Τους διαψεύδει όμως η αρχαία
αθηναϊκή δημοκρατία και η ανθρώπινη φύση. Φυσικά τα λένε αυτά γιατί δεν
φορολογείται η βλακεία και η ψυχική τους διαστροφή. Γιατί αν φορολογούνταν ,
τότε δεν θα χρειαζόταν να πληρώνει φόρους ο λαός (σκωπτικά).
*Αν
είναι στη φύση του ανθρώπου να φοροδιαφεύγει γενικά, τότε στην αρχαία αθηναϊκή
δημοκρατία θα ψήφιζαν νόμους ενάντια στη φορολογία. Ακόμα και αν "κατά
λάθος" ψήφιζαν κάποιο φορολογικό νόμο΄, αμέσως μετά ΟΛΟΙ τους θα απέφευγαν
να καταβάλουν φόρους και έτσι θα είχαμε καταστάσεις "ζούγκλας, φτώχειας,
έλλειψης υπηρεσιών κοκ. Όμως τα πράγματα δεν γινόντουσαν και δεν μπορούν να
γίνουν όπως σκοπίμως διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα οι ολιγαρχικοί.
Αντίθετα
το φορολογικό σύστημα της δημοκρατίας αυτής λειτουργούσε αρκετά καλά και η
Αθήνα μεγαλούργησε όσο καμιά άλλη ολιγαρχική πόλη.
*Ας
αναφέρουμε περιληπτικά τι γινόταν στη δημοκρατία της Αθήνας και μετά να
εξηγήσουμε γιατί δεν μπορεί να γίνει πράξη η περιγραφή αυτή και η ευχή των
ολιγαρχικών.
ΟΙ
ΦΟΡΟΙ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΑΘΗΝΑΪΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Οι
πολίτες της Αθήνας, αφού νομοθετούσαν για τα πάντα, νομοθετούσαν και για τις
εισπράξεις των φόρων. Είχαν λοιπόν νομοθετήσει να πληρώνουν φόρο ΟΛΟΙ εκτός από
τους πολύ φτωχούς (πένητες). Υπήρχε ένα σύστημα όπου ο καθένας πλήρωνε ανάλογα
με τη φοροδοτική του ικανότητα.
ΟΙ
ΔΙΑΦΟΡΟΙ ΦΟΡΟΙ
*Υπήρχε
φόρος στα λιμάνια και στις πύλες της πόλης για τα εισαγόμενα και εξαγόμενα
προϊόντα.
*
Φόρος για εκμίσθωση δημόσιας περιουσίας όπως κτίρια, μεταλλεία, γη.
*Φόρος
για υποθέσεις που έλυναν τις διαφορές τους στα δικαστήρια
*Φόρο
πλήρωναν οι πόρνες, οι γυρολόγοι, οι θαυματοποιοί κλπ
*
Φόρο ετήσιο πλήρωναν οι μέτοικοι (μετανάστες) για την παραμονή και την εργασία
τους στην πόλη. (πλήρωναν περίπου 12 δραχμές το χρόνο και οι χήρες μετοίκων
πλήρωναν 6 δραχμές)
*Φόροι
έκτακτοι για δημόσια έργα (επίδοσις) και για στρατιωτικές δαπάνες (εισφορά)
Επί
άρχοντος Ναυσίκου το 378 πχ έγινε απογραφή των περιουσιών μεγιστοποιώντας έτσι
τα οφέλη για τους πολίτες.
*
Φόρος της δεκάτης 1/10 της παραγωγής. Αυτός ο φόρος ίσχυσε από το 415 και μετά.
Υπήρχαν
δε και άλλοι φόροι για τους οποίους νομοθετούσε η πλειοψηφία των πολιτών.
Σημείωση:
Είναι φυσικό, από τη στιγμή που δεν μπορεί να υπάρξει πλήρης οικονομική
ικανοποίηση για όλους, να υπάρχουν φαινόμενα φοροδιαφυγής. Έτσι και στη
δημοκρατία της Αθήνας κάποιοι προσπαθούσαν να φοροδιαφύγουν μη κάνοντας
σεβαστές τις αποφάσεις της πλειοψηφίας.
Όμως
υπήρχαν και τα αντικίνητρα – τιμωρίες για τέτοιες περιπτώσεις.
Όποιος
πχ δεν κατέβαλε την εισφορά υφίστατο τη δήμευση της περιουσίας του!! Ενώ για
τους φοροφυγάδες υπήρχε η τιμωρία να πληρώνει το τριπλάσιο του φόρου τους σε
περίπτωση που τον «έπιαναν» να φοροδιαφεύγει.
