ΣΤΗΝ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΡΧΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΠΟΔΟΘΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΛΑΘΟΣ ΣΤΟ ΛΑΟ

Ένα από τα τρία πιο βασικά επιχειρήματα-ανοησίες των ολιγαρχικών λέει ότι: «Δεν πρέπει να αποφασίζει ο λαός για τον κάθε νόμο γιατί είναι αδαής και επομένως θα κάνει λάθη.» Όμως ο λαός ο ίδιος δεν θα κάνει ΠΟΤΕ ΛΑΘΗ με αυτή την έννοια.
Αν κάποιος επιλέξει ένα από τους καλύτερους χειρουργούς και αυτός κάνει λάθος στην διάγνωση ή την εγχείρηση, το λάθος δεν μπορεί να αποδοθεί στον ασθενή.

ΟΙ ΓΝΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΠΕΙΡΟΕΛΑΧΙΣΤΕΣ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΙΣ ΓΝΩΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙ ΣΥΝΟΛΙΚΑ Η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ.

α. ΟΛΟΙ οι άνθρωποι μπορούν να είναι ειδικοί σε ένα ή δύο τομείς. Για όλους τους άλλους τομείς είναι αδαείς. Ο κάθε άνθρωπος (και ο πιο σπουδαγμένος) μπορεί να κατέχει ΜΟΝΟ ένα απειροελάχιστο γνώσης σε σχέση με την κατακτημένη από την ανθρωπότητα γνώση. Άρα για τη συντριπτική πλειονότητα των διαφορετικών επιστημών, ΟΛΟΙ οι άνθρωποι είναι αδαείς. Από τη φύση δεν μπορεί να υπάρχει πανεπιστήμων - «πανειδικός».

Οι επιστήμες είναι μερικές δεκάδες και οι ειδικότητες εντός της κάθε επιστήμης πάρα πολλές. Οι υποειδικότητες μεταξύ των ειδικοτήτων είναι συνολικά επίσης πολλές. Αθροιστικά οι ειδικότητες και υποειδικότητες είναι χιλιάδες (και με το πέρασμα του χρόνου θα αυξάνονται διαρκώς).

Ο όγκος των γνώσεων είναι τεράστιος. Οι νταβατζήδες – ολιγαρχικοί «πολιτικοί» δεν κατέχουν ούτε το ένα τρισεκατομμυριοστό από αυτή τη γνώση, όπως και ο κάθε άλλος ξεχωριστός άνθρωπος.

β. Ένας κηθηγητής ιστορίας στο πανεπιστήμιο, ένας δάσκαλος, ένας δικηγόρος κλπ είναι το ίδιο αδαής με έναν αναλφάβητο για θέματα που αφορούν τα λογισμικά στους Η/Υ. Όλοι είμαστε αδαείς ως προς το σύνολο των γνώσεων και δαήμονες ως προς τη γνώση κάποιων ελάχιστων αντικειμένων.

ΥΓ 1.

Οι διαφορετικές απόψεις, σε κάποια θέματα, μεταξύ των εξειδικευμένων σε κάθε τομέα γνώσης είναι ενίοτε πολλές, διαφορετικές ή διαμετρικά αντίθετες και πολλάκις μεταξύ τους αλληλοσφάζονται. Ιστορικά ΑΜΕΤΡΗΤΕΣ ΦΟΡΕΣ Η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΩΝ ΕΙΔΙΚΩΝ ΕΙΧΕ ΛΑΘΕΜΕΝΗ ΑΠΟΨΗ. (Πχ όλοι καταδίκαζαν αρχικά το Παπανικολάου για το τεστ ΠΑΠ, τους αδελφούς Ράϊτ για το αεροπλάνο, τον Τέσλα, τον Αϊνστάϊν κοκ.) Αν λοιπόν έβαζες τους ειδικούς του κάθε τομέα να επιλέξουν ποια είναι η σωστή άποψη (μεταξύ των δικών τους απόψεων) τότε στην καλύτερη των περιπτώσεων θα είχαν αλληλοεξοντωθεί. (Η ΕΡΩΤΗΣΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΗΛΙΘΙΟΥΣ ΤΗΣ ΘΕΩΡΙΑΣ ΤΩΝ ΑΡΙΣΤΩΝ: «ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΚΡΙΝΕΙ ΤΟ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΑΡΙΣΤΟΣ ΜΕΤΑΞΥ ΕΙΔΙΚΩΝ Ή ΑΡΙΣΤΩΝ»; ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΗ ΜΕ ΤΗ ΛΟΓΙΚΗ) Εκτός τούτου, όπως είπαμε, χιλιάδες είναι οι φορές όπου το δίκιο δεν ήταν με την πλειοψηφία των ειδικών αλλά με τη μειοψηφία.

* ΟΙ ΕΚ ΦΥΣΕΩΣ ΕΙΔΙΚΟΙ ΝΑ ΕΠΙΛΕΓΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΠΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΟΙ ΜΗ ΕΙΔΙΚΟΙ ΓΙΑΤΙ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΟΥΣ. Οι πελάτες του ταξί ξέρουν τις ανάγκες τους και αυτοί θα πρέπει να αποφασίζουν για τον προορισμό τους και όχι ο ειδικός στις μεταφορές ταξιτζής ή κάποιος μη ειδικός μεσάζων.

2. ΞΕΝΟΦΩΝ:

"Αν αναζητείς την ευνομία, θα δεις πρώτα ότι οι επιδεξιότεροι (άριστοι, ειδικοί, τεχνοκράτες. λαοσωτήρες) έχουν κάνει τους νόμους για το δικό τους συμφέρον."

