Το σάπισμα της ΚΟΔ (Κοινοβουλευτικής Ολιγαρχικής Δικτατορίας) μέσα στην κοινωνική συνείδηση συνεχίζεται με γρήγορους ρυθμούς.
Η αποχή, το άκυρο και το λευκό σπάνε το ένα ρεκόρ μετά το άλλο και τα πρώτα σύννεφα ανησυχίας μαζεύονται πάνω από τα κεφάλια της ολιγαρχίας.
Χαιρετίζουμε όλους τους αγωνιστές, που μέσα από τις διάφορες συλλογικότητες αγωνίστηκαν για την αποχή από τις ολιγαρχικές εκλογές και για την ανατροπή κάθε ολιγαρχικού συστήματος.
Τα αποτελέσματα αυτών των εκλογών είναι ένα πολύ θετικό βήμα για τη συνέχεια του αγώνα.
Δεδομένα:
α. Στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015, η αποχή, τα άκυρα και τα λευκά ήταν 38,74% και
οκτώ μόνο μήνες αργότερα, στις εκλογές του Σεπ. του 2015 το αντίστοιχο ποσοστό ήταν 45,85%.
Αυτό σημαίνει ότι στις τελευταίες εκλογές (Σεπτέμβρης. 2015,) 750.000 περισσότεροι υπήκοοι απείχαν από τις εκλογές τους, σε σχέση με τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015!!!!!
Δηλαδή προστέθηκαν άλλοι 750.000 υπήκοοι που δεν βλέπουν ότι έχουν κανένα όφελος με το να συμμετέχουν στις εκλογές τους.
β. Το 2007 πήγαν να ψηφίσουν 7.355.000 ενώ το Σεπ. του 2015 πήγαν
στην κάλπη τους 5.566.295. Ετούτο δείχνει ότι μόνο μέσα σε 8 χρόνια,
πάνω στην παλιά αποχή, προστέθηκε μια αποχή από 1. 789.000 υπηκόους (σχεδόν
2 εκατομμύρια επί πλέον).
(Το 2004 είχαν πάει να ψηφίσουν 7.571.601)
γ. Σήμερα, οι μισοί περίπου υπήκοοι στην Ελλάδα αρνούνται την όποια ωφελιμότητα τους προπαγανδίζει το σύστημα. Αυτό πάει να πει ότι η πραγματική εκλογική δύναμη των ολιγαρχικών κομμάτων, ως προς το σύνολο των εχόντων δυνατότητα ψήφου, είναι περίπου η μισή από εκείνη που δείχνουν τα ποσοστά τους.
Πχ αν ένα κόμμα λέει ότι πήρε το 36%, στην ουσία έχει πάρε γύρω στο 19% ή αν ένα κόμμα λέει ότι πήρε 7% στην ουσία έχει πάρει γύρω στο 3,6%. (Η σημερινή συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ έχει πάρει ουσιαστικά μόνο το 21% περίπου των ψήφων ενώ οι ναζιστές της ΧΑ από 537. 000 ψήφους που πήραν στις ευρωεκλογές του 2014, τώρα πήραν 388.000)
Συμπεράσματα:
* Η εκλογική δύναμη (συνολικά) των ολιγαρχικών κομμάτων φθίνει διαρκώς. Και όσον αφορά το πραγματικό αριθμό εκείνων που δεν βλέπει κανένα όφελος από αυτό το σύστημα είναι πολύ μεγαλύτερος από τον αριθμό της αποχής, του άκυρου και του λευκού.
Όλοι γνωρίζουμε ότι πάρα πολλοί δεν θα πήγαιναν να ψηφίσουν αν δεν τους το ζητούσε για χάρη κάποιος σύζυγος, κάποιο παιδί ή κάποιο εγγόνι κλπ.
* Το σύστημα όχι μόνο χάνει διαρκώς την αξιοπιστία που θα ήθελε να είχε απέναντι στους υπηκόους του αλλά επί πλέον οι υπήκοοι το θεωρούν ζημιογόνο γι αυτούς.
