Σχεδόν σε όλα τα αστικά έντυπα ή ηλεκτρονικά μέσα, καθώς και σε αυτά της κοινοβουλευτικής ή της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, χρησιμοποιούνται κατά κόρον οι έννοιες είτε της «αστικής δημοκρατίας», είτε της «αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας», είτε της «κοινοβουλευτικής δημοκρατίας» (ή σκέτης της «δημοκρατίας»), για να ονομαστεί το σύστημα του κοινοβουλευτισμού.
Αν παρατηρήσουμε και σε αυτούς τους τρείς όρους, έχουμε διαφορετικό επίθετο (χαρακτηριστικό) αλλά έχουμε ΙΔΙΟ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ.
Δηλαδή, σύμφωνα με αυτούς τους όρους, η ΟΥΣΙΑ του συστήματος του κοινοβουλευτισμού είναι ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ (εξουσία του λαού).Έχει όμως ο κοινοβουλευτισμός καμιά σχέση με τη δημοκρατία ή είναι ο τέλειος ορισμός της ΟΛΙΓΑΡΧΙΑΣ - ΟΛΙΓΟΚΡΑΤΙΑΣ;
Όπως γνωρίζει ο κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος και όπως θα εξηγήσω πιο κάτω, ο κοινοβουλευτισμός είναι ένα ολιγοκρατικό – ολιγαρχικό σύστημα και ουδεμία σχέση έχει με τη δημοκρατία – εξουσία του λαού – εξουσία των πολλών.
(Πχ, μια δημοσκόπηση έδειξε τελευταία ότι το 92% δεν θέλει να γίνουν πλειστηριασμοί. Όμως οι ελάχιστοι, θα εξαναγκάσουν δια της απειλής χρήσης βίας και θα επιβάλλουν τους πλειστηριασμούς στους πολλούς. Οι λίγοι επιβάλλονται στους πολλούς, όπως κάνουν για όλους, για τον κάθε κοινωνικό κανόνα – «νόμο», όπως κάνουν σε κάθε ιδιαίτερο κοινωνικό θέμα, όπως κάνουν στα πάντα.)
Η έννοια της δημοκρατίας έχει περάσει, διαχρονικά, στην πλειονότητα της λαϊκής συνείδησης (σε παγκόσμιο επίπεδο) σαν θετική έννοια και αυτή της ολιγαρχίας σαν αρνητική. Γι αυτό ακόμα και τα φασιστικά καθεστώτα αυτοαποκαλούνται δημοκρατίες. (Πχ η εδώ χούντα)
Λοιπόν, ποιόν συμφέρει η χρήση μιας θετικής έννοιας για το χαρακτηρισμό μιας άκρως αρνητικής πραγματικότητας για τους λαούς; ΠΟΙΟΝ ΣΥΜΦΕΡΕΙ;
Σίγουρα συμφέρει τον καπιταλισμό, σίγουρα συμφέρει την αστική τάξη. Έτσι θέλουν να ονομάζονται, έτσι αυτοαποκαλούνται γιατί έτσι τους συμφέρει.
Μήπως όμως συμφέρει και το λαό (ή τους λαούς) να αποκαλούν τον κοινοβουλευτισμό δημοκρατία;
ΑΠΟΛΥΤΑ ΑΔΥΝΑΤΟΝ.
Από πουθενά και με κανένα συλλογισμό, ούτε καν αληθοφανή, δεν μπορεί να προκύψει κάποιο λαϊκό συμφέρον.
Αντίθετα μάλιστα. Προκύπτει πολύ μεγάλη ζημιά για το λαό και την εργατική τάξη στο πεδίο του ιδεολογικού πολέμου.
Και ποια είναι η σωστή, η αλάνθαστη γραμμή για το λαό;ΜΑΟ. Η ΑΛΑΝΘΑΣΤΗ ΓΡΑΜΜΗ
Αν παρατηρήσουμε και σε αυτούς τους τρείς όρους, έχουμε διαφορετικό επίθετο (χαρακτηριστικό) αλλά έχουμε ΙΔΙΟ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ.
Δηλαδή, σύμφωνα με αυτούς τους όρους, η ΟΥΣΙΑ του συστήματος του κοινοβουλευτισμού είναι ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ (εξουσία του λαού).Έχει όμως ο κοινοβουλευτισμός καμιά σχέση με τη δημοκρατία ή είναι ο τέλειος ορισμός της ΟΛΙΓΑΡΧΙΑΣ - ΟΛΙΓΟΚΡΑΤΙΑΣ;
Όπως γνωρίζει ο κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος και όπως θα εξηγήσω πιο κάτω, ο κοινοβουλευτισμός είναι ένα ολιγοκρατικό – ολιγαρχικό σύστημα και ουδεμία σχέση έχει με τη δημοκρατία – εξουσία του λαού – εξουσία των πολλών.
(Πχ, μια δημοσκόπηση έδειξε τελευταία ότι το 92% δεν θέλει να γίνουν πλειστηριασμοί. Όμως οι ελάχιστοι, θα εξαναγκάσουν δια της απειλής χρήσης βίας και θα επιβάλλουν τους πλειστηριασμούς στους πολλούς. Οι λίγοι επιβάλλονται στους πολλούς, όπως κάνουν για όλους, για τον κάθε κοινωνικό κανόνα – «νόμο», όπως κάνουν σε κάθε ιδιαίτερο κοινωνικό θέμα, όπως κάνουν στα πάντα.)
