ζητούμενο είναι η αποφυγή κάθε ΖΗΜΙΑΣ από όποια αιτία και να προέρχεται αυτή και όχι το ΛΑΘΟΣ. Το δε λάθος σαν έννοια και σαν πραγματικότητα μπορεί να έχει σημασία στο κατά πόσο μπορεί να προκαλέσει ζημιά ή και όφελος στον άνθρωπο.
(Υπάρχουν και οι περιπτώσεις όπου το λάθος λειτουργεί σαν αιτία για ένα όφελος πολύ ανώτερο της αρχικής ζημιάς ή δυσαρέσκειας. Πχ λάθη που γίνονται εμπειρία ή βαθύτερη γνώση ή ακόμα τα αποτελέσματά τους να λειτουργούν σαν αιτία για ένα μεγάλο καλό. Σαν αυτό που λέει ο λαός «μου βγήκε τελικά σε καλό».)
ΤΟ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΟΦΥΓΗ ΤΗΣ ΖΗΜΙΑΣ
Από ποιες όμως βασικές «πηγές» μπορεί να προέλθει η ζημιά στον άνθρωπο;
Αυτή μπορεί να προέλθει:
1) Από φυσικά αίτια έξω από τις κοινωνικές σχέσεις. (Πχ φυσικές καταστροφές κλπ)
2) Από συγκεκριμένα λάθη που διαπράττουν κάποιοι και ζημιώνονται μόνο αυτοί που τα διαπράττουν.
3) Από λάθη που κάνουν κάποια συγκεκριμένα άτομα αλλά οι αρνητικές επιπτώσεις τους βιώνονται από τα ίδια και από άλλους.(Πχ κακή οδήγηση και δυστυχήματα με επιπτώσεις στον οδηγό και σε άλλους)
4) ΑΠΟ ΣΩΣΤΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΚΑΠΟΙΩΝ ΑΤΟΜΩΝ (ως προς το προσωπικό συμφέρον τους) ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΟΜΩΣ ΖΗΜΙΩΝΟΥΝ ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΑ ΑΛΛΟΥΣ.
Αυτή λοιπόν την τέταρτη περίπτωση θέλουν οι ολιγαρχικοί να βγάλουν κυρίως από το «κάδρο» της σκέψης του λαού.
Στο ολιγαρχικό σύστημα η συντριπτική πλειονότητα των αρνητικών επιπτώσεων που υφίστανται οι λαοί και έχουν ανθρώπινη προέλευση, πηγάζουν από σωστές αποφάσεις που λαμβάνουν οι ολιγαρχικοί για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους. Ο κάθε «νόμος» που φτιάχνεται από αυτούς, είναι, κατά κανόνα, άριστος για την εξυπηρέτηση των ατομικών τους συμφερόντων. Σχεδόν τέλεια προγραμματισμένος. ΠΧ η επιβολή του ΕΝΦΙΑ είναι έτσι σωστά σχεδιασμένη όπου η αφαίρεση χρημάτων από το λαό και η απόδοσή τους στους τραπεζίτες, γίνεται με τον καλύτερο τρόπο.
Τεράστιο είναι το βάρος των αρνητικών επιπτώσεων, στις πλάτες των υπηκόων, από τις σωστές αποφάσεις των ολιγαρχικών.
Αυτό όμως το τεράστιο και ασήκωτο βάρος, στην πραγματική δημοκρατία (ΟΕΝΔΕΛ) θα εξαφανιστεί εντελώς. Θα συντριβεί. Έτσι θα ελαφρυνθούν ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ «οι πλάτες των λαών» από τη δυστυχία αυτή. Θα είναι μια τεράστια πρόοδος για την ανθρωπότητα «το ξεφόρτωμα» αυτών των σωστών ολιγαρχικών αποφάσεων.
( Αν επιτρεπόταν να κάνουμε μια απλοϊκή παρομοίωση, θα λέγαμε ότι αν τώρα κάποιος κουβαλάει στις πλάτες τους 100 κιλά θα ελαφρύνει πάρα πολύ αν πετάξει από πάνω του τα 95.)
Και τι θα μείνει μετά; Από τις πλειοψηφικές αποφάσεις θα είναι όλες σωστές; Δεν θα υπάρχουν και λαθεμένες αποφάσεις;
Σίγουρα θα υπάρχουν και λαθεμένες αποφάσεις. Αλλοίμονο. Όμως τα λάθη της πλειοψηφίας θα είναι πάρα πολύ λιγότερα από ότι μερικοί φαντάζονται ή θα ήθελαν να «φαντάζονται». Και τούτο το στοιχείο θέλει να το βγάλει από το «κάδρο» η ολιγαρχική προπαγάνδα.