ΝΑΙ «ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΔΑΕΙΣ» ΑΠΑΝΤΟΥΝ ΟΙ ΝΤΑΒΑΤΖΗΔΕΣ - ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΟΙ. «ΟΜΩΣ ΡΩΤΑΜΕ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΕΙΔΙΚΟΥΣ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΤΟΜΕΑ.»

Και γιατί να μην τους ρωτά τους ειδικούς ο ίδιος ο λαός;

*ΚΑΙ ΕΠΟΜΕΝΩΣ, αφού στο ίδιο επίπεδο άγνοιας είναι και όλοι οι υπόλοιποι άνθρωποι του λαού, ΓΙΑΤΙ να μην επιλέγουν αυτοί και θα πρέπει να επιλέγουν για λογαριασμό τους κάποιοι ΜΕΣΑΖΟΝΤΕΣ – ΝΤΑΒΑΤΖΗΔΕΣ;

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ. 1ον Οι πολιτικοί μηχανικοί είναι ειδικοί στις κατασκευές. Οι πελάτες τους, οι απλοί άνθρωποι, είναι αδαείς στις κατασκευές. Γιατί λοιπόν να «ΜΕΣΟΛΑΒΟΥΝ» (μεταξύ μηχανικών και πελατών) κάποιοι αδαείς δηλαδή αυτοί οι νταβατζήδες ολιγαρχικοί και ναι έχουν την εξουσία να επιβάλλουν στους πελάτες (λαό) σε ποιό μέρος του πλανήτη θα χτίσουν το σπίτι τους, πόσα δωμάτια θα έχει, πόσα θα πληρώσουν κλπ, ενάντια στη θέληση των πελατών (και αφού θα συμβουλεύονται τους μηχανικούς);

2ον Στις μετακινήσεις επιβατών ή στην οδήγηση ΕΙΔΙΚΟΙ είναι οι ταξιτζήδες. Υποθέτουμε ότι οι πελάτες είναι ΑΔΑΕΙΣ. ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΛΟΓΟ να μεσολαβούν κάποιοι άλλοι αδαείς οι οποίοι θα έχουν την εξουσία να επιβάλλουν τελικά να πάνε οι πελάτες σε ένα διαφορετικό προορισμό από εκείνο που επιθυμούν;
3, Ο κάθε άνθρωπος είναι ο μοναδικός καλύτερος γνώστης των προσωπικών του αναγκών και γι αυτό είναι ο μοναδικός εκ φύσεως ειδικός στο να επιλέγει τους προορισμούς του και τους στόχους του.

MAJORYTARCHY

The purpose of the people's revolutions in the 21st century has to be only this

http://bezedakos.blogspot.com/2019/05/all-legislative-power-to-peolpe.html

ΜΕΤΡΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟ Ή ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΩΝ

*Η εκ πρώτης όψεως τεράστια ηλιθιότητα, κρύβει την τεράστια ΠΕΙΝΑ που έρχεται και την προσπάθεια των αστών ολιγαρχικών να προλάβουν να περιορίσουν τις αντιδράσεις και τις εξεγέρσεις των εξαθλιωμένων υπηκόων, Αναμένεται πολύς κόσμος να ψάχνει στα σκουπίδια για τροφή.
* Η διαδήλωση, κατά κανόνα, είναι συλλογική έκφραση ΠΟΝΟΥ, ΚΡΑΥΓΗΣ, ΔΥΣΑΡΕΣΚΕΙΑΣ των υπηκόων που ΒΑΣΑΝΙΖΟΝΤΑΙ από τις διάφορες επιλογές και ΕΠΙΒΟΛΕΣ των ολιγαρχικών.
*Ο καθένας που πονά, είναι φυσικά αναπόφευκτο να εκφράζει τον πόνο του με κραυγές ή με άλλο τρόπο. Φυσικό δικαίωμα λοιπόν. Και όμως. Ακόμα και τούτο το δικαίωμα πάνε να το περιορίσουν στο ελάχιστο.
*Τον πόνο που εκφράζεται συλλογικά δια μέσου της διαδήλωσης, ΟΛΑ τα καθίκια το εκφράζουν με ανώδυνες λέξεις, όπως το "δικαίωμα του συνέρχεσθαι" .

ΤΙ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ;

*Ο στόχος του αγώνα μας δεν θα πρέπει να περιορίζεται ΜΟΝΟ στο δικαίωμα για ουρλιαχτά πόνου αλλά να συνδυάζεται με την προβολή και επιδίωξη του σκοπού για συντριβή ΚΑΘΕ ολιγαρχικού συστήματος, κάθε συστήματος των τυράννων. Διαφορετικά, αν περιοριστεί μόνο στο δικαίωμα για κραυγές είναι ΣΑΝ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΒΑΣΑΝΙΖΟΥΝ αλλά να μην τους αναγνωρίζουμε την κατάργηση του φυσικού δικαιώματός μας να ουρλιάζουμε από τον πόνο όταν μας βασανίζουν. («κοθυφό;)
*Και η πλήρης συντριβή του ολιγαρχικού συστήματος θα έχει επέλθει όταν η ΕΝΟΠΛΗ και η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ εξουσία θα ανήκει στο λαό και έτσι ο "ΚΑΘΕ ΝΟΜΟΣ ΘΑ ΕΠΙΛΕΓΕΤΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ δηλαδή όταν θα υπάρχει ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΡΧΙΑ.