*Σίγουρα οι μισοί Έλληνες έχουν αποδεσμευθεί συναισθηματικά από όλα τα ολιγαρχικά κόμματα. (βρίσκονται σε μια ουδέτερη ζώνη) Όμως κάποιοι από αυτούς (οι περισσότεροι) δεν έχουν κατανοήσει πλήρως τη θεμελιώδη αιτία για τα δεινά που υφίστανται από το σύστημα. Δεν έχουν κατανοήσει ότι η αιτία βρίσκεται στο γεγονός ότι μια πολύ μικρή μειοψηφία έχει την εξουσία να καθορίζει πλήρως τη ζωή τους. Επομένως δεν έχουν για να αντιπροτείνουν τη μοναδική εναλλακτική πρόταση του ΟΛΗ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΟ ΛΑΟ δηλαδή Όλη η Εκτελεστική, η Νομοθετική και η Δικαστική Εξουσία στο Λαό (ΟΕΝΔΕΛ).
Αντίθετα ένα μικρό ποσοστό αγωνίζεται για την κατάργηση της ΚΟΔ και κάθε είδους ολιγαρχικού συστήματος και αντιπροτείνει την εγκαθίδρυση της Δημοκρατικής Ρεπούμπλικας της οποίας το περιεχόμενο είναι το ΟΕΝΔΕΛ.
* Παρά ταύτα οι πρώτες ανησυχίες των υπηρετούντων το σύστημα εκδηλώνονταν με σαφήνεια και κατά τη διάρκεια της ημέρας των εκλογών αλλά και μετά το πέρας αυτών παρά τις «φιλότιμες» προσπάθειες τους να το κρύψουν.
Η συνεχής ανοδική πορεία του αριθμού εκείνων που δεν πέφτουν στην παγίδα των εκλογών τους, αρχίζει να τους ανησυχεί.
Τους ανησυχεί όμως περισσότερο η σκέψη ότι ένα μεγάλο μέρος αυτών μπορεί μια μέρα να υιοθετήσει μια πραγματική αντισυστημική πρόταση, να υιοθετήσει το πραγματικό αντίπαλο δέος προς το ολιγαρχικό σύστημά τους. Να αγωνιστεί δηλαδή για τη θεσμοθέτηση μιας κοινωνίας όπου η πλειοψηφία του λαού θα μπορεί να αποφασίζει για τον κάθε νόμο και για όλα τα θέματα που την αφορούν και θα μπορεί ταυτόχρονα να διατάζει τους εκλεγμένους της να υλοποιούν τη θέλησή της. Να αγωνιστεί δηλαδή για ένα σύστημα ακριβώς αντίθετο του σημερινού όπου μια μειοψηφία έχει την εξουσία (σε παγκόσμιο και τοπικό επίπεδο) να αποφασίζει και να διατάζει το λαό για όλα τα θέματα.
* Τους ανησυχεί για παράδειγμα η πιθανότητα, σε μια από τις επόμενες ολιγαρχικές εκλογές, να ανέβει η αποχή σε επίπεδα απόλυτης πλειοψηφίας. Τους ανησυχεί η πιθανότητα ότι μετά το πέρας κάποιας από τις επόμενες εκλογές τους, ένα μεγάλο τμήμα από εκείνους που δεν θα πάνε στην κάλπη τους, θα διαδηλώνει οργανωμένα στις πόλεις εναντίον τους και θα αμφισβητεί το γεγονός ότι μια πολύ μικρή μειοψηφία θα πρέπει να έχει την εξουσία να επιβάλει στο λαό τα όποια αντιλαϊκά της μέτρα. Φοβούνται ότι ένα τέτοιο γεγονός μπορεί να οδηγήσει ένα καλό και οργανωμένο ποσοστό υπηκόων να υιοθετήσει και να προβάλει αγωνιστικά συνθήματα όπως «ΚΑΤΩ Η ΚΟΔ», «ΟΕΝΔΕΛ ΤΩΡΑ» ή το ΔΕΝ ΣΑΣ ΘΕΛΕΙ Ο ΛΑΟΣ ΕΛΙΚΟΠΤΕΡΟ ΚΑΙ ΜΠΡΟΣ», «ΚΛΗΡΩΤΑ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΑ ΣΩΜΑΤΑ ΤΩΡΑ», «ΟΛΗ Η ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΟ ΛΑΟ» κλπ.