Η έννοια της δημοκρατίας έχει περάσει, διαχρονικά, στην πλειονότητα της λαϊκής συνείδησης (σε παγκόσμιο επίπεδο) σαν θετική έννοια και αυτή της ολιγαρχίας σαν αρνητική. Γι αυτό ακόμα και τα φασιστικά καθεστώτα αυτοαποκαλούνται δημοκρατίες. (Πχ η εδώ χούντα)
Λοιπόν, ποιόν συμφέρει η χρήση μιας θετικής έννοιας για το χαρακτηρισμό μιας άκρως αρνητικής πραγματικότητας για τους λαούς; ΠΟΙΟΝ ΣΥΜΦΕΡΕΙ;
Σίγουρα συμφέρει τον καπιταλισμό, σίγουρα συμφέρει την αστική τάξη. Έτσι θέλουν να ονομάζονται, έτσι αυτοαποκαλούνται γιατί έτσι τους συμφέρει.
Μήπως όμως συμφέρει και το λαό (ή τους λαούς) να αποκαλούν τον κοινοβουλευτισμό δημοκρατία;
ΑΠΟΛΥΤΑ ΑΔΥΝΑΤΟΝ.
Από πουθενά και με κανένα συλλογισμό, ούτε καν αληθοφανή, δεν μπορεί να προκύψει κάποιο λαϊκό συμφέρον.
Αντίθετα μάλιστα. Προκύπτει πολύ μεγάλη ζημιά για το λαό και την εργατική τάξη στο πεδίο του ιδεολογικού πολέμου.
Και ποια είναι η σωστή, η αλάνθαστη γραμμή για το λαό;ΜΑΟ. Η ΑΛΑΝΘΑΣΤΗ ΓΡΑΜΜΗ
"Να πολεμάμε ό,τι υπερασπίζεται ο εχθρός. Να υπερασπιζόμαστε ό,τι πολεμάει" (Σχετικά σωστό)
Πχ ο εχθρός σφετερίζεται την έννοια της δημοκρατίας και υπερασπίζεται αυτό τον σφετερισμό με άπειρη, με ατέρμονη λύσσα. Την κοινοβουλευτική ολιγαρχία – ολιγοκρατία την ονομάζει δημοκρατία (αστική, κοινοβουλευτική, αντιπροσωπευτική κλπ) για να παγιδεύει τη συνείδηση των υπηκόων του.
Λογικά δεν θα έπρεπε να τους κάνουμε το χατίρι, δεν θα έπρεπε να γινόμαστε φερέφωνα των συμφερόντων τους.
Όμως γιατί τα ανώτερα στελέχη της κοινοβουλευτικής και της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς χρησιμοποιούν με πολύ μεγάλη επιμονή (και ενίοτε με «λύσσα») τον όρο «αστική δημοκρατία» καθώς και τους άλλους που περιέχουν το ουσιαστικό δημοκρατία;
Από άγνοια; Από βλακεία; Μήπως έχουν κάποιο συμφέρον και επομένως έχει κάποιο «ΛΑΚΚΟ Η ΦΑΒΑ”;Να το δούμε.
ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ ΣΤΕΛΕΧΩΝ
Πολλά απλά μέλη και οπαδοί αριστερών κομμάτων έχουν ρωτήσει στελέχη τους γιατί ονομάζουν τον κοινοβουλευτισμό δημοκρατία (με ή χωρίς επίθετο μπροστά από τη λέξη).
Από πληροφορίες που έχω, τα στελέχη ζορίζονται πολύ και τελικά δεν δίνουν μια ΛΟΓΙΚΗ απάντηση.
Οι δικαιολογίες ποικίλουν. Σταχυολόγηση μερικών.
* Κάποιοι απαντάνε ότι: «Έτσι μπορούμε να διαχωρίζουμε τον κοινοβουλευτισμό από τις στρατιωτικές δικτατορίες. Δηλαδή προβάλουν θέμα διαχωρισμού αστικών συστημάτων.
Καλά, αν θέλουν να κάνουν διαχωρισμό, δεν μπορούν να ονομάζουν τον κοινοβουλευτισμό όπως είναι και τα στρατιωτικά καθεστώτα επίσης όπως είναι;
Δηλαδή σε τι κωλύονται και δεν τον ονομάζουν είτε αστική ολιγαρχία ή ολιγοκρατία, είτε κοινοβουλευτική ολιγαρχία, είτε κοινοβουλευτική ολιγοκρατία, είτε κοινοβουλευτική ολιγαρχική ή ολιγοκρατική δικτατορία; Τόσες δυνατότητες υπάρχουν.
Και από την άλλη από τι εμποδίζονται να ονομάσουν τα στρατιωτικά καθεστώτα είτε στρατιωτικές ολιγαρχίες, είτε στρατιωτικές ολιγοκρατίες, είτε στρατιωτικές ολιγαρχικές ή ολιγοκρατικές δικτατορίες;Έτσι μπορούμε να έχουμε τον πραγματικό και τον εύκολο διαχωρισμό μεταξύ αυτών των ολιγαρχικών καθεστώτων και δεν γινόμαστε φερέφωνα της αστικής προπαγάνδας και ταυτόχρονα δεν προκαλούμε σύγχυση στη λαϊκή συνείδηση για το τι είναι δημοκρατία, αφού επιδιώκουμε την κατάκτησή της (Μαρξ μανιφέστο).
* Μια άλλη δικαιολογία είναι η εξής:
«Στα κοινοβουλευτικά συστήματα υπάρχουν περισσότερα δικαιώματα για τους λαούς.»