ΠΑΡΟΤΙ ΟΛΕΣ ΟΙ ΟΧΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ, ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΔΙΑΛΕΞΕΙ ΜΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΒΑΛΕΙ ΣΤΟΝ ΚΟΡΦΟ ΤΟΥ

*Προσπαθούν να μας πείσουν ότι όλοι τους δεν είναι ίδιοι για να μας χώσουν στο "τρυπακι" της επιλογής κάποιου μεταξύ αυτών..
* ΌΜΩΣ δεν θα δέχονταν ποτέ να προσπαθήσει κάποιος είτε να τους πείσει είτε να τους ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ να διαλέξουν μια οχιά ώστε να την βάλλουν στον κόρφο τους, αφού καμιά οχιά δεν είναι ίδια με μια άλλη.
*Και αυτό γιατί όλες οι οχιές, παρά τις διαφορές τους, έχουν ένα ΙΔΙΟ στοιχείο. Έχουν θανατηφόρο δηλητήριο. Οι υπόλοιπες διαφορές τους δεν έχουν καμιά αξία και γι αυτό θα πρέπει να μας είναι αδιάφορες.
* Έτσι και τα ολιγαρχικά κόμματα. Μπορεί να μην μοιάζουν μεταξύ τους αλλά έχουν ένα ΙΔΙΟ κοινό εγκληματικό στοιχείο. Το καθένα θέλει να είναι αυτό η μειοψηφία που θα αποφασίζει και θα επιβάλλει δια της βίας, και να καθορίζει πλήρως δια της επιβολής, τη ζωή των υπηκόων. Δηλαδή, αυτοί (ως μειοψηφία θέλουν να κατέχουν την εξουσία (ένοπλη και νομοθετική) και όχι η πλειοψηφία του λαού.
*ΘΕΛΟΥΝ ΚΑΙ ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΝ ΤΗΝ ΜΕΙΟΨΗΦΙΑΡΧΙΑ – ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ. Το ίδιο στοιχείο λοιπόν που έχουν είναι η αντικοινωνικότητά τους, η διαστροφή τους η οποία είναι φαρμακερό δηλητήριο για τους λαούς και η οποία εκφράζεται με την ολιγαρχική στόχευσή τους.
*ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΛΟΙΠΟΝ ΕΙΝΑΙ ΊΔΙΟΙ ως προς το επίδικο, ως προς την ουσία του.
* Οι υπόλοιπες διαφορές τους δεν έχουν καμιά αξία και γι αυτό θα πρέπει να μας είναι σχετικά αδιάφορες.

ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΡΧΙΑ ΤΩΡΑ
Η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΝΟΜΟ
ΟΛΗ Η ΕΝΟΠΛΗ ΚΑΙ Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΟ ΛΑΟ.

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΩΝ ΝΑ ΒΑΣΑΝΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ

*Ο στόχος του αγώνα μας δεν θα πρέπει να ΠΕΡΙΟΡΙΖΕΑΤΑΙ ΜΟΝΟ στο δικαίωμα για ουρλιαχτά πόνου αλλά να συνδυάζεται με την προβολή και επιδίωξη του σκοπού για συντριβή ΚΑΘΕ ολιγαρχικού συστήματος, κάθε συστήματος των τυράννων. Διαφορετικά, αν περιοριστεί μόνο στο δικαίωμα για κραυγές είναι ΣΑΝ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΔΕΡΝΟΥΝ.
*Και η πλήρης συντριβή του ολιγαρχικού συστήματος θα έχει επέλθει όταν η ΕΝΟΠΛΗ και η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ εξουσία θα ανήκει στο λαό και έτσι ο "ΚΑΘΕ ΝΟΜΟΣ ΘΑ ΕΠΙΛΕΓΕΤΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ δηλαδή όταν θα υπάρχει πλειοψηφιαρχία.
*Όταν, κάθε φορά, διαδηλώνει - κραυγάζει ένα μέρος των υπηκόων, δε κραυγάζει μια μειοψηφία αλλά ένα μέρος της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού. Το άθροισμα των διαφορετικών τομέων της κοινωνικής ζωής, αθροιστικά μας κάνει τη συντριπτική πλειοψηφία.

ΥΓ* Ο βαθμός του ολοκληρωτισμού ενός ολιγαρχικού συστήματος (ιστορικά) μετριέται και από το πόσο καταργεί ή περιορίζει τις κραυγές των υπηκόων, δια της απειλής χρήσης βίας.

Ο ΔΕΔΟΜΕΝΟΣ ΠΑΝΤΑ ΧΑΜΕΝΟΣ

*Αν στις διαπροσωπικές σχέσεις ισχύει μια φορά το " Ο ΔΕΔΟΜΕΝΟΣ ΠΑΝΤΑ ΧΑΜΕΝΟΣ" ή "ΟΣΟ ΠΙΟ ΔΕΔΟΜΕΝΟΣ ΤΟΣΟ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΧΑΜΕΝΟΣ" ή το "ΓΡΑΜΜΑΤΟΣΗΜΟ ΚΟΛΛΑΕΙ ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΤΟ ΦΤΥΝΕΙΣ", για τη σχέση ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΩΝ ΥΠΗΚΟΩΝ αυτό ισχύει σε άπειρο μέγεθος και ΑΠΟΛΥΤΑ και η κατάλληλη επιλογή από τους υπηκόους (όχι απλό φτύσιμο) είναι ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ.

* Ο ΜΕΓΙΣΤΟΣ ΦΟΒΟΣ - ΔΕΟΣ μπορεί να προκληθεί σε κάποιο υποκείμενο από την ΑΠΕΙΛΗ που νοιώθει για τη ζωή του, για την ύπαρξή του.

