ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΩΝ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Το πρώτο άρθρο του συντάγματος της ελληνικής πολιτικοοικονομικής ολιγαρχίας ξεκινά με την μεγαλύτερη (προπαγανδιστική) εξαπάτηση του λαού, με ένα από τα μεγαλύτερα ψεύδη που μπορούν να υπάρξουν.- Με τι θα ξεκινούσαν άλλωστε οι πιο εγκληματικές, οι πιο ψυχανώμαλες υπάρξεις της κοινωνίας;-

Γράφουν λοιπόν:

 Άρθρο 1: (Μορφή του πολιτεύματος)

1.  Tο πολίτευμα της Eλλάδας είναι Προεδρευόμενη Kοινοβουλευτική Δημοκρατία.

2. Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία.

3. Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα.

Όμως στην πραγματικότητα το
άρθρο 1, είναι το εξής:

      1. Tο πολίτευμα της Eλλάδας είναι Προεδρευόμενη κοινοβουλευτική ολιγαρχική δικτατορία.
(Δικτατορία σημαίνει επιβολή – υπαγόρευση, από το λατινικό ρήμα dictare)

      2. Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η ολιγαρχική κυριαρχία.

      3. Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από μια ολιγαρχία, υπάρχουν υπέρ αυτής (και εναντίον του λαού) και ασκούνται όπως ορίζει το σύνταγμά της.

Ας εξηγήσουμε τα αυτονόητα:

    1α. Η αρχή, η ουσία, ο βασικός σκοπός του κάθε ολιγαρχικού συστήματος είναι η ΥΠΟΤΑΓΗ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΣΤΗ ΘΕΛΗΣΗ ΜΙΑΣ ΜΕΙΟΨΗΦΙΑΣ πάνω σε κάθε κοινωνικό θέμα (στην οικονομία και σε όλες τις άλλες κοινωνικές σχέσεις).

   1β. Αντίθετα. Η αρχή, η ουσία, ο βασικός σκοπός του κάθε δημοκρατικού συστήματος είναι η ΥΠΟΤΑΓΗ  ΤΗΣ (εκάστοτε) ΜΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΣΤΗ ΘΕΛΗΣΗ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ σε κάθε κοινωνικό θέμα, σε όλα τα κοινωνικά θέματα.
Και χωρίς να ανήκει  ΟΛΗ Η ΕΝΟΠΛΗ, Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΟ ΛΑΟ δεν μπορεί να γίνει η υποταγή της  μειοψηφίας στην πλειοψηφία και επομένως δεν υπάρχει δημοκρατία (αλλά ολιγαρχία).

Σημείωση: Τα πολιτικά συστήματα διαχωρίζονται από το ποιος έχει την εξουσία να υποτάσσει ποιόν.
Εξουσία δε είναι η δύναμη ενός υποκειμένου με την οποία μπορεί να επιβάλλει τη θέλησή του πάνω σε άλλα υποκείμενα με διαφορετικές θελήσεις.

Για να ήταν ο κοινοβουλευτισμός δημοκρατία στην πραγματικότητα, θα έπρεπε πχ η πλειοψηφία του λαού να είχε επιλέξει και επιβάλλει όλους αυτούς τους αντιλαϊκούς νόμους – μέτρα που υφίσταται.
Η πλειοψηφία του λαού να είχε επιλέξει να την ξεζουμίζουν φορολογικά, να μειώνουν μισθούς και συντάξεις κοκ για να ανακεφαλαιοποιούνται οι φουκαράδες οι τραπεζίτες.
Όλα αυτά όχι μόνο να τα είχε επιλέξει η πλειοψηφία του λαού αλλά επί πλέον (και βασικά) να είχε την ένοπλη εκτελεστική εξουσία δια μέσου της οποίας να επέβαλε στους κυβερνώντες να εφαρμόσουν αυτά τα δικά της αντιλαϊκά μέτρα.
(Και αν 10.000.000 άνθρωποι καλούσαν με διαδήλωση, την υπάρχουσα ένοπλη εκτελεστική, να συλλάβει τους όποιους κυβερνώντες και απ την άλλη αν οι κυβερνώντες  καλούσαν, την ίδια υπάρχουσα ένοπλη εκτελεστική, να επιτεθεί και να διαλύσει το λαό και τελικά οι ένστολοι υπάκουαν στη θέληση του λαού και όχι των κυβερνώντων, θα λέγαμε ότι ο λαός ελέγχει την ένοπλη εκτελεστική.)

Στο υπάρχον όμως σύστημα κάτι τέτοιο δεν έγινε ούτε και πρόκειται να γίνει.
Το κοινοβουλευτικό σύστημα ταυτίζεται ΑΠΟΛΥΤΑ με τον ορισμό του ολιγαρχικού συστήματος, είναι ο απόλυτος ορισμός της ολιγαρχίας.
(Γενικά, στο ολιγαρχικό σύστημα ανήκουν οι κοινοβουλευτικές και οι διάφορες στρατιωτικές ή κομματικοστρατιωτικές ολιγαρχικές δικτατορίες)

2. Θεμέλιο λοιπόν του κοινοβουλευτισμού είναι η κυριαρχία (εξουσία) των λίγων.