Ακόμα και αν δεχθούμε ότι όντως υπάρχουν πιο πολλά δικαιώματα (γιατί ιστορικά υπάρχουν περιπτώσεις όπου αυτό μπορεί να μην ισχύει και η ποσότητα δικαιωμάτων να εξαρτάται από την ύπαρξη και το μέγεθος ενός αντίπαλου δέους για το σύστημα), το βασικό μας ερώτημα παραμένει.
«Γιατί να ονομάζονται οι αστικοί κοινοβουλευτισμοί δημοκρατίες και όχι ολιγαρχίες ή ολιγοκρατίες; Σε τι ωφελεί το λαϊκό κίνημα ή πόσο το ζημιώνει;»Η ουσιαστική διαφορά της ολιγαρχίας – ολιγοκρατίας από τη δημοκρατία δεν βρίσκεται στην ποσότητα ή την ποιότητα των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων που υπάρχουν για το λαό ΑΛΛΑ στο ποιος κατέχει την ΕΞΟΥΣΙΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ – ΟΡΙΣΜΟΥ δικαιωμάτων και υποχρεώσεων.
Δηλαδή από το ποιο υποκείμενο έχει την εξουσία να αποφασίζει και να επιβάλλει τους κοινωνικούς κανόνες πάνω σε κάθε κοινωνικό θέμα, πάνω σε όλα τα κοινωνικά θέματα. Ήτοι από το ποιο υποκείμενο κατέχει ΤΗΝ ΕΝΟΠΛΗ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ (συν διοικητική) ΚΑΙ ΤΗ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ.
(Το υποκείμενο που κατέχει αυτές τις εξουσίες, κατέχει και τη δυνατότητα παραγωγής δικαιωμάτων και υποχρεώσεων).
Όταν αυτές λοιπόν τις εξουσίες τις κατέχει μια μειοψηφία (λίγοι) και επομένως αυτή η μειοψηφία θα είναι η παραγωγός δικαιωμάτων και υποχρεώσεων (κοινωνικών κανόνων) τότε το σύστημα είναι ολιγαρχία - ολιγοκρατία και αν τις κατέχει ο λαός (πολλοί) και άρα αυτός θα είναι ο παραγωγός δικαιωμάτων και υποχρεώσεων (νόμων) τότε είναι δημοκρατία.
Τελεία και παύλα.- Η πιο πάνω δικαιολογία δεν ευσταθεί ούτε σαν ανέκδοτο.
* Επίσης μια από τις τόσες φτηνές και αδικαιολόγητες δικαιολογίες των ανώτερων στελεχών της αριστεράς είναι η ακόλουθη:
«Εμείς θέλουμε την πραγματική δημοκρατία. Η αστική δημοκρατία είναι μια ψεύτικη δημοκρατία, μια κίβδηλη δημοκρατία μια κατ επίφαση δημοκρατία..»Δηλαδή τρομερή βλακεία. Εκτός του ότι δεν μας λένε σύμφωνα με ποιο ορισμό είναι ψεύτικη και όχι αληθινή η λεγόμενη αστική δημοκρατία, το ερώτημα γίνεται ακόμα πιο πιεστικό γι αυτούς:
«Αφού δεν είναι πραγματική δημοκρατία και είναι ψεύτικη, τότε γιατί την αποκαλείτε δημοκρατία και όχι ολιγοκρατία; Σε τι ωφελείται ο λαός και σε τι ζημιώνεται;»
Σημείωση:
Ο ΜΑΡΞ ΔΕΝ ΑΠΟΚΑΛΕΣΕ ΠΟΤΕ ΤΟΝ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.Ο Μαρξ αποκαλούσε τον κοινοβουλευτισμό είτε αστική ΡΕΠΟΥΜΠΛΙΚΑ, είτε κοινοβουλευτική ΡΕΠΟΥΜΠΛΙΚΑ.
Ρεπούμπλικα όμως δεν σήμαινε δημοκρατία. Σήμαινε πολίτευμα – σύστημα, σήμαινε συνταγματικό πολίτευμα. Όσες Χώρες λειτουργούσαν τότε με συντάγματα τις ονόμαζαν ρεπούμπλικες, όπως πχ «μοναρχική ρεπούμπλικα» κλπ.
Εδώ σου λένε ότι με τη λέξη ρεπούμπλικα εννοούσε τη δημοκρατία, γι αυτόν σήμαινε δημοκρατία…..
Αν όμως ήταν έτσι, τότε όταν χρησιμοποιούσε τον όρο δημοκρατική ρεπούμπλικα θα σήμαινε δημοκρατική δημοκρατία; Και τέτοιες ανοησίες ήταν αδύνατον να τις έκανε ο Μαρξ.
Οι ευτελείς, οι αδικαιολόγητες δικαιολογίες μπορεί να είναι διάφορες. Και αναγκαστικά το ερώτημα θα πρέπει να αλλάξει και να είναι το εξής:
Μα είναι τόσο βλάκες που δεν καταλαβαίνουν πιο είναι το σωστό και ταυτόχρονα συμφέρον του κινήματος ή οι ίδιοι (στελέχη) έχουν κάποιο προσωπικό ψυχοοικονομικό συμφέρον;Ας βγάλουμε από το κάδρο τους σοσιαλδημοκράτες. Αυτά τα ρεμάλια έχουν ταχθεί, πάνω από ένα αιώνα, ανοιχτά με τον καπιταλισμό και τους ολιγαρχικούς μηχανισμούς επιβολής του.
Πάμε στους λενινιστές.
