Η ΕΛΠΙΔΑ ΘΑ ΕΡΧΕΤΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΡΕΡΧΕΤΑΙ ΟΣΟ ΔΕΝ ΘΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΟΙ ΔΙΔΑΧΕΣ.
Πρώτο δια ταύτα.
Νέο μνημόνιο, νέα λιτότητα, μεγαλύτερη εξαθλίωση, άλλες αυτοκτονίες, τεράστια δυστυχία….
Οι ηγέτες του ΣΥΡΙΖΑ είπαν
διάφορα για αυτή τους την καταδικαστική για το λαό απόφαση.
Συμπυκνωμένα μας είπαν ότι τα μέτρα αυτά είναι αναγκαία, έχουμε χρέος (το αναγνωρίζουμε), πρέπει να μαζεύονται χρήματα για να αποπληρώνουμε, προς το παρόν δεν μπορούσαμε να κάνουμε διαφορετικά, απειληθήκαμε, άλλη η πραγματικότητα όταν πάρεις την κυβέρνηση και άλλη όταν είσαι αντιπολίτευση κλπ.
Όμως αυτά που λένε είναι απόψεις καλοπροαίρετων ηθικών στοιχείων όπου έστω και ΣΑΝ λαθεμένες απόψεις θα πρέπει να γίνονται σεβαστές (επειδή περιέχουν το ηθικό στοιχείο της καλής πρόθεσης) ή είναι απόψεις μασκαρεμένων πολιτικών απατεώνων, ανήθικων, άρρωστων ψυχικά, αντικοινωνικών ολιγαρχικών εξουσιομανών στοιχείων και τεράστιων ΥΠΟΚΡΙΤΩΝ;
Να το δούμε:
Αν όλοι εκείνοι που έχουν ψωμοτύρι το καλό του λαού, δηλαδή οι ηγέτες των ολιγαρχικών κομμάτων και καθένα από τα μέλη τους (καθώς και η πλουτοκρατία φυσικά) ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ότι αυτά τα μέτρα της εξαθλίωσης του λαού είναι αναγκαία για την αποπληρωμή του χρέους προς τους δανειστές (και όχι προς τους εγκληματίες τοκογλύφους), προς τους εταίρους μας (και όχι τους γκάνκστερς) και αν είχαν έστω και ένα χιλιοστό ηθικού αναστήματος, θα έκαναν κάτι απλό για να ξεχρεωθούμε σαν Χώρα μια ώρα γρηγορότερα.
Θα έκαναν εκείνο το απλό πράγμα που έκαναν πολλοί καπετάνιοι του ΕΛΑΣ οι οποίοι έδιναν ΠΡΏΤΑ φαγητό στους αντάρτες για να χορτάσουν και αν περίσσευε κάτι, έτρωγαν και αυτοί στο τέλος.
Δηλαδή θα νομοθετούσαν έτσι ώστε τα χρήματά τους από το επάγγελμά τους ή τις μπίζνες τους, να πάνε όλα για την αποπληρωμή του χρέους και αυτοί να ζουν όπως οι εκατοντάδες χιλιάδες συνάνθρωποί μας είτε με τα 70 ευρώ το μήνα του επιδόματος σίτισης είτε με τα 200 – 300 ευρώ το μήνα που αναλογούν κατά κεφαλή, σε κάποια εκατομμύρια συνανθρώπων μας.
(Εκτός και αν στους εταίρους τους αρέσουν μόνο τα χρήματα που μυρίζουν κόπο, πόνο, ιδρώτα και ενίοτε αίμα και ταυτόχρονα κάνουν εμετό μπροστά στα χρήματα που μυρίζουν χλίδα ή άνεση)
Ο λαός λοιπόν θα πρέπει να μπορέσει να ζήσει στην εξαθλίωση γιατί έχει αντοχές. Αυτοί δεν έχουν τις ίδιες αντοχές; Γιατί οι κουφάλες;
Γιατί να καταδικάζουν με τις αποφάσεις τους τόσα εκατομμύρια ανθρώπων; Πώς να ζήσουν μέσα στην εξαθλίωση όλοι αυτοί; Πώς να μπορέσουν; Δεν τους γέννησε μάνα; Ποιος τους γέννησε; Σκύλα πόρνη ενώ αυτοί βγήκαν από χρυσή…κοιλιά;
Αλλά όμως που να βρεθεί τέτοιο ηθικό ανάστημα από τους επαγγελματίες της ανηθικότητας; Από τη στιγμή που θέλουν αυτοί να καθορίζουν τη ζωή των άλλων είναι ψυχασθενείς εγκληματίες εξ ορισμού. Δεν χρειάζεται κανένα άλλο ψάξιμο.
Εδώ η πλειοψηφία των καραγκιόζηδων και απόλυτα ανήθικων βολευτών του ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλησε να απαρνηθεί το βολευτικό προνόμιο του αυτοκινήτου και θα περιμένουμε να δεχθεί να ζήσει όπως ο λαός;
Αυτοί και οι οικογένειές τους έχουν εξασφαλίσει την άνεση και οι ίδιοι επιδίδονται στην ικανοποίηση του διεστραμμένου στόχου τους για κατοχή εξουσίας και ατομικής προβολής.
Όσοι λοιπόν μιλούν για αναγκαιότητα των μέτρων και ταυτόχρονα δεν θέλουν να ζήσουν με τα 70 ευρώ του επιδόματος σίτισης είναι τεράστιοι ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ και τεράστιοι ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ.
Πίσω από κλαψουρίσματα για το αναγκαίο κακό που βρήκε το λαό ή πίσω από λόγια συμπόνιας ή και από προσπάθειες για παροχή ψίχουλων αλληλεγγύης, κρύβονται προσωπικά ιδιοτελή κίνητρα (άλλος θέλει να γίνει παράγοντας, άλλος να βολευτεί, άλλος να αποκομίσει μεγάλα κέρδη, άλλος για να μην αποδεχθεί ότι ζούσε σε μια μεγάλη αυταπάτη και ότι πιάστηκε πάλι «αδιάβαστος» και πήρε στο λαιμό του τόσο κόσμο…. κοκ).
ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ, ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΑΝΗΘΙΚΟΤΗΤΑ ΣΥΓΚΑΛΥΜΜΕΝΗ ΜΕ ΤΗ ΜΑΣΚΑ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΗ.
