Το ολιγαρχικό σύστημα για να μπορεί να στέκεται και να επιζεί, πρέπει να μπορεί να διαμορφώνει την κοινωνική συνείδηση στα μέτρα του, σύμφωνα με τους σκοπούς του. Πρέπει δηλαδή να περνά στους υπηκόους του τις δικές του κατάλληλες αντιλήψεις και «αξίες».
Μια από αυτές τις «αξίες» είναι το λεγόμενο προσωπικό ΚΥΡΟΣ ή προσωπική αξία σαν ανταλλάξιμο είδος. Και αυτή έχει για περιεχόμενό της όλες εκείνες τις ικανότητες ή «ικανότητες» οι οποίες θα μπορούν την κάθε κατάλληλη στιγμή να γίνονται καλό ανταλλάξιμο είδος είτε σε οικονομικό επίπεδο είτε σε επίπεδο άλλων διαπροσωπικών σχέσεων.
Ετούτο το σύνολο των ικανοτήτων ή «ικανοτήτων» (πραγματικών ή ψεύτικων) ή μέρος αυτών για να γίνει τελικά κύρος ,
χρειάζεται να κοινοποιηθεί και να γίνει αποδεκτό από τους άλλους.
Από τα πρώτα χρόνια της ζωής του ο άνθρωπος διαπαιδαγωγείται στο να αυξάνει από τη μια μεριά το κύρος του και από την άλλη να το προστατεύει διαρκώς.
Χτίσιμο και υπεράσπιση του κύρους είναι ένας από τους κεντρικούς στόχους του ανθρώπου μέσα στην ανταγωνιστική, την ολιγαρχική κοινωνία που ζούμε.
Για να γίνει πιο αντιληπτό αυτό, ας υποθέσουμε ότι βρισκόμαστε σε μια παρέα. Όλοι μας θα έχουμε παρατηρήσει κάποιες συγκεκριμένες συμπεριφορές όπως:
Από τα πρώτα χρόνια της ζωής του ο άνθρωπος διαπαιδαγωγείται στο να αυξάνει από τη μια μεριά το κύρος του και από την άλλη να το προστατεύει διαρκώς.
Χτίσιμο και υπεράσπιση του κύρους είναι ένας από τους κεντρικούς στόχους του ανθρώπου μέσα στην ανταγωνιστική, την ολιγαρχική κοινωνία που ζούμε.
Για να γίνει πιο αντιληπτό αυτό, ας υποθέσουμε ότι βρισκόμαστε σε μια παρέα. Όλοι μας θα έχουμε παρατηρήσει κάποιες συγκεκριμένες συμπεριφορές όπως:
Περίπτωση 1η
Ένας εκφράζει μια άποψη για κάποιο θέμα. Όμως αυτή την άποψη την
αντικρούει με πλήρη λογικά επιχειρήματα κάποιος άλλος από την παρέα,
καταθέτοντας τις δικές του απόψεις ή προτάσεις επί του ιδίου θέματος.
Μπορεί η πρόταση του πρώτου να πάσχει από λογική, να έχει μεγάλα κενά, να μην έχει τον απαραίτητο ειρμό. Κατά τη συζήτηση και ο ίδιος που έκφρασε αυτή τη λαθεμένη πρόταση να το αντιλαμβάνεται αλλά δεν θα το παραδέχεται μπροστά στους άλλους. Δεν θα πει: « Ναι έχεις δίκιο. Σωστά μιλάς. Δεν το είχα σκεφτεί αυτό. Ναι είχα κάνει λάθος κλπ» . Αντίθετα θα συνεχίζει να επιμένει στη λαθεμένη άποψή του
με διάφορους πιθανούς τρόπους.
Μπορεί να χρησιμοποιήσει βιαστικά όποιο άλλο αντίθετο επιχείρημα του έρχεται εκείνη τη στιγμή στο μυαλό. Να προσπαθεί με άλλα μη λογικά επιχειρήματα να καλύψει την αρχική λαθεμένη πρότασή του.
