Όπως έχει αποδειχθεί αμέτρητες φορές, οι λαϊκοί αγώνες καταλήγουν να έχουν τη μοίρα του Σίσυφου. Μετά από μια λαϊκή νίκη, πάλι κάθεται στο κεφάλι του λαού ένας άλλος νταβατζής που θα του καθορίζει πλήρως τη ζωή. Και αυτό όχι επειδή κάποια νομοτέλεια δεν θέλει την απελευθέρωση των λαών, αλλά επειδή οι απώτερες κινηματικές σκοπεύσεις και στοχεύσεις ήταν εμτελώς λαθεμένες επί της τελικής ουσίας. Δεν έβαζαν για σκοπό το ΟΛΗ Η ΕΝΟΠΛΗ, Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ" αλλά έβαζαν για σκοπό την κατάληψη της εξουσίας από μια άλλη μειοψηφία που πίστευαν (κακώς) ότι θα μπορούσε να είναι φιλολαϊκή. Όμως όπως έχει αποδειχθεί ιστορικά, είναι νομοτέλεια το: "ΟΤΑΝ ΜΙΑ ΜΕΙΟΨΗΦΙΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ, ΜΕΤΑΤΡΕΠΕΤΑΙ ΑΡΓΑ Ή ΓΡΗΓΟΡΑ ΣΕ ΜΙΑ ΝΕΑ ΚΑΤΑΠΙΕΣΤΙΚΗ ΤΑΞΗ".