Δεύτερο δια ταύτα:
Τι θα μπορούσαν να κάνουν εκλεγμένοι ηγέτες αν δεν ήταν βαριά εξουσιομανείς;
Τι θα μπορούσαν να κάνουν όσο τεράστιες και αν ήταν οι δυσκολίες;
Το μόνο σωστό που θα μπορούσαν να κάνουν θα ήταν να μην κάνουν τίποτα!!!
Ναι!!! τίποτα που να βγαίνει από το διεστραμμένο μυαλό τους.
Θα έπρεπε για κάθε θέμα να εφαρμόζεται ΜΟΝΟ η θέληση του λαού. Οι άνθρωποι δεν χρειάζονται πατερούληδες, προστάτες (ουσιαστικά νταβατζήδες).
Θα μπορούσε λοιπόν ο λαός, δια μέσου των κληρωτών νομοθετικών ή εκτελεστικών σωμάτων - με προδιαγραφές επιστημονικής δημοσκόπησης- να εκφράζει την πλειοψηφική του άποψη (σε έδαφος επιβαλλόμενης ισηγορικής έκφρασης από τα ΜΜΕ δηλαδή όλες οι προτάσεις να εκφράζονται ισότιμα) και οι όποιοι εκλεγμένοι να εκτελούν μόνο τις συγκεκριμένες εντολές της εκφρασμένης θέλησης του λαού σε κάθε θέμα, σε όλα τα θέματα. - (ΔΕΣ ΚΕΙΜΕΝΟ:ΠΩΣ Ο ΛΑΟΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΨΗΦΙΖΕΙ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΝΟΜΟ)
Ο λαός θα έπρεπε και πρέπει να είναι υπεύθυνος για τη ζωή του. Ο ίδιος να επέλεγε μία από τις προτάσεις. Ο ίδιος να αποφάσιζε για τον εαυτό του. Όχι να αποφασίζουν οι άλλοι γι αυτόν. ΙΣΗΓΟΡΙΑ, ΕΚΦΡΑΣΗ ΤΗΣ ΘΕΛΗΣΗΣ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΚΑΙ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟ ΤΑ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ.
(Και αν πχ δεν είναι σωστή τελικά η άποψη του Τσίπρα γιατί να πάρει στο λαιμό του εκατομμύρια ανθρώπους; Γιατί θέλει να έχει αυτός την ευθύνη και όχι ο ίδιος ο λαός για τον εαυτό του; Από αγάπη για το λαό ή από ψυχική ασθένεια; Καλά δεν έχει κάποιον συγγενή να του συστήσει κανένα καλό ψυχίατρο; Δεν «πήραν πρέφα» την κατάστασή του από τη στιγμή που έλεγε τον κοινοβουλευτισμό δημοκρατία, που δήλωνε ότι θέλει να σώσει την Ελλάδα και την Ευρώπη –Ναπολεόντειο σύνδρομο-, που έλεγε ότι δεν υπάρχει θέμα εξόδου της Ελλάδας από την Ένωση των Ευρωληστών γιατί ο ίδιος αγαπάει την Ευρώπη – και εμείς αγαπήσαμε αλλά δεν κάναμε έτσι- που ήθελε και θέλει να γίνει κορυφαίος παράγοντας της ευρωπαϊκής και εγκληματικής ολιγαρχίας –πρόεδρος της κομισιόν- ;)
Ο ΜΟΝΟΣ τρόπος για ανακούφιση του λαού από τα δεινά στο σήμερα και στη συνέχεια να καταστεί δυνατόν να επιτευχθεί η απελευθέρωσή του είναι η δημιουργία ΙΣΧΥΡΟΥ ΠΟΛΥΜΟΡΦΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ που μαζί με τις άμεσες διεκδικήσεις να προβάλει (διεκδικεί) αδιαχώριστα και τον απώτερο σκοπό δηλαδή την εξουσία του λαού - δημοκρατία. (ΟΛΗ Η ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ, Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΣΤΟ ΛΑΟ).
Η ολιγαρχία θα υποχωρεί σε ιδιαίτερα αιτήματα ΜΟΝΟ όταν νιώθει να αυξάνεται η απειλή του κινήματος (δηλαδή να χάσει η ίδια την κατοχή της εκτελεστικής, της νομοθετικής και της δικαστικής). Θα υποχωρεί σε κάποιες περιπτώσεις και ο λαός θα ανακουφίζεται στο σήμερα, στο τώρα.
Όμως και αυτές οι μερικές κατακτήσεις από το λαό θα είναι έωλες και ανά πάσα στιγμή θα μπορούν να ανατραπούν αν το κίνημα δεν θα θέτει ακατάπαυστα μαζί με τα καθημερινά αιτήματα και το απώτερο αίτημα για πλήρη εξουσία στο λαό και στους λαούς.
Όλες οι κατακτήσεις των λαών ιστορικά έγιναν από το φόβο των εξουσιαστών μήπως επακολουθήσουν χειρότερα για αυτούς. Πχ όσο οι αστοί πίστευαν ότι η πιθανή επέκταση της Οκτωβριανής επανάστασης θα απειλούσε απόλυτα την ύπαρξή τους τότε υποχωρούσαν άτακτα στις περισσότερες εργατικές διεκδικήσεις στη Δύση. Τώρα που διδάχθηκαν ότι δεν απειλούνται γιατί το πρόταγμα αυτό οδηγεί άμεσα στον κομματικό καπιταλισμό και στη συνέχεια επιστρέφει στον ιδιωτικό καπιταλισμό δεν υποχωρούν σχεδόν σε τίποτα.
(Είναι νόμος της ζωής.Πχ αν ένας πει σε κάποιον «κάνε 10 τούμπες γιατί θα σε βρίσω» τότε αυτός θα μπορούσε και να αρνηθεί. Αν όμως του πρόβαλε ένα πιστόλι και του έλεγε «κάνε 10 τουμπες γιατί θα σε πυροβολήσω» τότε ο άλλος πιθανότατα να έκανε 15 τούμπες.)
Το ζητούμενο λοιπόν είναι η πρόταξη και η προώθηση της ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΑΠΕΙΛΗΣ για το ολιγαρχικό πολιτικοοικονομικό σύστημα.
ΚΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΕΚΕΙΝΗ ΠΟΥ ΣΤΟΧΕΥΕΙ ΣΤΗΝ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ ΤΗΣ ΟΛΙΓΑΡΧΙΑΣ. ΚΑΙ ΑΥΤΗ Η ΑΠΕΙΛΗ ΜΟΝΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΙΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ.