Τους ανησυχεί ότι τέτοια γεγονότα θα αρχίσουν να απειλούν ευθέως την ύπαρξή τους και ότι αυτά τα γεγονότα θα είναι μηνύματα για όλους τους λαούς.
Τους ανησυχεί γιατί με μια μεγέθυνση του αντίπαλου δέους στο τώρα θα αναγκαστούν να κάνουν υποχωρήσεις στο τώρα και δεν θα μπορούν πια να αλωνίζουν εντελώς ανεμπόδιστοι. (Δεν θα μπορούν πχ με ευκολία να μειώνουν τους μισθούς, τις συντάξεις και να αυξάνουν τη φορολογία κατά το δοκούν.)
Φοβούνται ότι μια τέτοια εξέλιξη ίσως σε κάποια στιγμή του μέλλοντος να οδηγήσει στην εξαφάνισή τους.
ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΓΙΑΤΙ ΞΕΡΟΥΝ ΟΤΙ ΜΟΝΟ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΥΠΛΕΥΡΗ ΕΜΠΡΑΚΤΗ ΑΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΠΕΛΘΕΙ ΤΟ ΘΕΤΙΚΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑΥΤΌΧΡΟΝΑ ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΚΑΚΟ ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ.
Ας κάνουμε μια υπόθεση:
(Το 2004 είχαν πάει να ψηφίσουν 7.571.601)
γ. Σήμερα, οι μισοί περίπου υπήκοοι στην Ελλάδα αρνούνται την όποια ωφελιμότητα τους προπαγανδίζει το σύστημα. Αυτό πάει να πει ότι η πραγματική εκλογική δύναμη των ολιγαρχικών κομμάτων, ως προς το σύνολο των εχόντων δυνατότητα ψήφου, είναι περίπου η μισή από εκείνη που δείχνουν τα ποσοστά τους.
Πχ αν ένα κόμμα λέει ότι πήρε το 36%, στην ουσία έχει πάρε γύρω στο 19% ή αν ένα κόμμα λέει ότι πήρε 7% στην ουσία έχει πάρει γύρω στο 3,6%. (Η σημερινή συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ έχει πάρει ουσιαστικά μόνο το 21% περίπου των ψήφων ενώ οι ναζιστές της ΧΑ από 537. 000 ψήφους που πήραν στις ευρωεκλογές του 2014, τώρα πήραν 388.000)
Συμπεράσματα:
* Η εκλογική δύναμη (συνολικά) των ολιγαρχικών κομμάτων φθίνει διαρκώς. Και όσον αφορά το πραγματικό αριθμό εκείνων που δεν βλέπει κανένα όφελος από αυτό το σύστημα είναι πολύ μεγαλύτερος από τον αριθμό της αποχής, του άκυρου και του λευκού.
Όλοι γνωρίζουμε ότι πάρα πολλοί δεν θα πήγαιναν να ψηφίσουν αν δεν τους το ζητούσε για χάρη κάποιος σύζυγος, κάποιο παιδί ή κάποιο εγγόνι κλπ.
* Το σύστημα όχι μόνο χάνει διαρκώς την αξιοπιστία που θα ήθελε να είχε απέναντι στους υπηκόους του αλλά επί πλέον οι υπήκοοι το θεωρούν ζημιογόνο γι αυτούς.
