Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΟΧΗ ΣΤΙΣ ΓΑΛΛΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΚΑΙ Η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΑΠΟΧΗ

Περίπου το 52% των Γάλλων ψηφοφόρων δεν πήγε να ψηφίσει στις εκλογές των ολιγαρχικών. Τους γύρισε την πλάτη. Αρχικά πολύ αισιόδοξο μήνυμα!
Το σύστημα είχε λυσσάξει λίγες μέρες πριν τις εκλογές αυτές και όλα τα ολιγαρχικά κόμματα έκαναν διαρκώς εκκλήσεις στο λαό για να πάει να ψηφίσει όποιο κόμμα ήθελε, αρκεί να πήγαινε στην κάλπη.
Γιατί τόσες εκκλήσεις και παρακάλια από τους ολιγαρχικούς; Γιατί τους πονά ακόμα και η απλή αποχή;
Αν, για παράδειγμα, κάποιος πάει σε μια γιορτή εκεί πιθανόν να ψάξει, να ΔΙΑΛΕΞΕΙ ένα χώρο, κάποιες θέσεις για να βολευτεί. Όμως πριν από αυτή την επιλογή του έχει προηγηθεί μια άλλη ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΗ επιλογή. Είχε επιλέξει, είχε ΑΠΟΔΕΧΘΕΙ να πάει στη γιορτή, μεταξύ πολλών άλλων πραγμάτων που θα μπορούσε να κάνει.
Σε ΟΛΕΣ τις «τελικές» ανθρώπινες επιλογές προηγείται ΠΑΝΤΑ μία ή περισσότερες καθοριστικές-ουσιαστικές επιλογές.
Καλούσαν λοιπόν τον κόσμο να πάει να ψηφίσει ένα οποιοδήποτε κόμμα. Να κάνει μια «τελική» επιλογή. Όμως μιας τέτοιας «τελικής» επιλογής προηγείται απαραίτητα Η ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ – ΑΠΟΔΟΧΗ ενός συστήματος όπου οι ελάχιστοι εκλεγμένοι θα έχουν την απόλυτη εξουσία να καθορίζουν κάθε πτυχή της κοινωνικής ζωής, να θέτουν αυτοί τον κάθε κοινωνικό κανόνα και όχι η πλειοψηφία του λαού. Προηγείται λοιπόν η αποδοχή ενός ολιγαρχικού συστήματος το οποίο βαπτίζουν δημοκρατία για να ρίχνουν στάχτη στα μάτια των λαών.
Στις κάθε ολιγαρχικές εκλογές (κοινοβουλευτισμού) οι υπήκοοι επιλέγουν – ψηφίζουν διπλά. Η δευτερεύουσα ψήφος είναι αυτή που δίνεται σε κάποιο ολιγαρχικό κόμμα που συμμετέχει σε αυτές. Όμως η κύρια και ουσιαστική ψήφος (ΚΑΙ ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΣΣΌΤΕΡΟΥΣ) είναι η ψήφος προς το ολιγαρχικό σύστημα, η ψήφος στον κοινοβουλευτισμό (και φυσικά όχι ψήφος στο Όλη η Ένοπλη, η Νομοθετική και η Δικαστική Εξουσία στους Λαούς - ΟΕΝΔΕΛ.)
Γι αυτό λύσσαγαν οι ολιγαρχικοί στη Γαλλία και έκαναν εκκλήσεις στο γαλλικό λαό να πάει να ψηφίσει ένα οποιοδήποτε κόμμα, αρκεί να πάει να ψηφίσει.
Φοβούνται  την απώλεια της ΑΠΟΔΟΧΗΣ του συστήματος από την κοινωνική συνείδηση. Δηλαδή φοβούνται για την προηγούμενη καθοριστική επιλογή, για την ουσιαστική επιλογή.
Φυσικά το σύστημα δεν ανατρέπεται από αυτή την αποχή όσο μεγάλη και αν είναι. Το σύστημα ανατρέπεται από την ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΑΠΟΧΗ. Και αγωνιστική αποχή σημαίνει μερικά ουσιαστικά πράγματα. Σημαίνει αποχή από όλες τις ολιγαρχικές εκλογές του συστήματος, σημαίνει σχέδιο για το πώς θα λειτουργεί μια νέα κοινωνία όπου όλη η εξουσία θα ανήκει στους λαούς (ΟΕΝΔΕΛ), σημαίνει καθημερινοί αγώνες και συγκρούσεις με το σύστημα, σημαίνει ότι ο κάθε καθημερινός αγώνας να συνδέεται συνειδητά με την προοπτική του ΟΕΝΔΕΛ κλπ.
Η απλή αποχή είναι ένα μικρό θετικό βήμα γιατί στην ουσία της υπάρχει η απώλεια της πίστης στον κοινοβουλευτισμό, γιατί στην ουσία της υπάρχει η σωστή αντίληψη που λέει ότι «ΟΛΟΙ (οι ολιγαρχικοί) ΕΝΑΙ ΙΔΙΟΙ».
Η ΑΠΛΗ ΑΠΟΧΉ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΌΠΛΑΣΜΑ, είναι ένα αναγκαίο βηματάκι το οποίο όμως ΑΠΟ ΜΌΝΟ ΤΟΥ δεν είναι επαρκές για την κοινωνική απελευθέρωση. Θα πρέπει, αυτή η απλή αποχή, να μετατραπεί σε  ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΟΥΣ ΘΕΣΜΟΥΣ , ΣΕ ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΤΡΙΒΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΑΛΛΟΥ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΟΎ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ.