Εξήγηση:
Αν μια επιλογή του λαού δεν είναι τελικά σωστή (αφού θα έχει προηγηθεί απαραίτητα η ισηγορία), το λάθος θα είναι κάποιων από τους ειδικούς που του έκαναν τις προτάσεις και ΟΧΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ. Δεν θα είναι άμεσα δικό του λάθος. (Εκτός και αν κάποια πρόταση έγινε από μη ειδικούς και υιοθετήθηκε από το λαό.) Και εδώ ο κάθε λαός, σίγουρα, θα θεσπίσει τα κατάλληλα κίνητρα και αντικίνητρα για τους ειδικούς ή μη ειδικούς προτείνοντες έτσι ώστε να αποφεύγεται και η περίπτωση δόλου και η περίπτωση απρόσεκτης διαμόρφωσης των προτάσεων.
Έτσι θα μένουν, ως επί το πλείστον, τα αναπόφευκτα λάθη που θα έκαναν ακόμα και οι καλύτεροι ειδικοί αν θεωρητικά αποφάσιζαν αποκλειστικά για τους εαυτούς τους.
Η πλήρης εξαφάνιση του λάθους από τη ζωή των ανθρώπων θα σήμαινε και εξαφάνιση της ίδιας της ανθρώπινης φύσης.
Ο εξαφάνιση λοιπόν των ζημιών από σωστές αποφάσεις κάποιων είναι το πρώτο ανθρώπινο καθήκον στο σήμερα.
ΟΙ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΟΙ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ
ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ ΤΟΥΣ
ΑΠΟΔΙΔΟΥΝ ΛΑΘΗ ΣΤΗΝ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ.
Τα τελευταία χρόνια είναι του συρμού η προπαγάνδα – απάτη που λέει ότι:
Οι λαοί της Γερμανίας και της Ιταλίας έκαναν λάθη και έβαλαν στην εξουσία τους Χίτλερ και Μουσολίνι. Αυτοί τους ψήφισαν!!!!!!
Μισή αλήθεια; Το χειρότερο ψεύδος.
Στην αρχή να πούμε ότι ολοκληρωτική ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΗ βία παράγει την ιδεολογία της υποταγής σε ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Πάρα πολλά άτομα αντιδρούν στην
ολοκληρωτική βία δια μέσου της αποδοχής της θέλησης του θύτη και ειδικά όταν αυτή συνοδεύεται από καταστάσεις απόλυτης ανισηγορίας στην πληροφόρηση.
Κάποιοι θα έχουν ακουστά για τα τάγματα εφόδου, για την απόλυτα ανισηγορική χρήση του ραδιοφώνου και του τύπου από τους ναζί κλπ. Στην τυφλή βία, στην τρομοκρατία, ο άνθρωπος αντιδρά με το ένστικτο της επιβίωσης και σε έλλειψη άλλων προτάσεων για σύγκριση, κάνει αποδεκτή τη βούληση του θύτη για να μπορέσει να προστατευτεί. Το ήξεραν καλά αυτό οι γερμανοί ναζί ψυχολόγοι και ο Γκέμπελς. Ήξεραν ότι σε ένα ποσοστό του πληθυσμού εμφανίζεται «το σύνδρομο της Στοκχόλμης» κατά το οποίο το θύμα «αγαπά» το θύτη και γι αυτό έκαναν χρήση της τρομοκρατίας.
Ας συνεχίσουμε:
Μας λένε λοιπόν.
«Κοιτάτε τη Γερμανία του Χίτλερ ή την Ιταλία του Μουσολίνι.
Ο λαός τους ψήφισε, ο λαός τους έβγαλε στην εξουσία.»
Πόσο στριμωγμένες είναι οι ολιγαρχικές εγκληματικές συνειδήσεις!!!
Τι απίστευτη απατεωνιά!!! Τι ψέματα!!!
Η λαθροχειρία τους βρίσκεται εδώ.
Ταυτίζουν την έννοια λαός με τη μειοψηφία και μετά κατηγορούν το λαό σαν πλειοψηφία.
Πρώτον.