Η κάθε εναλλακτική πρόταση θα πρέπει να κρίνεται από το αν φαίνεται λογικά ότι περιέχει ή όχι την μέγιστη απειλή για το σύστημα. Προτάσεις υπάρχουν πολλές αλλά οι περισσότερες είναι απόλυτα αναποτελεσματικές.
(Ναι μεν και το μέγεθος της ανάπτυξης του κινήματος παίζει το ρόλο του αλλά τον θεμελιώδη ρόλο τον παίζει κάποιο καθοριστικό μέγεθος κινητοποιημένων που θα προτάσσουν τη μέγιστη απειλή για το σύστημα. Πχ τα τελευταία 5 χρόνια κατέβηκαν σε κινητοποιήσεις εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι χωρίς να προτάσσουν καμιά οργανωμένη απειλή, χωρίς τη μέγιστη απειλή η οποία θα αφορούσε και θα στόχευε στην εξαφάνιση της ύπαρξης του συστήματος. Έτσι τα όπλα ήταν τζούφια και επομένως οι κατακτήσεις ήταν σχεδόν μηδαμινές. Διαφορετικά όμως θα ήταν αν κατέβαιναν οργανωμένα, ας πούμε, 100.000 άτομα που να απειλούν ευθέως την ύπαρξη της ολιγαρχίας.)
Τα δεξιά και τα αριστερά ολιγαρχικά κόμματα και εδώ αλλά και παγκόσμια δεν μπορούν και δεν θέλουν να προτάξουν σήμερα την πραγματική μέγιστη απειλή για το σύστημα. Πχ μερικά αριστερά ολιγαρχικά κόμματα λένε: «όχι στα μνημόνια, όχι στη μείωση των συντάξεων» κλπ όμως όχι μόνο δεν συνδέουν αυτά τα αιτήματα με τη μέγιστη απειλή για το σύστημα αλλά επί πλέον αμέσως μετά ρίχνουν κλωτσιά στην καρδάρα με το γάλα. Δίπλα, αντί για σύνδεση αυτών με το «ΟΛΗ Η ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ, Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΟ ΛΑΟ» καλούν το λαό να υπερασπιστεί τη δημοκρατία δηλαδή να υπερασπιστεί το ολιγαρχικό σύστημα του κοινοβουλευτισμού – κοινοβουλευτική ολιγαρχική δικτατορία- (το οποίο βαπτίζουν με απάτη δημοκρατία μπερδεύοντας την έννοια του πολιτικού συστήματος της δημοκρατίας με την έννοια των ατομικών δικαιωμάτων που οποιοδήποτε σύστημα μπορεί να παραχωρεί ενίοτε μερικά από αυτά) ήτοι να υπερασπιστεί τους βιαστές του. Έτσι λοιπόν το σύστημα βλέπει πεντακάθαρα ότι δεν απειλείται η ύπαρξή του και επομένως όλες οι διεκδικήσεις είναι σχεδόν καταδικασμένες να είναι αναποτελεσματικές.
Μόνο η ταυτόχρονη συνδυαστική πρόταξη των άμεσων αιτημάτων με το απώτερο αίτημα για πραγματική δημοκρατία, για πραγματική εξουσία του λαού (εκτελεστική, νομοθετική, δικαστική στους λαούς) είναι η μόνη λύση. (Το επαναστατικό μερικό πρέπει να ενσωματώνεται στο επαναστατικό καθολικό ή η τακτική στο στρατηγικό σκοπό)
Αυτή είναι η αποκλειστική διέξοδο για το λαό μας και για όλους τους λαούς. Η Μόνη πρακτικά εφικτή διέξοδος, η μόνη που θα πρέπει να ακολουθήσουμε.
(Κάποιοι ολιγαρχικοί πονηρούληδες μας λένε το «ΤΩΡΑ ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ». Όντως το θέμα είναι και άμεσο. Μόνο που, δυστυχώς γι αυτούς, το άμεσο μπορεί να επιτευχθεί μόνο μαζί με την ταυτόχρονη προβολή και διεκδίκηση του απώτερου.)
Όλοι οι άλλοι δρόμοι που υποδείχθηκαν μέχρι σήμερα (εδώ και αιώνες), ως προς το στόχο για βελτίωση των όρων ζωής των λαών και την απελευθέρωσή τους, αποδείχθηκαν ότι ήταν καλλιεργημένες ολιγαρχικές απάτες-παγίδες που μετατράπηκαν σε αυταπάτες για αρκετούς καλοπροαίρετους αγωνιστές, οι οποίοι νόμιζαν ότι Η ΕΛΠΙΔΑ ΕΡΧΕΤΑΙ και τελικά τώρα είναι απελπισμένοι τα μέγιστα. Όποιοι πιστεύουν ότι χωρίς την πρόταξη της μέγιστης απειλής στο σήμερα και της ακατάπαυστης προσπάθειας για την πραγματοποίησή της μπορούν να βελτιωθούν οι όροι της κοινωνικής ζωής τότε αυτοί είναι χαμένοι στο διάστημα των παιδικών φαντασιώσεών τους. (Όπως αποδείχθηκε και με εκείνους τους συριζαίους που ήταν καλοπροαίρετοι.)
Όλοι οι άλλοι δρόμοι όχι μόνο οδηγούν στο ανέφικτο της υλοποίησης του σκοπού για αλλαγή των όρων ζωής των λαών στο σήμερα και στο αύριο αλλά είναι οι μέγιστες υπαρκτές ουτοπίες, κατάλληλη τροφή μόνο για καλοπροαίρετους ιδεαλιστές και αιθεροβάμονες.
Η πρόταση για διεκδίκηση των άμεσων αιτημάτων μπολιασμένων με τον σκοπό του «ΟΛΗ Η ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ, Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΊΑ ΣΤΟ ΛΑΟ» δηλαδή για την κατάκτηση από το λαό της (πραγματικής) δημοκρατίας – εξουσίας του λαού ή διαφορετικά της κατάκτησης της δημοκρατικής ρεπούμπλικα είναι πρόταση που αφορά το ΤΩΡΑ, σαν μοναδική δυνατότητα για ανακουφίσεις στο τώρα και στο αύριο.
ΑΥΤΗ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΤΟΥ ΜΠΛΟΓΚ.