*Σίγουρα οι μισοί Έλληνες έχουν αποδεσμευθεί συναισθηματικά από όλα τα ολιγαρχικά κόμματα. (βρίσκονται σε μια ουδέτερη ζώνη) Όμως κάποιοι από αυτούς (οι περισσότεροι) δεν έχουν κατανοήσει πλήρως τη θεμελιώδη αιτία για τα δεινά που υφίστανται από το σύστημα. Δεν έχουν κατανοήσει ότι η αιτία βρίσκεται στο γεγονός ότι μια πολύ μικρή μειοψηφία έχει την εξουσία να καθορίζει πλήρως τη ζωή τους. Επομένως δεν έχουν για να αντιπροτείνουν τη μοναδική εναλλακτική πρόταση του ΟΛΗ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΟ ΛΑΟ δηλαδή Όλη η Εκτελεστική, η Νομοθετική και η Δικαστική Εξουσία στο Λαό (ΟΕΝΔΕΛ).
Αντίθετα ένα μικρό ποσοστό αγωνίζεται για την κατάργηση της ΚΟΔ και κάθε είδους ολιγαρχικού συστήματος και αντιπροτείνει την εγκαθίδρυση της Δημοκρατικής Ρεπούμπλικας της οποίας το περιεχόμενο είναι το ΟΕΝΔΕΛ.
* Παρά ταύτα οι πρώτες ανησυχίες των υπηρετούντων το σύστημα εκδηλώνονταν με σαφήνεια και κατά τη διάρκεια της ημέρας των εκλογών αλλά και μετά το πέρας αυτών παρά τις «φιλότιμες» προσπάθειες τους να το κρύψουν.
Η συνεχής ανοδική πορεία του αριθμού εκείνων που δεν πέφτουν στην παγίδα των εκλογών τους, αρχίζει να τους ανησυχεί.
Τους ανησυχεί όμως περισσότερο η σκέψη ότι ένα μεγάλο μέρος αυτών μπορεί μια μέρα να υιοθετήσει μια πραγματική αντισυστημική πρόταση, να υιοθετήσει το πραγματικό αντίπαλο δέος προς το ολιγαρχικό σύστημά τους. Να αγωνιστεί δηλαδή για τη θεσμοθέτηση μιας κοινωνίας όπου η πλειοψηφία του λαού θα μπορεί να αποφασίζει για τον κάθε νόμο και για όλα τα θέματα που την αφορούν και θα μπορεί ταυτόχρονα να διατάζει τους εκλεγμένους της να υλοποιούν τη θέλησή της. Να αγωνιστεί δηλαδή για ένα σύστημα ακριβώς αντίθετο του σημερινού όπου μια μειοψηφία έχει την εξουσία (σε παγκόσμιο και τοπικό επίπεδο) να αποφασίζει και να διατάζει το λαό για όλα τα θέματα.
* Τους ανησυχεί για παράδειγμα η πιθανότητα, σε μια από τις επόμενες ολιγαρχικές εκλογές, να ανέβει η αποχή σε επίπεδα απόλυτης πλειοψηφίας. Τους ανησυχεί η πιθανότητα ότι μετά το πέρας κάποιας από τις επόμενες εκλογές τους, ένα μεγάλο τμήμα από εκείνους που δεν θα πάνε στην κάλπη τους, θα διαδηλώνει οργανωμένα στις πόλεις εναντίον τους και θα αμφισβητεί το γεγονός ότι μια πολύ μικρή μειοψηφία θα πρέπει να έχει την εξουσία να επιβάλει στο λαό τα όποια αντιλαϊκά της μέτρα. Φοβούνται ότι ένα τέτοιο γεγονός μπορεί να οδηγήσει ένα καλό και οργανωμένο ποσοστό υπηκόων να υιοθετήσει και να προβάλει αγωνιστικά συνθήματα όπως «ΚΑΤΩ Η ΚΟΔ», «ΟΕΝΔΕΛ ΤΩΡΑ» ή το ΔΕΝ ΣΑΣ ΘΕΛΕΙ Ο ΛΑΟΣ ΕΛΙΚΟΠΤΕΡΟ ΚΑΙ ΜΠΡΟΣ», «ΚΛΗΡΩΤΑ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΑ ΣΩΜΑΤΑ ΤΩΡΑ», «ΟΛΗ Η ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΟ ΛΑΟ» κλπ.