*Επίσης η αντίληψη ότι κάποιο ολιγαρχικό κόμμα ίσως τους δώσει ανάσες είναι η ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΥΤΑΠΑΤΗ.
* 1. Ας υποθέσουμε ότι 4 άτομα (100%) επιλέγουν τον ίδιο ταξιτζή. Εδώ θα έχουμε το απόλυτο ΜΗ ΝΟΗΜΑ αν ο ταξιτζής έχει την εξουσία να πάει τους πελάτες σε όποιο προορισμό γουστάρει αυτός και όχι όπου θέλουν αυτοί. (δεν υπάρχει λογική σκέψη για να τον εκλέξουν αφού ξέρουν εκ των προτέρων ότι έχει την εξουσία να τους πάει όπου θέλει αυτός). Οι ολιγαρχικές κοινοβουλευτικές εκλογές δημιουργούν τεράστια αυταπάτη σε υπηκόους. Το ζητούμενο λοιπόν δεν είναι η επιλογή μεταξύ εκείνων που θα έχουν την εξουσία επί του λαού, αλλά το ζητούμενο είναι ο λαός να κατακτήσει την εξουσία. (Τη συμμετοχή στις ολιγαρχικές εκλογές τις θέλει το σύστημα και από αυτές εξάγει συμπεράσματα για το πόσο είναι δεδομένα υποταγμένοι οι υπήκοοι σε αυτό)
* Και λέει η ολιγαρχική προπαγάνδα (και τσιμπάνε οι υπήκοοι) Μα δε γίνεται κάποιο υποκείμενο από αυτά (κόμμα) να μην είναι καλύτερο από τα άλλα. Ετούτη είναι η επόμενη παγίδα που στήνουν (2)
*Αν ένας οι περισσότεροι "ταξιτζήδες" θέλουν αυτοί (εξ ορισμού) να έχουν την εξουσία να πάνε τους πελάτες τους όπου γουστάρουν, σημαίνει ότι ΕΞ ΟΡΙΣΜΟΥ είναι αντικοινωνικά, ιδιοτελή, εγκληματικά στοιχεία. Και όπως, εξ ορισμού δεν υπάρχει παιδεραστής που να αγαπάει τα παιδιά, έτσι δεν υπάρχει εξ ορισμού καλός ολιγαρχικός. (Πχ ο ΣΥΡΙΧΑ έφτιαξε νόμο για να γίνονται κατασχέσεις για οφειλές προς το δημόσιο. Τότε το 92% του πληθυσμού δεν τον ήθελε. Και όμως αυτοί έκαναν ότι γούσταραν. Επίσης δεν τους είχε ψηφίσει ουσιαστικά ούτε το 25% του πληθυσμού, αυτοί όμως θέλησαν, ως μειοψηφία να καταλάβουν την κυβέρνηση και να πάνε όπου γουστάρουν την πλειοψηφία. ΟΛΟΙ οι ολιγαρχικοί είναι διεστραμμένοι εξ ορισμού. Τώρα δεν είναι ωφέλιμο να χάνουμε χρόνο και να ψάχνουμε για διαστροφόμετρο για να βρούμε τα χιλιοστά διαφοράς που έχουν μεταξύ τους. (Καλά, όποιος υπήκοος πιστεύει στα ολιγαρχικά κόμματα - όπως στο ΣΥΡΙΖΑ_, ουσιαστικά ζει μέσα στη μεγαλύτερη αυταπάτη της ζωής του)

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΝΤΙΠΑΛΟ ΔΕΟΣ, ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΠΙΔΡΑ ΣΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΕΤΑΞΥ ΝΤΑΒΑΤΖΗΔΩΝ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΚΑΙ ΥΠΗΚΟΩΝ ΚΑΙ ΠΟΙΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΑΝΤΙΠΑΛΟ ΔΕΟΣ;

Στο ΠΑΡΟΝ τίποτα δεν μπορεί να κατακτηθεί από τους υπηκόους χωρίς να τίθεται από τους υπηκόους ένας ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΟΣ ΣΚΟΠΟΣ που να λειτουργεί σαν αντίπαλο ΔΕΟΣ στο σύστημα.

* Όπως "Τα ευχάριστα συναισθήματα στο ΠΑΡΟΝ, μπορεί να τα βιώσει κανείς από το ΣΚΟΠΟ του, που βρίσκεται στο ΜΕΛΛΟΝ, για την πραγματοποίηση του ταξιδιού του σε μια Ιθάκη" έτσι και στο κοινωνικό επίπεδο. Οι κατακτήσεις στο παρόν μπορούν να γίνουν ΜΟΝΟ με τον κατάλληλο ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΟ ΣΚΟΠΟ (αντίπαλο δέος). Το αντίπαλο δέος. δηλαδή η απειλή εναντίον της ζωής του ολιγαρχικού συστήματος και όχι η ακολουθία κάποιου ολιγαρχικού υποκειμένου μπορεί να φέρει κάποιες κατακτήσεις στο ΠΑΡΟΝ (Ετούτο θα πρέπει να λέγεται γιατί κάποιοι υπήκοοι για να δικαιολογήσουν την επιλογή τους να είναι οπαδοί ενός ολιγαρχικού υποκειμένου λένε: "Αυτά είναι για το μακρύ μέλλον. Τώρα τι κάνουμε, τώρα θα πρέπει να πάρουμε κάποιες ανάσες". Αλλά έτσι - συρόμενοι πίσω από ολιγαρχικά υποκείμενα- τις ανάσες που πραγματικά ή δήθεν αποζητούν, ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΤΙΣ ΠΑΡΟΥΝ, τις αποκλείουν εντελώς χωρίς να μπορούν να κατανοήσουν το γιατί)
https://bezedakos.blogspot.com/2018/03/blog-post_15.html