(Των άλλων οι προτάσεις ποιες είναι; Όλοι μπορούν να φτιάξουν έναν κατάλογο γεμάτο με ωραία αιτήματα-«αιτηματολόγιο» για το τώρα. Όμως όλα αυτά θα είναι ανέφικτες μπαρούφες αν δεν προβάλλονται κατά τρόπο συνδυαστικό με τη μέγιστη απειλή για το σύστημα. Και αυτό κάνουν δεξιά, αριστερά και κεντρώα ολιγαρχικά κόμματα.)
Ετούτο σημαίνει ότι δεν περιμένουμε την εγκαθίδρυση της δημοκρατικής ρεπούμπλικα για να ανακουφιστεί ο λαός. Αγωνιζόμαστε μπολιάζοντας τις άμεσες διεκδικήσεις με την τελική απελευθερωτική πρόταση που θα απειλεί σοβαρά την ύπαρξη της ολιγαρχίας και θα την αναγκάζει να υποχωρεί σε κάποια θέματα και έτσι να ανακουφίζεται και προσωρινά ο λαός.
Όλες οι άλλες προτάσεις είναι απάτες και αυταπάτες. Δεν απειλούν το ολιγαρχικό σύστημα και επομένως η ολιγαρχία δεν θα υποχωρεί ποτέ. Και αν σε κάποιες εξαιρετικές καταστάσεις υποχωρήσει τότε αυτές οι κατακτήσεις του λαού θα είναι μετέωρες και η ολιγαρχία θα τις πάρει όλες πίσω μαζί με πολλαπλάσια άλλα λαϊκά αγαθά (όπως έχει ήδη πάρει κατακτήσεις αιώνων) όταν θα τις είναι απαραίτητα. Και αυτό γιατί στα χέρια της έχει την ένοπλη εκτελεστική ….κλπ.
Ο λαός θα συνεχίζει να βγάζει ο ίδιος τους οφθαλμούς του αν συντάσσεται πίσω από προτάσεις ολιγαρχικών κάθε είδους που τον καλούν να υπερασπιστεί τη «δημοκρατία» ή κάθε άλλη ολιγαρχική συλλογικότητα.
Δηλαδή να υπερασπιστεί την κοινοβουλευτική ολιγαρχική δικτατορία την οποία βαπτίζουν για ευνόητους λόγους εξουσία του λαού – δημοκρατία. Δηλαδή να υπερασπιστεί το σύστημα όπου οι ελάχιστοι έχουν την εξουσία να επιβάλλονται στην πλειοψηφία ήτοι να υπερασπιστεί τους δολοφόνους του.
ΥΓ
Σε πολύ δύσκολη θέση βρίσκονται τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ. Βρίσκονται στην ίδια θέση που βρέθηκαν παλαιότερα και τα μέλη των άλλων ολιγαρχικών κομμάτων όπως του ΠΑΣΟΚ ,της ΝΔ, του ΛΑΟΣ και της ΔΗΜΑΡ. Τι να βγουν να πουν στο καφενείο; Τι να πουν στους φίλους και γνωστούς τους; Να πουν ότι απατήθηκαν και εξαπάτησαν για πολλά χρόνια το λαό; Όχι. Υπάρχει και ένας εγωισμός γαρ. Και ενώ όλα τα επιχειρήματα και οι ιδεοληψίες τους έχουν εκμηδενιστεί απόλυτα από την πραγματικότητα και ενώ έχουν υποστεί κάτι χειρότερο και από το Βατερλό, δεν θέλουν να διδαχθούν τίποτα (λόγω εγωισμού) και αναμασούν τις ίδιες παλιές ανοησίες αλλά με άλλες λέξεις. Τι να πουν πια; Ότι όλες οι προτάσεις τους ήταν τελικά ουτοπίες και ότι δεν ήταν ικανοί να το καταλάβουν από πριν; Όχι. Κάποιοι από αυτούς θα αποχωρήσουν με εντιμότητα. Ναι. Θα πουν ότι τα λάθη είναι ανθρώπινα και το πιο ανθρώπινο είναι να τα αναγνωρίζεις. Τιμή τους όντως.
Κάποιοι άλλοι όμως θα ακολουθήσουν τον αντικοινωνικό και εγκληματικό δρόμο στον οποίο θα τους σπρώχνει ο εγωισμός. Θα ψάχνουν για νέες ελπίδες βγαλμένες μόνο από την φαντασία τους για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα για να καλύψουν το πληγωμένο εγώ τους. Θα κάνουν πάλι τα ίδια πράγματα βλακοποιημένοι από τον εγωισμό τους.
«Το άκρο άωτο της βλακείας είναι να κάνει κανείς τα ίδια πράγματα αλλά κάθε φορά να περιμένει διαφορετικά αποτελέσματα».
Δεν θα αρκεστούν στην άμυνα αλλά θα περάσουν και στην επίθεση του «εκεί που τους χρωστάμε θα πρέπει να τους πάρουμε και το βόδι».
Και εκεί που δεν είχαν και δεν έχουν εντελώς καμιά αποτελεσματική πρόταση για το σήμερα και το αύριο θα κατηγορούν ανέντιμα τους άλλους ότι δεν έχουν προτάσεις ….κοκ
Ήδη έχουν διαλέξει την οδό του σεχταρισμού απομονώνοντας από τη σκέψη τους ότι είναι διαφορετικό από τις εντελώς ανόητες (όπως αποδείχθηκαν) αντιλήψεις τους. Οι οδοιπόροι αυτής της πορείας είναι για λύπηση.
Αυτοί θα σταθούν προσωρινό εμπόδιο στον αγώνα του λαού. Όμως είναι καταδικασμένοι αλλά λόγω εγωιστικών παρωπίδων δεν θέλουν να το δουν.
Και μερικοί άλλοι θα ψάχνουν για καταφύγιο σε κάποιο ολιγαρχικό δεξιό, κεντρώο ή αριστερό ολιγαρχικό κόμμα. Πάλι λάθος θα κάνουν για πολλοστή φορά. Πάλι δεν θα έχουν διδαχθεί ότι η αιτία όλων των κοινωνικής προέλευσης δεινών του ανθρώπου βρίσκονται στην ολιγαρχική εξουσία και ότι το κεντρικό ζητούμενο είναι να αποκτήσει ο λαός την εξουσία να επιβάλει ό,τι αποφασίζει ο ίδιος και όχι οι ολιγαρχικοί να έχουν την εξουσία για να μπορούν του μετατρέπουν ανά πάσα στιγμή τα όχι του σε ναι και τα ναι του σε όχι.