Ίσως να επιχειρήσει να «πετάξει τη μπάλα στην εξέδρα» δηλαδή να αλλάξει θέμα αφού καταπιαστεί από μια λέξη ή μια αναφορά του άλλου. Με το να αλλάξει θέμα πιστεύει ότι θα αποσυμφορίσει
Μπορεί η πρόταση του πρώτου να πάσχει από λογική, να έχει μεγάλα κενά, να μην έχει τον απαραίτητο ειρμό. Κατά τη συζήτηση και ο ίδιος που έκφρασε αυτή τη λαθεμένη πρόταση να το αντιλαμβάνεται αλλά δεν θα το παραδέχεται μπροστά στους άλλους. Δεν θα πει: « Ναι έχεις δίκιο. Σωστά μιλάς. Δεν το είχα σκεφτεί αυτό. Ναι είχα κάνει λάθος κλπ» . Αντίθετα θα συνεχίζει να επιμένει στη λαθεμένη άποψή του
με διάφορους πιθανούς τρόπους.
Μπορεί να χρησιμοποιήσει βιαστικά όποιο άλλο αντίθετο επιχείρημα του έρχεται εκείνη τη στιγμή στο μυαλό. Να προσπαθεί με άλλα μη λογικά επιχειρήματα να καλύψει την αρχική λαθεμένη πρότασή του.
Ίσως να επιχειρήσει να «πετάξει τη μπάλα στην εξέδρα» δηλαδή να αλλάξει θέμα αφού καταπιαστεί από μια λέξη ή μια αναφορά του άλλου. Με το να αλλάξει θέμα πιστεύει ότι θα αποσυμφορίσει
την πίεση της λογικής που δέχεται ή να νομίζει ότι στο άλλο
θέμα ο "αντίπαλός" του θα είναι λιγότερο ικανός και έτσι θα μπορεί να μειώσει
γενικά το κύρος των λεγομένων του, τα οποία ήταν η αιτία της αμφισβήτησης
της άποψής του και να τον «ρίξει στα μάτια της παρέας».
Μια άλλη μέθοδος που χρησιμοποιείται σε τέτοιες
περιπτώσεις είναι η γενικολογία ή
αοριστολογία.
Η αερολογία όμως σαν μέσον υπεκφυγής από τα λογικά
επιχειρήματα του άλλου. (Συνήθως αυτή τη γλώσσα τη χρησιμοποιούν οι
επαγγελματίες ολιγαρχικοί)
Δεν ορίζουν τις έννοιές τους, χρησιμοποιούν συνήθως δυσεύρετες λέξεις, είναι ασαφείς και γενικόλογοι κατά τέτοιο τρόπο ώστε να επιδέχονται και άλλες ερμηνείες άρα να μπορεί μέσα να μπει και να βρει κάποιο έδαφος και η δική τους ερμηνεία ή συλλογισμός. Αυτή είναι η μέθοδος που προτείνει ο Μακιαβέλι.
Οι στόχοι τους προφανείς. Πρώτον ο ομιλητής να μη γίνεται απόλυτα αντιληπτός από τον όποιο ακροατή. Να αφήνει την υπόνοια στον ακροατή ότι ίσως και να υπάρχει κάτι το αληθές στο λόγο του ομιλητή. Να υπάρχει αλλά εξ αιτίας της μη πλήρους κατανόησης των λεγομένων του ίσως και να του διαφεύγει.
Δεν ορίζουν τις έννοιές τους, χρησιμοποιούν συνήθως δυσεύρετες λέξεις, είναι ασαφείς και γενικόλογοι κατά τέτοιο τρόπο ώστε να επιδέχονται και άλλες ερμηνείες άρα να μπορεί μέσα να μπει και να βρει κάποιο έδαφος και η δική τους ερμηνεία ή συλλογισμός. Αυτή είναι η μέθοδος που προτείνει ο Μακιαβέλι.
Οι στόχοι τους προφανείς. Πρώτον ο ομιλητής να μη γίνεται απόλυτα αντιληπτός από τον όποιο ακροατή. Να αφήνει την υπόνοια στον ακροατή ότι ίσως και να υπάρχει κάτι το αληθές στο λόγο του ομιλητή. Να υπάρχει αλλά εξ αιτίας της μη πλήρους κατανόησης των λεγομένων του ίσως και να του διαφεύγει.