Η
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΦΥΣΗ
*Όντως
κανένας δεν θα ΕΠΙΘΥΜΟΥΣΕ να πληρώνει φόρους. (Και αν ένας φτωχός προσπαθεί να
φοροδιαφεύγει γιατί δεν θέλει να ανακεφαλαιοποιεί καθίκια τραπεζίτες είναι το
πιο σωστό) Επίσης κανένας δεν θα ΕΠΙΘΥΜΟΥΣΕ να πληρώνει για τις αγορές του. Πχ
κανείς δεν θα επιθυμούσε να πληρώσει για να αγοράσει ένα αυτοκίνητο (αν του το
έκαναν δώρο θα το δεχόταν). Όμως άμα θέλει να αποκτήσει ένα αυτοκίνητο θα
πρέπει να πληρώσει. Κανείς δεν θα επιθυμούσε να κοπιάζει πολύ για να αποκτά
αγαθά. Όμως η πραγματικότητα, η φύση του ανθρώπου είναι τέτοια ώστε να πρέπει
να εργάζεται για να αποκτά τα αγαθά της επιβίωσης και της διαβίωσής του. Έτσι η
επιθυμία του (λόγω αντικειμενικών δυσκολιών) υποβιβάζεται σε ΘΕΛΗΣΗ.
Θέλει
λοιπόν να εργάζεται για να μπορεί να αποκτά τα αγαθά παρότι η επιθυμία του θα
ήταν να μην εργάζεται.
*Έτσι
και με την πληρωμή φόρων στην πραγματική δημοκρατία. Ίσως όλοι να επιθυμούν να
μην πληρώνουν τίποτα. Όμως για να έχουν τα κοινωνικά αγαθά των διάφορων
υπηρεσιών (υγεία, παιδεία, συγκοινωνίες κοκ) θα θέλουν να πληρώνουν φόρους
γιατί διαφορετικά δεν θα τα έχουν. Και για τη μεγάλη πλειοψηφία, θα είναι πάντα
προτιμότερο να πληρώνουν φόρους παρά να στερούνται πολύ σημαντικών αγαθών. Αυτό
γινόταν και στην πραγματική δημοκρατία της Αθήνας και έτσι θα γίνεται πάντα.
ΥΓ
Ο Πατέρας μου έλεγε ότι στο χωριό του, κατά τις δεκαετίες 50-60, οι κάτοικοι
του χωριού είχαν αποφασίσει και "θεσμοθετήσει" την ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ
ΕΡΓΑΣΙΑ" των κατοίκων (ανδρών άνω των 15 ετών) για να κάνουν διάφορα
αναγκαία έργα στο χωριό. Είχαν αποφασίσει να εργάζονται προσωπικά για την
κατασκευή δρόμων, συστήματος ύδρευσης κλπ. Όποιοι ήταν ικανοί για εργασία θα
έπρεπε να κάνουν μεροκάματα τόσα όσα απαιτούνται για το έργο διά τον αριθμό των
εργατών. Όποιος για λόγους άλλης εργασίας δεν μπορούσε να προσφέρει με
προσωπική εργασία, θα έπρεπε να καταβάλει χρηματικό ποσό που αντιστοιχούσε στα
ημερομίσθια. Έτσι λοιπόν έφτιαξαν και το σύστημα ύδρευσης. Το χωριό δεν είχε
νερό (έπιναν νερό από ακατάλληλα πηγάδια). Υπήρχε όμως μια πηγή στο βουνό με
καλό νερό που ήταν πάνω από τα 4 χιλιόμετρα απόσταση από το χωριό. Πήγαινα
λοιπόν οι κάτοικοι (σαν πανηγύρι) και έσκαβαν το αυλάκι βάθους 80 πόντων για να
μπουν οι σωλήνες. Το κατάφεραν Μετά όλοι μαζί καλούπωσαν και έριξαν μπετόν για
το υδραγωγείο. Όσοι δεν μπορούν να εργαστούν πλήρωναν με ευχαρίστηση, εκτός από
ελάχιστες περιπτώσεις που προσπαθούσαν να λουφάρουν και να μην πληρώσουν. Όμως
οι υπόλοιποι για τιμωρία δεν τους πήγαν τις σωλήνες κοντά στο σπίτι και έτσι
αναγκάστηκαν να πληρώσουν.
Συμπέρασμα.
Αυτό
ήταν ένα είδος πολύ μεγάλου φόρου. Αν μετατρέπαμε τα μεροκάματα του καθένα σε
χρήμα, τότε η φορολογία ήταν τεράστια. Και όμως την ήθελε η συντριπτική
πλειοψηφία των κατοίκων γιατί όταν κάποιος έχει ανάγκη από κάποιες υπηρεσίες
και ταυτόχρονα αποφασίζει ο ίδιος τότε τις πληρώνει και με ευχαρίστηση.
Τα
υπόλοιπα είναι ολιγαρχικά παραληρήματα.
Να
απαντάμε σε κάθε ιδιαίτερο, σε κάθε εγκληματικό επιχείρημα των ολιγαρχικών.
Αυτό τον ιδεολογικό πόλεμο είναι ΑΠΟΛΥΤΑ σίγουρο ότι θα τον κερδίσουμε κατά
τρόπο συντριπτικό.
"ΟΥΤΕ
ΕΝΑΣ ΝΟΜΟΣ ΣΕ ΙΣΧΥ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΊΝΑΙ ΨΗΦΙΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ"
"ΟΛΗ
Η ΕΝΟΠΛΗ, Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ"