Ο αγώνας όμως συνεχίζεται.
ΧΝ
Συμπυκνωμένα μας είπαν ότι τα μέτρα αυτά είναι αναγκαία, έχουμε χρέος (το αναγνωρίζουμε), πρέπει να μαζεύονται χρήματα για να αποπληρώνουμε, προς το παρόν δεν μπορούσαμε να κάνουμε διαφορετικά, απειληθήκαμε, άλλη η πραγματικότητα όταν πάρεις την κυβέρνηση και άλλη όταν είσαι αντιπολίτευση κλπ.
Όμως αυτά που λένε είναι απόψεις καλοπροαίρετων ηθικών στοιχείων όπου έστω και ΣΑΝ λαθεμένες απόψεις θα πρέπει να γίνονται σεβαστές (επειδή περιέχουν το ηθικό στοιχείο της καλής πρόθεσης) ή είναι απόψεις μασκαρεμένων πολιτικών απατεώνων, ανήθικων, άρρωστων ψυχικά, αντικοινωνικών ολιγαρχικών εξουσιομανών στοιχείων και τεράστιων ΥΠΟΚΡΙΤΩΝ;
Να το δούμε:
Αν όλοι εκείνοι που έχουν ψωμοτύρι το καλό του λαού, δηλαδή οι ηγέτες των ολιγαρχικών κομμάτων και καθένα από τα μέλη τους (καθώς και η πλουτοκρατία φυσικά) ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ότι αυτά τα μέτρα της εξαθλίωσης του λαού είναι αναγκαία για την αποπληρωμή του χρέους προς τους δανειστές (και όχι προς τους εγκληματίες τοκογλύφους), προς τους εταίρους μας (και όχι τους γκάνκστερς) και αν είχαν έστω και ένα χιλιοστό ηθικού αναστήματος, θα έκαναν κάτι απλό για να ξεχρεωθούμε σαν Χώρα μια ώρα γρηγορότερα.
Θα έκαναν εκείνο το απλό πράγμα που έκαναν πολλοί καπετάνιοι του ΕΛΑΣ οι οποίοι έδιναν ΠΡΏΤΑ φαγητό στους αντάρτες για να χορτάσουν και αν περίσσευε κάτι, έτρωγαν και αυτοί στο τέλος.
Δηλαδή θα νομοθετούσαν έτσι ώστε τα χρήματά τους από το επάγγελμά τους ή τις μπίζνες τους, να πάνε όλα για την αποπληρωμή του χρέους και αυτοί να ζουν όπως οι εκατοντάδες χιλιάδες συνάνθρωποί μας είτε με τα 70 ευρώ το μήνα του επιδόματος σίτισης είτε με τα 200 – 300 ευρώ το μήνα που αναλογούν κατά κεφαλή, σε κάποια εκατομμύρια συνανθρώπων μας.
(Εκτός και αν στους εταίρους τους αρέσουν μόνο τα χρήματα που μυρίζουν κόπο, πόνο, ιδρώτα και ενίοτε αίμα και ταυτόχρονα κάνουν εμετό μπροστά στα χρήματα που μυρίζουν χλίδα ή άνεση)
Ο λαός λοιπόν θα πρέπει να μπορέσει να ζήσει στην εξαθλίωση γιατί έχει αντοχές. Αυτοί δεν έχουν τις ίδιες αντοχές; Γιατί οι κουφάλες;
Γιατί να καταδικάζουν με τις αποφάσεις τους τόσα εκατομμύρια ανθρώπων; Πώς να ζήσουν μέσα στην εξαθλίωση όλοι αυτοί; Πώς να μπορέσουν; Δεν τους γέννησε μάνα; Ποιος τους γέννησε; Σκύλα πόρνη ενώ αυτοί βγήκαν από χρυσή…κοιλιά;
Αλλά όμως που να βρεθεί τέτοιο ηθικό ανάστημα από τους επαγγελματίες της ανηθικότητας; Από τη στιγμή που θέλουν αυτοί να καθορίζουν τη ζωή των άλλων είναι ψυχασθενείς εγκληματίες εξ ορισμού. Δεν χρειάζεται κανένα άλλο ψάξιμο.
Εδώ η πλειοψηφία των καραγκιόζηδων και απόλυτα ανήθικων βολευτών του ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλησε να απαρνηθεί το βολευτικό προνόμιο του αυτοκινήτου και θα περιμένουμε να δεχθεί να ζήσει όπως ο λαός;
Αυτοί και οι οικογένειές τους έχουν εξασφαλίσει την άνεση και οι ίδιοι επιδίδονται στην ικανοποίηση του διεστραμμένου στόχου τους για κατοχή εξουσίας και ατομικής προβολής.
Όσοι λοιπόν μιλούν για αναγκαιότητα των μέτρων και ταυτόχρονα δεν θέλουν να ζήσουν με τα 70 ευρώ του επιδόματος σίτισης είναι τεράστιοι ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ και τεράστιοι ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ.
Πίσω από κλαψουρίσματα για το αναγκαίο κακό που βρήκε το λαό ή πίσω από λόγια συμπόνιας ή και από προσπάθειες για παροχή ψίχουλων αλληλεγγύης, κρύβονται προσωπικά ιδιοτελή κίνητρα (άλλος θέλει να γίνει παράγοντας, άλλος να βολευτεί, άλλος να αποκομίσει μεγάλα κέρδη, άλλος για να μην αποδεχθεί ότι ζούσε σε μια μεγάλη αυταπάτη και ότι πιάστηκε πάλι «αδιάβαστος» και πήρε στο λαιμό του τόσο κόσμο…. κοκ).
ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ, ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΑΝΗΘΙΚΟΤΗΤΑ ΣΥΓΚΑΛΥΜΜΕΝΗ ΜΕ ΤΗ ΜΑΣΚΑ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΗ.
Δεύτερο δια ταύτα:
Τι θα μπορούσαν να κάνουν εκλεγμένοι ηγέτες αν δεν ήταν βαριά εξουσιομανείς;
Τι θα μπορούσαν να κάνουν όσο τεράστιες και αν ήταν οι δυσκολίες;
Το μόνο σωστό που θα μπορούσαν να κάνουν θα ήταν να μην κάνουν τίποτα!!!