Τους ανησυχεί ότι τέτοια γεγονότα θα αρχίσουν να απειλούν ευθέως την ύπαρξή τους και ότι αυτά τα γεγονότα θα είναι μηνύματα για όλους τους λαούς.
Τους ανησυχεί γιατί με μια μεγέθυνση του αντίπαλου δέους στο τώρα θα αναγκαστούν να κάνουν υποχωρήσεις στο τώρα και δεν θα μπορούν πια να αλωνίζουν εντελώς ανεμπόδιστοι. (Δεν θα μπορούν πχ με ευκολία να μειώνουν τους μισθούς, τις συντάξεις και να αυξάνουν τη φορολογία κατά το δοκούν.)
Φοβούνται ότι μια τέτοια εξέλιξη ίσως σε κάποια στιγμή του μέλλοντος να οδηγήσει στην εξαφάνισή τους.
ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΓΙΑΤΙ ΞΕΡΟΥΝ ΟΤΙ ΜΟΝΟ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΥΠΛΕΥΡΗ ΕΜΠΡΑΚΤΗ ΑΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΠΕΛΘΕΙ ΤΟ ΘΕΤΙΚΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑΥΤΌΧΡΟΝΑ ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΚΑΚΟ ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ.
Ας κάνουμε μια υπόθεση:
1. Η αποχή το άκυρο και το λευκό, σε
μια από τις επόμενες ολιγαρχικές εκλογές φθάσει το ποσοστό του 70%. (καθόλου
απίθανο με τη σημερινή ταχύτητα σήψης
του)
2. Η ολιγαρχία σχηματίζει κυβέρνηση με κόμματα που συνολικά έλαβαν το 30% (ηθικά απονομιμοποιημένη για να κυβερνήσει).
3. Υπάρχει ένα καλά οργανωμένο κίνημα ή κόμματα μέσα στο οποίο συμμετέχει δυναμικά και αποφασιστικά ένα μικρότερο μεν αλλά ικανοποιητικό ποσοστό υπηκόων.
4. Μετά το πέρας των εκλογών αυτών, το οργανωμένο κομμάτι του λαού κινητοποιεί όσο το δυνατό περισσότερο λαό στις πλατείες όλης της χώρας.
5. Τα συνθήματα – αιτήματα αυτής της κινητοποίησης είναι: «Κάτω η κοινοβουλευτική ολιγαρχική δικτατορία», «όλη η εκτελεστική η νομοθετική και η δικαστική εξουσία στο λαό», «κληρωτά νομοθετικά σώματα τώρα», « η μειοψηφία δεν θα επιβάλλεται στην πλειοψηφία», «δημοκρατική ρεπούμπλικα τώρα» κλπ.
Η πρώτη ερώτηση είναι:
Τι δυνατότητες θα έχει μια τέτοια ολιγαρχική κυβέρνηση να συνεχίσει τη μείωση των συντάξεων και των μισθών; Τι δυνατότητες θα έχει να αυξήσει φορολογίες ή να ψηφίζει νέα μνημόνια κλπ; Έτσι θα έχει περισσότερες κατακτήσεις ο λαός ή θα συνεχιστεί με τον ίδιο ρυθμό η εξαθλίωσή του; Η απάντηση είναι αυτονόητη. (Ένα τέτοιο «σενάριο» θα φέρει πιο κοντά το λαό στην τελική νίκη του)
Η άλλη ερώτηση είναι: Αν κάποιο «προοδευτικό» ή «ριζοσπαστικό» ή «επαναστατικό» κόμμα φθάσει από το 1% στο 3% και μπει στην ολιγαρχική βουλή ή κάποιο που είναι ήδη σε αυτή, αυξήσει μερικές μονάδες τα ποσοστά του ή ακόμα ένα άλλο σχηματίσει κυβέρνηση (πχ ΣΥΡΙΖΑ) τότε ο λαός θα έχει περισσότερες κατακτήσεις από ότι θα έχει στην περίπτωση της ενεργητικής, αγωνιστικής αποχής που αναφέραμε; (Τις περιπτώσεις της αύξησης των ποσοστών τέτοιων κομμάτων τις έχουμε δει διαχρονικά, τοπικά και παγκόσμια. Μηδέν από μηδέν ίσον μηδέν).