Γιατί αποκαλούν τον κοινοβουλευτισμό δημοκρατία;
Κάποια μεσαία και κατώτερα στελέχη καθώς και οπαδοί, χρησιμοποιούν αυτό τον όρο επειδή δεν έχουν εμβαθύνει στο θέμα. Κατανοητό και δικαιολογημένο.
Έτσι μας μένουν τα ανώτατα στελέχη.
Ο λόγος που κάνουν χρήση αυτού του όρου είναι προφανής.
Θέλουν να ακολουθήσουν κατά γράμμα το αντιφατικό λεξιλόγιο και την αντιφατική – ανόητη σκέψη του Λένιν για να μπορούν κατόπιν να είναι συνεπείς και με το ολιγαρχικό πρόταγμά του. Ο Λένιν ξέρει πολύ καλά ποια είναι η ουσία της δημοκρατίας. Ξέρει ότι η αρχή της – ουσία της - ο σκοπός της είναι η υποταγή της μειοψηφίας στην πλειοψηφία.
Λένιν βιβλίο «κράτος και επανάσταση» κεφάλαιο ΙV, υποκεφάλαιο 6ο, παράγραφος 6η.
Λογικά δεν θα έπρεπε να τους κάνουμε το χατίρι, δεν θα έπρεπε να γινόμαστε φερέφωνα των συμφερόντων τους.
Όμως γιατί τα ανώτερα στελέχη της κοινοβουλευτικής και της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς χρησιμοποιούν με πολύ μεγάλη επιμονή (και ενίοτε με «λύσσα») τον όρο «αστική δημοκρατία» καθώς και τους άλλους που περιέχουν το ουσιαστικό δημοκρατία;
Από άγνοια; Από βλακεία; Μήπως έχουν κάποιο συμφέρον και επομένως έχει κάποιο «ΛΑΚΚΟ Η ΦΑΒΑ”;Να το δούμε.
ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ ΣΤΕΛΕΧΩΝ
Πολλά απλά μέλη και οπαδοί αριστερών κομμάτων έχουν ρωτήσει στελέχη τους γιατί ονομάζουν τον κοινοβουλευτισμό δημοκρατία (με ή χωρίς επίθετο μπροστά από τη λέξη).
Από πληροφορίες που έχω, τα στελέχη ζορίζονται πολύ και τελικά δεν δίνουν μια ΛΟΓΙΚΗ απάντηση.
Οι δικαιολογίες ποικίλουν. Σταχυολόγηση μερικών.
* Κάποιοι απαντάνε ότι: «Έτσι μπορούμε να διαχωρίζουμε τον κοινοβουλευτισμό από τις στρατιωτικές δικτατορίες. Δηλαδή προβάλουν θέμα διαχωρισμού αστικών συστημάτων.
Καλά, αν θέλουν να κάνουν διαχωρισμό, δεν μπορούν να ονομάζουν τον κοινοβουλευτισμό όπως είναι και τα στρατιωτικά καθεστώτα επίσης όπως είναι;
Δηλαδή σε τι κωλύονται και δεν τον ονομάζουν είτε αστική ολιγαρχία ή ολιγοκρατία, είτε κοινοβουλευτική ολιγαρχία, είτε κοινοβουλευτική ολιγοκρατία, είτε κοινοβουλευτική ολιγαρχική ή ολιγοκρατική δικτατορία; Τόσες δυνατότητες υπάρχουν.
Και από την άλλη από τι εμποδίζονται να ονομάσουν τα στρατιωτικά καθεστώτα είτε στρατιωτικές ολιγαρχίες, είτε στρατιωτικές ολιγοκρατίες, είτε στρατιωτικές ολιγαρχικές ή ολιγοκρατικές δικτατορίες;Έτσι μπορούμε να έχουμε τον πραγματικό και τον εύκολο διαχωρισμό μεταξύ αυτών των ολιγαρχικών καθεστώτων και δεν γινόμαστε φερέφωνα της αστικής προπαγάνδας και ταυτόχρονα δεν προκαλούμε σύγχυση στη λαϊκή συνείδηση για το τι είναι δημοκρατία, αφού επιδιώκουμε την κατάκτησή της (Μαρξ μανιφέστο).
* Μια άλλη δικαιολογία είναι η εξής:
«Στα κοινοβουλευτικά συστήματα υπάρχουν περισσότερα δικαιώματα για τους λαούς.»
Ακόμα και αν δεχθούμε ότι όντως υπάρχουν πιο πολλά δικαιώματα (γιατί ιστορικά υπάρχουν περιπτώσεις όπου αυτό μπορεί να μην ισχύει και η ποσότητα δικαιωμάτων να εξαρτάται από την ύπαρξη και το μέγεθος ενός αντίπαλου δέους για το σύστημα), το βασικό μας ερώτημα παραμένει.
«Γιατί να ονομάζονται οι αστικοί κοινοβουλευτισμοί δημοκρατίες και όχι ολιγαρχίες ή ολιγοκρατίες; Σε τι ωφελεί το λαϊκό κίνημα ή πόσο το ζημιώνει;»Η ουσιαστική διαφορά της ολιγαρχίας – ολιγοκρατίας από τη δημοκρατία δεν βρίσκεται στην ποσότητα ή την ποιότητα των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων που υπάρχουν για το λαό ΑΛΛΑ στο ποιος κατέχει την ΕΞΟΥΣΙΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ – ΟΡΙΣΜΟΥ δικαιωμάτων και υποχρεώσεων.