Τον Χίτλερ δεν τον ψήφισε ποτέ η πλειοψηφία του γερμανικού λαού αλλά μια μειοψηφία. Παρά την τεράστια βία που είχε εξαπολύσει με τα τάγματα εφόδου επί χρόνια, το ανώτερο ποσοστό που είχε πάρει μέσα στα πλαίσια της γερμανικής κοινοβουλευτικής ολιγαρχικής δικτατορίας ήταν το 37%. Δηλαδή το 63%!!! δεν τον ήθελε. Έτσι, παρά την τεράστια τρομοκρατία που είχε εξαπολύσει κατά του λαού κατόρθωσε να καταναγκάσει να τον ακολουθήσει μια μειοψηφία της κοινωνίας. Και από ετούτο το 37%, το μεγαλύτερο μέρος του τον ακολούθησε επειδή ήταν τρομοκρατημένο.
(Και σε αυτό το μειοψηφικό ποσοστό δεν μπορούμε να είμαστε κατηγορικοί εναντίον του, γιατί θα ήταν σαν να κατηγορούσαμε για πορνεία τις βιασμένες γυναίκες)
Τα τελευταία χρόνια είναι του συρμού η προπαγάνδα – απάτη που λέει ότι:
Οι λαοί της Γερμανίας και της Ιταλίας έκαναν λάθη και έβαλαν στην εξουσία τους Χίτλερ και Μουσολίνι. Αυτοί τους ψήφισαν!!!!!!
Μισή αλήθεια; Το χειρότερο ψεύδος.
Στην αρχή να πούμε ότι ολοκληρωτική ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΗ βία παράγει την ιδεολογία της υποταγής σε ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Πάρα πολλά άτομα αντιδρούν στην
ολοκληρωτική βία δια μέσου της αποδοχής της θέλησης του θύτη και ειδικά όταν αυτή συνοδεύεται από καταστάσεις απόλυτης ανισηγορίας στην πληροφόρηση.
Κάποιοι θα έχουν ακουστά για τα τάγματα εφόδου, για την απόλυτα ανισηγορική χρήση του ραδιοφώνου και του τύπου από τους ναζί κλπ. Στην τυφλή βία, στην τρομοκρατία, ο άνθρωπος αντιδρά με το ένστικτο της επιβίωσης και σε έλλειψη άλλων προτάσεων για σύγκριση, κάνει αποδεκτή τη βούληση του θύτη για να μπορέσει να προστατευτεί. Το ήξεραν καλά αυτό οι γερμανοί ναζί ψυχολόγοι και ο Γκέμπελς. Ήξεραν ότι σε ένα ποσοστό του πληθυσμού εμφανίζεται «το σύνδρομο της Στοκχόλμης» κατά το οποίο το θύμα «αγαπά» το θύτη και γι αυτό έκαναν χρήση της τρομοκρατίας.
Ας συνεχίσουμε:
Μας λένε λοιπόν.
«Κοιτάτε τη Γερμανία του Χίτλερ ή την Ιταλία του Μουσολίνι.
Ο λαός τους ψήφισε, ο λαός τους έβγαλε στην εξουσία.»
Πόσο στριμωγμένες είναι οι ολιγαρχικές εγκληματικές συνειδήσεις!!!
Τι απίστευτη απατεωνιά!!! Τι ψέματα!!!
Η λαθροχειρία τους βρίσκεται εδώ.
Ταυτίζουν την έννοια λαός με τη μειοψηφία και μετά κατηγορούν το λαό σαν πλειοψηφία.
Πρώτον.
Τον Χίτλερ δεν τον ψήφισε ποτέ η πλειοψηφία του γερμανικού λαού αλλά μια μειοψηφία. Παρά την τεράστια βία που είχε εξαπολύσει με τα τάγματα εφόδου επί χρόνια, το ανώτερο ποσοστό που είχε πάρει μέσα στα πλαίσια της γερμανικής κοινοβουλευτικής ολιγαρχικής δικτατορίας ήταν το 37%. Δηλαδή το 63%!!! δεν τον ήθελε. Έτσι, παρά την τεράστια τρομοκρατία που είχε εξαπολύσει κατά του λαού κατόρθωσε να καταναγκάσει να τον ακολουθήσει μια μειοψηφία της κοινωνίας. Και από ετούτο το 37%, το μεγαλύτερο μέρος του τον ακολούθησε επειδή ήταν τρομοκρατημένο.