ΟΙ ΔΗΘΕΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ Ή ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΕΣ

* ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ είναι η δυνατότητα - εξουσία ενός υποκειμένου με την οποία μπορεί να ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ (κατά βούληση) τη ΧΡΗΣΗ και τη ΔΙΑΘΕΣΗ ενός αντικειμένου.
(Άρα, την ιδιοκτησία των Μέσων Παραγωγής (Μ.Π) την έχει εκείνο το υποκείμενο που έχει την εξουσία να αποφασίζει τι, πόσο, πως θα παράγεται και πως θα διαμοιράζεται)
* ΜΑΣ ΑΡΚΟΥΝ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΔΥΟ «ΟΡΙΣΜΟΙ» , ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΕΣ ΣΗΜΑΣΙΕΣ (καπιταλισμού και ιδιοκτησίας) ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΠΛΗΡΩΣ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΦΙΛΟΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΤΙ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ (σοσιαλιστικό). Η κατανόηση αυτών των ορισμών βοηθά να δούμε που είναι η ουσία και που το "δούλεμα".

(όποιος δεν θέλει ή αδυνατεί να καταλάβει ετούτους τους ορισμούς δεν πρόκειται να καταλάβει τίποτα)

*Όταν το υποκείμενο που έχει την εξουσία να αποφασίζει τη χρήση και τη διάθεση των μέσων παραγωγής είναι μειοψηφικό ΤΟΤΕ (με τη σημερινή ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων) έχουμε καπιταλιστικό σύστημα. Το μειοψηφικό υποκείμενο μπορεί να έχει διάφορες μορφές και ιδιαίτερες λειτουργίες. Ετούτο όμως δεν σημαίνει ότι δεν θα υπάρχει καπιταλισμός επειδή θα έχουμε διαφορετικό υποκείμενο το οποίο θα έχει την εξουσία να αποφασίζει τη χρήση και τη διάθεση των μέσων παραγωγής (τι, πως, πόσο θα παράγεται και πως θα διαμοιράζεται κλπ). Απλά θα έχουμε μια άλλη μορφή καπιταλισμού.
Αν την εξουσία την έχουν - ελέγχουν οι ιδιώτες και επιλέγουν τον ανταγωνισμό, τότε θα έχουμε ιδιωτικό καπιταλισμό. Αν το υποκείμενο που θα έχει την εξουσία και θα αποφασίζει τη χρήση και τη διάθεση των μέσων παραγωγής (και το αποτέλεσμα παραγωγή) την έχει ένα κόμμα, τότε θα έχουμε κομματικό καπιταλισμό,. Αν την ίδια εξουσία την έχουν πχ τα μειοψηφικά εργατικά συμβούλια τότε θα έχουμε εργατοσυμβουλιακό καπιταλισμό, αν την έχει το κράτος (μειοψηφικός μηχανισμός δια μέσου του οποίου μια μειοψηφία επιβάλλεται στην πλειοψηφία) τότε θα έχουμε ΚΡΑΤΙΚΟ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ και αν το κόμμα ταυτίζεται με το κράτος τότε μπορούμε να το ονομάσουμε ΚΟΜΜΑΤΙΚΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ και αν δεν υπάρχει ανταγωνισμός στην παραγωγή τότε μπορούμε να το ονομάσουμε κομματικοκρατικό μονοπωλιακό καπιταλισμό.
ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑΣΟΥΜΕ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ.
* ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ θα πρέπει τα μέσα παραγωγής να είναι ιδιοκτησία της κοινωνίας ("κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής). Και σύμφωνα με τον ορισμό της ιδιοκτησίας, σημαίνει ότι η κοινωνία θα πρέπει να ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ και να ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ τη χρήση και τη διάθεση των μέσων παραγωγής ήτοι κοινωνία θα πρέπει να αποφασίζει τι, πόσο, πω θα παράγεται και θα διαμοιράζεται.
* Αυτό σημαίνει ότι για να έχουμε κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής θα πρέπει ΠΡΙΝ να υπάρχει ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΡΧΙΑ. Δηλαδή ο ΚΑΘΕ ΝΟΜΟΣ ΝΑ ΕΠΙΛΕΓΕΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ. Και για να γίνεται αυτό, είναι ΑΠΟΛΥΤΑ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ πρώτα οι λαοί να ΚΑΤΑΚΤΗΣΟΥΝ ΑΥΤΟΙ (και όχι μια μειοψηφία) την ΕΞΟΥΣΙΑ (ΕΝΟΠΛΗ και νομοθετική)
* Αλλά ετούτο δεν το θέλουν με ΤΙΠΟΤΑ οι διάφοροι εξουσιομανείς που αυτοαποκαλούνται σοσιαλιστές, κομμουνιστές ή γενικά αντικαπιταλιστές κλπ. Αντίθετα Θέλουν και έχουν για πρόταγμά τους, ένα μειοψηφικό υποκείμενο να πάρει την εξουσία, δηλαδή μια μειοψηφία να φτιάχνει και να επιβάλλει τον κάθε νόμο στην κοινωνία. Ήτοι στην ουσία θέλουν μια άλλη μορφή καπιταλισμού και ας ορκίζονται ότι είναι αντικαπιταλιστές. Κάποιοι εις γνώση τους κοροϊδεύουν τους άλλους και τον εαυτό τους. Όμως υπάρχουν και καλοπροαίρετοι αγωνιστές που τους πιστεύουν και έτσι πέφτουν σε τεράστια ετερογονία σκοπών. Άλλα πιστεύουν ότι επιδιώκουν και σε διαφορετικές καταστάσεις οδηγούνται ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ. (Ο Μαρξ δεν θέλει τυχαία και για πλάκα το ΟΛΗ Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ, Η ΕΚΤΕΛΣΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΟ ΛΑΟ, όπως στην κομμούνα)
* Εν κατακλείδι. Σύμφωνα με τα πιο πάνω, στη Σοβιετική Ένωση και στις άλλες ανατολικές Χώρες, δεν υπήρξε ΠΟΤΕ σοσιαλισμός ΟΥΤΕ για ένα εκατομμυριοστό του δευτερολέπτου(αφού η πλειοψηφία της κοινωνίας δεν αποφάσιζε ΠΟΤΕ και για κανένα θέμα)