Δεύτερο να προκαλέσει στους ακροατές την αίσθηση ότι με τη χρήση
της γλώσσας που κάνει, μάλλον θα είναι μορφωμένος και επομένως θα έχει κάποιο
κύρος και άρα δεν θα είναι για πέταμα οι συγκεκριμένες απόψεις του κλπ. (Η
χρήση μιας τέτοιου τύπου γλώσσας δεικνύει σημειολογικά το πόσο «γυμνός είναι ο
βασιλιάς».)
Σε τούτες τις περιπτώσεις «πετάνε» και κάποιες υπαρκτές ή ανύπαρκτες απόψεις, ίδιες ή παρόμοιες, ενός ή περισσότερων ιστορικών προσώπων με κύρος που έχουν διπλό στόχο. Πρώτον να επιδείξουν ότι διαθέτουν μια κάποια μόρφωση - κύρος και δεύτερον να κάνουν τον ακροατή ανίσχυρο να αντιταχθεί στο κύρος του αναφερόμενου ιστορικού προσώπου και άρα ανίκανο να προσπαθήσει να αντιταχθεί στις δικές του ίδιες ή παρόμοιες απόψεις.
(Στην πλειονότητα των περιπτώσεων οι ίδιοι ούτε καν έχουν μελετήσει κάποιο από αυτά τα ιστορικά πρόσωπα και αν τα έχουν μελετήσει σημαίνει ότι η μελέτη τους ήταν επιφανειακή, χωρίς κριτική που τελικά δεν τους ωφέλησε. Την γλώσσα δεν την χρησιμοποιούν σαν μέσον επικοινωνίας για κάποια συνεργασία αλλά σαν μέσον επιβολής του «κύρους» τους. Και προσπαθούν να προσετεριστούν το κύρος άλλων για να ενδυναμώσουν την εντελώς αδύνατη δική τους άποψη.)
Ένα άλλο όπλο που μπορεί να χρησιμοποιήσει είναι οι υποτιμητικοί χαρακτηρισμοί των απόψεων του «αντιπάλου» χωρίς καν να συνοδεύονται από λογικούς συλλογισμούς ή αιτιατή συνάφεια. Πχ λένε «αυτά που λες είναι βλακείες» ή αυτά που λες δεν στέκουν» κλπ. Γενικά εκφράζονται με όποια υποτιμητική έκφραση έχουν μάθει. Και στη χειρότερη όλων των περιπτώσεων εκφράζονται με υποτιμητικά λόγια για το πρόσωπο του συνομιλητή τους. Όπως πχ «είσαι βλάκας», «είσαι αμόρφωτος», «διάβασε και λιγάκι εκείνο ή το τάδε», «είσαι αδαής, είσαι μπουμπούνας» κλπ. (Ακόμα μπορούν να χρησιμοποιήσουν πιθανές ατελείς πράξεις από τη ζωή του συνομιλητή που γνωρίζουν για να τον πλήξουν εντελώς προσωπικά)
Στόχος φυσικά είναι η μείωση γενικά του κύρους του «αντιπάλου» και δια μέσου αυτής να επέλθει η μείωση της αξίας των συγκεκριμένων απόψεών του οι οποίες αναδεικνύουν το λάθος των δικών του απόψεων.