Υπάρχουν πολλοί δυνατοί τρόποι σύγκρουσης και νίκης του λαού επί της πολιτικοοικονομικής ολιγαρχίας. Ένας πιθανός τρόπος είναι αυτός που αναφέραμε στην υπόθεση με αποχή πχ 70% κλπ. Πρέπει όμως να είμαστε οργανωμένοι και έτοιμοι για να ανταπεξέλθουμε σε οποιοδήποτε «σενάριο», σε οποιαδήποτε διαφορετική δυνατότητα δίνεται στο κίνημα να προωθεί και για να φέρει σε πέρας τον αγώνα.
ΥΓ1. Το κίνημα για την εξουσία του λαού, το κίνημα για την πραγματική απελευθέρωσή του, έχει ήδη μπει σε πολύ καλό δρόμο. Χρειάζεται όμως επί πλέον αποδέσμευση της κοινωνικής συνείδησης από τα προπαγανδιστικά δεσμά κάθε είδους ολιγαρχικών. Ναι μεν χρειάζεται η αύξηση του ποσοστού της αποχής ή του άκυρου λευκού αλλά πολύ σημαντική είναι η ταυτόχρονη προώθηση και η αύξηση της υιοθέτησης του πραγματικού απελευθερωτικού προτάγματος (ΟΕΝΔΕΛ) μέσα στο λαό και μέσα στους λαούς μαζί με την καλά οργανωμένη παρέμβαση μέσα στους καθημερινούς διεκδικητικούς αγώνες των εργαζομένων.
Έτσι μόνο θα έχουμε τη ζητούμενη μεγέθυνση του αντίπαλου δέους.
( Ένα δένδρο δεν πέφτει με μια μόνο τσεκουριά. Το νερό δεν φτιάχνεται μόνο από το υδρογόνο. Χρειάζεται ο σωστός συνδυασμός των υλικών στοιχείων.)
2. Σίγουρα η ολιγαρχική αστική τάξη μαζί με τους υπηρέτες της θα προσπαθήσουν να αποτρέψουν μια τέτοια εξέλιξη. Θα την πολεμήσουν με λύσσα. Οι ηγέτες των δεξιών και κεντρώων ολιγαρχικών κομμάτων θα κάνουν τα πάντα προς αυτό το στόχο. Όμως δυστυχώς θα έχουν συμπαραστάτες τους και τις ηγεσίες της ολιγαρχικής αριστεράς (σοσιαλδημοκρατικής και λενινιστικής). Και αυτοί θα προσπαθήσουν να βάλουν στο ολιγαρχικό μαντρί το λαό. Θέλουν να διαπαιδαγωγείται ο λαός στο να περιμένει οφέλη από το να αποφασίζουν και να έχουν την εξουσία να του επιβάλουν τη θέλησή τους οι λίγοι αιρετοί ή αυθαίρετοι. Δυστυχώς έχουν ενσωματωθεί στο σύστημα και έχουν χάσει εντελώς κάθε δεσμό με το Μαρξικό πρόταγμα. Δυστυχώς λειτουργούν (εκούσια ή ακούσια) ενάντια στην πραγματική απελευθέρωση των λαών. Η στάση τους είναι τεράστια τροχοπέδη στον αγώνα.
Αν η ολιγαρχική αριστερά δεν στήριζε στο βαθμό που στηρίζει το αστικό ολιγαρχικό πολιτικό σύστημα τότε ίσως αυτό να είχε ήδη καταρρεύσει πλήρως!!! Ας ελπίσουμε ότι θα γίνουν θετικές διεργασίες μέσα στους κόλπους της το επόμενο χρονικό διάστημα.
Σχετικά κείμενα:
1. ΓΙΑ ΤΗ ΔΟΜΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΠΑΛΟΥ ΔΕΟΥΣ
http://bezedakos.blogspot.gr/2015/09/blog-post_22.html
2. ΓΙΑ ΠΟΙΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΠΟΧΗ ΑΚΥΡΟ ΛΕΥΚΟ
http://bezedakos.blogspot.gr/2015/09/blog-post_15.html
( ΟΛΗ Η ΕΝΟΠΛΗ Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ – ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΙΝΟΤΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ)
2. Η ολιγαρχία σχηματίζει κυβέρνηση με κόμματα που συνολικά έλαβαν το 30% (ηθικά απονομιμοποιημένη για να κυβερνήσει).
3. Υπάρχει ένα καλά οργανωμένο κίνημα ή κόμματα μέσα στο οποίο συμμετέχει δυναμικά και αποφασιστικά ένα μικρότερο μεν αλλά ικανοποιητικό ποσοστό υπηκόων.
4. Μετά το πέρας των εκλογών αυτών, το οργανωμένο κομμάτι του λαού κινητοποιεί όσο το δυνατό περισσότερο λαό στις πλατείες όλης της χώρας.
5. Τα συνθήματα – αιτήματα αυτής της κινητοποίησης είναι: «Κάτω η κοινοβουλευτική ολιγαρχική δικτατορία», «όλη η εκτελεστική η νομοθετική και η δικαστική εξουσία στο λαό», «κληρωτά νομοθετικά σώματα τώρα», « η μειοψηφία δεν θα επιβάλλεται στην πλειοψηφία», «δημοκρατική ρεπούμπλικα τώρα» κλπ.
Η πρώτη ερώτηση είναι:
Τι δυνατότητες θα έχει μια τέτοια ολιγαρχική κυβέρνηση να συνεχίσει τη μείωση των συντάξεων και των μισθών; Τι δυνατότητες θα έχει να αυξήσει φορολογίες ή να ψηφίζει νέα μνημόνια κλπ; Έτσι θα έχει περισσότερες κατακτήσεις ο λαός ή θα συνεχιστεί με τον ίδιο ρυθμό η εξαθλίωσή του; Η απάντηση είναι αυτονόητη. (Ένα τέτοιο «σενάριο» θα φέρει πιο κοντά το λαό στην τελική νίκη του)
Η άλλη ερώτηση είναι: Αν κάποιο «προοδευτικό» ή «ριζοσπαστικό» ή «επαναστατικό» κόμμα φθάσει από το 1% στο 3% και μπει στην ολιγαρχική βουλή ή κάποιο που είναι ήδη σε αυτή, αυξήσει μερικές μονάδες τα ποσοστά του ή ακόμα ένα άλλο σχηματίσει κυβέρνηση (πχ ΣΥΡΙΖΑ) τότε ο λαός θα έχει περισσότερες κατακτήσεις από ότι θα έχει στην περίπτωση της ενεργητικής, αγωνιστικής αποχής που αναφέραμε; (Τις περιπτώσεις της αύξησης των ποσοστών τέτοιων κομμάτων τις έχουμε δει διαχρονικά, τοπικά και παγκόσμια. Μηδέν από μηδέν ίσον μηδέν).
Υπάρχουν πολλοί δυνατοί τρόποι σύγκρουσης και νίκης του λαού επί της πολιτικοοικονομικής ολιγαρχίας. Ένας πιθανός τρόπος είναι αυτός που αναφέραμε στην υπόθεση με αποχή πχ 70% κλπ. Πρέπει όμως να είμαστε οργανωμένοι και έτοιμοι για να ανταπεξέλθουμε σε οποιοδήποτε «σενάριο», σε οποιαδήποτε διαφορετική δυνατότητα δίνεται στο κίνημα να προωθεί και για να φέρει σε πέρας τον αγώνα.