Δηλαδή από το ποιο υποκείμενο έχει την εξουσία να αποφασίζει και να επιβάλλει τους κοινωνικούς κανόνες πάνω σε κάθε κοινωνικό θέμα, πάνω σε όλα τα κοινωνικά θέματα. Ήτοι από το ποιο υποκείμενο κατέχει ΤΗΝ ΕΝΟΠΛΗ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ (συν διοικητική) ΚΑΙ ΤΗ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ.
(Το υποκείμενο που κατέχει αυτές τις εξουσίες, κατέχει και τη δυνατότητα παραγωγής δικαιωμάτων και υποχρεώσεων).
Όταν αυτές λοιπόν τις εξουσίες τις κατέχει μια μειοψηφία (λίγοι) και επομένως αυτή η μειοψηφία θα είναι η παραγωγός δικαιωμάτων και υποχρεώσεων (κοινωνικών κανόνων) τότε το σύστημα είναι ολιγαρχία - ολιγοκρατία και αν τις κατέχει ο λαός (πολλοί) και άρα αυτός θα είναι ο παραγωγός δικαιωμάτων και υποχρεώσεων (νόμων) τότε είναι δημοκρατία.
Τελεία και παύλα.- Η πιο πάνω δικαιολογία δεν ευσταθεί ούτε σαν ανέκδοτο.
* Επίσης μια από τις τόσες φτηνές και αδικαιολόγητες δικαιολογίες των ανώτερων στελεχών της αριστεράς είναι η ακόλουθη:
«Εμείς θέλουμε την πραγματική δημοκρατία. Η αστική δημοκρατία είναι μια ψεύτικη δημοκρατία, μια κίβδηλη δημοκρατία μια κατ επίφαση δημοκρατία..»Δηλαδή τρομερή βλακεία. Εκτός του ότι δεν μας λένε σύμφωνα με ποιο ορισμό είναι ψεύτικη και όχι αληθινή η λεγόμενη αστική δημοκρατία, το ερώτημα γίνεται ακόμα πιο πιεστικό γι αυτούς:
«Αφού δεν είναι πραγματική δημοκρατία και είναι ψεύτικη, τότε γιατί την αποκαλείτε δημοκρατία και όχι ολιγοκρατία; Σε τι ωφελείται ο λαός και σε τι ζημιώνεται;»
Σημείωση:
Ο ΜΑΡΞ ΔΕΝ ΑΠΟΚΑΛΕΣΕ ΠΟΤΕ ΤΟΝ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.Ο Μαρξ αποκαλούσε τον κοινοβουλευτισμό είτε αστική ΡΕΠΟΥΜΠΛΙΚΑ, είτε κοινοβουλευτική ΡΕΠΟΥΜΠΛΙΚΑ.
Ρεπούμπλικα όμως δεν σήμαινε δημοκρατία. Σήμαινε πολίτευμα – σύστημα, σήμαινε συνταγματικό πολίτευμα. Όσες Χώρες λειτουργούσαν τότε με συντάγματα τις ονόμαζαν ρεπούμπλικες, όπως πχ «μοναρχική ρεπούμπλικα» κλπ.
Εδώ σου λένε ότι με τη λέξη ρεπούμπλικα εννοούσε τη δημοκρατία, γι αυτόν σήμαινε δημοκρατία…..
Αν όμως ήταν έτσι, τότε όταν χρησιμοποιούσε τον όρο δημοκρατική ρεπούμπλικα θα σήμαινε δημοκρατική δημοκρατία; Και τέτοιες ανοησίες ήταν αδύνατον να τις έκανε ο Μαρξ.
Οι ευτελείς, οι αδικαιολόγητες δικαιολογίες μπορεί να είναι διάφορες. Και αναγκαστικά το ερώτημα θα πρέπει να αλλάξει και να είναι το εξής:
Μα είναι τόσο βλάκες που δεν καταλαβαίνουν πιο είναι το σωστό και ταυτόχρονα συμφέρον του κινήματος ή οι ίδιοι (στελέχη) έχουν κάποιο προσωπικό ψυχοοικονομικό συμφέρον;Ας βγάλουμε από το κάδρο τους σοσιαλδημοκράτες. Αυτά τα ρεμάλια έχουν ταχθεί, πάνω από ένα αιώνα, ανοιχτά με τον καπιταλισμό και τους ολιγαρχικούς μηχανισμούς επιβολής του.
Πάμε στους λενινιστές.
Γιατί αποκαλούν τον κοινοβουλευτισμό δημοκρατία;
Κάποια μεσαία και κατώτερα στελέχη καθώς και οπαδοί, χρησιμοποιούν αυτό τον όρο επειδή δεν έχουν εμβαθύνει στο θέμα. Κατανοητό και δικαιολογημένο.
Έτσι μας μένουν τα ανώτατα στελέχη.
Ο λόγος που κάνουν χρήση αυτού του όρου είναι προφανής.
Θέλουν να ακολουθήσουν κατά γράμμα το αντιφατικό λεξιλόγιο και την αντιφατική – ανόητη σκέψη του Λένιν για να μπορούν κατόπιν να είναι συνεπείς και με το ολιγαρχικό πρόταγμά του. Ο Λένιν ξέρει πολύ καλά ποια είναι η ουσία της δημοκρατίας. Ξέρει ότι η αρχή της – ουσία της - ο σκοπός της είναι η υποταγή της μειοψηφίας στην πλειοψηφία.
Λένιν βιβλίο «κράτος και επανάσταση» κεφάλαιο ΙV, υποκεφάλαιο 6ο, παράγραφος 6η.