Σε μια τελευταία περίπτωση, κατά την οποία δεν μπορεί να βρει λογικές ατέλειες στις απόψεις ή προτάσεις του θεωρούμενου από αυτόν «αντιπάλου», υπάρχει η περίπτωση να μεταχειριστεί την πιο ύπουλη, την πιο χυδαία, την πιο ποταπή μέθοδο. Ποια είναι αυτή; Να αλλοιώσει επί μέρους λεχθέντα ή απόψεις του άλλου, «να βάλει στα χείλη» του άλλου, συλλογισμούς, απόψεις ή προτάσεις τις οποίες δεν εξέφρασε ποτέ. Να τον συκοφαντήσει ουσιαστικά. Να «βάλει στα χείλη» του άλλου, δικές του κατασκευασμένες εκφράσεις. Τέτοιες εκφράσεις που να έχουν λογικές ατέλειες. Μετά χτυπά αυτές τις ατέλειες για να χτυπήσει ύπουλα τον «αντίπαλο» , λέγοντας του ότι αυτές είναι οι ατέλειες της πρότασής σου. (Ενώ ο άλλος δεν έχει φυσικά καμιά σχέση με αυτές)
β. Περίπτωση
Στην ίδια παρέα μπορεί να τύχει κάποιος να έχει μια άποψη – πρόταση αρκετά εμπεριστατωμένη. Κάποιος όμως από τους συνομιλητές του να την απορρίπτει με χαρακτηρισμούς χωρίς να έχει απολύτως τίποτα να αντιπροτείνει για το συγκεκριμένο θέμα. Για να γίνει πιο κατανοητό ας πούμε ότι όλοι τους έχουν να πιούν νερό τρεις μέρες. Ο ένας να λέει ότι «δεν πάει άλλο. Ας πιούμε και από τούτο το νερό που δεν είναι απόλυτα καθαρό γιατί αλλιώς θα πεθάνουμε.» Ένας όμως από την παρέα αρχίζει με χαρακτηρισμούς όπως «είσαι ανεύθυνος» κλπ χωρίς όμως να έχει να αντιπροτείνει κάτι το πρακτικά καλύτερο.
Όλες οι πιο πάνω αντιδράσεις φαίνονται εκ πρώτης όψεως σαν παράλογες. Όντως ως προς τα συγκεκριμένα θέματα μπορεί να είναι παράλογες αλλά έχουν τη δική τους λογική. Την προσωπική λογική, τη λογική του ιδιοτελούς, του προσωπικού συμφέροντος. Του συμφέροντος της προστασίας του προσωπικού κύρους. Δεν τον ενδιαφέρει ούτε η λογική, ούτε η από κοινού αναζήτηση του σωστού. Αντίθετα μάλιστα. Η αποδοχή από τον ίδιο ότι η άποψή του είναι λαθεμένη, νομίζει ότι θα σημάνει μείωση του κύρους, μείωση των προβαλλόμενων προς τους άλλους ικανοτήτων του. Αισθάνεται ότι μειώνεται η αξία του σε σχέση με άλλους. (Που σχεδόν όλους τους άλλους τους θεωρεί κατά βάθος επικίνδυνους ανταγωνιστές του.)
Στο βάθος δεν έχει σαν υπέρτατη αξία τη συνεργασία των ανθρώπων παρότι μπορεί να την επικαλείται τακτικά με σθένος (όταν τον συμφέρει). Επιδιώκει διαρκώς την αύξηση και την προστασία του κύρους του και «ένας θεός ξέρει» που στοχεύει να το χρησιμοποιήσει αυτό το κύρος.
(Υπάρχουν όμως και οι περιπτώσεις όπου έχουμε αντιδράσεις άρνησης της λογικής με υπόγειο κίνητρο όχι την υπεράσπιση του κύρους αλλά από αδράνεια ή φόβο. Η αποδοχή μιας άλλης πραγματικότητας που αντίκειται στη μέχρι εκείνη τη στιγμή αντίληψη των πραγμάτων μπορεί να προκαλέσει την αντίδραση για τη διατήρηση των μέχρι εκείνη τη στιγμή αντιλήψεων. Η πιθανή αλλαγή «ταυτότητας» αντιλήψεων ίσως να προκαλεί την αλλαγή της μέχρι εκείνη τη στιγμή εσωτερικής συναισθηματικής ισορροπίας. Επίσης για άλλα ειδικά θέματα, η αποδοχή του σωστού ή του σωστότερου ίσως να απαιτεί και την πρακτική υιοθέτησή του. Όμως πίσω από αυτή την πρακτική υιοθέτησή του πιθανόν να διαφαίνεται κάποιος κίνδυνος απωλειών για τον άνθρωπο και φυσικά αυτό να του προκαλεί φόβο. Όπως πχ η υιοθέτηση επαναστατικών ιδεών και πρακτικών.)