(Και σε αυτό το μειοψηφικό ποσοστό δεν μπορούμε να είμαστε κατηγορικοί εναντίον του, γιατί θα ήταν σαν να κατηγορούσαμε για πορνεία τις βιασμένες γυναίκες)
Δεύτερον.
Ούτε ο Μουσολίνι πήρε ποτέ πραγματικά την πλειοψηφία. Στις εκλογές πριν την άνοδό του στην κυβέρνηση έμπαιναν οι καμεράτι στα εκλογικά κέντρα με τα πιστόλια και ψήφιζαν δεκάδες φορές ο καθένας τους… Και επί αυτού υπάρχουν ανεξάντλητα ιστορικά ντοκουμέντα.
ΥΓ. Εν κατακλείδι. Σε οτιδήποτε και να αναφερθούν οι ολιγαρχικοί θα υπάρχει ΠΑΝΤΑ εντός του, πλέον του ενός ψέματος ή της μιας απάτης. Οι πιο διεστραμμένες υπάρξεις της κάθε κοινωνίας φονεύουν, εγκληματούν, χύνουν ωκεανούς λαϊκού αίματος για να ικανοποιούν τη διαστροφή τους. Τη διαστροφή να καθορίζουν, να εξουσιάζουν τη ζωή των άλλων για να μπορούν οι ίδιοι να ικανοποιούν τις όποιες ψυχασθενικές επιθυμίες τους. Τόσα εγκλήματα κάνουν για τα οποία όμως πρώτα προετοιμάζουν το έδαφος με τις προπαγανδιστικές απάτες τους.
Στα πλαίσια του αντιολιγαρχικού μας αγώνα οφείλουμε να κάνουμε αποδόμηση και να ξεσκεπάζουμε ΚΑΘΕ ολιγαρχική προπαγανδιστική απάτη – παγίδα. Σε αυτό τον ιδεολογικό πόλεμο που θα καθορίσει τις βάσεις για την απελευθέρωση των λαών, ο καθένας μας ας συμβάλει όσο μπορεί στη δόμηση του αντίπαλου δέους. (Κείμενο «ΓΙΑ ΤΗ ΔΟΜΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΠΑΛΟΥ ΔΕΟΥΣ»
Ούτε ο Μουσολίνι πήρε ποτέ πραγματικά την πλειοψηφία. Στις εκλογές πριν την άνοδό του στην κυβέρνηση έμπαιναν οι καμεράτι στα εκλογικά κέντρα με τα πιστόλια και ψήφιζαν δεκάδες φορές ο καθένας τους… Και επί αυτού υπάρχουν ανεξάντλητα ιστορικά ντοκουμέντα.
ΥΓ. Εν κατακλείδι. Σε οτιδήποτε και να αναφερθούν οι ολιγαρχικοί θα υπάρχει ΠΑΝΤΑ εντός του, πλέον του ενός ψέματος ή της μιας απάτης. Οι πιο διεστραμμένες υπάρξεις της κάθε κοινωνίας φονεύουν, εγκληματούν, χύνουν ωκεανούς λαϊκού αίματος για να ικανοποιούν τη διαστροφή τους. Τη διαστροφή να καθορίζουν, να εξουσιάζουν τη ζωή των άλλων για να μπορούν οι ίδιοι να ικανοποιούν τις όποιες ψυχασθενικές επιθυμίες τους. Τόσα εγκλήματα κάνουν για τα οποία όμως πρώτα προετοιμάζουν το έδαφος με τις προπαγανδιστικές απάτες τους.
Στα πλαίσια του αντιολιγαρχικού μας αγώνα οφείλουμε να κάνουμε αποδόμηση και να ξεσκεπάζουμε ΚΑΘΕ ολιγαρχική προπαγανδιστική απάτη – παγίδα. Σε αυτό τον ιδεολογικό πόλεμο που θα καθορίσει τις βάσεις για την απελευθέρωση των λαών, ο καθένας μας ας συμβάλει όσο μπορεί στη δόμηση του αντίπαλου δέους. (Κείμενο «ΓΙΑ ΤΗ ΔΟΜΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΠΑΛΟΥ ΔΕΟΥΣ»
ΟΕΝΔΕΛ-ΕΚΚ
ΟΛΗ Η ΕΝΟΠΛΗ Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ-ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΙΝΟΤΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ
ΟΛΗ Η ΕΝΟΠΛΗ Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ-ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΙΝΟΤΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ
