ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΓΡΗΓΟΡΑ

Από σήμερα και εντός των δύο επόμενων χρόνων η παγκόσμια καπιταλιστική (ολιγαρχική) οικονομία θα μπει σε νέο τούνελ ύφεσης. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει αν θα είναι χειρότερη ή ηπιότερη αυτής του 2008 και πως θα εξελιχθεί. Σε συνδυασμό με την οικολογική καταστροφή, το μέλλον της ανθρωπότητας θα γίνεται όλο και πιο ζοφερό. Η μόνη λύση είναι η διεκδίκηση από τους λαούς της ΑΥΤΟΝΟΜΙΑΣ ΤΟΥΣ, όσο το δυνατόν ΓΡΗΓΟΡΟΤΕΡΑ. Το ολιγαρχικό σύστημα των διεστραμμένων θα πρέπει να συντριβεί, να γίνει σκόνη όσο το δυνατόν συντομότερα για να μπορέσει να επιβιώσει ο πλανήτης και η ανθρωπότητα.

Η ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Τους διαψεύδει όμως η αρχαία αθηναϊκή δημοκρατία και η ανθρώπινη φύση.
 Φυσικά τα λένε αυτά γιατί δεν φορολογείται η βλακεία και η ψυχική τους διαστροφή. Γιατί αν φορολογούνταν , τότε δεν θα χρειαζόταν να πληρώνει φόρους ο λαός (σκωπτικά).

*Αν είναι στη φύση του ανθρώπου να φοροδιαφεύγει γενικά, τότε στην αρχαία αθηναϊκή δημοκρατία θα ψήφιζαν νόμους ενάντια στη φορολογία. Ακόμα και αν "κατά λάθος" ψήφιζαν κάποιο φορολογικό νόμο΄, αμέσως μετά ΟΛΟΙ τους θα απέφευγαν να καταβάλουν φόρους και έτσι θα είχαμε καταστάσεις "ζούγκλας, φτώχειας, έλλειψης υπηρεσιών κοκ. Όμως τα πράγματα δεν γινόντουσαν και δεν μπορούν να γίνουν όπως σκοπίμως διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα οι ολιγαρχικοί.

Αντίθετα το φορολογικό σύστημα της δημοκρατίας αυτής λειτουργούσε αρκετά καλά και η Αθήνα μεγαλούργησε όσο καμιά άλλη ολιγαρχική πόλη.


*Ας αναφέρουμε περιληπτικά τι γινόταν στη δημοκρατία της Αθήνας και μετά να εξηγήσουμε γιατί δεν μπορεί να γίνει πράξη η περιγραφή αυτή και η ευχή των ολιγαρχικών.


ΟΙ ΦΟΡΟΙ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΑΘΗΝΑΪΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ


Οι πολίτες της Αθήνας, αφού νομοθετούσαν για τα πάντα, νομοθετούσαν και για τις εισπράξεις των φόρων. Είχαν λοιπόν νομοθετήσει να πληρώνουν φόρο ΟΛΟΙ εκτός από τους πολύ φτωχούς (πένητες). Υπήρχε ένα σύστημα όπου ο καθένας πλήρωνε ανάλογα με τη φοροδοτική του ικανότητα.

ΟΙ ΔΙΑΦΟΡΟΙ ΦΟΡΟΙ

*Υπήρχε φόρος στα λιμάνια και στις πύλες της πόλης για τα εισαγόμενα και εξαγόμενα προϊόντα.

* Φόρος για εκμίσθωση δημόσιας περιουσίας όπως κτίρια, μεταλλεία, γη.

*Φόρος για υποθέσεις που έλυναν τις διαφορές τους στα δικαστήρια

*Φόρο πλήρωναν οι πόρνες, οι γυρολόγοι, οι θαυματοποιοί κλπ

* Φόρο ετήσιο πλήρωναν οι μέτοικοι (μετανάστες) για την παραμονή και την εργασία τους στην πόλη. (πλήρωναν περίπου 12 δραχμές το χρόνο και οι χήρες μετοίκων πλήρωναν 6 δραχμές)

*Φόροι έκτακτοι για δημόσια έργα (επίδοσις) και για στρατιωτικές δαπάνες (εισφορά)





Επί άρχοντος Ναυσίκου το 378 πχ έγινε απογραφή των περιουσιών μεγιστοποιώντας έτσι τα οφέλη για τους πολίτες.

* Φόρος της δεκάτης 1/10 της παραγωγής. Αυτός ο φόρος ίσχυσε από το 415 και μετά.
Υπήρχαν δε και άλλοι φόροι για τους οποίους νομοθετούσε η πλειοψηφία των πολιτών.





Σημείωση: Είναι φυσικό, από τη στιγμή που δεν μπορεί να υπάρξει πλήρης οικονομική ικανοποίηση για όλους, να υπάρχουν φαινόμενα φοροδιαφυγής. Έτσι και στη δημοκρατία της Αθήνας κάποιοι προσπαθούσαν να φοροδιαφύγουν μη κάνοντας σεβαστές τις αποφάσεις της πλειοψηφίας.

Όμως υπήρχαν και τα αντικίνητρα – τιμωρίες για τέτοιες περιπτώσεις.

Όποιος πχ δεν κατέβαλε την εισφορά υφίστατο τη δήμευση της περιουσίας του!! Ενώ για τους φοροφυγάδες υπήρχε η τιμωρία να πληρώνει το τριπλάσιο του φόρου τους σε περίπτωση που τον «έπιαναν» να φοροδιαφεύγει.





Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΦΥΣΗ

*Όντως κανένας δεν θα ΕΠΙΘΥΜΟΥΣΕ να πληρώνει φόρους. (Και αν ένας φτωχός προσπαθεί να φοροδιαφεύγει γιατί δεν θέλει να ανακεφαλαιοποιεί καθίκια τραπεζίτες είναι το πιο σωστό)  Επίσης κανένας δεν θα ΕΠΙΘΥΜΟΥΣΕ να πληρώνει για τις αγορές του. Πχ κανείς δεν θα επιθυμούσε να πληρώσει για να αγοράσει ένα αυτοκίνητο (αν του το έκαναν δώρο θα το δεχόταν). Όμως άμα θέλει να αποκτήσει ένα αυτοκίνητο θα πρέπει να πληρώσει. Κανείς δεν θα επιθυμούσε να κοπιάζει πολύ για να αποκτά αγαθά. Όμως η πραγματικότητα, η φύση του ανθρώπου είναι τέτοια ώστε να πρέπει να εργάζεται για να αποκτά τα αγαθά της επιβίωσης και της διαβίωσής του. Έτσι η επιθυμία του (λόγω αντικειμενικών δυσκολιών) υποβιβάζεται σε ΘΕΛΗΣΗ.

Θέλει λοιπόν να εργάζεται για να μπορεί να αποκτά τα αγαθά παρότι η επιθυμία του θα ήταν να μην εργάζεται.

*Έτσι και με την πληρωμή φόρων στην πραγματική δημοκρατία. Ίσως όλοι να επιθυμούν να μην πληρώνουν τίποτα. Όμως για να έχουν τα κοινωνικά αγαθά των διάφορων υπηρεσιών (υγεία, παιδεία, συγκοινωνίες κοκ) θα θέλουν να πληρώνουν φόρους γιατί διαφορετικά δεν θα τα έχουν. Και για τη μεγάλη πλειοψηφία, θα είναι πάντα προτιμότερο να πληρώνουν φόρους παρά να στερούνται πολύ σημαντικών αγαθών. Αυτό γινόταν και στην πραγματική δημοκρατία της Αθήνας και έτσι θα γίνεται πάντα.





ΥΓ Ο Πατέρας μου έλεγε ότι στο χωριό του, κατά τις δεκαετίες 50-60, οι κάτοικοι του χωριού είχαν αποφασίσει και "θεσμοθετήσει" την ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ" των κατοίκων (ανδρών άνω των 15 ετών) για να κάνουν διάφορα αναγκαία έργα στο χωριό. Είχαν αποφασίσει να εργάζονται προσωπικά για την κατασκευή δρόμων, συστήματος ύδρευσης κλπ. Όποιοι ήταν ικανοί για εργασία θα έπρεπε να κάνουν μεροκάματα τόσα όσα απαιτούνται για το έργο διά τον αριθμό των εργατών. Όποιος για λόγους άλλης εργασίας δεν μπορούσε να προσφέρει με προσωπική εργασία, θα έπρεπε να καταβάλει χρηματικό ποσό που αντιστοιχούσε στα ημερομίσθια. Έτσι λοιπό έφτιαξαν και το σύστημα ύδρευσης. Το χωριό δεν είχε νερό (έπιναν νερό από ακατάλληλα πηγάδια). Υπήρχε όμως μια πηγή στο βουνό με καλό νερό που ήταν πάνω από τα 4 χιλιόμετρα απόσταση από το χωριό. Πήγαινα λοιπό οι κάτοικοι (σαν πανηγύρι) και έσκαβαν το αυλάκι βάθους  80 πόντων για να μπουν οι σωλήνες. Το κατάφεραν Μετά όλοι μαζί καλούπωσαν και έριξαν μπετόν για το υδραγωγείο. Όσοι δεν μπορούν να εργαστούν πλήρωναν με ευχαρίστηση, εκτός από ελάχιστες περιπτώσεις που προσπαθούσαν να λουφάρουν και να μην πληρώσουν. Όμως οι υπόλοιποι για τιμωρία δεν τους πήγαν τις σωλήνες κοντά στο σπίτι και έτσι αναγκάστηκαν να πληρώσουν.

Συμπέρασμα.


Αυτό ήταν ένα είδος πολύ μεγάλου φόρου. Αν μετατρέπαμε τα μεροκάματα του καθένα σε χρήμα, τότε η φορολογία ήταν τεράστια. Και όμως την ήθελε η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων γιατί όταν κάποιος έχει ανάγκη από κάποιες υπηρεσίες και ταυτόχρονα αποφασίζει ο ίδιος τότε τις πληρώνει και με ευχαρίστηση.

Τα υπόλοιπα είναι ολιγαρχικά παραληρήματα.

Να απαντάμε σε κάθε ιδιαίτερο, σε κάθε εγκληματικό επιχείρημα των ολιγαρχικών. Αυτό τον ιδεολογικό  πόλεμο είναι ΑΠΟΛΥΤΑ σίγουρο ότι θα τον κερδίσουμε κατά τρόπο συντριπτικό.





"ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΝΟΜΟΣ ΣΕ ΙΣΧΥ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΊΝΑΙ ΨΗΦΙΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ"  

"ΟΛΗ Η ΕΝΟΠΛΗ, Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ"

ΟΙ ΣΗΜΕΡΙΝΟΙ ΕΦΙΑΛΤΕΣ ΤΩΝ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΩΝ

ΟΝΤΩΣ. ΖΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΜΕ ΤΟΝ ΕΦΙΑΛΤΗ (του Σοφωνίδου). Αν είχε αυτά τα τεράστια προβλήματα η Αθηναϊκή δημοκρατία, ΤΟΤΕ όχι μόνο δεν θα δημιουργούσε αυτόν τον εκτυφλωτικό πολιτισμό που δημιούργησε αλλά θα κατέπιπτε εξ αρχής στο μπάχαλο, στο χάος και τη μιζέρια.

*Πως όμως να εξηγηθεί από αυτούς το γεγονός ότι στην αρχαία Αθηναϊκή Δημοκρατία, κατά την οποία τον κάθε νόμο τον ψήφιζαν "οι αγράμματοι", "οι ανόητοι", "οι αδαείς", "οι μη ειδικοί", κλπ, κατόρθωναν και έφτιαχναν Παρθενώνες; Πως να εξηγηθεί ότι σε μια πολύ μικρή Χώρα σε έκταση και πληθυσμό, η ευμάρεια έφτανε στα ύψη και έβγαλε χιλιάδες επιστήμονες, φιλοσόφους, καλλιτέχνες κοκ μέσα σε 140 χρόνια; Πως να εξηγηθεί το γεγονός ότι αντίθετα εκεί που ψήφιζαν τον κάθε νόμο μόνο οι ελάχιστοι "έξυπνοι" (πχ Σπάρτη, Μακεδονία) δεν έβγαλαν σχεδόν ΟΥΤΕ ΕΝΑΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑ; Πως να εξηγήσουν το γεγονός ότι πχ η Σπάρτη έφτιαξε το θέατρό της με καθυστέρηση τουλάχιστον 400 χρόνια μετά την Αθήνα; (Τόσο καθυστερημένοι ήταν οι λίγοι - έξυπνοι;) Πως να εξηγηθεί το γεγονός ότι η σχέση πολιτισμού και ευμάρειας μεταξύ των κατοίκων της Αθηναϊκής δημοκρατίας και των άλλων ολιγαρχικών πόλεων είναι σχέση ελέφαντα με κουνούπι; (είχαν και οι ολιγαρχικές χώρες κάποιο μηδαμινό, συγκριτικά, πολιτισμό.) Πως να εξηγηθεί το γεγονός ότι οι τότε ολιγαρχικές Χώρες (Περσία, Σπάρτη κλπ) την πολεμούσαν με λύσσα αλλά αυτή συνέχιζε το δρόμο της ασύλληπτης προόδου, όπου ακόμα και σήμερα οι περισσότερες Χώρες του πλανήτη δεν μπορούν να την φθάσουν (συγκριτικά);

Σημείωση: Εντάξει. Κάθε κοινωνία είχε και θα έχει τα προβλήματά της. Και η Αθηναϊκή Δημοκρατία είχε τα δικά της. Παρά ταύτα υπερίσχυσε συντριπτικά κάθε ολιγαρχικού συστήματος. (για να φανταστούμε τι θα γινόταν αν δεν είχε ή αν είχε λιγότερα από τα προβλήματα που είχε). Σήμερα δεν στοχεύουμε στην αντιγραφή αυτού του συστήματος αλλά σε μια εκδοχή του ανώτατης μορφής.

ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΠΟΥ ΔΙΗΡΚΕΣΕ 140 ΧΡΟΝΙΑ ΕΧΕΙ ΔΩΣΕΙ ΤΙΣ ΑΠΟΛΥΤΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥ. ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΜΟΝΟ Ο ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΔΙΑΣΤΡΟΦΗ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΑΝΤΙΤΑΧΘΟΥΝ.

Υπάρχουν λοιπόν οι απόλυτες αποδείξεις για τη δράση και το αποτελέσμα. Δεν μπορεί να υπάρξει ΚΑΜΙΑ απολύτων αμφισβήτηση και αμφιβολία επί του ιστορικού πειράματος. Το επιστημονικό ζητούμενο είναι ΜΟΝΟ η εξήγηση αυτών, στη βάση των βαθύτερων αιτιών που βρίσκονται μέσα στην ανθρώπινη φύση, Ουσιαστικά θα πρέπει να εξηγηθεί ΜΟΝΟ το «γιατί είναι σωστό να αποφασίζουν ακόμα και οι αγράμματοι, οι αδαείς, οι ανεκπαίδευτοι κλπ πελάτες του ταξί για τον προορισμό τους (ή και τις πιθανές διαδρομές) και όχι ο ταξιτζής που είναι ειδικός στην οδήγηση και τις διαδρομές, να αποφασίζει και να επιβάλλει δια της βίας που θα πάνε οι πελάτες». Και με αυτές τις λογικές εξηγήσεις να κάνουμε παραπομπή στο σύστημα οργάνωσης της κοινωνίας.

* * Εντάξει σου λένε οι ολιγαρχικοί. Αλλά δεν ψήφιζαν όλοι οι κάτοικοι.
ΠΡΩΤΟΝ δεν ψήφιζαν οι μέτοικοι και οι αιχμάλωτοι πολέμου (που ονομάζονταν δούλοι)
Αλλά αυτό δεν ήταν απόλυτα αρνητικό. Ίσως, με τα σημερινά δεδομένα, να ήταν σωστότερο μετά από κάποια χρόνια παραμονής να έδιναν σε κάποιους το δικαίωμα της ψήφου. Όμως άμα ετούτο το δικαίωμα το έδιναν σε όλους εξ αρχής, τότε θα μπορούσαν κάλλιστα οι αντίπαλες ολιγαρχικές χώρες να στέλνουν αθρόα μέτοικους, να αποκτούσαν την πλειοψηφία και να ψήφιζαν ότι τους υπαγόρευε η Χώρα καταγωγής τους. Έτσι θα μπορούσαν να τους κατακτήσουν και χωρίς πόλεμο και να αλλάξουν και το σύστημα. (Για να φανταστούμε σήμερα να μας έστελνε η Τουρκική ολιγαρχία 12.000.000 μετανάστες και οι εδώ ολιγαρχικές κυβερνήσεις να τους έδιναν δικαίωμα ολιγαρχικής ψήφου. Τελικά θα υπήρχε κατάκτηση χωρίς πόλεμο γιατί θα έβγαζαν δική τους κυβέρνηση και εξουσία. Και σήμερα τουλάχιστον στις πρώτες Χώρες που θα εγκαθιδρυθεί η δημοκρατία το πιο πιθανό είναι να πράξουν το ίδιο οι λαοί, μέχρι την εγκαθίδρυση της δημοκρατίας σε παγκόσμιο επίπεδο.

ΔΕΥΤΕΡΟΝ δεν ψήφιζαν οι γυναίκες. Αυτό μάλιστα μπορεί να ήταν ένα από τα αρνητικά στοιχεία εκείνης της πρώτης δημοκρατίας, του πρώτου πειράματος για αυτονομία και αυτοθέσμιση. Αν ψήφιζαν και οι γυναίκες τότε όντως τα αποτελέσματα που θα αφορούσαν τα δικαιώματά τους σαν γυναίκες να ήταν κάπως διαφορετικά. Όμως για τα άλλα θέματα, τα πράγματα δεν θα άλλαζαν και πολύ. Μέχρι σήμερα και οι άνδρες και οι γυναίκες ψηφίζουν πάνω κάτω τα ίδια, με ελάχιστες ποσοστιαίες διαφορές. Έτσι, ΣΧΕΔΟΝ, είτε ψήφιζαν είτε δεν ψήφιζαν οι γυναίκες για τα άλλα θέματα η βούληση του λαού θα ήταν η ίδια.

ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑ: Οτιδήποτε δημιούργησε ο άνθρωπος του παρελθόντος, είναι δυνατόν και ο άνθρωπος του παρόντος να το δημιουργήσει ίδιο και ΚΑΛΥΤΕΡΟ, με τα ίδια ή άλλα μέσα. (Το αντίστροφο δεν είναι αδύνατον).

Εφιάλτες τους είναι οι νέοι Θρασύβουλοι που εμφανίζονται διαρκώς.

"ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΝΟΜΟΣ ΣΕ ΙΣΧΥ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΨΗΦΙΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ"

Η ΕΠΙΔΙΩΞΗ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΓΙΑ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΑΛΛΑ ΕΠΙΤΑΓΗ ΤΟΥ DNA TOY

Έτσι επιτάσσει η φύση.

Ο κάθε άνθρωπος γεννιέται στο βασίλειο της αναγκαιότητας. Πρέπει να παλέψει ο ΙΔΙΟΣ με το μυαλό και τα χέρια του για να σταθεί στη ζωή. Οι υποκειμενικές ανάγκες του καθένα ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ σε κάθε συγκεκριμένη στιγμή και διαφορετικές από ότι είναι οι ανάγκες των άλλων (εξ αιτίας της διαφορετικής αντικειμενικής και υποκειμενικής πραγματικότητας που βιώνει) και τις ζει με μοναδικό τρόπο. Γι αυτό ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΛΕΨΕΙ Ο ΙΔΙΟΣ για το ξεπέρασμα των αναγκών του, των προβλημάτων του. Άρα θα πρέπει να σκέπτεται και να φτιάχνει ή να επιλέγει ο ίδιος τους ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΥΣ ατομικούς σκοπούς και τους κανόνες πρακτικής για την υλοποίηση αυτών.
Η φύση του επιτάσσει να επιλέγει τους σκοπούς και τους κανόνες στη ζωή του με τη δική του νόηση και να παλεύει για την πραγμάτωση των σκοπών του, στη ΒΑΣΗ των προσωπικών αναγκών του και δυνατοτήτων του (και αυτά σε σχέση με τις αντικειμενικές δυσκολίες). Η αποδοχή ετούτων των όρων (σκοπών, στόχων, κανόνων) από τον ίδιο, είναι ύψιστης σημασίας αγαθό.
Το να πραγματώνει εκείνο που η ΔΙΚΗ του σκέψη σχεδίασε, για το ΞΕΠΕΡΑΣΜΑ ΤΩΝ ΔΥΣΚΟΛΙΩΝ, του προκαλεί ευχάριστα συναισθήματα. Η πραγμάτωση των σχεδίων του είναι η βασική πηγή θετικών συναισθημάτων και η βίωση αυτών είναι απαραίτητος όρος όχι μόνο για την ευτυχία του αλλά ακόμα και για την ίδια την ύπαρξή του, αφού είναι ουσιαστικό κίνητρο για να σταθεί στη ζωή.
Πάνω σε αυτά ας σκεφτούμε με κάποια παραδείγματα:
1ον. Ένας (Α) πάει να παίξει σκάκι με έναν άλλο (Β). Αν όμως ο άλλος (Β) του πει "θα σε αφήσω να με κερδίσεις", τότε η νίκη του αυτή δεν θα επιφέρει κανένα θετικό συναίσθημα στο (Α). (Μάλλον δεν θα ξεκινήσει καν να παίζει) Και ετούτο γιατί η νίκη δεν θα είναι αποτέλεσμα της δικής του σκέψης που ξεπέρασε κάποιες δυσκολίες.
2ον. Ας υποθέσουμε ότι ξεκινά το παιχνίδι και οι δύο προσπαθούν πραγματικά για να κερδίσουν. Όμως ένας τρίτος (Γ) υπαγορεύει όλες τις κινήσεις στον (Α) και ο (Α) τελικά νικά. Σε τούτη την περίπτωση, ο νικητής είτε δεν θα πάρει κανένα θετικό συναίσθημα είτε θα πάρει χαμηλής έντασης θετικά συναισθήματα. Και αυτό γιατί η νίκη του δεν ήταν αποτέλεσμα της πραγμάτωσης της δικής του σκέψης.
3ον. Κάποιος (Α) καταναγκάζεται από έναν (Γ) να παίξει ένα παιχνίδι με έναν (Β). Δηλαδή ο (Α) δεν θέλει να παίξει αλλά καταναγκάζεται. Τότε ακόμα και να κερδίσει δεν θα πάρει θετικά συναισθήματα ενώ κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού θα βιώνει αρνητικά συναισθήματα. Και τούτο γιατί η στόχευση δεν ήταν επιλεγμένη και αποδεκτή από τη δική του νόηση αλλά ήταν ετεροκαθορισμένη.