Σε τούτες τις περιπτώσεις «πετάνε» και κάποιες υπαρκτές ή ανύπαρκτες απόψεις, ίδιες ή παρόμοιες, ενός ή περισσότερων ιστορικών προσώπων με κύρος που έχουν διπλό στόχο. Πρώτον να επιδείξουν ότι διαθέτουν μια κάποια μόρφωση - κύρος και δεύτερον να κάνουν τον ακροατή ανίσχυρο να αντιταχθεί στο κύρος του αναφερόμενου ιστορικού προσώπου και άρα ανίκανο να προσπαθήσει να αντιταχθεί στις δικές του ίδιες ή παρόμοιες απόψεις.
(Στην πλειονότητα των περιπτώσεων οι ίδιοι ούτε καν έχουν μελετήσει κάποιο από αυτά τα ιστορικά πρόσωπα και αν τα έχουν μελετήσει σημαίνει ότι η μελέτη τους ήταν επιφανειακή, χωρίς κριτική που τελικά δεν τους ωφέλησε. Την γλώσσα δεν την χρησιμοποιούν σαν μέσον επικοινωνίας για κάποια συνεργασία αλλά σαν μέσον επιβολής του «κύρους» τους. Και προσπαθούν να προσετεριστούν το κύρος άλλων για να ενδυναμώσουν την εντελώς αδύνατη δική τους άποψη.)
Ένα άλλο όπλο που μπορεί να χρησιμοποιήσει είναι οι υποτιμητικοί χαρακτηρισμοί των απόψεων του «αντιπάλου» χωρίς καν να συνοδεύονται από λογικούς συλλογισμούς ή αιτιατή συνάφεια. Πχ λένε «αυτά που λες είναι βλακείες» ή αυτά που λες δεν στέκουν» κλπ. Γενικά εκφράζονται με όποια υποτιμητική έκφραση έχουν μάθει. Και στη χειρότερη όλων των περιπτώσεων εκφράζονται με υποτιμητικά λόγια για το πρόσωπο του συνομιλητή τους. Όπως πχ «είσαι βλάκας», «είσαι αμόρφωτος», «διάβασε και λιγάκι εκείνο ή το τάδε», «είσαι αδαής, είσαι μπουμπούνας» κλπ. (Ακόμα μπορούν να χρησιμοποιήσουν πιθανές ατελείς πράξεις από τη ζωή του συνομιλητή που γνωρίζουν για να τον πλήξουν εντελώς προσωπικά)
Στόχος φυσικά είναι η μείωση γενικά του κύρους του «αντιπάλου» και δια μέσου αυτής να επέλθει η μείωση της αξίας των συγκεκριμένων απόψεών του οι οποίες αναδεικνύουν το λάθος των δικών του απόψεων.
Σε μια τελευταία περίπτωση, κατά την οποία δεν μπορεί να βρει λογικές ατέλειες στις απόψεις ή προτάσεις του θεωρούμενου από αυτόν «αντιπάλου», υπάρχει η περίπτωση να μεταχειριστεί την πιο ύπουλη, την πιο χυδαία, την πιο ποταπή μέθοδο. Ποια είναι αυτή; Να αλλοιώσει επί μέρους λεχθέντα ή απόψεις του άλλου, «να βάλει στα χείλη» του άλλου, συλλογισμούς, απόψεις ή προτάσεις τις οποίες δεν εξέφρασε ποτέ. Να τον συκοφαντήσει ουσιαστικά. Να «βάλει στα χείλη» του άλλου, δικές του κατασκευασμένες εκφράσεις. Τέτοιες εκφράσεις που να έχουν λογικές ατέλειες. Μετά χτυπά αυτές τις ατέλειες για να χτυπήσει ύπουλα τον «αντίπαλο» , λέγοντας του ότι αυτές είναι οι ατέλειες της πρότασής σου. (Ενώ ο άλλος δεν έχει φυσικά καμιά σχέση με αυτές)
β. Περίπτωση
Στην ίδια παρέα μπορεί να τύχει κάποιος να έχει μια άποψη – πρόταση αρκετά εμπεριστατωμένη. Κάποιος όμως από τους συνομιλητές του να την απορρίπτει με χαρακτηρισμούς χωρίς να έχει απολύτως τίποτα να αντιπροτείνει για το συγκεκριμένο θέμα. Για να γίνει πιο κατανοητό ας πούμε ότι όλοι τους έχουν να πιούν νερό τρεις μέρες. Ο ένας να λέει ότι «δεν πάει άλλο. Ας πιούμε και από τούτο το νερό που δεν είναι απόλυτα καθαρό γιατί αλλιώς θα πεθάνουμε.» Ένας όμως από την παρέα αρχίζει με χαρακτηρισμούς όπως «είσαι ανεύθυνος» κλπ χωρίς όμως να έχει να αντιπροτείνει κάτι το πρακτικά καλύτερο.