. Υπήρξε μια άλλη μορφή καπιταλισμού, αυτή του κομματικού καπιταλισμού (που τη βάπτισαν σοσιαλισμό και μετά κομμουνισμό) και που εύκολα πέρασαν ξανά στον ιδιωτικό καπιταλισμό τον οποίον έχουν σήμερα.
Τα δε "κομμουνιστικά" κόμματα ήταν κόμματα που στην ουσία επεδίωκαν τον κομματικό ή κρατικό καπιταλισμό. (Σήμερα και τα ιερατεία - παπάδες λένε ότι είναι χριστιανοί ΑΛΛΑ καμιά απολύτως σχέση δεν έχουν με το χριστιανισμό της κοινοκτημοσύνης. Το ίδιο και οι διάφοροι "αντικαπιταλιστές' ή "κομμουνιστές'. Το να θέλουν την εξουσία στο κόμμα και όχι στο λαό, αποκλείουν ΕΞ ΟΡΙΣΜΟΥ τη δυνατότητα κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής άρα δεν θέλουν σοσιαλισμό..
* Η άποψη αυτή δεν συμφέρει τα σημερινά «κομμουνιστικά» - αντικομμουνιστικά κόμματα (ηγεσίες). Κυρίως όμως δεν συμφέρει την αστική προπαγάνδα περί «ιστορικής αποτυχίας του κομμουνισμού¨ όταν ουσιαστικά απέτυχε ο κομματικομονοπωλιακός καπιταλισμός.
* Εκεί δεν απέτυχε κανένας σοσιαλισμός ή κομμουνισμός γιατί κανένα ΑΝΥΠΑΡΚΤΟ υποκείμενο δεν μπορεί να πετύχει ή να αποτύχει. Εκεί απέτυχε πλήρως ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ στην κομματικομονοπωλιακή μορφή του και τώρα αποδεικνύεται ότι σε ολόκληρο τον πλανήτη αποτυγχάνει ΠΛΗΡΩΣ και στην ΙΔΙΩΤΙΚΗ μορφή του

*ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΘΕΤΕΙ ΓΙΑ ΠΡΟΤΑΓΜΑ ΤΗΝ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΡΧΙΑ (ο κάθε νόμος να επιλέγεται και να επιβάλλεται από το λαό) είναι ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ φιλοκαπιταλιστής, ανεξάρτητα από τι θέλει να πιστεύει και τι βερμπαλισμούς χρησιμοποιεί. Η κατάκτηση του σοσιαλισμού μπορεί να γίνει ΜΟΝΟ δια μέσου του συστήματος της ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΡΧΙΑΣ - ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΡΕΠΟΥΜΠΛΙΚΑ - ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ γιατί ΜΟΝΟ δια μέσου αυτού του συστήματος μπορεί να καταστεί δυνατή η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και επομένως η υπέρβαση του καπιταλισμού.

ΝΑ ΑΠΟΚΑΛΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ ΜΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ

Ο διαχωρισμός σε αριστερά και δεξιά, τον 20ο αιώνα μέχρι σήμερα, σκοπεύει στον ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟ της κοινωνικής συνείδησης και απομάκρυνσή της από τον ΒΑΣΙΚΟ και ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΟ διαχωρισμό που είναι ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ από τη μια και ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΡΧΙΑ - ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ από την άλλη. ( Μέσα στην έννοια του αριστερού ή του δεξιού υπάρχει η έννοια της ολιγαρχίας. Πχ ολιγαρχική αριστερά, ολιγαρχική δεξιά κλπ.) Εύκολα ένας μπορεί σήμερα να δηλώνει δεξιός και αύριο αριστερός όπως και το αντίστροφο. Οι διαχωριστικές γραμμές είτε είναι ανύπαρκτες ή πολύ δυσδιάκριτες. Ένας δεξιός το να "γίνει" αριστερός ή το αντίστροφο "χεσ... η φοράδα στο αλώνι" για το λαό.
*Ετούτος ο διαχωρισμός γίνεται κυρίως για να παρασύρονται και να ελπίζουν οι υπήκοοι σε κάτι άλλο και έτσι πότε να θέλουν να φύγουν από το λάκκο των λεόντων και να πάνε στο λάκκο με τα δηλητηριώδη φίδια ή να ελπίζουν κατόπιν ότι στο λάκκο με τα τσακάλια ίσως να είναι καλύτερα κοκ.
ΤΟ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ή ΔΕΞΙΟΣ είναι παγίδα. Ο διαχωρισμός είναι ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΟΣ ή ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΡΧΙΚΟΣ - δημοκράτης.
*Και τούτο εξαρτάται από το αν κάποιο υποκείμενο ΘΕΛΕΙ και ΕΠΙΔΙΩΚΕΙ - ΤΕΛΙΚΑ τον κάθε νόμο να τον φτιάχνει και να τον επιβάλλει μια μειοψηφία πάνω στην πλειοψηφία ή αν η πλειοψηφία του λαού θα έχει την ΕΞΟΥΣΙΑ ώστε να επιλέγει και να επιβάλλει αυτή τον κάθε νόμο.