Είμαστε σε ολοκληρωτικό πόλεμο με τον κοινοβουλευτισμό και με κάθε άλλο ολιγαρχικό σύστημα. Και η αρχικά απλή αποχή είναι ένα αναγκαίο βηματάκι. Οι ήδη οργανωμένοι αγωνιστές θα προσπαθήσουν να μετατρέψουν αυτό το βήμα σε συνειδητή εναντίωση σε κάθε μορφής ολιγαρχία

ΡΔ

Η «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ» ΚΑΙ Η «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

Πέντε άτομα κλείνουν εκατό ανθρώπους σε μια στενή φυλακή γιατί παραβίασαν κάποιες ψυχασθενικές εντολές τους.

Το αποφάσισαν και είχαν την ένοπλη δύναμη να το κάνουν. Αποφάσισαν επίσης να βάζουν ειδικούς δεσμοφύλακες για να τους επιτηρούν και να τους δίνουν κάθε μέρα ένα πρωινό και ένα γεύμα. Ακόμα αποφάσισαν να τους επιτρέπουν συνολικά δύο ώρες για να βγαίνουν στο προαύλιο της φυλακής.

Και λένε στους κρατούμενους:

Έχετε την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ να αποφασίσετε ποιες συγκεκριμένες ώρες θέλετε να σας δίνουμε την τροφή, εντός των πιο πάνω προδιαγραφών. Έχετε επίσης την ελευθερία να αποφασίσετε πόσες φορές θα βγαίνετε στο προαύλιο μέχρι να συμπληρώσετε συνολικά δύο ώρες έξω από το κελί σας και επί πλέον έχετε το ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ δικαίωμα να εκλέγετε περίπου κάθε τέσσερα χρόνια ποιοι από τους δεσμοφύλακες θα επιτηρούν αν εφαρμόζετε τους κανόνες που θα φτιάχνουμε. Και αν οι προηγούμενοι δεσμοφύλακες δεν σας αρέσουν πια, μπορείτε να ψηφίσετε - δοκιμάσετε κάποιους άλλους. (Και οι άλλοι φυσικά θα έχουν την εξουσία για να επιβάλλουν στους φυλακισμένους όποιους κανόνες θέλουν.) 

Και φωνάζουν από τα μεγάφωνα τους. " Έχουμε δημοκρατία και ελευθερία. Το σύστημά μας είναι ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και γι αυτό θα γίνεται ό,τι θέλει και ό,τι αποφασίζει η πλειοψηφία!!!"

ΥΓ 
α. Οι πρώτες αποφάσεις (οι εντολές),  είναι αποφάσεις καθοριστικού τύπου, είναι οι ουσιαστικές αποφάσεις.

Είναι οι αποφάσεις που παίρνουν και επιβάλλουν οι ελάχιστοι, μια μικρή μειοψηφία, δηλαδή οι ολιγαρχικοί.

β. Οι δεύτερες αποφάσεις (αν και όταν υπάρχουν) είναι αποφάσεις εκτελεστικού τύπου, είναι αποφάσεις των σύγχρονων δούλων. Είναι αποφάσεις που αφήνουν στους σύγχρονους δούλους για να τους ναρκώνουν τη συνείδηση και έτσι οι τελευταίοι να νομίζουν ότι έχουν την εξουσία και ότι είναι ελεύθεροι.

Όλα τα ολιγαρχικά συστήματα είναι τέτοια, γιατί οι λίγοι έχουν την εξουσία να παίρνουν και να επιβάλλουν στους λαούς τις αποφάσεις καθοριστικού τύπου.
Και οι ολιγαρχικοί των κοινοβουλευτικών ολιγαρχικών δικτατοριών και οι ολιγαρχικοί των στρατιωτικών ολιγαρχικών δικτατοριών βαπτίζουν τα συστήματά τους δημοκρατία – εξουσία του λαού.

Ο λόγος προφανής. Ο έλεγχος του μυαλού των υπηκόων.

Οι κοινοβουλευτισμοί δηλαδή οι κοινοβουλευτικές ολιγαρχικές δικτατορίες καθώς και οι στρατιωτικές ολιγαρχικές δικτατορίες είναι εγκληματικά συστήματα γιατί η πραγματική εξουσία ανήκει σε μια ή σε εναλλασσόμενες μειοψηφίες - συμμορίες.

Αν οι λαοί δεν στοχεύσουν στη συντριβή του κοινοβουλευτισμού δηλαδή του μασκαρεμένου φασισμού δεν πρόκειται ποτέ να απελευθερωθούν.
Κατόπιν, μετά τη συντριβή αυτού του συστήματος, το να περάσει η νομοθετική, η ένοπλη εκτελεστική και η δικαστική εξουσία στους λαούς πρακτικά είναι σχετικά εύκολη υπόθεση.

ΡΔ