Όλες οι πιο πάνω αντιδράσεις φαίνονται εκ πρώτης όψεως σαν παράλογες. Όντως ως προς τα συγκεκριμένα θέματα μπορεί να είναι παράλογες αλλά έχουν τη δική τους λογική. Την προσωπική λογική, τη λογική του ιδιοτελούς, του προσωπικού συμφέροντος. Του συμφέροντος της προστασίας του προσωπικού κύρους. Δεν τον ενδιαφέρει ούτε η λογική, ούτε η από κοινού αναζήτηση του σωστού. Αντίθετα μάλιστα. Η αποδοχή από τον ίδιο ότι η άποψή του είναι λαθεμένη, νομίζει ότι θα σημάνει μείωση του κύρους, μείωση των προβαλλόμενων προς τους άλλους ικανοτήτων του. Αισθάνεται ότι μειώνεται η αξία του σε σχέση με άλλους. (Που σχεδόν όλους τους άλλους τους θεωρεί κατά βάθος επικίνδυνους ανταγωνιστές του.)
Στο βάθος δεν έχει σαν υπέρτατη αξία τη συνεργασία των ανθρώπων παρότι μπορεί να την επικαλείται τακτικά με σθένος (όταν τον συμφέρει). Επιδιώκει διαρκώς την αύξηση και την προστασία του κύρους του και «ένας θεός ξέρει» που στοχεύει να το χρησιμοποιήσει αυτό το κύρος.
(Υπάρχουν όμως και οι περιπτώσεις όπου έχουμε αντιδράσεις άρνησης της λογικής με υπόγειο κίνητρο όχι την υπεράσπιση του κύρους αλλά από αδράνεια ή φόβο. Η αποδοχή μιας άλλης πραγματικότητας που αντίκειται στη μέχρι εκείνη τη στιγμή αντίληψη των πραγμάτων μπορεί να προκαλέσει την αντίδραση για τη διατήρηση των μέχρι εκείνη τη στιγμή αντιλήψεων. Η πιθανή αλλαγή «ταυτότητας» αντιλήψεων ίσως να προκαλεί την αλλαγή της μέχρι εκείνη τη στιγμή εσωτερικής συναισθηματικής ισορροπίας. Επίσης για άλλα ειδικά θέματα, η αποδοχή του σωστού ή του σωστότερου ίσως να απαιτεί και την πρακτική υιοθέτησή του. Όμως πίσω από αυτή την πρακτική υιοθέτησή του πιθανόν να διαφαίνεται κάποιος κίνδυνος απωλειών για τον άνθρωπο και φυσικά αυτό να του προκαλεί φόβο. Όπως πχ η υιοθέτηση επαναστατικών ιδεών και πρακτικών.)
Αγαπητοί σύντροφοι και συναγωνιστές.
Γράφω όλα τα πιο πάνω για να καταλήξουμε στον κοινωνικό μας αγώνα.
Να ξέρουμε στις συζητήσεις μας τι πιθανόν να συναντούμε. Θα είναι ωφέλιμο.
Τέτοια άτομα λοιπόν επικαλούνται πολλάκις με σθένος το καλό της κοινωνίας, της δημοκρατίας, της αγάπης κοκ αλλά στο βάθος είναι ξέχειλα από ιδιοτέλεια και χρησιμοποιούν τα πάντα για να υπηρετήσουν αυτή την ιδιοτέλεια δια μέσου της προστασίας και της αύξησης του κύρους τους. Σε τέτοια πρόσωπα πες ότι θέλεις. Απόδειξέ τους ότι ένα και ένα κάνουν δύο. Πες τους ότι η Γη κινείται γύρω από τον ήλιο. Αποκλείεται να το παραδεχθούν αν με κάτι τέτοιο υπάρχει περίπτωση να αισθανθούν ότι μειώνεται το κύρος τους. « Στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα»!!!