«Από πρώτη άποψη, ο ισχυρισμός αυτός φαίνεται εξαιρετικά παράξενος και ακατανόητος. Ίσως μάλιστα να γεννηθεί σε κάποιον ο φόβος, μήπως περιμένουμε να έρθει ένα τέτοιο κοινωνικό σύστημα, όπου δεν θα ΤΗΡΕΙΤΑΙ η αρχή της ΥΠΟΤΑΓΗΣ της ΜΕΙΟΨΗΦΙΑΣ στην ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ, εφόσον ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ αναγνώριση αυτής της ΑΡΧΗΣ.»
Δηλαδή η τήρηση της ΑΡΧΗΣ της υποταγής της μειοψηφίας στην πλειοψηφία είναι η ΟΥΣΙΑ της δημοκρατίας. Ήτοι η δημοκρατία είναι το πολιτικό σύστημα των πολλών.
Αυτό φυσικά, αποκλείει εξ ορισμού να μπορεί να είναι η δημοκρατία και το πολιτικό σύστημα των λίγων, το πολιτικό σύστημα της μειοψηφίας, το πολιτικό σύστημα των καταπιεστών.
Παρά ταύτα, ο θεοποιημένος από τους εξουσιολάγνους Λένιν, ξεχνά τι λέει πριν ή τι θέλει να πει μετά. Ο οπορτουνισμός του είναι ασυναγώνιστος. Η σκέψη του πολλάκις είναι πολύ παράλογη και πέφτει διαρκώς σε νηπιακού τύπου αντιφάσεις.
Λένιν, κεφάλαιο V , υποκεφάλαιο 2ο, παράγραφος 8η.
«Δημοκρατία για μια ασήμαντη μειοψηφία, δημοκρατία για τους πλούσιους, αυτός είναι ο δημοκρατισμός της καπιταλιστικής κοινωνίας.»
Κεφάλαιο V, υποκεφάλαιο 2ο, παράγραφο 16η.
«Έτσι λοιπόν στην καπιταλιστική κοινωνία έχουμε μια δημοκρατία κουτσουρεμένη, κακομοιριασμένη, κίβδηλη, δημοκρατία μόνο ΓΙΑ τους πλούσιους, για τη μειονότητα!!!!! (Αυτό μπορεί να τρελάνει τους πάντες εκτός από τους βαρεμένους εξουσιολάγνους λενινιστές.)
Κεφάλαιο ΙΙΙ, υποκεφάλαιο 2ο , παράγραφος 13η.
«Από αυτή την άποψη είναι ιδιαίτερα αξιοσημείωτο το εξής: ………….
Σε αυτό εκφράζεται με τον πιο εύγλωττο τρόπο η στροφή! από την αστική δημοκρατία στην προλεταριακή (εργατική) δημοκρατία, από τη δημοκρατία των καταπιεστών!!! στη δημοκρατία των καταπιεζόμενων τάξεων !!!!!!….»
Σε αυτό εκφράζεται με τον πιο εύγλωττο τρόπο η στροφή! από την αστική δημοκρατία στην προλεταριακή (εργατική) δημοκρατία, από τη δημοκρατία των καταπιεστών!!! στη δημοκρατία των καταπιεζόμενων τάξεων !!!!!!….»
Μη τρελαίνεται κανείς. Κατά τον, ντε φάκτο, αντικομμουνιστή Λένιν υπάρχει και δημοκρατία - εξουσία των λαών- των καταπιεστών !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Και εξακολουθούν κάποια "νούμερα" να δηλώνουν οπαδοί του έχοντάς τον θεοποιήσει.
Και εξακολουθούν κάποια "νούμερα" να δηλώνουν οπαδοί του έχοντάς τον θεοποιήσει.
Κεφάλαιο V, υποκεφάλαιο 2ο, παράγραφος 10η .
«Ο Μαρξ συνέλαβε θαυμάσια αυτή την ουσία της καπιταλιστικής δημοκρατίας.».
(Κρατηθείτε. Υπάρχει καπιταλιστική δημοκρατία, δηλαδή καπιταλιστική υποταγή της μειοψηφίας στην πλειοψηφία;!!! Φυσικά ο Μαρξ δεν μίλησε ΠΟΤΕ για καπιταλιστική δημοκρατία!!! Αυτό είναι στην αντικομμουνιστική φαντασίωση του Λένιν.)
Δηλαδή τα ανέκδοτά του είναι ανώτερα και από εκείνα με τον Τοτό.
Είναι προφανές ότι ο Λένιν θέλει να προκαλέσει σύγχυση γύρω από την έννοια της δημοκρατίας. Ξέρει ότι αυτή η έννοια φέρει ένα θετικό φορτίο στην συνείδηση των λαών. Χρειάζεται ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να ονομάσει και το δικό του σύστημα δημοκρατία. Πως όμως να το ονομάσει αφού είναι ΑΚΡΩΣ ολιγαρχικό - αντικομμουνιστικό;
Ετούτο μπορεί να το κάνει μόνο άμα ονομάσει δημοκρατία και το αστικό ολιγαρχικό σύστημα του κοινοβουλευτισμού. (φερ πλεϊ)
Ας δούμε όμως λίγα από τα πολλά αντικομμουνιστικά «μαργαριτάρια» του θεοποιημένου Λένιν.Αυτό, το πιο κάτω ολιγαρχικό σύστημα θέλει ο Λένιν να ονομάσει δημοκρατία.
Ομιλία του Λένιν στο πρώτο Πανρωσικό συνέδριο 31 Ιουλίου 1919 τα έχει πει πιο καθαρά και "σταράτα".