Ναι!!! τίποτα που να βγαίνει από το διεστραμμένο μυαλό τους.
Θα έπρεπε για κάθε θέμα να εφαρμόζεται ΜΟΝΟ η θέληση του λαού. Οι άνθρωποι δεν χρειάζονται πατερούληδες, προστάτες (ουσιαστικά νταβατζήδες).
Θα μπορούσε λοιπόν ο λαός, δια μέσου των κληρωτών νομοθετικών ή εκτελεστικών σωμάτων - με προδιαγραφές επιστημονικής δημοσκόπησης- να εκφράζει την πλειοψηφική του άποψη (σε έδαφος επιβαλλόμενης ισηγορικής έκφρασης από τα ΜΜΕ δηλαδή όλες οι προτάσεις να εκφράζονται ισότιμα) και οι όποιοι εκλεγμένοι να εκτελούν μόνο τις συγκεκριμένες εντολές της εκφρασμένης θέλησης του λαού σε κάθε θέμα, σε όλα τα θέματα. - (ΔΕΣ ΚΕΙΜΕΝΟ:ΠΩΣ Ο ΛΑΟΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΨΗΦΙΖΕΙ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΝΟΜΟ)
Ο λαός θα έπρεπε και πρέπει να είναι υπεύθυνος για τη ζωή του. Ο ίδιος να επέλεγε μία από τις προτάσεις. Ο ίδιος να αποφάσιζε για τον εαυτό του. Όχι να αποφασίζουν οι άλλοι γι αυτόν. ΙΣΗΓΟΡΙΑ, ΕΚΦΡΑΣΗ ΤΗΣ ΘΕΛΗΣΗΣ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΚΑΙ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟ ΤΑ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ.
(Και αν πχ δεν είναι σωστή τελικά η άποψη του Τσίπρα γιατί να πάρει στο λαιμό του εκατομμύρια ανθρώπους; Γιατί θέλει να έχει αυτός την ευθύνη και όχι ο ίδιος ο λαός για τον εαυτό του; Από αγάπη για το λαό ή από ψυχική ασθένεια; Καλά δεν έχει κάποιον συγγενή να του συστήσει κανένα καλό ψυχίατρο; Δεν «πήραν πρέφα» την κατάστασή του από τη στιγμή που έλεγε τον κοινοβουλευτισμό δημοκρατία, που δήλωνε ότι θέλει να σώσει την Ελλάδα και την Ευρώπη –Ναπολεόντειο σύνδρομο-, που έλεγε ότι δεν υπάρχει θέμα εξόδου της Ελλάδας από την Ένωση των Ευρωληστών γιατί ο ίδιος αγαπάει την Ευρώπη – και εμείς αγαπήσαμε αλλά δεν κάναμε έτσι- που ήθελε και θέλει να γίνει κορυφαίος παράγοντας της ευρωπαϊκής και εγκληματικής ολιγαρχίας –πρόεδρος της κομισιόν- ;)
Ο ΜΟΝΟΣ τρόπος για ανακούφιση του λαού από τα δεινά στο σήμερα και στη συνέχεια να καταστεί δυνατόν να επιτευχθεί η απελευθέρωσή του είναι η δημιουργία ΙΣΧΥΡΟΥ ΠΟΛΥΜΟΡΦΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ που μαζί με τις άμεσες διεκδικήσεις να προβάλει (διεκδικεί) αδιαχώριστα και τον απώτερο σκοπό δηλαδή την εξουσία του λαού - δημοκρατία. (ΟΛΗ Η ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ, Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΣΤΟ ΛΑΟ).
Η ολιγαρχία θα υποχωρεί σε ιδιαίτερα αιτήματα ΜΟΝΟ όταν νιώθει να αυξάνεται η απειλή του κινήματος (δηλαδή να χάσει η ίδια την κατοχή της εκτελεστικής, της νομοθετικής και της δικαστικής). Θα υποχωρεί σε κάποιες περιπτώσεις και ο λαός θα ανακουφίζεται στο σήμερα, στο τώρα.
Όμως και αυτές οι μερικές κατακτήσεις από το λαό θα είναι έωλες και ανά πάσα στιγμή θα μπορούν να ανατραπούν αν το κίνημα δεν θα θέτει ακατάπαυστα μαζί με τα καθημερινά αιτήματα και το απώτερο αίτημα για πλήρη εξουσία στο λαό και στους λαούς.
Όλες οι κατακτήσεις των λαών ιστορικά έγιναν από το φόβο των εξουσιαστών μήπως επακολουθήσουν χειρότερα για αυτούς. Πχ όσο οι αστοί πίστευαν ότι η πιθανή επέκταση της Οκτωβριανής επανάστασης θα απειλούσε απόλυτα την ύπαρξή τους τότε υποχωρούσαν άτακτα στις περισσότερες εργατικές διεκδικήσεις στη Δύση. Τώρα που διδάχθηκαν ότι δεν απειλούνται γιατί το πρόταγμα αυτό οδηγεί άμεσα στον κομματικό καπιταλισμό και στη συνέχεια επιστρέφει στον ιδιωτικό καπιταλισμό δεν υποχωρούν σχεδόν σε τίποτα.
(Είναι νόμος της ζωής.Πχ αν ένας πει σε κάποιον «κάνε 10 τούμπες γιατί θα σε βρίσω» τότε αυτός θα μπορούσε και να αρνηθεί. Αν όμως του πρόβαλε ένα πιστόλι και του έλεγε «κάνε 10 τουμπες γιατί θα σε πυροβολήσω» τότε ο άλλος πιθανότατα να έκανε 15 τούμπες.)
Το ζητούμενο λοιπόν είναι η πρόταξη και η προώθηση της ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΑΠΕΙΛΗΣ για το ολιγαρχικό πολιτικοοικονομικό σύστημα.
ΚΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΕΚΕΙΝΗ ΠΟΥ ΣΤΟΧΕΥΕΙ ΣΤΗΝ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ ΤΗΣ ΟΛΙΓΑΡΧΙΑΣ. ΚΑΙ ΑΥΤΗ Η ΑΠΕΙΛΗ ΜΟΝΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΙΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ.