Θα πρέπει να αποποιηθούμε ("σιγά- σιγά")τον χαρακτηρισμό του αριστερού ή του δεξιού (που σχεδόν δε λέει πια ΤΙΠΟΤΑ), και να επιλέξουμε (ονοματολογικά και έμπρακτα) τον χαρακτηρισμό του ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΡΧΙΚΟΥ.

ΚΑΝΕ ΤΗΝ ΚΑΙΡΙΑ ΕΡΩΤΗΣΗ ΣΤΟ ΣΥΝΟΜΙΛΗΤΗ ΣΟΥ

Παράδειγμα: Ένας που διοργανώνει μια εκδρομή, για ποιους πιθανούς λόγους να μην αναφέρει, Πρωτίστως, ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ και χωρίς περιστροφές, τον ΠΡΟΟΡΙΣΜΟ που προτείνει:
*Μα αν δεν τον αναφέρει ΚΑΘΟΛΟΥ, κανείς δεν πρόκειται να τον ακολουθήσει, ΟΣΗ κριτική και αν ασκεί στη ρουτίνα που βιώνουν στον ίδιο τόπο συνεχώς κάποιοι άνθρωποι στους οποίους απευθύνεται.
* Επίσης αν αναφέρει έναν προορισμό με ΜΙΣΟΛΟΓΑ και αοριστίες, ίσως κάποιοι λίγοι να τον ακολουθήσουν γιατί θα πιστέψουν εκείνο που οι ίδιοι φαντάζονται και θέλουν να πιστέψουν.
ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΙΘΑΝΟΙ ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΤΑΚΤΙΚΗ;
1. Μεγάλο λάθος του που θα σχετίζεται με ελλιπή γνώση της πραγματικότητας (μικρές πιθανότητες ή λίγες οι περιπτώσεις).
2. Επειδή αισθάνεται ότι ο ΣΚΟΠΟΣ - ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ που προτείνει είναι ΔΙΑΤΡΗΤΟΣ και φοβάται την σίγουρη αρνητική κριτική η οποία θα αποθαρρύνει αρκετούς και άλλους θα τους κάνει "να το βάλλουν στα πόδια" ή «ντρέπεται» γιατί αισθάνεται ότι το «καρπούζι του» μπορεί να χαρακτηριστεί «μάπα».
3. Να θέλει με μισόλογα, αοριστίες και παραπλανητικά στοιχεία επί του προορισμού, αναφορά σε κάποιες ενδιάμεσες πιθανές στάσεις ή προορισμούς κατά το "ταξίδι" , να αναφέρει ένα προορισμό που έχει άλλο όνομα (πχ δημοκρατία αντί ολιγαρχία) κλπ, να πάρει μαζί του έστω και λίγους ώστε να έχει κάποια "πελατεία" - ΔΥΝΑΜΗ την οποία θα εκμεταλλευτεί στο τώρα, προς κάποιο δικό του συμφέρον. Δηλαδή ΚΑΡΙΟΛΙΑ.

* Κυρίως, οι λωποδύτες κρύβουν τον πραγματικό τους σκοπό ή αναφέρονται σε αυτόν με γενικολογίες, αοριστολογίες κλπ

*ΝΑ ΤΟΥΣ ΞΕΣΚΕΠΑΖΟΥΜΕ: (Αν κάποιοι από λάθος δεν αναφέρουν τον προορισμό δικαιολογούνται και ενημερώνονται)

*ΜΟΝΟ ΔΥΟ ΕΊΝΑΙ ΟΙ "ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΙ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΤΑΞΙΔΙΟΥ" ΜΟΝΟ ΔΥΟ ΕΊΝΑΙ ΟΙ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΩΝ

* 1. ΠΕΙΟΨΗΦΙΑΡΧΙΑ - ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ (κατά το οποίο η πλειοψηφία της κοινωνίας επιλέγει και επιβάλλει τον ΚΑΘΕ ΝΟΜΟ, τον κάθε κοινωνικό κανόνα)
2. ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ (κατά το οποίο μια κάποια μειοψηφία φτιάχνει και επιβάλλει -δια της βίας- τον κάθε ¨νόμο" πάνω στην πλειοψηφία της κοινωνίας.

* ΤΟΥΣ ΞΕΣΚΕΠΑΣΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΠΟΛΥ ΕΥΚΟΛΑ ΑΝ ΠΑΜΕ ΑΠ ΕΥΘΕΙΑΣ «ΕΠΙ ΤΩΝ ΤΥΠΩΝ ΤΩΝ ΗΛΩΝ». Δηλαδή αν τους ρωτήσουμε απ ευθείας (χωρίς "τσιριμόνιες") ποιο σύστημα από τα δύο θέλουν. Δηλαδή «ή ο κάθε νόμος να επιλέγεται και να επιβάλλεται από την πλειοψηφία ή μια μειοψηφία να τον επιβάλλει στην πλειοψηφία;. Αρκετοί δεν θα μπορούν να κρυφτούν γιατί έχουν ήδη (φανερά) στο πρόγραμμά τους μια κάποια μορφή ολιγαρχικού συστήματος. Όμως κάποιοι άλλοι για να κρυφτούν, θα απαντήσουν ότι θέλουν την πλειοψηφιαρχία (δήθεν). Όμως εύκολα ξεσκεπάζονται με την ερώτηση του "γιατί τότε δεν την προβάλλετε διαρκώς", γιατί δεν προβάλλετε σχέδια προτάσεων για το πως θα μπορούσε αυτή να λειτουργήσει πρακτικά, αποτελεσματικά, για το πως θα επιτευχθεί «ο προορισμός;» κλπ. Επί πλέον στις διάφορες κατά καιρούς αναφορές τους μπορούμε να βρούμε την κρυφή ολιγαρχική ατζέντα τους την οποία αποκρύπτουν (για να παραπλανήσουν) και για να την αποκρύψουν ασχολούνται δήθεν με τα άμεσα προβλήματα του λαού. (Ο "ΔΙΑΟΛΟΣ και Ο ΟΛΙΓΑΡΧΙΣΜΟΣ έχουν πολλά ποδάρια. Να τους τα κόψουμε.