ΥΓ1. Το κίνημα για την εξουσία του λαού, το κίνημα για την πραγματική απελευθέρωσή του, έχει ήδη μπει σε πολύ καλό δρόμο. Χρειάζεται όμως επί πλέον αποδέσμευση της κοινωνικής συνείδησης από τα προπαγανδιστικά δεσμά κάθε είδους ολιγαρχικών. Ναι μεν χρειάζεται η αύξηση του ποσοστού της αποχής ή του άκυρου λευκού αλλά πολύ σημαντική είναι η ταυτόχρονη προώθηση και η αύξηση της υιοθέτησης του πραγματικού απελευθερωτικού προτάγματος (ΟΕΝΔΕΛ) μέσα στο λαό και μέσα στους λαούς μαζί με την καλά οργανωμένη παρέμβαση μέσα στους καθημερινούς διεκδικητικούς αγώνες των εργαζομένων.
Έτσι μόνο θα έχουμε τη ζητούμενη μεγέθυνση του αντίπαλου δέους.
( Ένα δένδρο δεν πέφτει με μια μόνο τσεκουριά. Το νερό δεν φτιάχνεται μόνο από το υδρογόνο. Χρειάζεται ο σωστός συνδυασμός των υλικών στοιχείων.)
2. Σίγουρα η ολιγαρχική αστική τάξη μαζί με τους υπηρέτες της θα προσπαθήσουν να αποτρέψουν μια τέτοια εξέλιξη. Θα την πολεμήσουν με λύσσα. Οι ηγέτες των δεξιών και κεντρώων ολιγαρχικών κομμάτων θα κάνουν τα πάντα προς αυτό το στόχο. Όμως δυστυχώς θα έχουν συμπαραστάτες τους και τις ηγεσίες της ολιγαρχικής αριστεράς (σοσιαλδημοκρατικής και λενινιστικής). Και αυτοί θα προσπαθήσουν να βάλουν στο ολιγαρχικό μαντρί το λαό. Θέλουν να διαπαιδαγωγείται ο λαός στο να περιμένει οφέλη από το να αποφασίζουν και να έχουν την εξουσία να του επιβάλουν τη θέλησή τους οι λίγοι αιρετοί ή αυθαίρετοι. Δυστυχώς έχουν ενσωματωθεί στο σύστημα και έχουν χάσει εντελώς κάθε δεσμό με το Μαρξικό πρόταγμα. Δυστυχώς λειτουργούν (εκούσια ή ακούσια) ενάντια στην πραγματική απελευθέρωση των λαών. Η στάση τους είναι τεράστια τροχοπέδη στον αγώνα.
Αν η ολιγαρχική αριστερά δεν στήριζε στο βαθμό που στηρίζει το αστικό ολιγαρχικό πολιτικό σύστημα τότε ίσως αυτό να είχε ήδη καταρρεύσει πλήρως!!! Ας ελπίσουμε ότι θα γίνουν θετικές διεργασίες μέσα στους κόλπους της το επόμενο χρονικό διάστημα.
Σχετικά κείμενα:
1. ΓΙΑ ΤΗ ΔΟΜΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΠΑΛΟΥ ΔΕΟΥΣ
http://bezedakos.blogspot.gr/2015/09/blog-post_22.html
2. ΓΙΑ ΠΟΙΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΠΟΧΗ ΑΚΥΡΟ ΛΕΥΚΟ
http://bezedakos.blogspot.gr/2015/09/blog-post_15.html
ΟΕΝΔΕΛ - ΕΚΚ
( ΟΛΗ Η ΕΝΟΠΛΗ Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ – ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΙΝΟΤΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ)