Η κάθε εναλλακτική πρόταση θα πρέπει να κρίνεται από το αν φαίνεται λογικά ότι περιέχει ή όχι την μέγιστη απειλή για το σύστημα. Προτάσεις υπάρχουν πολλές αλλά οι περισσότερες είναι απόλυτα αναποτελεσματικές.
(Ναι μεν και το μέγεθος της ανάπτυξης του κινήματος παίζει το ρόλο του αλλά τον θεμελιώδη ρόλο τον παίζει κάποιο καθοριστικό μέγεθος κινητοποιημένων που θα προτάσσουν τη μέγιστη απειλή για το σύστημα. Πχ τα τελευταία 5 χρόνια κατέβηκαν σε κινητοποιήσεις εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι χωρίς να προτάσσουν καμιά οργανωμένη απειλή, χωρίς τη μέγιστη απειλή η οποία θα αφορούσε και θα στόχευε στην εξαφάνιση της ύπαρξης του συστήματος. Έτσι τα όπλα ήταν τζούφια και επομένως οι κατακτήσεις ήταν σχεδόν μηδαμινές. Διαφορετικά όμως θα ήταν αν κατέβαιναν οργανωμένα, ας πούμε, 100.000 άτομα που να απειλούν ευθέως την ύπαρξη της ολιγαρχίας.)
Τα δεξιά και τα αριστερά ολιγαρχικά κόμματα και εδώ αλλά και παγκόσμια δεν μπορούν και δεν θέλουν να προτάξουν σήμερα την πραγματική μέγιστη απειλή για το σύστημα. Πχ μερικά αριστερά ολιγαρχικά κόμματα λένε: «όχι στα μνημόνια, όχι στη μείωση των συντάξεων» κλπ όμως όχι μόνο δεν συνδέουν αυτά τα αιτήματα με τη μέγιστη απειλή για το σύστημα αλλά επί πλέον αμέσως μετά ρίχνουν κλωτσιά στην καρδάρα με το γάλα. Δίπλα, αντί για σύνδεση αυτών με το «ΟΛΗ Η ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ, Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΟ ΛΑΟ» καλούν το λαό να υπερασπιστεί τη δημοκρατία δηλαδή να υπερασπιστεί το ολιγαρχικό σύστημα του κοινοβουλευτισμού – κοινοβουλευτική ολιγαρχική δικτατορία- (το οποίο βαπτίζουν με απάτη δημοκρατία μπερδεύοντας την έννοια του πολιτικού συστήματος της δημοκρατίας με την έννοια των ατομικών δικαιωμάτων που οποιοδήποτε σύστημα μπορεί να παραχωρεί ενίοτε μερικά από αυτά) ήτοι να υπερασπιστεί τους βιαστές του. Έτσι λοιπόν το σύστημα βλέπει πεντακάθαρα ότι δεν απειλείται η ύπαρξή του και επομένως όλες οι διεκδικήσεις είναι σχεδόν καταδικασμένες να είναι αναποτελεσματικές.
Μόνο η ταυτόχρονη συνδυαστική πρόταξη των άμεσων αιτημάτων με το απώτερο αίτημα για πραγματική δημοκρατία, για πραγματική εξουσία του λαού (εκτελεστική, νομοθετική, δικαστική στους λαούς) είναι η μόνη λύση. (Το επαναστατικό μερικό πρέπει να ενσωματώνεται στο επαναστατικό καθολικό ή η τακτική στο στρατηγικό σκοπό)
Αυτή είναι η αποκλειστική διέξοδο για το λαό μας και για όλους τους λαούς. Η Μόνη πρακτικά εφικτή διέξοδος, η μόνη που θα πρέπει να ακολουθήσουμε.
(Κάποιοι ολιγαρχικοί πονηρούληδες μας λένε το «ΤΩΡΑ ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ». Όντως το θέμα είναι και άμεσο. Μόνο που, δυστυχώς γι αυτούς, το άμεσο μπορεί να επιτευχθεί μόνο μαζί με την ταυτόχρονη προβολή και διεκδίκηση του απώτερου.)
Όλοι οι άλλοι δρόμοι που υποδείχθηκαν μέχρι σήμερα (εδώ και αιώνες), ως προς το στόχο για βελτίωση των όρων ζωής των λαών και την απελευθέρωσή τους, αποδείχθηκαν ότι ήταν καλλιεργημένες ολιγαρχικές απάτες-παγίδες που μετατράπηκαν σε αυταπάτες για αρκετούς καλοπροαίρετους αγωνιστές, οι οποίοι νόμιζαν ότι Η ΕΛΠΙΔΑ ΕΡΧΕΤΑΙ και τελικά τώρα είναι απελπισμένοι τα μέγιστα. Όποιοι πιστεύουν ότι χωρίς την πρόταξη της μέγιστης απειλής στο σήμερα και της ακατάπαυστης προσπάθειας για την πραγματοποίησή της μπορούν να βελτιωθούν οι όροι της κοινωνικής ζωής τότε αυτοί είναι χαμένοι στο διάστημα των παιδικών φαντασιώσεών τους. (Όπως αποδείχθηκε και με εκείνους τους συριζαίους που ήταν καλοπροαίρετοι.)
Όλοι οι άλλοι δρόμοι όχι μόνο οδηγούν στο ανέφικτο της υλοποίησης του σκοπού για αλλαγή των όρων ζωής των λαών στο σήμερα και στο αύριο αλλά είναι οι μέγιστες υπαρκτές ουτοπίες, κατάλληλη τροφή μόνο για καλοπροαίρετους ιδεαλιστές και αιθεροβάμονες.
Η πρόταση για διεκδίκηση των άμεσων αιτημάτων μπολιασμένων με τον σκοπό του «ΟΛΗ Η ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ, Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΊΑ ΣΤΟ ΛΑΟ» δηλαδή για την κατάκτηση από το λαό της (πραγματικής) δημοκρατίας – εξουσίας του λαού ή διαφορετικά της κατάκτησης της δημοκρατικής ρεπούμπλικα είναι πρόταση που αφορά το ΤΩΡΑ, σαν μοναδική δυνατότητα για ανακουφίσεις στο τώρα και στο αύριο.
ΑΥΤΗ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΤΟΥ ΜΠΛΟΓΚ.
(Των άλλων οι προτάσεις ποιες είναι; Όλοι μπορούν να φτιάξουν έναν κατάλογο γεμάτο με ωραία αιτήματα-«αιτηματολόγιο» για το τώρα. Όμως όλα αυτά θα είναι ανέφικτες μπαρούφες αν δεν προβάλλονται κατά τρόπο συνδυαστικό με τη μέγιστη απειλή για το σύστημα. Και αυτό κάνουν δεξιά, αριστερά και κεντρώα ολιγαρχικά κόμματα.)