3. Η εξουσία πηγάζει και ασκείται από εκείνον που την έχει στα χέρια του. (Αυτά τα αερολογικά "πηγάζει" από το λαό ή "αναβλύζει" κλπ είναι παγίδες για τη λαϊκή σκέψη.)
Εδώ την την εξουσία την κατέχει σε απόλυτο βαθμό μια μικρή μειοψηφία ψυχανώμαλων και κάνει ό,τι γουστάρει στο λαό και σε παγκόσμιο επίπεδο όλοι οι ολιγαρχικοί  κρατούν υπόδουλους τους λαούς.
(Όταν η ολιγαρχία αυτά που θέλει να πει βρίσκονται σε απόλυτη αντίθεση με την πραγματικότητα, για να περάσει προπαγανδιστικά εκείνο που θέλει, χρησιμοποιεί αερολογικές ή ποιητικές εκφράσεις του τύπου «πηγάζει» κοκ.)

ΥΓ1. Θυμόμαστε στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που πριν πάρουν την κυβέρνηση κόπτονταν για να υπερασπιστούν αυτό το ολιγαρχικό σύστημα, λέγοντας ότι το άλφα ή το βήτα μέτρο των προηγούμενων ήταν αντισυνταγματικό..  Ιεροποιούσαν έτσι αυτό το εγκληματικό για το λαό σύνταγμα. Επίσης κάποια άλλα «νούμερα» από αυτούς έλεγαν με καμάρι ότι «θα τους τρελάνουμε στη νομιμότητα». Τώρα κάποιοι από τους ίδιους μιλάνε για προδοσίες και κάτι τέτοια, χωρίς να μπορούν ακόμα να δουν την ολιγαρχική ουσία αυτού του κόμματος στο οποίο συμμετείχαν ή εξακολουθούν να συμμετέχουν.

2. Παλαιότερες κοινωνιολογικές έρευνες είχαν συμπεράνει ότι «οποιοδήποτε πράγμα που χαρακτηρίζεται με θετικό πρόσημο, δεν θα γίνει ποτέ αντικείμενο εχθρικής επίθεσης από εκείνους που αποδέχονται αυτό τον θετικό χαρακτηρισμό».
Γι αυτό το λόγο οι ολιγαρχικοί (βασικά για να μη γίνει το σύστημά τους αντικείμενο επίθεσης και συντριβή του από το λαό) χαρακτηρίζουν όλα τα μαύρα σε άσπρα. Γι αυτό αποκαλούν πχ το ολιγαρχικό σύστημά τους δημοκρατία, για αυτό το νταβατζιλίκι το ονομάζουν αντιπροσώπευση, γι αυτό τον υπήκοο τον λένε πολίτη, για τον ίδιο λόγο τα εξοντωτικά λαϊκά μέτρα τα ονομάζουν μεταρρυθμίσεις, γι αυτό ονομάζουν «θυσίες του λαού» την επιβολή των όποιων εγκληματικών  μέτρων εναντίον του κλπ.

3. Το σύστημα βάζει τους φαντάρους να ορκίζονται "υπακοή στο σύνταγμα και στους νόμους του κράτους"  δηλαδή υπακοή στους κανόνες της ολιγαρχίας.

4.Μερικοί ολιγαρχικοί θέλουν κάποιες αλλαγές σε ετούτο το σύνταγμα. Δηλαδή επιφανειακές αλλαγές και όχι τη ριζική, την πλήρη ανατροπή του την οποία μπορεί να επιφέρει μόνο μια λαϊκή επανάσταση και μια πραγματική λαϊκή εξουσία.

5. Ελπίζουμε ότι θα φθάσει κάποια μέρα όπου σε όλο τον πλανήτη οι λαοί θα χαρακτηρίζουν τα ολιγαρχικά συντάγματα σαν "έντυπα κωλόχαρτα."

6. Η ονομασία των διάφορων καταστάσεων με την πραγματική σημασία τους είναι ένα αναγκαίο (πρώτο) τρομερά σημαντικό βήμα για την απελευθέρωση των λαών.
Κάποιοι συνεχίζουν να αποκαλούν τον κοινοβουλευτισμό δημοκρατία. Χρησιμοποιούν αυτό το ουσιαστικό, προβάλλοντας ενίοτε και κάποιο επίθετο όπως αστική, κοινοβουλευτική, αντιπροσωπευτική, έμμεση κλπ.
Μερικοί κάνουν χρήση αυτών των όρων χωρίς να κατανοούν την αρνητική επίπτωση που έχει αυτό για το λαϊκό απελευθερωτικό κίνημα, το κακό και το μπέρδεμα που προκαλούν στη λαϊκή συνείδηση. Όμως κάποια στελέχη ολιγαρχικών κομμάτων κάνουν συνειδητά αυτή τη χρήση των όρων γιατί και το δικό τους πρόταγμα ή ταυτίζεται με το υπάρχον ολιγαρχικό σύστημα ή γιατί (στο μπροστινό ή στο πίσω μέρος του κεφαλιού τους) θέλουν κάποιο άλλο ολιγαρχικό σύστημα, στρατιωτικού ή κομματικού τύπου.
Όποιοι λοιπόν «μελετημένοι», συνειδητοί αποκαλούν τον κοινοβουλευτισμό δημοκρατία (αστική, κοινοβουλευτική, αντιπροσωπευτική κλπ), επιφυλάσσουν, στο πρόγραμμά τους, για το λαό μια ολιγαρχική δικτατορία, την οποία θέλουν να ονομάσουν δημοκρατία για τον πιο πάνω αναφερόμενο λόγο. Είναι κοινωνικοί εγκληματίες και δυστυχώς κάποιοι από αυτούς φοράνε τη μάσκα του λαϊκού αγωνιστή.

Αποκαλούμε λοιπόν κοινοβουλευτική ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΗ δικτατορία το αστικό σύστημα του κοινοβουλευτισμού, επειδή αυτή είναι η πραγματική του ουσία και αυτή θα πρέπει να χαραχθεί βαθειά στη λαϊκή συνείδηση.

ΡΔ