" Όταν μας επιπλήττουν για την εγκαθίδρυση μιας δικτατορίας ενός κόμματος και ,όπως έχετε ακούσει, προτείνεται ένα ενωμένο σοσιαλιστικό μέτωπο, εμείς λέμε, «Ναι, αυτό είναι η δικτατορία ενός κόμματος! Αυτό είναι που εμείς υποστηρίζουμε και δεν πρόκειται να αλλάξουμε αυτή μας τη θέση γιατί το κόμμα έχει κερδίσει, με τη διαδρομή δεκαετιών, τη θέση της πρωτοπορίας σε όλο το εργοστασιακό και βιομηχανικό προλεταριάτο...."
Δηλαδή δικτατορία του κόμματος, δικτατορία μιας ισχνής μειοψηφίας που όμως θα πρέπει να την ονομάσει δημοκρατία (προλεταριακή δημοκρατία).
Ο Τρότσκι και λίγους μήνες μετά (το Μάρτη του 1921) στο 10ο συνέδριο του κόμματος, παρουσία του Λένιν και του Στάλιν τα λέει το ίδιο και πιο κυνικά..
Τρότσκι: «..Η εργατική αντιπολίτευση, παρουσίασε επικίνδυνα σλόγκαν φετιχοποιώντας τις δημοκρατικές αρχές. Βεβαιώνουν το δικαίωμα των εργαζομένων να εκλέγουν τους αντιπροσώπους τους πέρα από το κόμμα, λες και το κόμμα δεν είναι εξουσιοδοτημένο να επιβεβαιώνει τη ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ακόμη και όταν αυτή η δικτατορία έρχεται παροδικά σε ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ με τις εφήμερες διαθέσεις της ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ!! Είναι αναγκαίο να δημιουργήσουμε ανάμεσα μας τη συνείδηση ότι το ΚΟΜΜΑ ΕΧΕΙ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ένα επαναστατικό δικαίωμα!!!!».
Ο ΑΠΟΛΥΤΟΣ αντικομμουνισμός με φιλοκομμουνιστική φρασεολγία - παγίδα.
ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΛΑΚΚΟΣ ΤΗΣ ΦΑΒΑΣ
Ένα σύστημα ολιγαρχικό – αντικομμουνιστικό που πρέπει να ονομαστεί δημοκρατία δια μέσου «ιδεολογικού φερ πλέϊ» με το αστικό σύστημα.
Αν λοιπόν ονομάσουν τον κοινοβουλευτισμό ολιγαρχία ή ολιγοκρατία τότε μπορεί «να ανοίξουν οι ασκοί του Αιόλου» και για τους ίδιους. Θα πρέπει να αιτιολογήσουν τον όρο και γι αυτό θα πρέπει να εξηγήσουν, οπωσδήποτε, τι είναι πραγματικά ολιγαρχία και τι είναι η πραγματική δημοκρατία.
Αν όμως κάνουν αυτή την εξήγηση τότε θα βγει ότι και το πρόταγμα του Λένιν, δηλαδή το πρόταγμα που ακολουθούν και οι ίδιοι είναι ΑΚΡΩΣ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΟ, άκρως αντικομμουνιστικό.
Γι αυτό, ονομάζοντας τον κοινοβουλευτισμό δημοκρατία (αστική, κοινοβουλευτική, αντιπροσωπευτική κλπ) αποφεύγουν τις «κακοτοπιές». Έτσι αποφεύγουν το ξέφτισμα του υφάσματος και δεν αποκαλύπτεται το πραγματικό πρόσωπο του προτάγματός τους.
Σημειολογικά, όταν ένα ανώτερο στέλεχος των λενινιστών αποκαλεί τον κοινοβουλευτισμό δημοκρατία υποκρύπτει τους ολιγαρχικούς αντικομμουνιστικούς στόχους του.
ΥΓ1. Οι λενινιστές χρησιμοποιούν τον όρο ολιγαρχία μόνο και αποκλειστικά στον οικονομικό τομέα (πχ οικονομική ολιγαρχία, ολιγάρχες του πλούτου κλπ). Αυτόν τον όρο τον έχουν εξαφανίσει κυριολεκτικά από το λεξιλόγιό τους για να την ονομασία των πολιτικών συστημάτων που στηρίζουν την οικονομική ολιγαρχία!!! Ο λόγος εξηγείται πιο πάνω.
Οι λενινιστές αποκαλούν τον κοινοβουλευτισμό δημοκρατία και για έναν άλλο λόγο. Χρυσώνουν το χάπι στους οπαδούς τους για να δεχθούν τη συμμετοχή τους στις ολιγαρχικές εκλογές του συστήματος. Η συμμετοχή σε αυτές θα λειτουργούν σαν σχολείο που θα διαπαιδαγωγούν τις "μάζες" στην αποδοχή του ολιγαρχισμού, στην αποδοχή του να κατέχει την εξουσία μια μικρή μειοψηφία (κόμμα και κάποια όργανα υπό αυτό)
Ο Λένιν Μάη του 1918 λέει στις «Έξι θέσεις για τα άμεσα καθήκοντα της σοβιετικής εξουσίας».