Ετούτο σημαίνει ότι δεν περιμένουμε την εγκαθίδρυση της δημοκρατικής ρεπούμπλικα για να ανακουφιστεί ο λαός. Αγωνιζόμαστε μπολιάζοντας τις άμεσες διεκδικήσεις με την τελική απελευθερωτική πρόταση που θα απειλεί σοβαρά την ύπαρξη της ολιγαρχίας και θα την αναγκάζει να υποχωρεί σε κάποια θέματα και έτσι να ανακουφίζεται και προσωρινά ο λαός.
Όλες οι άλλες προτάσεις είναι απάτες και αυταπάτες. Δεν απειλούν το ολιγαρχικό σύστημα και επομένως η ολιγαρχία δεν θα υποχωρεί ποτέ. Και αν σε κάποιες εξαιρετικές καταστάσεις υποχωρήσει τότε αυτές οι κατακτήσεις του λαού θα είναι μετέωρες και η ολιγαρχία θα τις πάρει όλες πίσω μαζί με πολλαπλάσια άλλα λαϊκά αγαθά (όπως έχει ήδη πάρει κατακτήσεις αιώνων) όταν θα τις είναι απαραίτητα. Και αυτό γιατί στα χέρια της έχει την ένοπλη εκτελεστική ….κλπ.
Ο λαός θα συνεχίζει να βγάζει ο ίδιος τους οφθαλμούς του αν συντάσσεται πίσω από προτάσεις ολιγαρχικών κάθε είδους που τον καλούν να υπερασπιστεί τη «δημοκρατία» ή κάθε άλλη ολιγαρχική συλλογικότητα.
Δηλαδή να υπερασπιστεί την κοινοβουλευτική ολιγαρχική δικτατορία την οποία βαπτίζουν για ευνόητους λόγους εξουσία του λαού – δημοκρατία. Δηλαδή να υπερασπιστεί το σύστημα όπου οι ελάχιστοι έχουν την εξουσία να επιβάλλονται στην πλειοψηφία ήτοι να υπερασπιστεί τους δολοφόνους του.
ΥΓ
Σε πολύ δύσκολη θέση βρίσκονται τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ. Βρίσκονται στην ίδια θέση που βρέθηκαν παλαιότερα και τα μέλη των άλλων ολιγαρχικών κομμάτων όπως του ΠΑΣΟΚ ,της ΝΔ, του ΛΑΟΣ και της ΔΗΜΑΡ. Τι να βγουν να πουν στο καφενείο; Τι να πουν στους φίλους και γνωστούς τους; Να πουν ότι απατήθηκαν και εξαπάτησαν για πολλά χρόνια το λαό; Όχι. Υπάρχει και ένας εγωισμός γαρ. Και ενώ όλα τα επιχειρήματα και οι ιδεοληψίες τους έχουν εκμηδενιστεί απόλυτα από την πραγματικότητα και ενώ έχουν υποστεί κάτι χειρότερο και από το Βατερλό, δεν θέλουν να διδαχθούν τίποτα (λόγω εγωισμού) και αναμασούν τις ίδιες παλιές ανοησίες αλλά με άλλες λέξεις. Τι να πουν πια; Ότι όλες οι προτάσεις τους ήταν τελικά ουτοπίες και ότι δεν ήταν ικανοί να το καταλάβουν από πριν; Όχι. Κάποιοι από αυτούς θα αποχωρήσουν με εντιμότητα. Ναι. Θα πουν ότι τα λάθη είναι ανθρώπινα και το πιο ανθρώπινο είναι να τα αναγνωρίζεις. Τιμή τους όντως.
Κάποιοι άλλοι όμως θα ακολουθήσουν τον αντικοινωνικό και εγκληματικό δρόμο στον οποίο θα τους σπρώχνει ο εγωισμός. Θα ψάχνουν για νέες ελπίδες βγαλμένες μόνο από την φαντασία τους για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα για να καλύψουν το πληγωμένο εγώ τους. Θα κάνουν πάλι τα ίδια πράγματα βλακοποιημένοι από τον εγωισμό τους.
«Το άκρο άωτο της βλακείας είναι να κάνει κανείς τα ίδια πράγματα αλλά κάθε φορά να περιμένει διαφορετικά αποτελέσματα».
Δεν θα αρκεστούν στην άμυνα αλλά θα περάσουν και στην επίθεση του «εκεί που τους χρωστάμε θα πρέπει να τους πάρουμε και το βόδι».
Και εκεί που δεν είχαν και δεν έχουν εντελώς καμιά αποτελεσματική πρόταση για το σήμερα και το αύριο θα κατηγορούν ανέντιμα τους άλλους ότι δεν έχουν προτάσεις ….κοκ
Ήδη έχουν διαλέξει την οδό του σεχταρισμού απομονώνοντας από τη σκέψη τους ότι είναι διαφορετικό από τις εντελώς ανόητες (όπως αποδείχθηκαν) αντιλήψεις τους. Οι οδοιπόροι αυτής της πορείας είναι για λύπηση.
Αυτοί θα σταθούν προσωρινό εμπόδιο στον αγώνα του λαού. Όμως είναι καταδικασμένοι αλλά λόγω εγωιστικών παρωπίδων δεν θέλουν να το δουν.
Και μερικοί άλλοι θα ψάχνουν για καταφύγιο σε κάποιο ολιγαρχικό δεξιό, κεντρώο ή αριστερό ολιγαρχικό κόμμα. Πάλι λάθος θα κάνουν για πολλοστή φορά. Πάλι δεν θα έχουν διδαχθεί ότι η αιτία όλων των κοινωνικής προέλευσης δεινών του ανθρώπου βρίσκονται στην ολιγαρχική εξουσία και ότι το κεντρικό ζητούμενο είναι να αποκτήσει ο λαός την εξουσία να επιβάλει ό,τι αποφασίζει ο ίδιος και όχι οι ολιγαρχικοί να έχουν την εξουσία για να μπορούν του μετατρέπουν ανά πάσα στιγμή τα όχι του σε ναι και τα ναι του σε όχι.
Ο αγώνας όμως συνεχίζεται.
ΧΝ