Γράφω όλα τα πιο πάνω για να καταλήξουμε στον κοινωνικό μας αγώνα.
Να ξέρουμε στις συζητήσεις μας τι πιθανόν να συναντούμε. Θα είναι ωφέλιμο.
Τέτοια άτομα λοιπόν επικαλούνται πολλάκις με σθένος το καλό της κοινωνίας, της δημοκρατίας, της αγάπης κοκ αλλά στο βάθος είναι ξέχειλα από ιδιοτέλεια και χρησιμοποιούν τα πάντα για να υπηρετήσουν αυτή την ιδιοτέλεια δια μέσου της προστασίας και της αύξησης του κύρους τους. Σε τέτοια πρόσωπα πες ότι θέλεις. Απόδειξέ τους ότι ένα και ένα κάνουν δύο. Πες τους ότι η Γη κινείται γύρω από τον ήλιο. Αποκλείεται να το παραδεχθούν αν με κάτι τέτοιο υπάρχει περίπτωση να αισθανθούν ότι μειώνεται το κύρος τους. « Στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα»!!!
Θα πρέπει να κατανοούμε αυτά τα άτομα. Ποιος ξέρει τι
συμπλέγματα τους έχουν διαμορφωθεί από την ολιγαρχική διαπαιδαγώγηση και από
διάφορες βιωματικές καταστάσεις; Αλλά να ξέρουμε ότι κάποια άτομα με τέτοιες
αντιδράσεις θέλουν την κατάλληλη βοήθειά μας για να απεμπλακούν από αυτή την
παγίδα την ψυχολογική στην οποία έχουν περιπέσει.
Κάποια άλλα δεν θα μπορέσουν να απεμπλακούν και το όποιο
κύρος θα το χρησιμοποιήσουν αύριο εναντίον του λαού,
εναντίον της δημοκρατίας και να ξέρουμε ότι θα σταθούν απέναντί μας σαν αντίπαλοί
μας (ενώ τώρα μπορεί να κόπτονται αερολογικά υπέρ της εξουσίας του λαού.)
Άλλο πράγμα η προσπάθεια εξάντλησης των όποιων λογικών δυνατοτήτων και πιθανοτήτων για τη στοιχειοθέτηση μιας άποψης ή πρότασης («δικηγόρος του διαβόλου») και άλλο η μανιακή και παράλογη φυσικά προσκόλληση σε μια άποψη. Και εμείς δεν θα πρέπει να πέφτουμε σε τέτοιες καταστάσεις όπως πέφτουν άλλοι. Ψάχνουμε διαρκώς το καλύτερο. Συνεργαζόμαστε με άλλους προς αυτό το στόχο και όταν διαπιστώνουμε ότι η λογική του άλλου ή των άλλων είναι συντριπτική τότε με χαρά και ευκολία θα πρέπει να παραδεχόμαστε την άποψη των άλλων.
Με συντροφικούς χαιρετισμούς
Ν. Κουμαριάς
Άλλο πράγμα η προσπάθεια εξάντλησης των όποιων λογικών δυνατοτήτων και πιθανοτήτων για τη στοιχειοθέτηση μιας άποψης ή πρότασης («δικηγόρος του διαβόλου») και άλλο η μανιακή και παράλογη φυσικά προσκόλληση σε μια άποψη. Και εμείς δεν θα πρέπει να πέφτουμε σε τέτοιες καταστάσεις όπως πέφτουν άλλοι. Ψάχνουμε διαρκώς το καλύτερο. Συνεργαζόμαστε με άλλους προς αυτό το στόχο και όταν διαπιστώνουμε ότι η λογική του άλλου ή των άλλων είναι συντριπτική τότε με χαρά και ευκολία θα πρέπει να παραδεχόμαστε την άποψη των άλλων.
Με συντροφικούς χαιρετισμούς
Ν. Κουμαριάς