«.. Η ΥΠΟΤΑΓΗ (των εργατών) και μάλιστα η ΑΝΑΝΤΙΡΡΗΤΗ ΥΠΟΤΑΓΗ την ώρα της εργασίας στις ΜΟΝΟΠΡΟΣΩΠΕΣ ΕΝΤΟΛΕΣ των σοβιετικών ΚΑΘΟΔΗΓΗΤΩΝ, ΤΩΝ ΔΙΚΤΑΤΟΡΩΝ που έχουν ΕΚΛΕΓΕΙ ή έχουν ΔΙΟΡΙΣΤΕΙ από τα ΣΟΒΙΕΤΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ και έχουν ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ (όπως απαιτεί λχ το διάταγμα για τους σιδηροδρόμους) απέχει πολύ, πάρα πολύ ακόμα από το να έχει εξασφαλιστεί όσο χρειάζεται.»
Παράπονα του Λένιν γιατί ακόμα δεν είχε επιτευχθεί η ΑΠΟΛΥΤΗ ΥΠΟΤΑΓΗ των εργατών στις μειοψηφικές εξουσίες.
Να ποιά ήταν η «εργατική δημοκρατία» του Λένιν και η εντός αυτής «δικτατορία του προλεταριάτου». Μόνο το βούρδουλα φαίνεται ότι δεν θεσμοθέτησε το κόμμα κατά της εργατικής τάξης.
(Μερικοί λενινιστές λένε γι αυτό: « Εντάξει. Δεν έχουμε υποταγή της εργατικής τάξης στην αστική τάξη αλλά στο κόμμα.» Αυτό όμως είναι το ίδιο με εκείνο που λέει ο ρατσιστής. ‘Εντάξει. Το παιδάκι δεν το βίασε αλβανός αλλά έλληνας.»
Ο Τρότσκι και λίγους μήνες μετά (το Μάρτη του 1921) στο 10ο συνέδριο του κόμματος, παρουσία του Λένιν και του Στάλιν τα λέει το ίδιο και πιο κυνικά..
Τρότσκι: «..Η εργατική αντιπολίτευση, παρουσίασε επικίνδυνα σλόγκαν φετιχοποιώντας τις δημοκρατικές αρχές. Βεβαιώνουν το δικαίωμα των εργαζομένων να εκλέγουν τους αντιπροσώπους τους πέρα από το κόμμα, λες και το κόμμα δεν είναι εξουσιοδοτημένο να επιβεβαιώνει τη ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ακόμη και όταν αυτή η δικτατορία έρχεται παροδικά σε ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ με τις εφήμερες διαθέσεις της ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ!! Είναι αναγκαίο να δημιουργήσουμε ανάμεσα μας τη συνείδηση ότι το ΚΟΜΜΑ ΕΧΕΙ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ένα επαναστατικό δικαίωμα!!!!».
Ο ΑΠΟΛΥΤΟΣ αντικομμουνισμός με φιλοκομμουνιστική φρασεολγία - παγίδα.
ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΛΑΚΚΟΣ ΤΗΣ ΦΑΒΑΣ
Ένα σύστημα ολιγαρχικό – αντικομμουνιστικό που πρέπει να ονομαστεί δημοκρατία δια μέσου «ιδεολογικού φερ πλέϊ» με το αστικό σύστημα.
Αν λοιπόν ονομάσουν τον κοινοβουλευτισμό ολιγαρχία ή ολιγοκρατία τότε μπορεί «να ανοίξουν οι ασκοί του Αιόλου» και για τους ίδιους. Θα πρέπει να αιτιολογήσουν τον όρο και γι αυτό θα πρέπει να εξηγήσουν, οπωσδήποτε, τι είναι πραγματικά ολιγαρχία και τι είναι η πραγματική δημοκρατία.
Αν όμως κάνουν αυτή την εξήγηση τότε θα βγει ότι και το πρόταγμα του Λένιν, δηλαδή το πρόταγμα που ακολουθούν και οι ίδιοι είναι ΑΚΡΩΣ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΟ, άκρως αντικομμουνιστικό.
Γι αυτό, ονομάζοντας τον κοινοβουλευτισμό δημοκρατία (αστική, κοινοβουλευτική, αντιπροσωπευτική κλπ) αποφεύγουν τις «κακοτοπιές». Έτσι αποφεύγουν το ξέφτισμα του υφάσματος και δεν αποκαλύπτεται το πραγματικό πρόσωπο του προτάγματός τους.
Σημειολογικά, όταν ένα ανώτερο στέλεχος των λενινιστών αποκαλεί τον κοινοβουλευτισμό δημοκρατία υποκρύπτει τους ολιγαρχικούς αντικομμουνιστικούς στόχους του.
ΥΓ1. Οι λενινιστές χρησιμοποιούν τον όρο ολιγαρχία μόνο και αποκλειστικά στον οικονομικό τομέα (πχ οικονομική ολιγαρχία, ολιγάρχες του πλούτου κλπ). Αυτόν τον όρο τον έχουν εξαφανίσει κυριολεκτικά από το λεξιλόγιό τους για να την ονομασία των πολιτικών συστημάτων που στηρίζουν την οικονομική ολιγαρχία!!! Ο λόγος εξηγείται πιο πάνω.
Οι λενινιστές αποκαλούν τον κοινοβουλευτισμό δημοκρατία και για έναν άλλο λόγο. Χρυσώνουν το χάπι στους οπαδούς τους για να δεχθούν τη συμμετοχή τους στις ολιγαρχικές εκλογές του συστήματος. Η συμμετοχή σε αυτές θα λειτουργούν σαν σχολείο που θα διαπαιδαγωγούν τις "μάζες" στην αποδοχή του ολιγαρχισμού, στην αποδοχή του να κατέχει την εξουσία μια μικρή μειοψηφία (κόμμα και κάποια όργανα υπό αυτό)