ΣΤΗ ΣΗΜΑΙΑ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΡΧΙΑ

Οι εγκληματίες της ολιγαρχικής κυβέρνησης, λένε ότι νομοθετούν για τις διαδηλώσεις επειδή θέλουν να προστατέψουν την πλειοψηφία από τις κινητοποιήσεις μειοψηφιών.
* Αυτοί οι ίδιοι, ως μειοψηφία, ξεσκίζουν ασταμάτητα το λαό δια της εξουσίας τους, επιβάλλοντας στην πλειονότητα της κοινωνίας όποιο "νόμο" γουστάρουν. (Κατά 99% τους "νόμους" τους - διαταγές τους δεν τους θέλει η πλειοψηφία του λαού.) Κόπτονται ΔΗΘΕΝ για την πλειοψηφία την οποία γράφουν ασταμάτητα στα παλιά τους τα παπούτσια. (Και αυτοί επιλέχτηκαν περίπου από το 23% του λαού)
* Αν ήθελαν πραγματικά το καλό της πλειοψηφίας τότε θα είχαν ήδη αυτοκτονήσει.
*Η παγίδα στην προπαγάνδα τους για το νομοσχέδιο που στοχεύει στην κατάργηση ή των περιορισμό των διαδηλώσεων βρίσκεται στη χρήση της φράσης "διαδηλώσεις μειοψηφιών" αντί της σωστής που είναι "διαδηλώσεις κομματιών της συντριπτικής πλειοψηφίας"
( Δάσκαλοι, νοσοκομειακοί, ιδιωτικοί υπάλληλοι, σκουπιδιάρηδες, οικοδόμοι κλπ αθροιστικά είναι η συντριπτική πλειοψηφία του λαού)

ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΡΧΙΑ ΤΩΡΑ
* Η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΝΑ ΕΠΙΛΕΓΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΝΟΜΟ
*ΟΛΗ Η ΕΝΟΠΛΗ ΚΑΙ Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ

Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΩΝ

*Η παγίδα στην προπαγάνδα τους είναι η χρήση της φράσης "διαδηλώσεις μειοψηφιών" αντί της σωστής που είναι "διαδηλώσεις κομματιών της συντριπτικής πλειοψηφίας"

* Η δικαιολογία των παραφασιστών της κυβέρνησης προβάλει την προστασία ενός ΜΟΝΟ μικρού επαγγελματικού κλάδου (αυτή των εμπόρων) και όχι της πλειονότητας των επαγγελματικών κλάδων και των εκατομμυρίων ανέργων (και των εκατομμυρίων ημιανέργων.)
*ΤΙ ΕΡΩΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΤΩΝ ΠΑΡΑΦΑΣΙΣΤΩΝ ΓΙΑ ΕΝΑ ΜΟΝΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟ ΚΛΑΔΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ή και χιλιάδες;
* Θέλει η πουτάνα να κρυφτεί αλλά η χαρά δεν την αφήνει.
*Ουσιαστικά ο επαγγελματικός κλάδος των εμπόρων δεν θίγεται, γιατί ο πελάτης που θέλει να αγοράσει ένα αντικείμενο μπορεί να πάει άλλη μέρα να το ψωνίσει. Αυτός ο κλάδος θίγεται κατά 99% από την έλλειψη χρημάτων των υπηκόων. ΔΕΝ ΑΚΟΥΣΑ ΠΟΤΕ τις προηγούμενες δεκαετίες κάποιον πελάτη να διαμαρτύρεται ότι δεν μπόρεσε να ψωνίσει τελικά ένα αγαθό εξ αιτίας διαδηλώσεων, ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ τέτοιος πελάτης δεν υπάρχει. (Εκτός αν υπάρχει καμιά, από τα ΒΠ, που να επείγεται να αγοράσει κάποιο στρινγκ για να πάει στην παραλία.)
* Αν δεν θέλουν διαδηλώσεις ΤΟΤΕ να μην ξεσκίζουν το λαό, να μην ξεσκίζουν τη συντριπτική πλειονότητα του λαού.
* Και στο κάτω κάτω γιατί μια μειοψηφία να κατέχει την εξουσία και να φτιάχνει όποιο νόμο γουστάρει ενάντια στην πλειοψηφία του λαού; (Από τους 600 μνημονιακούς νόμους ΟΥΤΕ ΕΝΑΝ δεν ήθελε η πλειοψηφία του λαού)

* ΝΑ ΣΥΝΤΡΙΨΟΥΜΕ ΚΑΘΕ ΜΟΡΦΗ ΟΛΙΓΑΡΧΙΑΣ.

ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΡΧΙΑ ΤΩΡΑ
Ο ΚΑΘΕ ΝΟΜΟΣ ΝΑ ΕΠΙΛΕΓΕΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ.
ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟΝ ΟΛΙΓΑΡΧΙΣΜΟ