Συμπέρασμα. Η αυτονομία του κάθε ανθρώπου, δηλαδή η επιλογή και αποδοχή των σκοπών του και των κανόνων για πρακτική υλοποίησή τους, είναι μέσα στο DNA του και είναι απαραίτητο μέσον για την ψυχική του υγεία )θετικά συναισθήματα) και για το ξεπέρασμα των αναγκών του - προβλημάτων του. Είναι απαραίτητος όρος για την επιβίωσή του και την καλύτερη διαβίωσή του.

Η ΛΟΓΙΚΗ ΤΟΥ ΔΕΞΙΟΥ ΚΑΙ Η ΛΟΓΙΚΗ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΕΡΟΥ

Και επειδή κάποιοι δεξιοί δεν μπορούν να κάνουν παραπομπή στο κεντρικό σύστημα οργάνωσης της κοινωνίας, να πούμε ότι ο δεξιός θέλει μια μειοψηφία να κατέχει την εξουσία (ένοπλη, νομοθετική και δικαστική) ώστε να αποφασίζει ό,τι γουστάρει αυτή, να φτιάχνει όποιο "νόμο" επιθυμεί και να τον επιβάλλει δια της βίας πάνω στην πλειοψηφία του λαού.

Αριστερός δε είναι εκείνος ο οποίος θέλει και επιδιώκει ένα σύστημα οργάνωσης της κοινωνίας όπου οι πιο πάνω εξουσίες να ανήκουν στο λαό και σε τελευταία ανάλυση, ο ΚΑΘΕ νόμος που θα τίθεται σε ισχύ, να είναι ψηφισμένος, να είναι αποδεκτός από την πλειοψηφία του λαού.



Ο διαχωρισμός σε δεξιό ή αριστερό δεν μπορεί να γίνει στη βάση εκφρασμένων προθέσεων επί συγκεκριμένων κοινωνικών θεμάτων ή προβλημάτων. Επίσης ο διαχωρισμός δεν μπορεί να γίνει στη βάση του πως θέλει να αυτοαποκαλείται κάποιος ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΤΙ ΘΕΛΕΙ ΚΑΙ ΤΙ ΕΠΙΔΙΩΚΕΙ ΠΡΑΚΤΙΚΑ (ντε φάκτο
) για το κεντρικό σύστημα οργάνωσης της κοινωνίας..
.

ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΒΙΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΙΑΣ ΜΕΙΟΨΗΦΙΑΣ

Στη μυθολογία, το Κράτος, η Βία, ο Φόβος και η Νίκη ήταν παιδιά του Πάλλαντα και της Στυγός (εξ ου και το στυγερός). Αυτά βοήθησαν το Δία, μπήκαν στη δούλεψη του Δία για να τιμωρήσουν τον προμηθέα... Από τότε ήταν στο έγκλημα κατά της κοινωνίας.



Παλεύουμε για την καταστροφή αυτού του μειοψηφικού μηχανισμού και για την κατάκτηση της δημοκρατίας.